ตอนที่ 12 กูไปทำอะไรให้มึง !!

ตอนที่ 12

 

 

ตุ่บ !! จันทร์วาดกระโดดลงมาจากต้นไม้หลังจากกินยาฟื้นฟูเลือดจนเลือดกลับมาเต็มหลอด

“อูยดีนะกินยาเอาไว้ก่อนกระโดดลงจากต้นไม้สูงไม่กี่เมตรเล่นเอาเลือดหายไปครึ่งหลอดเลย” จันทร์วาดพูด

“ว่าแต่ไอ้เด็กพวกนั้นไม่ย้อนกลับมาแล้วสินะถ้าอย่างนั้นรีบไปที่เมืองดีกว่าเสียเวลาไปมากแล้วเดี๋ยวจะเลยหกโมงเช้าเสียฉิบส่วนไอ้เด็กที่ฟาดป้าซะปลิวมาติดบนต้นไม้ก็เอาไว้ก่อนเอาไว้สักวันป้าเอาคืนแน่” จันทร์วาดพูดเพราะตอนนี้เวลานอกเกมส์ก็เกือบตีห้าสี่สิบแล้ว

จันทร์วาดรีบเดินย้อนกลับไปทางเก่าที่เธอปลิวมาทันทีและเมื่อเธอเดินย้อนกลับมาทางเดิมเธอก็เจอกับใครบางคน

“อ๊ะ !!/หือ !!” ทั้งคู่อุทานออกมาก่อนจะมองหน้ากัน

นักฆ่างั้นเหรอแถมยังเป็นผู้หญิงแถมใส่หมวกกับผ้าปิดหน้าด้วยแบบนี้ก็มองไม่เห็นหน้ากันพอดีสิแบบนี้ จันทร์วาดคิดในใจพลางมองหญิงสาวตรงหน้าที่ใส่ชุดดำทั้งชุดแถมยังใส่หมวกที่มีผ้าปิดใบหน้าแบบในหนังจีนย้อนยุคอีกด้วย

“เธอจันทร์วาดสินะฉันจะล้างแค้นให้พวกลูกน้อง !!” หลันฮวาตะโกนออกมาเธอนั้นคิดว่าผู้เล่นตรงหน้าคือเป้าหมายของเธอและลูกน้องแน่นอนเพราะใส่ชุดผู้เล่นใหม่อยู่แถมยังมีรอยเลือดติดอยู่ที่ชุดด้วยเธอคิดว่านั่นน่าจะเป็นเลือดของลูกน้องเธอ (เลือดจันทร์วาด)

ชิ้ง !! หลันฮวาดึงมีดที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมาและพุ่งใส่จันทร์วาดด้วยใช้ออกด้วยความเร็วสูงสุดของวิชาตัวเบาที่ตัวเกมส์ให้มาตอนเปลี่ยนอาชีพระดับห้าสิบทันทีเธอนั้นเลือกที่จะโจมตีเปิดก่อนเพราะว่ารุ่นพี่ที่สอนเธอมานั้นบอกเอาไว้ว่าเปิดก่อนได้เปรียบ

ฟุ่บ !! ร่างของหลันฮวาหายไปจากจุดที่ยืนอยู่ก่อนจะมาปรากฎขึ้นตรงหน้าของจันทร์วาดอย่างรวดเร็วและด้วยความเร็วนี้ทำให้หมวกที่เธอใส่อยู่นั้นปลิวหลุดออกไปส่วนทางจันทร์วาดพึ่งจะรู้สึกตัวตอนที่นักฆ่าหญิงมาปรากฎตัวตรงหน้าถึงตอนที่นักฆ่านั้นหายไปเธอไม่รู้เลยว่าหายไปได้อย่างไรแต่เมื่อนักฆ่าหญิงมาปรากฎตรงหน้าเธอร่างกายของเธอก็ตอบสนองอัตโนมัติเธอปล่อยหมัดออกไปทันที

หมับ !! หมัดของจันทร์วาดถูกต่อยออกไปอย่างรวดเร็ว

แต่ในสายตาของหลันฮวานั้นเป็นหมัดที่ช้าเป็นอย่างมากเธอจับข้อมือของจันทร์วาดเอาไว้ทันทีก่อนที่หมัดจะถึงตัวเธอ

ดึงมือไม่ออก !! จันทร์วาดคิดในใจส่วนทางด้านหลันฮวาที่ยังคงจับมือจันทร์วาดเอาไว้ก็พูดออกมา

