L.P.T:ตอนที่ 7 อุตสาหกรรมและระดับ
อาหารเช้าฟรีมีขนมปังแห้งชิ้นใหญ่และนมหนึ่งขวดซาโต้ใช้เวลากินมานานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้วและในเวลานี้ก็เกิน 10 โมงแล้ว
“ถึงเวลาแล้วคราวนี้คงน่าจะสนุกมาก” ซาโต้กลืนขนมปังชิ้นสุดท้ายแล้วดื่มนมอึกสุดท้าย แล้วดูเวลาที่แสดงบนนาฬิการ็อคเก็ตส์ในมือขณะกำลังคิดไป
จริงๆแล้วตลาดในแก๊งร็อคเก็ตเปิดตอน 7 โมงเช้า แต่เนื่องจากสมาชิกร็อคเก็ตส่วนใหญ่มีงานทุกวัน ร้านค้าในตลาดจึงมีไม่มากนัก
ความแข็งแกร่งของแก๊งร็อคเก็ตนั้น มีความแข็งแกร่งมากเนื่องจากธุรกิจขนาดใหญ่ของพวกเขาในหลายๆ โดยเมืองพวกเขามีอุตสาหกรรมมากมายและพนักงานส่วนใหญ่ในอุตสาหกรรมเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนของแก๊งร็อคเก็ตเอง
ในความเป็นจริงจำนวนบุคลากรด่านการรบในแก๊งร็อคเก็ต นั้นมีไม่มาก เพราะสมาชิกของแก๊งร็อคเก็ตจำนวนมากนั้นรับผิดชอบงานด้านลอจิสติกส์ ท้ายที่สุดแล้วแก๊งร็อคเก็ตก็เป็นมนุษย์เช่นกันและจำเป็นต้องกินต้องใช้ นอกจากนี้การฝึกฝนกองกำลังติดอาวุธเองก็สิ้นเปลืองทรัพยากรมหาศาลหากไม่มีพลังด้านลอจิสติกส์เพียงพอที่จะสนับสนุน แก๊งร็อคเก็ตคงจะสามารถมีได้แค่ลมปากเท่านั้น
หลายคนอาจคิดว่าวิธีที่องค์กรมืดได้มานั้นเป็นการปล้นโดยตรง แต่นั่นเป็นความเข้าใจที่ผิดการปล้นอาจจะเป็นวิธีการรวบรวมทรัพยากรได้ที่ต่ำที่สุด องค์กรมืดส่วนใหญ่ในแก๊งร็อคเก็ตนั้นแตกต่างกัน นอกจากการปล้นสะดมแล้วพวกเขายังผลิตและเพาะพันธ์ุทรัพยากรได้ดีมากอีกเช่นกัน
ตัวอย่างเช่น บริษัทSilverซึ่งควบคุมโดยแก๊งร็อคเก็ตที่อยู่เบื้องหลังในภาคเกมBoy colorเป็นคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดหรือจะเป็นสนามเด็กเล่นโปเกมอนขนาดใหญ่ที่ซาคากิสร้างขึ้นในอนิเมชั่นสิ่งเหล่านี้สร้างและผลิตโดยแก๊งร็อคเก็ตทั้งนั้น
ในปัจจุบันอุตสาหกรรมของแก๊งร็อคเก็ต มีความหลากหลายมาก การเปิดตลาดมืดเพื่อเก็บค่าคุ้มครองเป็นเพียงส่วนน้อยของแหล่งรายได้ทั้งหมดของพวกเขา อุตสาหกรรมสีดำที่ซ่อนอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์เหล่านั้นเป็นแหล่งรายได้หลักของพวกเขา
นี้เองที่เป็นเหตุผลให้ความแข็งแกร่งของแก๊งร็อคเก็ตแข็งแกร่งมากจนแม้แต่ลีกก็ยังไม่กล้าขยับตัวง่ายๆท้ายที่สุดแล้ว แก๊งร็อคเก็ตก็สามารถหยั่งรากลึกในร่างกายของลีกได้สำเร็จ เมื่อลีกต้องการถอนรากถอนโคนร็อคเก็ต อาจจะทำให้ตัวเองก็ต้องเจ็บตัวเหมือนกัน และอาจทำให้เกิดความไม่สงบในสังคมได้อีกต่างหาก
แต่เนื่องจากอุตสาหกรรมจำนวนมากแก๊งร็อคเก็ต ยังต้องการทรัพยากรบุคคลจำนวนมาก ท้ายที่สุดแล้วการใช้คนของตัวเองจะปลอดภัยที่สุด นอกจากนี้พวกเขายังต้องปะทะกับพันธมิตรและกองกำลังมืดอื่นๆอย่างลับๆเสมอ (การแข่งขันทางธุรกิจมืดในความลับกับองค์กรอื่นๆ) นั้นจึงทำให้เกิดการสูญเสียบุคลากรค่อนข้างร้ายแรงเสมอมา
ดังนั้นในด้านทรัพยากรบุคคลแก๊งร็อคเก็ตจึงต้องค่อนข้างใส่ใจ นี่เป็นเหตุผลสำคัญว่าทำไมแก๊งร็อคเก็ตจะยังคงทำงานอย่างหนักเพื่อฝึกฝนมือใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่มุมของการฝึกนักสู้ชั้นนำแก๊งร็อคเก็ตให้ความสำคัญกับด้านนี้มาก
ท้ายที่สุดทรัพยากรมนุษย์เป็นทรัพยากรที่มีค่าที่สุด หากทำให้เกิดเทรนเนอร์ระดับราชาขึ้นท่ามกลางมือใหม่เหล่านี้ได้ดินแดนของแก๊งร็อคเก็ตก็สามารถขยายได้อีกเล็กน้อย
ในระยะสั้นแก๊งร็อคเก็ตนั้นไม่รองรับคนขี้เกียจ สมาชิกแก๊งร็อคเก็ตทุกคนมีกำหนดงานที่ต้องทำเกือบทุกวันโดยเฉพาะบุคลากรด้านโลจิสติกส์ที่ไม่รับได้ความเสี่ยง งานของพวกเขาค่อนข้างหนักเมื่อเทียบกับบุคลากรด้านการรบ
แน่นอนว่าการหมุนเวียนบุคลากรระหว่างแก๊งร็อคเก็ตนั้นค่อนข้างสมเหตุสมผลและตราบใดที่โควต้างานที่กำหนดเสร็จสิ้นก็สามารถออกจากงานก่อนเวลาได้เช่นกัน
เวลาปัจจุบันกว่า 10 โมงเช้า เป็นเวลาที่บุคลากรของแก๊งร็อคเก็ตต้องหมุนเวียนและพักผ่อน ในช่วงเวลานี้จะมีความเคลื่อนไหวมากขึ้นในตลาดสาธารณะภายในฐาน
หลังจากซาโต้วางจานอาหารที่เย็นลงแล้วในสถานที่ที่กำหนดแล้ว เขาก็ออกจากโรงอาหารคนเดียวจากนั้นเดินไปที่ตลาดสาธารณะตามแผนที่เส้นทางของฐานที่จำได้เมื่อวานนี้ ในความเป็นจริงตลาดสาธารณะอยู่ใกล้กับโรงอาหารสาธารณะมาก แต่เนื่องจากสิทธิ์ในการใช้เส้นทางที่ไม่เพียงพอเขาจึงทำได้เพียงแค่อ้อมเท่านั้น
ระหว่างทางซาโต้เห็นแก๊งร็อคเก็ตหลายคนเผชิญหน้ากับสมาชิกและหลังจากพบกับคนเหล่านี้แล้วเขาก็ก้าวออกไปอย่างมีสติเพื่อปล่อยให้อีกฝ่ายไปก่อน
ในแก๊งร็อคเก็ตนั้นเรื่องระดับสมาชิกก็เข้มงวดมากเช่นกัน ตัวอย่างเช่นคนระดับต่ำต้องหลีกทางให้กับระดับสูง หากทั้งสองฝ่ายอยู่ภายใต้ผู้ใต้บังคับบัญชาโดยตรงก็ต้องก้มหัวและคำนับ
"โอ้~มีคนรู้ว่าควรจะมาที่ตลาดสาธารณะเร็วๆนี้ นี้มือใหม่ของคุณชื่ออะไร โปเกมอนที่คุณได้รับคืออะไร? ซาโต้ที่กำลังจะเข้าในตลาดสาธารณะก็ได้มีสมาชิกคนหนึ่งของแก๊งร็อคเก็ตในเครื่องแบบของหัวหน้ากองทหารมาพบเขาและหยุดเขาไว้
โดยทั่วไปแล้วระดับบุคลากรในแก๊งร็อคเก็ตจะแบ่งออกเป็นเก้าระดับ: ลูกสมุน,กองทหาร,รองหัวหน้ากองทหาร,หัวหน้ากองทหาร,นายทหารระดับสูง,นายสิบ,นายสิบระดับสูง,ผู้บัญชาการระดับภูมิภาคและผู้นำ
ในปัจจุบันผู้ที่ดูแลฐานทัพใต้ดินในเมืองนิบิที่มีซาโตะอยู่สูงสุดคือนายสิบที่ชื่อฮินะ เธอเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาโดยตรงของอพอลโลผู้บัญชาการระดับภูมิภาคของคันโต
หัวหน้ากองทหารที่เรียกซาโต้ เป็นผู้หญิงที่โตเต็มที่และมีรูปร่างสูงและสมบุกสมบัน โดยเฉพาะหน้าอกบนหน้าอกของเธอและรูปลักษณ์ของเธอก็มีเสน่ห์มากมาย เธอมีผมสีชมพูยาวเป็นลอน การแต่งหน้าแบบบางเบาเป็นการอวดเสน่ห์ของผู้หญิงที่โตเต็มที่ (ผมสีชมพูยาวเป็นลอน มูซาชิ?)
"สวัสดีท่านหัวหน้ากองทหาร ผมชื่อซาโต้ คาเอเดะ โปเกมอนที่ผมเพิ่งได้มาในมือคือซูแบทและผู้ทดสอบคนปัจจุบันคือท่านซีซาร์" เผชิญหน้ากับคำถามของหัวหน้ากองทหารหญิงที่เหนือกว่าตนมาก ซาโต้หงกศีรษะที่ลงเล็กน้อยและตอบอย่างเรียบเฉย
หลังจากได้ยินคำตอบของซาโต้และเห็นการแสดงออกที่เรียบง่ายบนใบหน้าที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเขาหัวหน้ากองทหารหญิงที่แสดงออกถึงความเป็นผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ทั่วร่างกายของเขาก็แสดงท่าทางแปลกๆจากนั้นก็ใช้ดวงตาสีอำพันที่สวยงามของเธอด้วยมองซาโต้ความสนใจ
"นี้น้องชาย พี่สาวไม่สวยเหรอทำไมเธอไม่มีปฏิกิริยาเลยนี่มันไม่น่ารักไปหน่อยเหรอ" ไม่กี่วินาทีต่อมาเมื่อเห็นซาโต้นิ่งเป็นปกติ หัวหน้ากองทหารก็ขมวดคิ้วและจากนั้นก็พูดเรียบเฉย เธอกระแทกหน้าอกตัวเองและพูดกับ ซาโต้ที่เฝ้ามองเธอในระยะใกล้อย่างมีเสน่ห์
เห็นได้ชัดว่าการแสดงออกที่ไม่แยแสของซาโต้ทำให้หัวหน้ากองทหารหญิงที่มั่นใจในเสน่ห์ของเธอสงสัยในตัวเองเล็กน้อย
ในตอนนี้แก๊งร็อคเก็ตบางตัวที่ผ่านมาเห็นฉากนี้ใบหน้าของชายคนนั้นแสดงความอิจฉาและเขาต้องการแทนที่ซาโต้ใน ทันทีในขณะที่ผู้หญิงคนอื่นไม่ได้รีบออกไปและพูดอะไรบางอย่างเป็นประโยคที่คล้ายกับ"อีตัวไร้ยางอาย"
ชื่อหัวหน้ากองทหารหญิงคือ ซากุระ มิยาโมโตะ (แล้วไป ไม่ใช้มูซาชิ) เธออายุ 25 ปีและอยู่กับแก๊งร็อคเก็ตมาหกปี และเช่นเดียวกับซาโต้เธอยังเป็นคนยากจนที่ไม่มีภูมิหลัง แต่หลังจากความพยายามของเธอเองจนถึงตอนนี้เธอก็สามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งหัวหน้ากองทหารของกองกำลังได้
