ตอนที่แล้วตอนที่ 1 ข้อบังคับของนักฆ่า
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 3 การเดินทาง

ตอนที่ 2 มือขาด!


ตอนที่ 2 มือขาด!

ชางฮัวเฟเขาคือปรมาจารย์แห่งป้อมโกลเด้นล๊อคและยังเป็นราชาสูงสุดลำดับที่เจ็ด ทว่าเขาไม่ใช่ราชาที่แท้จริง เขาไม่มีเมืองในครอบครองเลยแม้แต่เมืองเดียว ทว่าเขาสามารถเดินทางไปไหนก็ได้ใน 36 อาณาจักรในภาคตะวันตก  และไม่มีใครรู้จักตัวตนจริง ๆ ของเขาเลย... ทว่าชื่อเสียงของเขานั้นเลื่องลือ ตั้งแต่ชนชั้นสูงไปจนถึงชนชั้นล่างไม่มีใครไม่รู้วีรกรรมของเขา

เขาคือราชาแห่งนักฆ่าในภาคตะวันตก

ไม่มีใครรู้ว่าที่จริงแล้วเขามีพลังแข็งแกร่งเท่าใด เพราะว่าเขาไม่เคยลงแข็งขันในที่สาธารณะใดมาก่อนแต่นักฆ่าคนอื่น ๆ ที่มาทั้งก่อนและหลังเขาต่างพากันตายไปหมดแล้ว มีเพียงเขาเท่านั้นที่มีชีวิตรอดได้นานที่สุด

ราชานักฆ่าอย่างเขาไม่มีศัตรูเพราะเมื่อลงมือฆ่าคนหรือแม้กระทั่งหมาเขาจะตัดหัวเหยื่อเหล่านั้นออกเพื่อให้ระบุตัวตนไม่ได้

ชางฮัวเฟปฏิบัติตามกฎทั้งสองข้อของนักฆ่าอย่างเคร่งครัด สำหรับเขาแล้วกฎทั้งสองมีค่ามากกว่าชีวิตดังนั้นจึงเดาไม่ยากเลยว่าเขาจะโกรธมากมายเพียงใดเมื่อรู้ข่าวว่าบุตรชายคนที่แปดของตนได้พลาดพลั้ง

กว่าหนึ่งศตวรรษแล้วที่เจ็ดชั่วอายุคนของราชานักฆ่าสูงสุดได้สังหารผู้คนเยอะนับไม่ถ้วน! สมาชิกในตระกูลนี้ได้ทำลายล้างและฆ่าฟันตระกูลอื่น ๆ มามากมาย จำนวนคนที่ตายด้วยน้ำมือของพวกเขานั้นมากพอจะถมประเทศทั้งประเทศได้เลย ทว่าพวกเขาไม่เคยทำผิดโดยการฆ่าเหยื่อผิดคนมาก่อนเลย!

มีหัวคนวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะยาวและมีผู้คนแปลกหน้าเข้ามาระบุตัวตนของหัวเหล่านั้น ในตอนนี้ทุกคนรับรู้ได้ถึงความโกรธเกรี้ยวของปรมาจารย์แห่งป้อมโกลเด้นล๊อค ผู้คนที่อยู่ในสถานที่นั้นต่างพากันซ่อนตัวในเงามืดในด้านหนึ่งของห้อง

ชางฮัวเฟหยิบหัวที่ถูกตัดขึ้นมาหนึ่งหัวแล้วโยไปที่บุตรชายลำดับที่แปดของตนที่กำลังนั่งหน้าซีดอยู่ในตอนนี้ หัวดังกล่าวทำให้เขาอับอายและทำลายเกียรติอย่างมาก และเกียรติยศนี้ไม่สามารถเรียกคืนได้

"เจ้าคือบุตรชายของข้าจริง ๆ หรือ!?"