“ตอบสนองได้เร็วแต่ดูถูกกันไปหน่อยนะที่ไม่ใช้วิชาตัวเบาแถมหมัดเมื่อครู่คาราเต้งั้นเหรอจะบอกอะไรให้ฉันน่ะผู้เชี่ยวชาญด้านคาราเต้นะ” หลันฮวาพูดก่อนจะใช้มีดในมือแทงเข้าใส่เป้าหมายทันทีเธอคิดว่ายังไงเป้าหมายก็ต้องสะบัดหลุดจากมือเธอและหลบมีดนี่ได้แน่แต่ทว่าเธอคิดผิด

ฉึก !! อ๊าก !! จันทร์วาดโดนมีดในมือของหลันฮวาเข้าไปเต็มหน้าอกระบบเกมส์บังคับให้เธอร้องออกมาทันที

ตึง !! เลือดของจันทร์วาดลดลงไปจนเกือบหมดหลอดร่างของเธอล้มลงและเธออยู่ในสถานะปางตายทันที

“เอ๋ !!!!” หลันฮวาที่เห็นว่าเป้าหมายล้มลงไปก็ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ทะ...ทะ...ทะ...ทะ...ทะ...ทำไมถึงโดนล่ะ !!” หวันฮวาพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจตอนนั้นเองแสงจันทร์ก็ส่องลอดก้อนเมฆลงมาทำให้หลันฮวาได้เห็นหน้าคร่าตาของผู้เล่นที่เป็นเป้าหมายที่พึ่งจะใช้มีดฟันลงไปชัดๆ

“หือใบหน้าแบบนี้มัน !!” หลันฮวาอุทานออกมาเพราะใบหน้าของเป้าหมายนั้นเหมือนกับใบหน้าของรุ่นพี่ที่เธอเคารพนับถือในตอนสาวๆเป็นอย่างมาก

“เธอ...นั่น...ติดอ่าง...อี...เจน” จันทร์วาดพยายามพูดออกมาแต่ระบบนั้นบังคับให้เธอออกเสียงได้ยากตามแบบฉบับของคนใกล้ตายจึงทำให้พูดได้ไม่เป็นประโยคนักแต่ก็พอจะฟังรู้เรื่องว่ากำลังพูดอะไรซึ่งสิ่งที่จันทร์วาดจะพูดนั้นคือ

ใบหน้านั่นแถมยังนิสัยพูดติดอ่างเวลาตกใจมึงมันอีดอกเจน นี่คือสิ่งที่จันทร์วาดจะพูดแต่ระบบบังคับให้เธอพูดออกมาเป็นประโยคขาดๆหายๆ

ส่วนทางด้านหลันฮวาพอได้ยินเป้าหมายพูดชื่อเล่นเธอออกมาแถมยังเรียกด้วยคำหยาบก็เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงเพราะในชีวิตเธอมีแค่คนเดียวเท่านั้นที่เรียกเธอว่า อี แบบนี้

“พี่จันทร์ !!!” หลันฮวาอุทานออกมาสีหน้าของเธอซีดเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าเป้าหมายที่พึ่งจะจัดการไปนั้นคือรุ่นพี่ที่เคารพรัก

“กะ...กูเอง” จันทร์วาดพูดออฟมาเป็นประโยคสุดท้ายก่อนร่างของเธอจะค่อยๆสลายไป

[ผู้เล่นจันทร์วาดเสียชีวิตโดยผู้เล่นหลันฮวาระบบจะส่งผู้เล่นกลับไปที่ท่าเรือทวีปมังกรทองกรุณารอฟื้นชีพ 2 ชั่วโมงผู้เล่นสามารถเลือกออฟไลน์ระหว่างรอได้ ตกลง/ยกเลิก]

 

 

        อ้าวออฟไลน์แบบนี้ก็ได้เหรอออฟไลน์เลยสิให้รอสองชั่วโมงก็ยี่สิบนาทีแบบนั้นป้าไปไม่ทันตลาดเช้าพอดี จันทร์วาดคิดในใจก่อนจะเลือกออฟไลน์

ซึ่งผู้เล่นนั้นสามารถออฟไลน์ได้ระหว่างรอฟื้นชีพซึ่งผู้เล่นส่วนใหญ่ก็เลือกออฟไลน์เพราะระหว่างรอสองชั่วโมงในเกมส์ก็เท่ากับยี่สิบนาทีนอกเกมส์ซึ่งเวลาตรงนั้นสามารถเอาไปทำธุระส่วนตัวเช่นเข้าห้องน้ำหรือไปหาอะไรกินในตู้เย็นได้ซึ่งการออฟไลน์นั้นยังสามารถใช้หนีผู้เล่นที่มาดักรอฆ่าผู้เล่นที่ตายได้อีกด้วยก็นะถ้าออฟไลน์ออกไปนั่งเล่นนอนเล่นสักสามชั่วโมงในเกมส์ก็ผ่านไปสามวันแล้วจะมีผู้เล่นที่ไหนนั่งรอฆ่าเป้าหมายถึงสามวันล่ะจริงมั้ย

