บทที่ 47 ผู้ที่มีความคล้ายกัน
บทที่ 47 ผู้ที่มีความคล้ายกัน
ภายในลานกว้างนั้นปรากฏชายหนุ่มอายุสิบเจ็ดปี ผมสั้นสีเงินที่มีผมปกปิดใบหน้าตนเองเอาไว้ จึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้านั้นได้ กลิ่นอายของเขานั้นแตกต่างจากผู้อื่นโดยสิ้นเชิง มันให้ความรู้สึกราวกับมาจากยุคโบราณ พลังปราณที่แผ่ออกมาอยู่แค่ในระดับหลอมรวมพลัง ขั้นกักเก็บพลังเท่านั้น
ชายหนุ่มผู้นี้เป็นคู่ต่อสู้คนสุดท้ายของกุนไท่ เขามีชื่อว่า ‘เซียวฉิน’ ไม่มีผู้ใดรู้ที่มาของเขาเลยสักคน เขาเป็นบุรุษที่ลึกลับ และเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ ตั้งแต่เข้าร่วมกับนิกายนี้เพียงหนึ่งปีก็ยังไม่เคยพ่ายแก่ผู้ใดเลย
เซียวฉินยืนประจักษ์หน้าแก่กุนไท่ด้วยท่าทีสงบ กุนไท่รู้สึกว่าอีกฝ่ายมีบางสิ่งบางอย่างเหมือนตน
“การประลองเริ่มได้!”
เสียงของผู้อาวุโสดังขึ้น เพื่อให้การต่อสู้เริ่มขึ้น ทุกคนที่กำลังรับชมต่างกลั้นลมหายใจอย่างไม่รู้ตัว เพราะพวกเขาจะได้เห็นการต่อของศิษย์สายในที่แข็งแกร่งที่สุด!
ทันใดนั้นบนฝ่ามือซ้ายของเซียวฉินปรากฏพู่กันขึ้น และมือขวาปรากฏผ้าสีขาว ก่อนที่มือซ้ายนั้นจะเริ่มสะบัดพู่กันในมือลงผ้าสีขาวของตนอย่างรวดเร็ว บนผ้าสีขาวปรากฏภาพวาดพยัคฆ์ตัวหนึ่งยืนเด่นสง่า และน่าเกรงขาม แต่แล้วพยัคฆ์ในภาพวาดนั้นกลับพุ่งออกมาจากผ้าผืนนั้นราวกับมีชีวิต ก่อนจะพุ่งเข้าหากุนไท่อย่างรวดเร็ว!
กุนไท่รู้สึกตกใจ และแปลกใจ เขาไม่เคยเจอพลังเช่นนี้มาก่อน! ความรู้สึกตื่นเต้นก่อตัวขึ้นมาในทันที
ทีแรกกุนไท่รู้สึกแปลกใจว่าทำไมคู่ต่อสู้ในรอบสุดท้ายของเขาถึงได้มีพลังมากกว่าตนเองเพียงขั้นเดียว แต่ตอนนี้เขาไม่แปลกใจเลย เพราะอีกฝ่ายนั้นมีพลังที่พิเศษกว่าผู้อื่นเหมือนกันกับเขา อีกฝ่ายสามารถสู้ข้ามขั้นได้หนึ่งขั้น! และยังมีพลังเกือบสามารถสู้ได้กับระดับผู้เชี่ยวชาญอีกด้วย ทั้งๆที่อีกฝ่ายนั้นยังอยู่แค่ขั้นกักเก็บพลัง ยังไม่ได้ไปอยู่ขั้นขยายพลังด้วยซ้ำ!
กลิ่นอายพิเศษของกุนไท่แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะใช้พลังมายาสร้างกรงขังขึ้นเพื่อผนึกพยัคฆ์ตัวนั้นไว้ เซียวฉินมองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยความแปลกใจเช่นกัน นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคู้ต่อสู้ที่แปลกประหลาดเหมือนกันกับตน!
