L.P.T:ตอนที่ 18 หอภารกิจ
หลังจากที่ซื้อวัตถุดิบผลไม้เป็นจำนวนมากแล้ว ซาโต้ก็หยิบนามบัตรที่เธอยื่นให้ก่อนออกจากแผงผลไม้หญิงคนนี้ แล้วเดินไปที่แผงขายผลไม้อีกแห่ง
อย่างที่รู้กันดีว่ารสชาติของผลไม้สีส้มนั้นไม่ค่อยจะดีนัก (ตรวจสอบแล้วโดยPokedex) และบางครั้งมันยังมีรสชาติแฝงที่หลากหลายโผล่ออกมา ด้วยเหตุนี้เอลฟ์จึงมักจะกินผลไม้ชนิดนี้ แต่โดยทั่วไปแลวพวกโปเกมอนก็มีผลไม้ที่ชอบและเหมาะกับรสนิยมของพวกโปเกมอนเองเหมือนกัน
และถ้าซาโต้ใช้เฉพาะผลส้มเป็นวัตถุดิบในการทำก้อนพลังงานแล้วละก็ จะเห็นได้ชัดเจนเลยว่าก้อนพลังงานที่ผลิตได้นั้นจะมีข้อเสียในเรื่องการผสมกันของรสชาติที่แตกต่างกัน และนั้นเป็นเรื่องยากมากที่จะทำให้ซูแบทชอบกิน
และทุกคนที่ได้เล่นเกมนี้จะรู้ดีว่ารูปแบบวิวัฒนาการขั้นสูงสุดของซูแบท นั้นก็คือ โครแบท และเงื่อนไขในการวิวัฒนาการของซูแบทนั้นจำเป็นต้องมีค่าความสนิทสนมกับเทรนเนอร์ให้มากพอ
เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ซาโต้จึงต้องทำให้ซูแบทชอบกินก้อนพลังงานที่เขาสร้างขึ้น เพราะมันเป็นการดีที่สุดที่จะเพิ่มความสนิทสนมกับซูแบท ด้วยเรื่องนี้ นี้เองทำให้เขาต้องกังวลเกี่ยวกับก้อนพลังงานก้อนถูกเขาทำขึ้นมา ก็เพื่อจะให้ซูแบทชอบมัน
โดยทั่วไปจะมีผลไม้จากต้นไม้ 5 ชนิดที่ใช้เพื่อปรับรสชาติของก้อนพลังงานโดยเฉพาะ ทั้งห้าชนิดนี้ได้แก่ แครนเบอร์รี่ที่มีรสเผ็ด แบล็กเบอร์รี่ที่เต็มไปด้วยความฝาด และกล้วยที่เต็มไปด้วยรสหวาน ลูกแพร์ที่เต็มไปด้วยความขมและผลอินทผลัมที่เต็มไปด้วยรสเปรี้ยว ซึ่งเอลฟ์มันจะมีความชอบที่แตกต่างกันไปในแต่ละตัวเช่นกัน
และคราวนี้ซาโต้กำลังจะไปที่แผงขายของผลไม้ทั้ง 5 ชนิดนี้ มันเป็นแผงเดียวในตลาดสาธารณะทั้งหมดที่ขายต้นไม้ปรุงรสทั้งห้าครบ
และเป็นที่น่าเสียดายที่แผงขายผลไม้พวกนี้มักมีราคาที่แพง ราคาของผลไม้ทั้ง 5 ชนิดนี้ที่ใช้ปรุงรสคือ 3 แต้มในระบบแลกเปลี่ยนแต้ม และถ้าเป็นราคาในแผงผลไม้ที่ขายจะราคา 2 แต้ม
หลังจากที่ซาโต้มาถึงร้านขายผลไม้เขาก็หยิบผลไม้ปรุงรสห้าชนิดจากกองมาวางไว้ข้างหน้าทันที สำหรับพฤติกรรมแปลกๆ แบบนี้ของซาโต้นั้น ทำให้ผลไม้เกือบตกลงไปที่พื้น แต่ชายเจ้าของแผงผลไม้ก็เพียงมองเขาแปปๆก่อนจะไม่สนใจ
"ออกมาซูแบท นายลองดูสิ ผลไม้ทั้งห้านี้ นายชอบอันไหน" ในวินาทีต่อมาซาโต้ก็ส่งซูแบทออกมาและให้ซูแบทเลือกผลไม้ที่ชอบ ซาโต้ใช้วิธีนี้เพื่อระบุรสชาติที่ซูแบทนั้นชื่นชอบ
ซูแบทร่อนลงบนไหล่ขวาของซาโต้อย่างเงียบๆ จากนั้นก็ทำตามคำสั่งของเขาโดยบินลงจากไหล่ของเขาไปยังผลไม้ปรุงรสทั้งห้าที่จัดไว้อย่างเรียบร้อย
หลังจากที่ซูแบทได้ดมกลิ่นผลไม้ทั้งห้าทีละผลแล้วในที่สุด ซูแบทก็เอื้อมปีกตัวเองไปที่ผลกล้วยที่หอมหวานและกินมันทั้งผลเข้าท้องภายในไม่กี่คำ