ส่วนทางด้านหลันฮวานั้นหลังจากร่างของจันทร์วาดหายไปแล้วเธอก็ยังยืนช็อกหน้าซีดอยู่แบบนั้นและเมื่อเธอตั้งสติได้เธอก็รีบพุ่งไปที่เมืองท่ามังกรทองทันทีเพื่อออฟไลน์

ห้องนอนของจันทร์วาด

 

 

“อืม...นี่เราออกมาจากเกมส์แล้วงั้นเหรอไม่รู้สึกง่วงเลยแฮะแถมยังรู้สึกกระปรี้กระเปร่าด้วย” จันทร์วาดพูดก่อนจะถอดเครื่องเล่นเกมส์ออกจากหัว

จันทร์วาดเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่อยู่หัวเตียงก่อนจะหยิบนาฬิกาปลุกเรือนเล็กที่ตั้งเอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียงขึ้นมาดูและเห็นว่าเป็นเวลา 5.45 น. แล้วเธอรีบลุกลงไปข้างล่างเพื่อไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อยระหว่างที่แปรงฟันอยู่เธอก็หยิบหวีมาสางผมที่ยุ่งอยู่ให้เรียบร้อยเมื่อจัดการตัวเองเสร็จเธอก็ออกมาจากห้องน้ำและหยิบเอาตระกร้าสานที่ใช้สำหรับจ่ายตลาดขึ้นมาพร้อมกระเป๋าตังและออกจากบ้านขึ้นขี่มอเตอร์ไซค์คันเก่งออกจากบ้านไปซึ่งเธอนั้นไม่ได้หยิบมือถือไปด้วยเพราะปกติก็ไม่ได้เอาไปอยู่แล้ว

 

 

ครืด !! ครืด !! ครืด !! ภายในห้องนอนนั้นมือถือที่ถูกทิ้งเอาไว้ก็มีคนโทรเข้ามามันสั่นไม่หยุดบนหน้าจอนั้นปรากฎเบอร์ของผู้โทรซึ่งเป็นเบอร์ที่จันทร์วาดนั้นไม่ได้บันทึกเอาไว้เบอร์นั้นพยายามโทรเข้ามาอยู่หลายครั้งแม้จะไม่มีคนรับสาย

ด้านจันทร์วาด

 

 

“บรื๋อหนาวจังเว้ยหน้าหนาวแล้วเหรอเนี่ยไอ้เราก็นึกว่าจะไม่หนาวจริงเลยไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวออกมา” จันทร์วาดพูดเพราะนี่ก็หลายปีแล้วที่ประเทศไทยแทบจะไม่มีสภาพอากาศที่เรียกว่าหนาวเลยเสื้อกันหนาวที่เคยซื้อเตรียมเอาไว้ก็ไม่เคยได้ใส่เธอจึงคิดว่าปีนี้ก็ไม่น่าจะหนาวอีกแต่ผิดคาดปีนี้ดันหนาวเสียอย่างนั้น

จันทร์วาดขับรถมอเตอร์ไซค์มุ่งหน้าไปที่ตลาดของเธอซึ่งมีของคุณภาพดีอยู่เป็นจำนวนมากเพราะเธอคอยกำชับให้ลูกแผงของเธอขายแต่ของดีของสดจึงไม่ต้องกังวลเรื่องของไม่สดหรือของไม่ดีระหว่างที่ขับรถไปที่ตลาดสดของเธอจันทร์วาดก็วางแผนเมนูสำหรับวันนี้ไปด้วยเธอทำแบบนี้เป็นประจำ

จันทร์วาดนั้นไม่เคยซื้อพวกผักหรือของสดแช่ค้างไว้ในตู้เย็นเธอมักจะมาซื้อผักและเนื้อสดใหม่ทุกวันเสมอถึงมันจะยุ่งยากและน่ารำคานแต่เธอก็พร้อมจะทำเพื่อให้ลูกชายเธอได้กินอาหารดีๆและสดใหม่ทุกวันซึ่งเธอถือว่านี่คือหน้าที่ของคนเป็นแม่ที่ต้องพึงกระทำ

(ไรท์ : ตัวไรท์เองนี่ซื้อหมูสดมาแช่ไว้จนเขียวเลยเพราะลืมบางทีก็เป็นกุ้งซื้อไว้พอนึกได้ว่าในตู้มีอยู่จะเอามาใช้เนื้อเละไปแล้วแถมยังเป็นเมือกยิ่งในตู้ฟรีซนี่ยังกับเก็บฟอสซิลเอาไว้ส่วนผักบางทีก็ซื้อมายัดไว้จนรากงอกออกมา)