ชางฮัวเฟมีใบหน้าที่ผอมตอบผิวคล้ำและดวงตาลึกโปน คนในตระกูลนี้อาศัยอยู่ ณ. ทวีปตะวันตกมาระยะหนึ่งแล้วดังนั้นสายเลือดของพวกจึงมีความป่าเถื่อนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อโกรธและไม่พอใจ ดวงตาของเขาก็มีความเย็นชาและโหดเหี้ยมดั่งพายุทรายโหมกระหน่ำ

คำถามที่คนเป็นพ่อตะเบ็งเสียงถามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวนี้ไม่ได้ต้องการให้ใครตอบแม้แต่คำเดียว เพราะใบหน้าของบุตรชายลำดับที่แปดนั้นเหมือนเขามาก อย่างเดียวที่แตกต่างก็คือบุตรของเขามีความเยาวัยมากกว่า และความกระวนกระวานนี้ทำให้ใบหน้าแดงผ่าวเหมือนเหล็กร้อน

วิธีเดียวที่จะบรรเทาความโกรธของราคาสูงสุดคือการฆ่าและการนองเลือด! เขาไม่มีความเมตตา! แม้แต่การฆ่าลูกในใส้ของตนก็เป็นเรื่องธรรมดาในตระกูลชางฮัวเพราะบัลลังก์เหมาะกับคนที่แข็งแกร่งที่สุด

ทว่าชางฮัวยังคงลังเลใจเพราะนึกถึงแม่ของบุตรคนนี้ นางเคยให้ความสุขแก่เขามากมาย รอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์และร่างกายอันสมบูรณ์แบบของนางช่างตราตรึงใจเขามานานนับหลายปี นางตายเพราะโรคภัยที่ไม่มีทางรักษาหาย นางก็เหมือนหญิงทุกคนบนโลกที่มักจะฝากความคาดหวังไว้ที่ลูกของตนเสมอ

โรคที่น่ากลัวนี้ทำให้อาการของนางย่ำแย่ลงอย่างรวดเร็ว นางยังคงสวยงามเสมอ... ใบหน้าของนางล้วนมีแต่ความโศกเศร้าที่นางปฏิเสธไม่ได้

"ขอให้นูเติบโตเป็นชายชาตรีเหมือนท่าน"

ชางฮัวเฟพร้อมจะรักษาสัญญาของตนที่จะดูแลบุตรชายลำดับที่แปดผู้เสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก เขาจะให้ชีวิตที่ดี การฝึกฝนที่ดีและเข้มงวดซึ่งนั่นคือความใจกว้างที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

"ผู้หญิงนั้นเป็นเพียงปัญหา" ชางฮัวเฟคิด ความโกรธเกรี้ยวของเขาคลายลงไป... ทว่าเขาก็ยังคงดูเหมือนสัตว์ร้ายที่พยายามหาทางแหกกรงเหล็กออกไป จากนั้นเขาก็ชักดาบที่อยู่ข้างเอวของชางฮัวนูออกมา

ชางฮัวเฟต้องทำอะไรสักอย่างเพราะกฎยังไงก็ต้องเป็นกฎทุกคนต้องเชื่อฟัง เขาจะไม่มีวันอ่อนข้อให้ใครหรือสิ่งใด เขาต่อต้านความปราถนาที่จะฆ่าลูกชายของตนเป็นตัดมือบุตรชายคนที่แปดแทน

ใบหน้าของนางที่ดูโศกเศร้านั้นค่อย ๆ หายไปจากใจของเขา

"ข้าให้เวลาเจ้าเจ็ดวัน ไปเอาหัวที่ถูกคนมาให้ข้า!"

"ชายผู้น่าสงสารคนนั้นคือใคร เขาชื่ออะไร?" ชางฮัวเฟมีความสงสัยในตัวชายที่ตายภายใต้ดาบของป้อมโกเด้นล๊อคเขาจะต้องมีความสำคัญมากพอที่จะทำให้เขาตัดมือลูกชายลำดับที่แปดของตน

************

ชางฮัวนูพลักผู้ใต้บังคับบัญชาของตนออกไปด้านหน้า เขาโกรธพอ ๆ กับพ่อของตน เลือดจากบาดแผลของเขาหลั่งไหลออกมาเป็นทาง อย่างไรก็ตามไม่มียาใดสามารถหยุดยั้งความโกรธและความเกลียดชังในใจของเขาได้