"ดูเหมือนว่าโปเกมอนตัวน้อยของคุณชอบกินผลกล้วยมีมูลค่า 2 คะแนนนี้นะ ถ้าคุณซื้อ 100 ลูก คุณจะได้รับส่วนลดทั้งหมด 20%" เมื่อพูดจบ ซูแบทก็ยื่นปากใหญ่ของมันไปที่ผลกล้วยของเจ้าของแผงผลไม้อีกครั้ง เจ้าของแผงชายที่เฝ้าดูเรื่องทั้งหมดนี้ ก็พูดกับซาโต้ทันทีทันที
แต่ทันทีที่เสียงของเจ้าของแผงเงียบลง ซูแบทก็กินผลแครนเบอร์รี่รสเผ็ดต่อทันทีและยังกินเสร็จในไม่กี่คำ
"นี่ไม่ถือว่านับรวมนะ แต่ถ้าฉันจะซื้อ ผลไม้ทั้ง 2 แบบ อย่างละ 50 ลูก อย่าลืมให้ส่วนลดฉัน 20% ตามที่พูดด้วยนะ" ซาโต้ฑุดกับเจ้าของแผงที่กำลังงุนงงด้วยรอยยิ้ม
ในที่สุดซาโต้ก็ซื้อกล้วย 50 ผลและแครนเบอร์รี่ 50 ผล ได้ในราคา 160 แต้ม
"นายคงชอบกินรสหวานและเผ็ดไม่ต้องกังวลฉันจะพยายามให้ดีที่สุดเพื่อรสชาติพวกนี้จะได้ออกมาดีที่สุด แต่ตอนนี้นายควรกลับเข้าไปในลูกบอลและพักผ่อนก่อน" ซาโต้แตะซูแบทที่ด้านบนของไหล่ขวาของเขาและกล่าวด้วยรอยยิ้มจากนั้นก็เอาลูกบอลแตะไปที่มัน
"ซีซี ~" หลังจากเสียงร้องที่มีความสุขของซูแบทก็ได้เปลี่ยนเป็นแสงสีแดงอย่างเชื่อฟังและกลับไปที่ลูกบอล
เป็นที่น่าสังเกตว่าหลังจากที่ซาโต้ได้รับลูกบอลโลโก้แก๊งร็อคเก็ตทั้งหกลูกมา เขาได้เปลี่ยนลูกบอลธรรมดาที่ตอนแรกใช้เก็บซูแบท เปลี่ยนมาเป็นลูกบอลโลโก้แก๊งร็อคเก็ตแทน ซึ่งนี้สำหรับซูแบทแล้วถือได้ว่าเป็นการย้ายจากบ้านส่วนตัวไปยังคฤหาสน์เลยทีเดียว
ดังนั้นตอนนี้ซูแบทจึงพอใจกับที่อยู่อาศัยใหม่นี้มากและความสนิทสนมกับซาโต้ก็ได้รับการพัฒนาให้ดีขึ้นไปอีกระดับนึงเลย (ในตอนที่เนียสในอนิเมชั่นเกือบจะถูกจับได้ด้วยเทรนเนอร์นั้น เนียสบอกว่าโปเกบอลธรรมดาๆนั้นสบายมากถ้างั้นก็คงไม่ต้องพูดถึงพวกโปเกบอลแบบต่างๆที่ดีกว่าโปเกบอลแบบปกติเนื้อที่คงจะดีกว่าหลายเท่า)
หลังจากรวบรวมเครื่องปรุงรสขั้นสุดท้ายทั้งหมดเพื่อใช้ในการสร้างก้อนพลังงานแล้ว ซาโต้ก็เริ่มเดินไปยังพื้นที่ที่มีพวกเครื่องผสมผลไม้ในทันที
ตามข้อมูลที่บารอน"คนดี" ได้บอกไว้นั้นเครื่องผสมผลไม้จะถูกเก็บไว้ที่หอภารกิจและหอภารกิจก็ตั้งอยู่ในพื้นที่ส่วนกลางของฐานแก๊งร็อคเก็ตใต้ดินเมืองนิบิ ซึ่งไม่ไกลจากตลาดสาธารณะมากนัก
หอภารกิจก็เป็นไปตามชื่อมันก็คือ สถานที่ที่ใช้รับภารกิจและส่งภารกิจที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว ในแก๊งร็อคเก็ตการแบ่งประเภทของบุคลากรสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภทอย่างคร่าวๆประเภทแรกคือบุคลากรด้านโลจิสติกส์และประเภทที่สองคือบุคลากรในการรบ
ในหมู่พวกเขาเจ้าหน้าที่โลจิสติกส์เป็นพนักงานประจำและมักจะมีงานของตัวเองทุกวัน ถ้าเทียบเหมือนในเกมออนไลน์คนเหล่านี้ก็ต้องทำภารกิจประจำวันทุกวัน ตราบใดที่พวกเขาทำภารกิจประจำวันเสร็จก็สามารถที่จะพักผ่อนเป็นกะได้
แต่ในด้านการรบแตกต่างกันพอสมควร โดยทั่วไปงานของเขายังแบ่งออกเป็นสองประเภทอีก เช่นงานแรกได้รับมอบหมายและงานที่สองคืองานอิสระ โดยทั่วไปแล้ว บุคลากรด้านการรบจะต้องปฏิบัติภารกิจบังคับสองอย่างในแต่ละเดือน หลังจากที่ทำงานเสร็จแล้วเวลาที่เหลือก็จะเป็นเวลาว่าง
ในช่วงเวลานี้พวกเขาสามารถเลือกที่จะพักผ่อนหรือเลือกที่จะรับงานอิสระเพื่อหารายได้คะแนนพิเศษได้
เป็นที่น่าสังเกตว่าในแก๊งร็อคเก็ตนั้นมีเงื่อนไขที่แตกต่างกันสำหรับบุคลากรทั้งสองประเภทนี้ บุคลากรด้านโลจิสติกส์สามารถสมัครเป็นบุคลากรด้านการรบได้ทุกที่ทุกเวลา แต่บุคลากรในการรบนั้นเว้นแต่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสและพิการอย่างรุนแรงหรือปฏิบัติหน้าที่เป็นเวลา 5 ปีแล้วเท่านั้นคุณถึงจะสามารถสมัครเป็นพนักงานโลจิสติกส์ได้
ตามป้ายบอกทางบนถนนซาโต้ก็มาถึงหอภารกิจของฐานแก๊งร็อคเก็ตใต้เมืองนิบิอย่างรวดเร็ว
พื้นที่ของหอมีขนาดไม่ใหญ่นักมีขนาดเท่ากับสนามบาสเก็ตบอลและมีรูปร่างเป็นวงรีและที่เด่นชัดที่สุดคือแถบงานที่อยู่ตรงกลางหอ แถบงานเหล่านี้มีขนาดใหญ่มาก เสาหินทุกต้นถูกปกคลุมด้วยงานอิสระจำนวนมาก
ในเวลาปัจจุบันนี้ใกล้ถึงบ่าย 3 โมงแล้ว นับเป็นช่วงเวลาที่คึกคักที่สุดในการทำงาน มีน้อยคนที่มีเวลาว่าง ดังนั้นในตอนนี้หอภารกิจจึงมีคนไม่มากนัก และส่วนใหญ่คือการรวมตัวกันเพื่อจัดตั้งทีมเพื่อทำงาน โดยมีทั้งใหญ่และเล็ก
ทีมงานเหล่านี้เข้าและออกอย่างเป็นระเบียบในหแภารกิจ บางคนก็ส่งภารกิจ บางคนก็รับภารกิจ และบางคนก็ต้องรับภารกิจหลังจากที่ส่งมอบภารกิจในทันที แต่ทั้งคนที่รับและส่งทำเหมือนกันคือการไปมาระหว่างแถบงานและเคาน์เตอร์งาน
แน่นอนว่านอกจากทีมงานเหล่านี้แล้วยังมีแก๊งร็อคเก็ตที่ฉายเดี่ยวคนเดียวอีกสองสามคน เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้มีกลิ่นอายที่น่ากลัวมากและนอกจากพวกเขาก็ยังมีทีมที่ตื่นตัวกับทุกสิ่งรอบตัวอีกต่างหาก และแทบจะทุกคนในทีมภารกิจเหล่านี้จะรักษาระยะห่างจากแก๊งร็อคเก็ตผู้โดดเดี่ยวที่อันตรายเหล่านี้อย่างมีสติ
พวกแก๊งร็อคเก็ตผู้โดดเดี่ยวก็ไม่แยแสกับทุกสิ่งรอบตัว หลังจากส่งมอบหรือรับภารกิจใหม่แล้วพวกเขาก็จะไปเติมเสบียงที่จำเป็นอย่างรวดเร็วผ่านสถานีจัดหาทางด้านซ้ายและด้านขวาของหอภารกิจแล้วจากไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆในหอภารกิจ
เมื่อมองไปที่ผู้คนรอบข้างทั้งภายในและภายนอกซาโต้ก็ได้เดินเข้าไปในหอภารกิจด้วยสีหน้าสงบตามปกติจากนั้นก็เข้าไปในพื้นที่ที่มีฝูงชนมากมายโดยหวังว่าจะพบเป้าหมายของเขาในการมาที่นี่ในครั้งนี้
ในที่สุดซาโต้ก็พบเป้าหมายของเขาในสถานีจัดหาทางด้านซ้ายสุดของหอภารกิจ ต้นผลไม้และเครื่องผสมผลไม้ที่ไม่ค่อยถูกดูแลถูกวางไว้ อย่างเดียวดายที่มุมหนึ่งของสถานีจัดหาด้านซ้ายนี้
