L.P.T ตอนที่ 22 เริ่มต้นการฝึก
สนามฝึกสาธารณะของฐานแก๊งร็อคเก็ตใต้ดินของเมืองนิบิ นั้นครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่มากซึ่งมีขนาดใหญ่เท่ากับสนามฟุตบอลระดับสูง(ประมาณสนามฟุตบอลในรายการพรีเมียร์ลีกไรงี้) ในพื้นที่กว้างเช่นนี้จะแบนเกือบหมดโดยยกเว้นแค่ด้านบนที่ไม่แบน และมีสิ่งอำนวยความสะดวกด้านกีฬาครบครัน
แน่นอนว่าก็ยังมีของฟรีบางอย่างเช่นเก้าอี้สาธารณะและน้ำพุสำหรับดื่มฟรี
สำหรับแก๊งร็อคเก็ตแต่ละคนที่กำลังฝึกเอลฟ์ในสนามฝึกสาธารณะพวกเขามักจะทำตัวห่างเหินจากผู้อื่นอย่างมีสติและใช้อุปกรณ์การฝึกต่างๆของตัวเองเพื่อฝึกฝนโปเกมอนเพียงเท่านั้น
เนื่องจากที่นี้เป็นสนามฝึกฟรีจึงมีคนมาที่นี่เกือบตลอดเวลาและจำนวนมาก แก๊งร็อคเก็ตเป็นสถานที่ที่ผู้อ่อนแอและผู้แข็งแกร่งอยู่ร่วมกัน หากพลังของพวกเขาหยุดนิ่งอยู่กับที่ในไม่ช้า พวกเขาก็จะโดนใครบางคนก็จะเข้ามาแทนที่
ด้วยเหตุนี้สมาชิกของแก๊งร็อคเก็ตทุกคนจึงเต็มใจหรืออาจจะไม่เต็มใจ แต่ตราบเท่าที่พวกเขาต้องการรักษาสถานะที่เก็บไว้ได้ยากแบบในปัจจุบันนี้ พวกเขาก็จะต้องทำงานอย่างหนักเพื่อแข็งแกร่งขึ้น
เมื่อซาโต้มาถึงสนามฝึกซ้อมสาธารณะนั้นก็เป็นเวลากว่า 5 โมงเย็นแล้ว ในเวลานี้มีผู้คนจำนวนมากที่กำลังทำการฝึกอบรมโปเกมอนในสนามฝึกสาธารณะ ข่าวดีก็คือจากสถานการณ์ปัจจุบันสนามฝึกซ้อมสาธารณะนี้ยังพอมีที่ให้ซาโต้ใช้ฝึกเจ้าซูแบท
บางทีอาจจะเป็นเพราะมีหัวหน้าทีมแก๊งร็อคเก็ตที่บอกกับมือใหม่อย่างเมตตาว่า ถ้าจะปราบโปเกมอนก็ให้ไปที่สนามฝึกสาธารณะ จะค่อนข้างปลอดภัยกว่ามากและข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปในหมู่มือใหม่แล้ว ดังนั้นตอนนี้ซาโต้จึงได้เห็นสนามฝึกสาธารณะนี้เต็มไปด้วย มือใหม่จำนวนมากและพวกเขาก็กำลังใช้วิธีการของตนเองหรือขอความช่วยเหลือจากพวกรุ่นพี่เพื่อปราบเอลฟ์ของตนลง
ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าภายใต้"การดูแล"ของพวกแก๊งร็อคเก็ตรุ่นพี่นั้นมันปลอดภัยกว่ามาก สำหรับมือใหม่ในการปราบโปเกมอน อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าชีวิตของตัวเองจะหายไปทุกๆวินาที แต่“การดูแล”พวกนี้ไม่ฟรีอย่างแน่นอน
ซาโต้ไม่มีความรู้สึกใดๆเกี่ยวกับมือใหม่คนอื่นๆกำลังที่ปราบพวกโปเกมอนและกำลังถูกพวกรุ้นพี่"เอาเปรียบ"อยู่ เขามองข้ามเรื่องที่ไม่น่ามองและไม่เป็นที่พอใจพวกนี้ และพบกับพื้นที่ ที่ห่างไกลของสนามฝึกสาธารณะ จากนั้นเขาก็เริ่มต้นฝึกโปเกมอนครั้งแรกหลังจากที่เขากลายเป็นเทรนเนอร์
"ออกมาเถอะซูแบท" ซาโต้กดสวิตช์ของลูกบอลเอลฟ์เพื่อปล่อยซูแบทที่อยู่ข้างในออกมาและเมื่อซูแบทปรากฏขึ้นมันก็บินลงไปที่ไหล่ขวาของซาโต้อย่างเชื่อฟังทันที
"ซูแบท นายบอกว่าความฝันของนายคือการกลายเป็นโครแบทที่มีพลังเทียบเท่ากับพ่อของนายสินะ งั้นจากนี้นายจงทำตามคำแนะนำของฉันเพื่อฝึกฝน ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้นายแข็งแกร่งขึ้น นายทำได้ไหม" ซาโต้ลูบเจ้าซูแบทจากนั้นก็พูดขึ้นอย่างจริงจัง
เมื่อได้ยินคำพูดของซาโต้ ซูแบทก็บินมาตรงหน้าซาโต้ทันทีแล้วพยักหน้าพร้อมกับร้องออกมา
"งั้นก็ใส่สิ่งนี้ซะ สิ่งนี้จะทำให้นายแข็งแกร่งขึ้น" เมื่อเห็นดังนั้นซาโต้ก็ยิ้มจากนั้นเขาก็หยิบเสื้อกั๊กเพิ่มน้ำหนักตัวเล็กๆออกจากกระเป๋าพกพาของแก๊งร็อคเก็ต และมอบมันให้กับซูแบท
น้ำหนักของเสื้อกั๊กมีน้ำหนักอยู่ที่ประมาณ 5 KG และหลังจากสวมเสื้อกั๊กตัวนี้แล้วซูแบทก็รู้สึกกดดันเล็กน้อยทันที เนื่องจากน้ำหนักเสื้อที่ใส่มีน้ำหนักมากกว่าซูแบทมาก แต่ซูแบทยังคงรักษาระดับความสูงในการบินให้เท่าเดิม แต่กระพือปีกค้างคาวแรงและบ่อยครั้งขึ้น
"ดีมาก มาดูกันเถอะ ไหนลองบินไปรอบ สนามฝึกซ้อมนี้ด้วยกำลังทั้งหมดของนายและกลับมาหาฉันดูซิ" หลังจากที่เห็นซูแบทบินอยู่ที่ความสูงเดิมกับที่มันอยู่ อยู่ก่อนแล้วกว่า 3 นาที ซาโต้ก็ออกคำสั่งกับซูแบททันที
เมื่อได้ยินคำสั่งของซาโต้ ซูแบทที่อุ่นเครื่องเสร็จแล้วก็ไม่ลังเลที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของซาโต้ในทันทีและเริ่มบินไปรอบๆขอบสนามฝึกซ้อมด้วยกำลังของมันอย่างเต็มที่
ในเวลาเดียวกันนี้เอง ซาโต้ยังกดฟังก์ชั่นจับเวลาในนาฬิกาของแก๊งร็อคเก็ต เพื่อทดสอบเวลาที่ซูแบทจะบินไปรอบๆสนามฝึกด้วยพละกำลังทั้งหมดของมัน
ตามมาตรฐานสากลของสนามฟุตบอล นั้นจะมีความยาว100เมตรและกว้าง64เมตร ระยะทางรอบวงกลมจะมีประมาณ328เมตร ในท้ายที่สุดซูแบทที่แบกน้ำหนักเสื้อก็ใช้เวลา2นาที23วินาที ในการบินไปรอบวงกลม
กล่าวคือเมื่อซูแบทแบกน้ำหนักอีก 5 KG ก็ยังสามารถบินได้ในระยะทางประมาณ2.3เมตรต่อวินาที และยังบินด้วยความเร็ว8.2กิโลเมตรต่อชั่วโมง และนี้ยังความเร็วในการบินที่แทบจะต่ำมากที่สุดในโลกของโปเกมอนอีกด้วย
"ความเร็วคือ2.3เมตรต่อวินาทีและ8.2กิโลเมตรต่อชั่วโมง ดีมากเป้าหมายต่อไปคือการก้าวข้ามเป้าหมายเหล่านี้ทีละเล็กทีละน้อย"
"ทำได้ดีมากซูแบท นายลงมาดื่มน้ำหน่อย" เมื่อเห็นซูแบทบินกลับมาด้วยแรงอย่างล้นเหลือ ซาโต้ก็ให้ซูแบทบินลงมาดื่มน้ำและใช้มือของเขานวดไปที่ปีกของซูแบททั้งสองข้างด้วยการนวดแบบง่ายๆ
และเห็นได้ชัดว่าการนวดของ ซาโต้ทำให้ซูแบทที่ไม่สามารถยุ่งกับปีกตัวมันเองได้มากนักรู้สึกดี จากนั้นก็ส่งเสียงร้องอย่างสบายๆเป็นครั้งคราวขณะดื่มน้ำ
ซาโต้นวดปีกของซูแบทและพบว่าปีกทั้งสองคู่ของซูแบทนั้นสามารถขยายออกอย่างเต็มที่ได้ประมาณครึ่งเมตรและยังมีกล้ามเนื้อหลักในบางจุดที่ยังไม่ได้รับการพัฒนามาก่อนอีก