ฟึบ!
พู่กันสะบัดอย่างรวดเร็วอีกครั้ง คราวนี้มีสัตว์หลากหลายสายพันธุ์มากมายที่มีถึงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเอ็ดชนิดเข้าด้วยกัน บังเกิดเป็นกองทัพสัตว์ที่มีลักษณะ และสายพันธุ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และไม่เคยพบเห็นพวกมันมาก่อน บางตัวเป็นเสือมีหัวเป็นแรดและมีปีกคู่ที่หลัง บางก็เป็นลิงยักษ์สามหัวร่างกายปกคลุมไปด้วยไฟ
โฮกกกก!
เสียงคำรามมากมายของสัตว์ต่างชนิดดังระงมไปทั่ว กุนไท่ใช้พลังมายาสร้างสัตว์อสูรหลายร้อยตัวเช่นเดียวกัน สัตว์ประหลาดมากมายต่างต่อสู้กัน กุนไท่ใช้วิชาต่อสู้ออกมา ก่อนเป็นคนแรกเพื่อชิงความได้เปรียบ!
วิชาระดับสามัญชน ขั้นสูง! ปีศาจบังตา!
ภาพมายาของกุนไท่นั้นทำให้สัตว์ประหลาดของเซียวฉินเกิดภาพหลอนขึ้น พวกมันหันไปหาเซียวฉิน ก่อนจะพุ่งเข้าหาอีกฝ่าย เซียวฉินถึงกลับผวาไปในทันทีเขาคิดว่ากุนไท่นั้นแข็งแกร่งมาก เขาไม่คิดเลยว่าในขั้นที่ต่ำกว่าตนเองนั้นจะมีผู้ที่สามารถกดดันเขาได้มากถึงขนาดนี้!
วิชาระดับสามัญชน ขั้นสูง! ภาพวาดนิรนาม!
ครืนนนน
ขณะนั้นเองภาพวาดของเซียวฉินนั้นปรากฏหลุมดำขึ้น มันดูดสัตว์ประหลาดที่เขาวาดขึ้น รวมถึงสัตว์อสูรของกุนไท่ด้วยราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น
วิชาระดับสามัญชน ขั้นสูง โลกแห่งมายา!
กุนไท่รีบใช้วิชาต่อสู้ทันที เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสามารถพลิกสถานการณ์ได้อย่างง่ายดาย ภาพตรงหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป ไม่เว้นแม้กระทั้งผู้ชม ผู้อาวุโส ผู้นำนิกาย และผู้พิทักษ์
“เป็นพลังที่อัศจรรย์อะไรเช่นนี้!”
“ใช่แล้ว! พลังของสองคนนี้นั้นแทบจะสามารถครองโลกนี้ได้เลย เมื่อเติบใหญ่ขึ้น!”
“พวกเขาช่างมีพลังที่น่ากลัวนัก ควรค่าแล้วที่ถูกเรียกว่ายุคใหม่!”
ผู้คนต่างอุทานขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาตกตะลึงปนอิจฉา รวมถึงบางส่วนที่ริษยาอีกด้วย การมีพลังเช่นนี้นั้นมันพิเศษอย่างมาก ไม่เหมือนผู้ใด และแข็งแกร่งเหนือผู้ใด!
“จงบดขยี้ชายผู้นี้ด้วยความเกรี้ยวกราดของเจ้าซะ กระหน่ำสายฟ้า!”