เขาเกลียดชังพ่อของตัวเองมาก... ชางฮัวเฟไม่ให้แม้แต่โอกาสของเขาได้อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น เขาตัดสินทุกอย่างในทันทีและไม่สนใจอะไรนอกจากสายตาของคนอื่นเท่านั้น ซึ่งภารกิจนี้เป็นภารกิจแรกที่เขาเป็นคนนำทีม และได้ให้สัญญากับชางฮัวเฟไว้ว่าจะนำชัยนะพร้อมกับสร้างชื่อเสียงของตนให้เหมือนกับพี่ชายคนอื่น ๆ  ทว่าในตอนนี้เขาเสียมือไปแล้วหนึ่งข้าง! เหมือนเขาสูญเสียวิชาและวิธีชีวิตกังฟูไปแล้วครึ่งหนึ่งและนั่นหมายถึงเขาสูญเสียเกียรติยศไปไม่เหลือแล้ว

เขาเกลียดลูกน้องของตน ลูกน้องเหล่านี้เป็นผู้คนที่โง่เง่าและประมาทนั่นจึงทำให้ความผิดพลาดและทำลายอนาคตของเขา

และคนที่เขาเกลียดที่สุดก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากเหยื่อนที่ทำให้เขาฆ่าผิดคน! เขาควรจะเป็นคนที่ตายไปแล้วนอนเป็นศพอยู่ตรงนี้! เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน! ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถฆ่าคนได้อีกหลายร้อยศพแต่นั่นก็ไม่สามารถเอามือขวาของเขากลับมาได้

ความโกรธเกรี้ยวของชางฮัวนูต้องถูกปลดปล่อยออกมา! ในตอนนี้เขาทำได้เพียงฝังความเกลียดชังที่มีต่อชางฮัวเฟไว้ลึก ๆ ในใจและไม่กล้าพูดอะไรออกมาเลย เด็กหนุ่มคนนั้นไม่อยู่ที่นี่! ดังนั้นผู้คนที่เขาสามารถระบายความโกรธได้ตอนนี้มีเพียงนักฆ่าจำนวนกว่าร้อยคนและทาสรับใช้อีกจำนวนหนึ่ง

นักฆ่า ชนชั้นสูงในป้อมโกเด้นล๊อค ทาสรับใช้และนักฆ่ารับจ้างของป้อมโกเด้นล๊อค ทุกคนเคยสาบานต่อหน้าสาธารณชนว่าจะไม่ทรยศต่อนายน้อย!

ชางฮัวนูพยายามใช้มือซ้ายของตนเองชัดดาบออกมาทว่าการกระทำที่เงอะงะของตนยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธรุนแรงมากยิ่งขึ้น

นักฆ่าและทาสรับใช้ต่างเป็นเหมือนลูกแกะที่ไม่รู้เรื่องอีโหน่อีแหน่อันใดได้แต่รอความตาย พวกเขาได้แต่มองนายน้อยของตนที่วิ่งมาด้วยใบหน้าซีดเซียว

ชางฮัวนูยกดาบขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าไม่มีใครกล้าหลบหรือหนีดาบของเขาเลย มือของชายหลายคนล่วงหล่นและขาดออกจากแขนเหมือนใบไม้ที่ล่วงหล่นจากต้น ทว่าไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมาแม้แต่คนเดียว คนเหล่านี้ถูกกำหนดให้เสียสละทุกอย่างเพื่อเจ้านายของตน ซึ่งนั่นรวมถึงชีวิตของพวกเขาเช่นกัน ชีวิตของพวกเขาเป็นของนายน้อยชางฮัวนู

หลังจากที่เขาได้ระบายความโกรธด้วยการตัดมือข้ารับใช้หลายคนแล้ว จิตใจของเขาก็สงบลง คนเหล่านั้นล้วนเป็นข้ารับใช้และนักฆ่าสังกัดของเขาทั้งนั้น การพลากมือของเขาไปก็เหมือนการพรากพลังกังฟูของพวกเขาไปเช่นกันซึ่งนั่นก็คือการทำให้อำนาจของเขาอ่อนแอลงก็เท่านั้น!

"ไป! ไปตามฆ่าไอ้ชั่วนั่น! รีบไสหัวโง่ ๆ ของพวกแกออกไปตามล่ามัน! ถ้าหากเอาหัวมันกลับมาให้ข้าไม่ได้พวกเจ้าก็ไม่ต้องกลับมา!"

......

ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด