ตอนที่ 147 เป้าหมายคือผู้รักษา

ตอนที่ 147 เป้าหมายคือผู้รักษา

เป็นเรื่องจริงที่เจสเปอร์ตั้งใจที่จะเก็บอัศวินนักแสดงหนุ่มคนนี้เอาไว้จริงๆ ตอนเด็กๆทุกคนก็น่าจะเคยเป็นกันที่ชอบเก็บของอร่อย ของดีเอาไว้กินเป็นตอนสุดท้าย เจสเปอร์ก็มีนิสัยแบบนั่นเช่นเดียวกัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรถ้าเรย์จะถูกเลือกเก็บเอาไว้เพราะอุปกรณ์ที่ชายหนุ่มสวมใส่อยู่นั่นมันช่างล้อตาล้อใจเสียเหลือเกิน จึงไม่ต่างอะไรที่จะเปรียบพระเอกหนุ่มคนนี้เป็นลูกชิ้นขาวๆก้อนอวบๆ ลูกใหญ่ๆสักลูกหนึ่งเพราะในสายตาของเจสเปอร์ที่กำลังถังแตกมองแบบนั้นจริงๆ

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปแต่ทว่ารูปแบบตำแหน่งการยืนของสมาชิกกิลด์ Blood Commanderในตอนนี้ล้วนผิดแผกไปจากเดิมจนไม่เหลือช่วงว่างให้พวกเขาสอดประสานกันได้อีกแล้ว ซึ่งแน่นอนว่ามันคือสิ่งที่เจสเปอร์ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก การบุกที่ดุดันเมื่อครู่หากมองจากผิวเผิน คงมองว่าเป็นการโจมตีรุกไล่ธรรมดา แต่สำหรับผู้เล่นอย่างเจสเปอร์ที่ผ่านสมรภูมิมานับครั้งไม่ถ้วนไม่ได้ตื้นเขินขนาดนั้น

เจสเปอร์จงใจทำทีเป็นรุกเข้าใส่ ใจหนึ่งก็ดึงจังหวะหลอกล้อ รุกรับผันแปรตามแต่ใจปราถนา แสดงออกเป็นการกระทำที่ดุดัน รวดเร็ว รื่นไหลและแข็งแกร่ง ตัวรักษาถูกดึงให้ถอย อัศวินที่มีหน้าที่ต้องเข้าปะทะกลับถูกหมางเมิน ส่วนอาชีพโจมตีไกลอย่างนักธนูและจอมเวทย์ถูกหลอกล่อให้เดินเข้าหาสุดท้ายแล้วกว่าถูกคนจะรู้ตัว...ก็สายไป

‘Hook!!’

แส้เส้นหนึ่งพุ่งเข้ามาเกี่ยวรัดหนึ่งในสองจอมเวทย์อย่างแม่นยำ ก่อนจะฉุดกระชากกลืนหายไปในความมืด ‘อ๊ากกกก!!’ ภายในวินาทีต่อมาป่าที่เคยสงบเงียบก็ได้มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังกึกก้องไปทั่วทั้งป่า

สมาชิกที่เหลือต่างหันไปมองเสียร้องที่ดังออกมาด้วยความตระหนก อัศวินที่อยู่ในคราบชุดเกราะระดับสูงตั้งดาบยกชูขึ้นหมายมั่นตั้งใจจะเข้าไปช่วยเพื่อนร่วมทีมที่ถูกดึงเข้าไปในป่า แต่จู่ๆเสียงร้องก็ดังขึ้นอีกครั้งในทิศทางตรงกันข้ามเหมือนแกล้งกัน ลูกธนูนับสิบพุ่งแหวกอากาศดัง วิ้ดด ก่อนจะปักลงบนร่างของผู้รักษาที่อยู่ในแนวหลัง

“ผู้รักษาโดนลอบโจมตี ถอยกลับมาปกป้องผู้รักษาก่อน!!” ผู้รักษาเพียงคนเดียวในกลุ่มร้องเรียกสมาชิกคนอื่นทันที เมื่อจู่ๆก็มีลูกธนูยิงเข้าใส่ตัวเขาดอกแล้วดอกเล่า เป็นธรรมดาของการต่อสู้ที่ผู้รักษามักตกเป็นเป้าการโจมตีเป็นคนแรกอยู่เสมอ ผู้เล่นสายอาชีพนี้จึงมักจะได้รับการคุ้มกันจากเพื่อนร่วมทีมอยู่ตลอดเวลา

ทันทีที่ผู้รักษาของกลุ่มร้องเรียก สมาชิกคนอื่นในกิลด์ก็ต่างรีบวิ่งกลับมาช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว กลับกลายเป็นว่าสมาชิกทุกคนของกิลด์ Blood Commander กระจุกรวมตัวกันอยู่เป็นกลุ่มก้อนเสียอย่างนั้น ซึ่งเข้าทางกับจังหวะของลูอิสที่ซ่อนตัวอยู่ภายในต้นไม้พอดิบพอดี

[Rain of Arrows!!]

ลูอิสเงื้อธนูยิงขึ้นฟ้าด้วยความรุนแรง ด้วยผลของสกิลจากลูกศรหนึ่งดอกค่อยแตกหน่อออกเป็นลูกศรนับนับร้อยนับพัน ก่อนจะตกลงมาจากฟากฟ้า ห่าลูกศรปลินว่อนดุจพายุฝนมันตกลงกระทบกับกลุ่มของสมาชิกที่รายล้อมผู้รักษาคนละหลายสิบดอก ดาเมจของมันอาจไม่รุนแรง แต่จำนวนพลังชีวิตที่เสียไปของทุกคนเริ่มสร้างภาระให้กับผู้รักษาหนึ่งเดียวคนนี้เสียแล้ว พลังเวทมนต์ที่เขามีเริ่มหมดลงจนถึงขั้นต้องหยิบไอเท็มฟื้นฟูพลังเวทมนต์ขึ้นมาดื่ม ผู้รักษาเวลานี้รับภาระหนักมากเกินไปแล้ว

ท่ามกลางฝนธนู...เจสเปอร์อาศัยจังหวะที่ถูกคนไม่ได้ให้ความสนใจเขา รีบวิ่งเข้าหาเป้าหมายที่แตกแถวอย่างรวดเร็วนั้นกันคือนักธนู หลังจากที่ได้รับการเติมพลังชีวิตจากนักบวชเป็นคนแรก นักธนูคนนี้กลับทำเรื่องที่ผิดพลาดอย่างมหันต์ซ้ำรอยเข้าไปอีก แทนที่จะโฟกัสเพื่อคุ้มกันเพื่อนคนอื่นที่กำลังบาดเจ็บจากห่าฝนลูกธนู นักธนูคนนี้กลับรีบร้อนอยากสร้างผลงานจนเกินตัว

นักธนูแยกออกมาจากกลุ่มเงียบๆเพียงคนเดียว สายตาสอดส่องมองไปยังพุ่มต้นไม้ที่มืดมิด ซึ่งตัวเขาคาดว่าน่าจะเป็นจุดสุ่มยิ่งของนักธนูที่ปล่อยสกิลฝนธนูใส่กลุ่มของพวกเขาเมื่อครู่ ลูกศรพาดสายยิงออกไป ลูกศรหัวแหลมกลืนหายไปในความมืด...ไร้วี่แววว่าจะโดนเป้า ‘ฟุ้บ!!’แต่แล้วลูกธนูอีกดอกกลับถูกยิงสวนออกมาจากความมืด มันปักลงกลางหน้าผากของนักธนูคนดังกล่าวอย่างแม่นยำ ก่อนที่ลูกศรอันหนักอึ้งจะร่วงหล่นลงกับพื้นตามแรงโน้มถ่วง

‘แย่แล้ว!!’

นักธนูอุทานขึ้นมาในใจทันที เมื่อเห็นลูกธนูที่ยิงเข้าใส่ ดันเป็นลูกธนูหัวตัน อีกหนึ่งสกิลของคลาสอาชีพนักธนู [Stun Arrow!!] ชายหนุ่มถูกสถานะสตันเข้าครอบงำ เขายืนมึนงง ส่ายหัวไปมา กลุ่มดาวดวงเล็กปรากฏขึ้นบนหัวลอยวนเวียน ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลัง ก่อนที่จะรู้สึกว่าบริเวณท้องของเขามีแท่งเย็นๆโผล่ออกมากลางลำตัว

‘ดาบ?’ ใบดาบสลักอาคมของผู้ควบคุมธาตุเสียบทะลุร่างของนักธนูอย่างแรง ค่าดาเมจพุ่งทะยานขึ้นเป็นสีแดงเถือก เลือดสาดกระเซ็นปกคลุมไปทั่วพื้นดิน ลำพังคลาสอาชีพนักธนูก็ไม่ได้มีพื้นฐานการป้องกันที่สูงส่งอะไรอยู่แล้ว ยิ่งโดนศัตรูเข้าประชิดขนาดนี้ก็ยากแล้วที่จะหนีรอด