แกร๊ก !! ไม่ถึงสิบนาทีเธอก็ขับรถมาถึงตลาดเธอลงจากรถและตั้งขาตั้งเอาไว้ก่อนจะหยิบตระกร้าที่อยู่หน้ารถออกมาและเดินเข้าไปในตลาดทันที

“ไอ้บอยเอาผักกาดขาวมาสองหัวแล้วก็กะหล่ำลูกนึงกระเทียมสิบบาท !!” จันทร์วาดเดินเข้าไปที่แผงผักสดเป็นอันดับแรก

“ได้ครับป้าทั้งหมดสี่สิบครับ” ลูกแผงที่ชื่อบอยรีบจัดการหยิบผักสดให้จันทร์วาดทันทีจากนั้นจันทร์วาดก็เดินไปที่แผงขายปลาต่อเธอซื้อปลาทูมาสองเข่งพร้อมทั้งซื้อหมูสามชั้นมาด้วยเพื่อเอาไปทำกับข้าววันนี้

หลังจากได้ของครบแล้วก็ออกจากตลาดมุ่งหน้ากลับบ้านทันทีระหว่างขับรถกลับบ้านตอนนั้นเองจู่ๆก็มีรถเก๋งด้านหลังตบไฟใส่จันทร์วาดรัวๆ

“ไอ้เวรนี่จะตบไฟใส่กูห่าพ่อมึงไงแซงขวาไปสิเว้ยถนนโคตรจะโล่ง” จันทร์วาดบ่นแต่ก็ไม่ได้ตะโกนด่าอะไรเธอพยายามขับชิดซ้ายเข้าไปอีกจนแทบจะวิ่งไปครูดกับขอบทาง

บรืน !! รถเก๋งคันข้างหลังเร่งเครื่องแซงขวาขึ้นมาซึ่งจันทร์วาดคิดว่ารถเก๋งคงแซงไปปกติแต่ผิดคาดจู่ๆรถเก่งที่เร่งเครื่องแซงขึ้นมานั้นก็หักซ้ายและเบรคกระทันหัน

เอี๊ยด !!! เฮ้ย !! เสียงเบรคลากยาวพร้อมด้วยเสียงจันทร์วาดร้องออกมาอย่างตกใจจันทร์วาดกำเบรคในมือแน่นและอย่างที่รู้เบรคมือสำหรับรถมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่านั้นคือเบรคหน้าถ้าจะใช้เบรคหลังจะต้องใช้เท้าเหยียบเอาและเมื่อใช้เบคหน้าอย่างกระทันหันนั้นแน่นอนรถจะต้องปัดและล้มลงอย่างแน่นอน

(ไรท์ : เรื่องเบรคนี่ประสบการณ์ส่วนตัวเลยหมาตัดหน้าเบรคหน้าปั๊ปล้อหลังปัดคว่ำเลย)

โคร่ม !! เสียงรถของจันทร์วาดเสียหลักล้มลง

“โอ๊ยอีเหี้ยขับรถภาษาแม่มึงไง !!” จันทร์วาดที่ล้มลงไปพร้อมกับรถร้องโวยวายออกมาเธอผลักรถที่ล้มทับร่างของเธอออกก่อนจะหันไปด่าคนขับรถเก๋งที่กำลังลงมาจากรถ

“ควายเอ้ยซื้อใบขับขี่มาไงตัดหน้ามาได้จะฆ่ากูงั้น...........” จันทร์วาดกำลังจะด่าแต่ก็ต้องหยุดไปเมื่อเห็นหน้าของบุคคลที่ตัดหน้าจนเธอล้ม

“เหี้ยเจน !!” จันทร์วาดสบถออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ขับรถเก๋งส่วนคนที่ขอโทษจันทร์วาดนั้นคือเจนรุ่นน้องของเธอนั่นเอง

“ฮือพี่จันทร์หนูขอโทษ !!” เจนรุ่นน้องของจันทร์วาดร้องไห้ออกมาพร้อมทั้งพนมมือขอโทษเธอใบหน้าของเจนนั้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตาผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงแถมยังอยู่ในชุดนอนขนาดรองเท้าที่ใส่ยังเป็นรองเท้าสลิปเปอร์สำหรับเดินในบ้านเลย

“มึงมาไงวะไม่สิที่สำคัญมึงจะฆ่ากูทำไมอีดอกเจนในเกมส์ก็ฆ่ากูไปแล้วยังจะมาตามฆ่ากูนอกเกมส์อีกกูไปทำอะไรให้มึงอีดอกเจน !!” จันทร์วาดนั้นตะโกนด่ารุ่นน้องของเธอเสียงดังเธอไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมรุ่นน้องของเธอถึงตามมาฆ่าเธอยันนอกเกมส์อย่าบอกนะว่ามาแก้แค้นเรื่องสมัยก่อนตอนเป็นนักกีฬาคาราเต้ทีมชาติ

จบ...