โดยไม่คำนึงถึงรูปลักษณ์ที่ดูดีและมีเสน่ห์ในตอนนี้ ในฐานใต้ดินของแก๊งร็อคเก็ตในเมืองนิบิ เธอมีชื่อเสียงในเรื่องเป็นดอกกุหลาบที่มีหนามและความแข็งแกร่งของเธอก็เป็นที่รู้จักในหมู่หัวหน้ากองทหารของแก๊งร็อคเก็ตในเมืองนิบิ ใครก็ตามที่กล้าต่อสู้กับสมาชิกของแก๊งร็อคเก็ตในกองกำลังของเธอ เธอจะไม่พอใจและได้รับการลงโทษอย่างรุนแรงเว้นแต่พวกเขาจะมีระดับสูงกว่าเธอ
พฤติกรรมเฉยเมยของซาโต้ดึงดูดความสนใจของกุหลาบหนามนี้ได้สำเร็จ ในเวลานี้เธอกำลังจะได้เห็นว่าซาโต้ไม่สนใจเสน่ห์ของเธอเลยจริงๆซึ่งเธอมักจะชอบแกล้งผู้ชายประเภทนี้เป็นพิเศษ
พูดตามตรงถ้าคุณเปลี่ยนไปเป็นวัยรุ่นคนอื่นที่อายุเท่ากันกับซาโต้ ที่กำลังเผชิญหน้ากับการล่อลวงของมิยาโมโตะซากุระ กลัวว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมมันได้ แต่ทั้งสองนั้นแตกต่างกันและซาโต้นั้นก็แตกต่างกันเกี่ยวกับความงามนี้ เขาเคยเจอความงามที่มากกว่าเมื่อนานมาแล้ว
ในขณะเดียวกันเขาก็สัมผัสได้ถึงภัยคุกคามร้ายแรงจากมิยาโมโตะ ซากุระซึ่งทำให้เขาคิดถึงความงามของเธอไม่ได้แล้ว
กลิ่นหอมอันน่าหลงใหลของร่างกายโชยมาที่จมูกของเขาและเมื่อเขาเห็นเนินอกสีขาวราวกับหิมะที่มีเสน่ห์อยู่ตรงหน้าเขาซาโต้ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิมแม้กระทั้งดวงตาของเขาก็ยังสงบเหมือนเดิม
"หึ ช่างเป็นน้องชายตัวเล็กที่ไม่น่ารักเลยจริงๆ ฉันจะให้สิ่งนี้กับคุณเป็นของขวัญการพบเจอของฉันสำหรับคนที่มาใหม่แบบคุณ ฉันให้ค่าคุณในระดับดีมากเลยนะ" หลังจากนั้นประมาณสิบวินาทีที่เห็นซาโต้ยังคงไม่ตอบสนองและมิยาโมโตะซากุระก็แสดงสีหน้าทำอะไรไม่ถูกปล่อยซาโต้ และหลังจากโยนของบางอย่างให้เขาเธอก็ยังคงบิดเอวและเดินไปข้างหน้า
ซาโต้หยิบสิ่งที่อีกฝ่ายโยนมาและพบว่ามันเป็นแสงสีแดงอมชมพูแบบพกพาและแววตาของเขามีความสุข แต่เขาก็ยังตอบสนองอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณสำหรับของขวัญที่คุณมอบให้ผมมันมีประโยชน์มากสำหรับผม แต่มันไม่คุ้มค่าอะไรสำหรับคุณ ผมยินดีที่จะซื้อด้วยราคาของแต้มตะเกียงไฟสว่างแบบพกพาในระบบแลกเปลี่ยน" ซาโต้หยิบตะเกียงไฟแรงขนาดพกพาหันไปพูดกับมิยาโมโตะซากุระที่เดินไปไม่ไกล
น่าเสียดายที่มิยาโมโตะ ซากุระไม่ได้สนใจเขา แต่ยังคงเดินบิดเอวไปข้างหน้า เมื่อเธอเดินหันมุมไปมาก็ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ หลังจากยิ้มเล็กน้อยเธอก็หายไปในดวงตาของซาโต้