“ความสามารถส่วนใหญ่ของซูแบทขึ้นอยู่กับปีกค้างคาวคู่นี้ ฉันอาจจะต้องหาวิธีที่จะทำให้ปีกค้างคาวคู่นี้ของเจ้าซูแบทพัฒนาได้ดีขึ้น บางทีฉันอาจจะต้องเลี้ยงโปเกมอน”คอยคิง" เพราะแคลเซียมจากเกล็ดเม็ดเล็กๆน้อยๆของคอยคิง อาจจะช่วยให้ร่างกายของซูแบทพัฒนาได้" ซาโต้แตะปีกอ่อนนุ่มของซูแบท จากนั้นก็คิดอย่างลับๆ
ในสายตาของอดีตโปรแกรมเมอร์อย่างซาโต้นั้น ไม่มีทางลัดในการบ่มเพาะโปเกมอนหรอก วิธีเดียวที่มีก็คือการเรียนรู้ข้อมูลต่างๆของโปเกมอนเอาไว้ จากนั้นก็ทำการออกแบบการออกกำลังกายที่เหมาะสมต่อคุณสมบัติของโปเกมอน ซึ่งนั้นจะทำให้โปเกมอนเหล่านี้มีสุขภาพดีขึ้นทีละน้อยและแนน่อนด้วยวิธีนี้ความแข็งแกร่งของโปเกมอนจะเพิ่มขึ้นตามลำดับ
สำหรับการฝึกซูแบทปัจจุบัน ซาโต้ต้องการปรับปรุงความแข็งแรงทางกายภาพของซูแบทโดยปัจจุบันเขาทำได้แค่การบินเป็นวงกลม ซึ่งเป็นการฝึกร่างกายขั้นพื้นฐานที่สุด
น่าเสียดายที่ในปัจจุบันซาโต้ ไม่มีอุปกรณ์การฝึกที่ดีและสภาพแวดล้อมการฝึกที่ดีพอ มิฉะนั้นเขาต้องให้ซูแบทฝึกทักษะการบินที่ยากลำบากกว่านี้แน่นอน (เช่นการฝึกชนสิ่งกีดขวางหรือฝึกการหลีกเลี่ยง ฯลฯ )
เมื่อซูแบทกำลังจะบินขึ้นอีกครั้ง ซาโต้ก็เตรียมอาหารเสริมสำหรับซูแบทเช่นกัน เขาเทน้ำใสลงบนจานอาหารของซูแบทและใส่ก้อนพลังงานคุณภาพสูงลงไปผสมมัน
ในขณะเดียวกันซาโต้ก็ได้หยิบหนังสือเล่มเล็กที่มีปกค่อนข้างเก่า และบันทึกข้อมูลการทดสอบการบินของซูแบทลงไป
หลังจากที่ซูแบทที่กำลังเหนื่อยล้าได้ดื่มน้ำลงไป มันก็ได้ตกตะลึงจากนั้น มันก็ดื่มน้ำในจานโปเกมอนจนหมดจากนั้นจึงหันหัวของมันไปมองซาโต้ด้วยความปรารถนา บ่งบอกว่ามันยังอยากดื่มน้ำแสนอร่อยนี้อีก
หลังจากดื่มน้ำแสนอร่อยเหล่านี้ ซูแบทก็พบว่าพละกำลังที่มันพึ่งใช้ไปจากการบินโดยมีเสื้อเพิ่มน้ำหนักนั้นกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและยังรู้สึกได้อีกว่าปีกที่รู้สึกเจ็บเล็กน้อยในตอนนั้น กำลังมีพลังมากขึ้นแม้ว่าจะเพียงเล็กน้อยก็ตามแต่ความรู้สึกในการเพิ่มความแข็งแกร่งนี้ก็ทำให้ซูแบทตื่นเต้นมาก
“ถ้าอยากดื่มต่อก็ต้องฝึกให้หนักเชื่อฉันเถอะว่า หยาดเหงื่อไม่เคยหลอกลวงตราบใดที่นายเต็มใจที่จะออกกำลังกายความแข็งแรงของนายก็จะดีขึ้นอย่างแน่นอนพักอีก 3 นาทีแล้วค่อยบินอีกครั้งรอบสนามฝึก ใช้เวลาได้แค่เพียง3รอบต่อครั้งและนายยังต้องบินด้วยความเร็วเหมือนตอนแรก นายเห็นข้อมูลความเร็วในการบินของนายแล้ว และตอนนี้ฉันจดมันไว้ในสมุดบันทึกขนาดเล็กแล้ว ถ้านายบินได้เกินจำนวนที่เขียนไว้นี้ หมายความว่านายกำลังจะขี้เกียจและเอลฟ์ขี้เกียจก็จะทำได้แค่ทนหิวเท่านั้น” ซาโต้ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นการแสดงออกของซูแบท จากนั้นก็แสดงข้อมูลในสมุดบันทึกขนาดเล็กให้กับซูแบทแล้วพูดกับมันด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ค่อนข้างจะ"อันตราย"ของซาโต้ในตอนนี้ ซูแบทก็รู้สึกว่าข้างหลังเสียวหวาบทันที มันกลืนน้ำลายและพยักหน้าทันที
