ตอนที่ 5 แก๊งร็อคเก็ต
เช้าในแคมป์จูเลียนกำลังนอนหลับอย่างสงบ แต่เขาตื่นขึ้นมาเพราะมีบางอย่างจิกใบหน้าของเขาขณะที่เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นเขาก็เห็นป๊อบโปะอยู่บนหน้าอกของเขามองมาที่เขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาลุกขึ้นและตบหัวป๊อบโปะเบาๆ
จูเลียน “ดูเหมือนตอนนี้แกจะรู้สึกดีขึ้นแล้ว”
ป๊อบโปะ “พี” มันพยักหน้าอย่างมีความสุข
จูเลียนเดินออกมาจากเต็นท์และปล่อยโปเกมอนของเขาออกมา คอยคิงกระโดดลงไปในแม่น้ำ ขณะที่ฮิโคซารุกับฟุชิกิดาเนะทักทายป๊อบโปะ
จูเลียน “โอเค ฟุชิกิดาเนะก่อนที่เราจะเริ่มการเดินทางเราต้องฝึกทักษะใหม่ในวันนี้กันก่อน และฮิโคซารุนายฝึกการต่อสู้ระยะประชิดก่อนไปทำสมาธิต่อ”
เขามองไปที่ป๊อบโปะ “นายแค่นั่งดูเราฝึกไปก่อนจากนั้นหลังจากที่เราเดินทางต่อฉันจะพานายไปที่ Pokemon center”
ป๊อบโปะ “พี” พยักหน้า
จูเลียน “Ok ฟุชิกิดาเนะมากับฉัน”
จูเลียนกับฟุชิกิดาเนะเดินไปใกล้ต้นไม้
จูเลียน “วันนี้นายจะได้เรียนรู้ท่าไม้ตายใหม่ที่เรียกว่าบอลพลังงาน”
ฟุชิกิดาเนะ “บูลบา?” เขาดูสับสน
จูเลียน “ลองจินตนาการว่านายกำลังรวบรวมพลังงานจากรอบข้างไว้ที่หลังแล้วปล่อยพลังงานนั้นไปข้างหน้าเพื่อสร้างลูกบอลออกมา”
หลังจากได้ยินคำอธิบายของจูลียน ฟุชิกิดาเนะก็เข้าใจมันและเริ่มเก็บรวบรวมพลังงานจากสิ่งรอบข้างขณะที่เขาใช้พลังงาน acc.u.mulates มันลอยอยู่ที่หลังของเขาและทำให้ตาของเขาเรืองแสงเป็นสีเขียว จากนั้นเขาก็เริ่มสร้างช่องว่างเพื่อสร้างลูกบอล ในขณะที่เขาพยายามอย่างหนักทันใดนั้นลูกบอลสีเขียวขนาดเล็กก็หายไปเมื่อเห็นว่ามันเป็นการเริ่มต้นที่ดีมากจูเลียนก็มีความสุขมาก
จูเลียน “นายทำได้เยี่ยมเลยถ้าทำต่อไปนายจะได้เรียนรู้ทักษะใหม่นี้ในเวลาไม่นาน”
การได้รับคำชมจากจูเลียนทำให้ฟุชิกิดาเนะมีความตั้งใจและเริ่มฝึกฝนอีกครั้ง จูเลียนเดินกลับมาใกล้เต็นท์และดูการฝึกโปเกมอนของเขาและเริ่มคิดแผนการต่อสู้ของเขากับทาเคชิ
'อิชิตสึบุเตะไม่ใช่ปัญหาเพราะฉันกำลังฝึกฟุชิกิดาเนะให้สู้กับเขา แต่ปัญหาหลักคืออิวาร์คฉันไม่มีโปเกมอนที่เหมาะสมที่จะเผชิญหน้าด้วย ฮิโคซารุยังไม่สามารถสู้กับมันได้เนื่องจากการต่อสู้ระยะประชิดของเขายังอ่อนแอเกินไป ความเสียหายและการโจมตีด้วยไฟใช้ไม่ได้ คอยคิงแม้ว่ามันจะพัฒนาเป็นเกียราดอสแต่ก็ไม่สามารถต่อสู้ในภูมิประเทศที่เป็นหินที่ไม่มีน้ำได้ เดาว่าฉันต้องจับโปเกมอนตัวใหม่หรือฉันต้องต่อสู้ต่อโดยใช้ฟุชิกิดาเนะนี่แหล่ะ'
ในขณะที่จูเลียนกำลังคิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ของเขาในระยะไกลบอลลูนรูปเนียสกำลังเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้น และในบอลลูนนี้มีตัวเลข 3 อยู่บนบอลลูน ในนั้นมีโปเกมอนหนึ่งตัวกับคนสองคนและใช่พวกเขาเป็นแก๊งร็อคเก็ต
โคจิโร “เห้อ ฉันเหนื่อยและหิวมาก เราไม่ได้กินอะไรมาสามวันแล้วนะ”
มุซาชิ “หุบปากเจ้างี่เง่าอย่าพูดถึงเรื่องอาหารนายจะทำให้ฉันหิวมากขึ้น”
เนียส “อย่างน้อยพวกนายก็ทานอาหารไปเมื่อสามวันก่อนและยังกินส่วนแบ่งของฉันไปด้วย ฉันไม่ได้กินมาห้าวันแล้ว”
ทั้งสามถอนหายใจทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงที่ดังขึ้น โคจิโรลุกขึ้นและมองไปที่ต้นกำเนิดของเสียงด้วยกล้องส่องทางไกลและเห็นการฝึกของฮิโคซารุกับฟุชิกิดาเนะ
โคจิโร “เฮ้ ดูโปเกมอนตัวนั้นสิฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” เขาพูดโดยชี้นิ้วไปที่ฮิโคซารุ
มุซาชิ “เฮ้ เนียสโปเกมอนตัวนั้นคืออะไร?”
เนียส “ฉันจะไปรู้ได้ไง”
โคจิโร “ให้ฉันลองดู” เขาหยิบหนังสือโปเกมอนเกี่ยวกับโปเกมอนในภูมิภาคคันโตออกมา “อืม มันไม่ใช่โปเกมอนของภูมิภาคคันโต ฉันหาไม่เจอในหนังสือ”
โคจิโร “เราควรจับมันส่งให้หัวหน้าดูนะ ฟุชิกิดาเนะมันไม่ใหญ่ไปหน่อยเหรอ มันต้องแข็งแกร่งมากแน่เราควรจับมันมาเป็นส่วนหนึ่งของทีมเรานะ”
มุซาชิ “ใช่แล้วเมื่อมีฟุชิกิดาเนะที่ทรงพลังอยู่ข้างเรา เราจะสามารถขโมยโปเกมอนจำนวนมากได้แล้วเราจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งและร่ำรวย ฮิฮิฮิ”
เนียส “และในที่สุดฉันก็จะได้เป็นคนโปรดของเจ้านายและทิ้งเจ้าเปอร์เซียที่น่ารังเกียจนั้นไปซะฮ่าๆๆ”
ขณะที่จูเลียสกำลังคิดเกี่ยวกับการต่อสู้ในอนาคต ทันใดนั้นมือกลขนาดใหญ่สองมือก็ปรากฏที่ฮิโคซารุกับฟุชิกิดาเนะ เนื่องจากทั้งสองตัวมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ดีพวกเขาหลบมือกลนั้นได้อย่างง่ายดายและเตรียมต่อสู้ จูเลียนก็ได้รับเสียงเตือนเมื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นเขาก็เห็นบอลลูนรูปเนียสขนาดยักษ์ลอยอยู่ตรงหน้า เมื่อเห็นบอลลูนนั้นจูเลียนก็ปวดหัว
'ทำไมต้องตัวตลกพวกนี้'
จูเลียน “พวกโง่ พวกนายกำลังทำบ้าอะไรอยู่”
มุซาชิ “นายเรียกเราว่าอะไรนะ นายเรียกเราว่าโง่?”