กุนไท่เรียกสายฟ้าออกมาหลายสายเพื่อโจมตีอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง สายฟ้าแต่ละสายนั้นสามารถขยี้ร่างของขั้นขยายพลังได้อย่างง่ายดาย! เซี่ยวฉินรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เขาใช้พู่กันวาดทองคำออกมาแล้วโยนออกไปในทิศทางหนึ่งซึ่งไกลจากตัวเขา
ขณะที่สายฟ้ากำลังจะผ่าลงมาที่เซียวฉินนั้น พลันเปลี่ยนเป้าหมายเป็นทองคำแท่งที่พึ่งโยนออกไปทันที ทองคำนั้นเป็นสายล่อฟ้าชั้นดี! แต่การที่คนเรานำมันมาใช้ในการต่อสู้ด้วยนั้น ทุกคนพึ่งเห็นเป็นครั้งแรก!
กุนไท่รู้สึกว่าคู่ต่อสู้ไม่ใช่แค่แข็งแกร่ง แต่ยังมีปัญญาที่ลึกล้ำจนสามารถคิดแผนการต่อสู้ได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้อีกด้วย!
“เจ้าช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก ข้าตื่นเต้นมาก ต่อไปตาข้าบ้างแล้ว”
เซียวฉินกล่าวจบ พลันเรียกอาวุธคู่กายออกมา มันคือแท่นฝนหมึกจีนโบราณ! ปลายพู่กันจุ่มลงไปในแท่นฝนหมึกอย่างแผ่วเบา พร้อมกับลากพู่กันลงบนผ้าสีขาวอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นปรากฏคลื่นพลังที่แข็งแกร่งกระจายออกมา หมาป่าสีดำตัวหนึ่งกระโจนออกมาจากผ้าสีขาว มันมีพลังที่แข็งแกร่งมาก พลังของมันเทียบเท่ากับผู้เชี่ยวชาญ ขอบเขตผู้เยี่ยมยุทธ์ ขั้นต่ำ!
กุนไท่สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากอีกฝ่ายหนึ่งได้ เขาตัดสินใจใช้พลังของสมบัติสวรรค์! แหวนหยกพลันมันเปล่งรัศมีพลังอำนาจที่ลึกล้ำออกมา รอบกายของกุนไท่นั้นมีพลังที่สูงส่ง และศักดิ์สิทธิ์ราวกับมาจากแดนสุขาวดีขึ้น!
แรงกดดันนี้ทำให้ผู้คนมากมายต่างอึดอัด แม้จะมีค่ายกลป้องกันที่แข็งแกร่งอยู่ก็ตาม ด้วยความที่ว่าสมบัติสวรรค์มีพลังมากพอในการต่อต้านได้แม้กระทั้งเหล่าทวยเทพ แล้วเพียงแค่มนุษย์พวกนี้จะมีพลังอำนาจต่อต้านได้เช่นไร?
วิชาระดับสามัญชน ขั้นสูง! ดัชนีเก้ามายา!
พลังของดัชนีเก้ามายาในครั้งนี้แตกต่างออกไปจากปกติอย่างสิ้นเชิง ดัชนีทั้งเก้าที่สร้างภาพมายาให้อีกฝ่ายนั้น เพียงมองก็ทำให้รู้สึกเวียนหัวแล้ว อากาศที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงนั้น ทำให้เซียวฉินปวดหัวจากการมอง เขารู้สึกว่าไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่าย!
แต่ทันใดนั้นร่างกายของเซียวฉินแปรเปลี่ยนไป ชายบุรุษเพศกลายเป็นหญิงสาว! ร่างที่ดูแข็งแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามนั้นเปลี่ยนเป็นอ้อนแอ่นน่าหลงใหล ใบหน้าที่หล่อเหลาพลันกลายเป็นใบหน้าที่งดงามดุจนางเซียนนางสวรรค์ ร่างกายของนางแผ่กลิ่นอายของอิสตรีผู้สูงศักดิ์!
การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้นั้นทำให้ผู้คนถึงกลับพูดไม่ออกมันราวกับฝันไป กุนไท่เผยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อออกมา เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายช่างเหมือนตนนัก!
“พี่กุนหยู! ท่านต้องช่วยข้าแล้ว!” กุนไท่เอ่ยอย่างแผ่วเบาออกมา