แม้สมองจะสั่งการให้ตัวนักธนูวิ่งหนีไป แต่ความเป็นจริงสองขาที่ว่านั่นกลับทำไม่ได้ตามการสั่งการ ร่างของเขาถูกเจสเปอร์กรีดเฉือนไปนับครั้งไม่ถ้วน ชายนักธนูได้แต่อธิษฐานขอพรให้สถานะสตันหมดไปเร็วๆ 3...2...1!! ‘ท่านเสียชีวิตแล้ว’...0

ผลพ่วงจากสกิลสตัน 5 วินาทีของนักธนูจะนับว่านานก็นาน จะนับว่ามันสั้นก็สั้น เพราะการใช้สกิลที่ว่านี้ผู้เล่นจะต้องทำการเล็งเป้าและยิงเอาเอง ไม่มีระบบช่วยเหลือในการเล็งให้แต่อย่างใด มันจึงเป็นเรื่องค่อนข้างยากในการยิงให้ถูกเป้าหมาย ถึงแม้จะมีเสียงบ่นจากผู้เล่นสายอาชีพนักธนูแต่ทางผู้พัฒนาก็เลือกที่จะเมินเฉยต่อคำร้องขอนี้โดยให้เหตุผลว่าถ้าหากพวกเขาปรับให้สกิลสตันของนักธนูให้มีระบบช่วยเล็งเหมือนสกิลอื่นๆแต่ต้องแลกกับการปรับลดระยะเวลาสตันลงทุกคนจะยอมตกลงไหม? ถ้าตกลงพวกเขายินดีจัดให้ตามคำขอ ซึ่งเมื่อคำตอบออกมาแบบนี้ผู้เล่นขาขอทั้งหลายจึงได้เงียบหายไป ส่วนสาเหตุที่ทางบริษัท Phoenix Studioทำให้สกิลสตันของนักธนูใช้งานได้ยากก็เพื่อที่จะไม่ให้เกมมีความเลื่อมล้ำทางอาชีพมากจนเกินไปหรือเรียกในตามภาษาคอเกมเมอร์ว่า *OP(Over Power) นั่นเอง

นักธนูคนดังกล่าวก็กลายเป็นลูกไฟวิญญาณเสียก่อนที่ระยะเวลาสตันจะหมดเสียอีก ภายใน 5 วินาทีชายหนุ่มถูกเจสเปอร์กระหน่ำโจมตีเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง ลูกบอลพลังธาตุที่เจสเปอร์เก็บสะสมเอาไว้จากการโจมตีระลอกแรกก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนในที่สุดเมื่อถึงคราวที่นักธนูที่แตกแถวล้มลง บรรยากาศรอบกายของผู้ควบคุมธาตุก็อัดแน่นไปด้วยคลื่นพลัง

“ลูอิสเป้าหมายต่อไปผู้รักษา!”

“แต่...ผู้รักษามีสกิลฮีลช่วยเหลือตัวเองแถมอีกฝั่งก็มีจำนวนมาก จะไม่ดีกว่าเหรอถ้าเราจะทำตามแผนเดิมหลอกล้อคนอื่นออกมาอีก”

“แผนเดิมใช้แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว เอาเป็นว่ายึดตามที่ฉันบอก ถึงผู้รักษาจะมีสกิลรักษาแต่จะทำอย่างไรล่ะถ้าคนบาดเจ็บไม่ได้มีแค่คนเดียว...ไอเท็มฟื้นฟูพลังเวทมนต์ราคาไม่ถูกน่ะ!”

ไม่มีใครอ่านความคิดของเจสเปอร์ได้ว่าในหัวของเขาซุกซ่อนแผนการอะไรเอาไว้เท่าไรบ้าง รูปแบบจู่โจมนับไม่ถ้วนถูกประมวลออกมาจากประสบการณ์ที่สั่งสม แม้มีบ้างที่ลอกเลียนมาจากเทคนิคของกิลด์อื่นในอดีตหรือยกมาทั้งดุ้นแบบไม่ปรับเปลี่ยน(Ctrl+c,Ctrl+v) ทั้งหมดนั่นล้วนทำให้เจสเปอร์มีแผนการเล่นที่หลากหลาย ไม่ยึดติดกับแผนการเล่นเดิมๆ แน่นอนว่ายังมีแผนการเล่นสำเร็จที่กิลด์ของเขาถนัดอีกด้วยเพียงแต่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่พวกเขาต้องแสดงออกมาเท่านั้นเอง

“ฉันไม่ค่อยเข้าใจแผนนี้สักเท่าไหร่ แต่เอาเป็นว่าก็จะทำอย่างที่นายบอกก็แล้วกัน” ต้องอย่าลืมว่า เดิมทีผู้เล่นกิลด์ Rising Sunทุกคนก็ถือเป็นผู้เล่นหน้าใหม่เหมือนกันกับผู้เล่นอื่นๆ ประสบการณ์การเล่นของพวกเขาก็เริ่มต้นในจุดเดียวกันคือวันที่เซิฟเปิดให้บริการวันแรก แม้จะอยู่กับเจสเปอร์มานานได้รับการฝึกสอนจากเขามาก็มาก แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีอีกหลายอย่างที่พวกเขายังไม่รู้ ในระยะเวลา 3 เดือนที่ผ่านมา เจสเปอร์ไม่อาจสอนความรู้ที่สั่งสมมาตลอด 8 ปี ได้ในค่ำคืนเดียว

‘เรื่องบางเรื่องต้องใช้เวลา เรื่องบางเรื่องต้องลงมือทำเองหรือเห็นด้วยตาของตัวเอง’เหมือนกับแผนการนี้ที่เจสเปอร์กำลังจะแสดงออกมาเพื่อสอนให้เป็นบทเรียน

“ลูอิส...อย่าลืมโฟกัสผู้รักษาคนเดียวเท่านั้นหน้าที่ของนายคือผู้รักษา คนอื่นไม่ต้องสนใจ ฉันจะเป็นยังไงก็ช่าง จะยิงโดนหรือไม่โดนไม่เป็นไร แต่เป้าหมายคือผู้รักษาคนเดียว”

ข้อความถูกส่งออกไป ตัวผู้ควบคุมธาตุในหน้ากากปิดบังใบหน้าก็วิ่งสวนกลับเข้าไปในกลุ่มของกิลด์ Blood Commander ที่ยืนรอต้อนรับการมาเยือนของเขาด้วย ดาบ หอกและอาคม

เจสเปอร์เมื่อออกไล่ล่าก็ยังคงแฝงไปด้วยความดุดันอยู่เสมอ เขาร่ายเวทย์กำแพงป้องกันให้กับตัวเองเพื่อเป็นหลักประกัน กันการผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อเอาไว้ก่อน แน่นอนเจสเปอร์ก็เป็นผู้เล่นทั่วไป หาใช่ยอดเซียน เทพเจ้า ที่จะไม่มีวันตาย การบุกทะลวงเข้าไปในกลุ่มผู้เล่นจำนวนมาก ไม่อาจหลีกเลี่ยงที่จะบาดเจ็บกลับมาได้

ทั้งดาบ โล่ สกิล เวทย์มนต์ล้วนจัดหนักจัดเต็มแบบไม่มีกักให้กับเจสเปอร์ ร่างของเจสเปอร์ลอยไปซ้ายที่ ขวาที่ รัวฟาดดาบโต้ตอบกลับไป พลังชีวิตลดลงฮวบๆ สายตาของทางสมาชิกกิลด์ Blood Commanderเริ่มเห็นหนทางจะกลับมามีความหวัง เมื่อพลังชีวิตของศัตรูที่โง่เขลากำลังลดลง

ภายใต้การนำของเรย์อัศวินชุดเกราะราคาแพง รองหัวหน้ากลุ่มผู้หล่อเหลา ผู้ซึ่งก้าวเข้ามาด้วยพลังแห่งทรัพย์ ทุกคนต่างเดินตามสนับสนุนกันอย่างเต็มทีเพื่อหวังลาภลอยหากทำให้อัศวินผู้นี้ถูกใจ เรย์ยังคงมีพลังชีวิตเต็มเปี่ยมอยู่ที่ 100% เขาเดินย่างสามขุมแลกการโจมตีกับเจสเปอร์ต่อไปหมายจะเผด็จศึก โดยถึกทักกันเอาเองว่า หากพวกเขาสู้แลกเลือดกับผู้ควบคุมธาตุต่อไปยังไงพวกเขาก็เป็นฝ่ายชนะอยู่ดี ด้วยหลากหลายเหตุผลเป็นองค์ประกอบ เรย์จึงถือโอกาสสั่งการแทน วูลฟ์ไชน์ที่ติดผันการต่อสู้อยู่กับนักฆ่าอีกคนหนึ่งทางฝานนู้นแทน

“ไม่ต้องกลัวบุกเข้าไปเลยทุกคน...เจ้าหมอนี้มันสู้พวกเราไม่ได้อยู่แล้ว...ดูสิเลือดของมันเหลืออยู่อีกไม่ถึง 20% แต่ของพวกเรายังเหลืออีกตั้งเยอะ แถมฉันยังไม่เสียเลือดสักหยด!!บุกเข้าไปตรงยังงั้นแหละ สู้แบบลูกผู้ชาย!!” เรย์หมายมั่นปั่นมือจะปลุกความฮึกเหิมให้กับเพื่อนร่วมทีม ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าแผนการที่ตัวเองสั่งออกมานั่นตื้นเขินเพียงใด แลกเลือดแบบลูกผู้ชาย??!! เป็นพระเอกแสดงหนังละครมามากหรือเต้นเก๊กหน้าหล่อจนเสียสติไปแล้วยังงั้นเหรอ?

“คุณพาทุกคนมาตายแท้ๆ...คุณอัศวิน??!!”

ทันใดนั้นเองเลือด 20% ที่เคยถูกดูแคลนเอาไว้เมื่อครู่ ก็พลันเพิ่มขึ้น 18%,24%,30%,36%,42% พลังชีวิตของเจสเปอร์ฟื้นขึ้นช้าๆตามจังหวะของสกิลฟื้นฟูที่ตัวเขาเรียกใช้ [High Heal!!]

ก่อนที่จะสร้างความตกใจและแปลกประหลาดใจให้กับเหล่าสมาชิกกิลด์ Blood Commander ที่รายล้อมเข้ามาจนแข็งค้าง

‘ผู้ควบคุมธาตุมีสกิลฮีลได้อย่างไร?’

‘สกิลฮีลจริงๆใช่ไหม ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม?’

“ก่อนจะตกใจฉันแนะนำว่าพวกนายควรหันไปดูผู้รักษาของพวกคุณจะดีซะกว่า ป่านนี้เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ลืมแล้วเหรอว่าฉันไม่ได้มาคนเดียว?” เจสเปอร์พูดจบ เหล่าสมาชิกก็กิลด์ Blood Commanderก็หันกลับไปตามคำบอก พวกเขาออกมาห่างจากผู้รักษามาก็จริงแต่หมอนั่นไม่ได้ตามพวกเขามาหรอกหรือ?

เดิมทีแผนการของเรย์คือการสู้แลกเลือดไปให้ถึงที่สุด พวกเขาจะบาดเจ็บแค่ไหนก็ยังมีผู้รักษาคอยช่วยเหลือให้ แต่ทว่าเมื่อหันสายตามาทางตำแหน่งด้านหลัง กลับเห็นผู้รักษาของพวกเขาวิ่งหนีตายจากการถูกลูกธนูปริศนาไล่ยิงไปทั่วเหมือนสุนัขหนีน้ำร้อนยังไงยังงั้น

“รีบกลับไปช่วยผู้รักษาเร็ว!!” เรย์ร้องตะโกนอย่างสุดเสียง แต่มันสายไปเสียแล้ว ช่วงเวลาที่ผู้รักษาร้องขอความช่วยเหลือ พวกเขาแต่ละคนกับมั่วแต่เมามันส์ไปกับการต่อสู้แลกเลือดกับศัตรูจนหลงลืมผู้รักษาที่ร้องเรียก ระยะถูกทิ้งช่วง ผู้รักษาถูกจ้องทำร้าย พวกเขาติดกับดักของศัตรูอย่างไม่น่าให้อภัย

‘สายไปแล้วผู้รักษาของพวกเขาตายแล้ว!!’

*OP ย่อมาจากคำว่า Over Power ความหมายของมันก็แปลได้ตรงตัวคือมีพลังมากเกินไป โกงเกินไป ทำให้คนอื่นรับมือได้ยาก เป็นต้น

...โปรดติดตามตอนต่อไป...

เข้าไปร่วมพูดคุยกับไรท์หรือสมาชิกนักอ่านคนอื่นๆได้ที่แฟนเพจตามลิงค์ด้านล่างเลยนะครับ

www.facebook.com/writelazy