จูเลียน “แน่นอนฉันเรียกเธอว่าพวกโง่เพราะคนโง่เท่านั้นที่จะโจมตีโปเกมอนด้วยมือกลยักษ์”
ได้ยินคำดูถูกแบบนั้นมุซาชิก็โกรธจริงๆ
เนียส “มุซาชิสงบลงหน่อย ดูเขาสิมีคอยคิงด้วย”
มุซาชิ “ชิ ไม่ต้องสนใจโปเกมอนไร้ประโยชน์ตัวนั้น” จากนั้นเธอก็ชี้นิ้วไปยังจูเลียน “นายเรียกฉันว่างี่เง่าฉันจะทำให้นายต้องชดใช้”
คอยคิงที่โดนมุซาชิดูถูกก็โกรธและเปิดฉากโจมตีมุซาชิทันที เมื่อเธอเห็นว่าคอยคิงกำลังโจมตีเธอ
มุซาชิ “ตัวไร้ประโยชน์หายไปจากหน้าฉัน อาร์โบตบเจ้านั้นไปซะ” เธอพูดและเรียกอาร์โบออกมาจากนั้นอาร์โบก็ตบคอยคิงกลับไปที่แม่น้ำด้วยหางของมัน คราวนี้คอยคิงโกรธมากและทันใดนั้นเขาก็เริ่มเรืองแสง
จูเลียน “ดูเหมือนคนงี่เง่าพวกนี้จะช่วยให้คอยคิงวิวัฒนาการได้ ฮ่าฮ่า”
เนียส “มุซาชิฉันคิดว่าครั้งนี้เธอทำเกินกำลังตัวเองแล้วล่ะ”
มุซาชิ “พูดพล่ามเรื่องอะไรน่ะ”
โคจิโร “มองตัวเองสิว่าทำอะไรลงไป”
เมื่อเห็นเพื่อนของเธอทำหน้าบึ้งตึงเธอก็มองไปยังทิศทางที่พวกเขาชี้ และเมื่อเธอเห็นเธอก็หน้าซีดราวกับผี เมื่อเกียราดอสตัวใหญ่สีแดงซึ่งมันใหญ่กว่าปกติกำลังจ้องมองพวกเธอด้วยความโกรธ
จูเลียน “ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าฉันต้องขอบคุณที่ช่วยให้คอยคิงของฉันพัฒนาเป็นเกียราดอสนะ ดังนั้นจะให้ของขวัญนี้จากฉันนะ เกียราดอสใช้ไฮโดรปั๊ม”
เกียราดอส “ฮ๊ากก” ด้วยคลื่นน้ำขนาดมหึมาถูกยิงใส่บอลลูนและระเบิดออก
ในขณะที่บอลลูนระเบิด
โคจิโร “ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเราตลอดเลย” (หน้าร้องไห้)
มุซาชิ “เกียราดอสนั่นน่ากลัวชะมัด” (ยังคงกลัวและซีดขาวราวกับผี)
เนียส “เราไม่ได้มีโอกาสแนะนำตัวเองด้วยซ้ำ”
พวกเขาทั้งสาม “ลางไม่ดีอีกแล้วว”
และพวกเขาก็หายไปในท้องฟ้า จูเลียนก็ชื่นชมเกียราดอสของเขาที่อยู่ตรงหน้าอย่างภาคภูมิใจ
จูเลียน “ตอนนี้นายกลายเป็นเกียราดอสที่งดงามแล้วสินะ?”
เขาเรียกให้โปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขามาดูเกียราดอสและพวกเขาทุกคนก็พยักหน้าดีใจให้กับเกียราดอส
จูเลียน “โอเค พวกเราเก็บของและออกเดินทางต่อเถอะ ไม่งั้นเราจะล่าช้าแล้ว เกียราดอส ฟุชิกิดาเนะกลับมา”
เขาหยิบ Pokeballs ออกมาและส่งพวกมันกลับเข้าไปจากนั้นเขาก็หันไปหาป๊อบโปะ
จูเลียน “เฮ้ เพื่อนนายอยากมากับเราไหม” เขาหยิบ Pokeball ออกมาแล้ววางไว้ตรงหน้าป๊อบโปะ
ป๊อบโปะ “พี” เขากดปุ่มอย่างมีความสุขและเข้าไปในลูกบอล จูเลียนหยิบลูกบอลขึ้นมาและเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา
จูเลียน “ฮิโคซารุไปกันเถอะ”
ขณะที่ฮิโคซารุกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของเขา พวกเขาก็เริ่มเดินจากไป
