ตอนที่แล้วLCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 24 - กลับไปเป็นหญิงสาว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปLCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 26 - ผู้พันแห่งเมืองพระจันทร์เงิน 

LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 25 - แฮรี่ผู้ไร้ยางอาย


เล่มที่ 1 ตอนที่ 25 - แฮรี่ผู้ไร้ยางอาย

คนที่อยู่ตรงหน้ากระจายข่าวเร็วมาก ทุกคนที่ได้ยินต่างก็หันมามองด้วยความตกตะลึง พวกเขาดูประหลาดใจเมื่อเห็นฉันครั้งแรก จากนั้นก็รีบบอกต่อชื่อของฉัน

ความระมัดระวังที่ฉันเคยมีพังสลายหายไปกับอากาศเพราะภาพที่อยู่ตรงหน้า ความสามัคคีของพวกเขากระตุ้นตัวฉันให้ฉันรู้สึกว่าได้รับการปกป้อง

"ไวฟุ"ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น ราฟเฟิลมองข้างหลังฉันและฉันก็มองราฟเฟิล ราฟเฟิลหันหน้ากลับมาด้วยความโกรธ "ไม่ต้องไปสนใจ!"

"ใครหรือ?"

"ไวฟุ!! ไวฟุ!! มองผมสิ!!"

เสียงนี้..หรือว่า?

ฉันหันไปมองโดยไม่รู้ตัวแล้วฉันก็ตกใจ!! ฉันเห็นแฮรี่และลุงเมสันถูกมัดติดอยู่กับกำแพง มีโซ่ตรวนพาดผ่านกำแพง มันเหมาะสำหรับการมัดคนหมู่มาก!!

ในที่สุดฉันก็ได้เห็นใบหน้าของแฮร่ ฉันอึ้งไปเลย เขา…...เขาแปลกมาก เขาได้รับพันธุกรรมที่ดีมาจากลุงเมสันและพี่สาวเช่อชื่อ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคนหน้าตาดีขนาดนี้ จะกลายเป็นคนพาลที่เรียกฉันว่าไวฟุและน้ำลายย้อยใส่ฉัน

เขามีใบหน้าที่ดูดันเหมือนลุงเมสัน จมูกโด่งคิ้วไม่หนา เพื่อเสริมคุณสมบัติภาพลักษณ์ เขาจะมีเบ้าตาลึกเหมือนพี่สาวเช่อชื่อ ริมฝีปากแดงน่าดึงดูด และดวงตาสีเหลืองอำพัน

ผมสั้นสีน้ำตาลของเขาเกิดจากการผสมผสานระหว่างสีผมของลุงเมสันและพี่สาวเช่อชื่อซึ่งตัดกับสีผิวขาวของเขาได้พอดิบพอดี นอกจากรอยยิ้มที่ไร้ยางอายแล้ว รูปลักษณ์ของเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าเหอเล่ยหรือชิงชวนเลย

ตอนที่ฉันเห็นสีหน้าการแสดงออกของเขา มันทำให้ฉันรู้สึกเสียดายที่เขามีหน้าตาดีแบบนี้ มันคล้ายกับใบหน้านางฟ้าที่ปรากฏบนตูด

แฮรี่เห็นว่าฉันมองกลับมา ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายไปด้วยความสุข "ว้าวว!! ไวฟุ!! เธอน่ารักมาก!! สวยกว่าเจ้าหญิงอาร์เซนอลอีก รีบๆไว้ผมยาว เดี๋ยวผมจะทักผมให้คุณเอง"

ชิ!!

ฉันหันไปทางอื่นด้วยความโกรธที่ลุกเป็นไฟ หน้าไม่อาย!!

ราฟเฟิลเองก็มองด้วยความโกรธ "แฮรี่!! เลิกเรียกเธอว่าภรรยาสักที!! นายมีภรรยามากเกินพอแล้ว!!"

"ราฟเฟิล!! นาย!! มาสคอตอย่างนายที่เป็นเพียงแค่กระต่าย กล้าชิงภรรยาของผมได้ยังไง?"แฮรี่พูดติดตลกว่า "มันคงจะดีถ้าเธอได้เป็นภรรยาของใครสักคน"

ราฟเฟิลหันกลับมาด้วยความโกรธ "แฮรี่!! ผมไม่น่าออนวอนขอความเมตตาให้กับนายเลย"

"นายพูดเพื่อผมหรือ? นายเอาอาหารประจำวัน 3 วันของผมไปเลย"

ฉันยืนกอดอกแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น ทำไมแฮรี่ถึงได้น่ารำคาญขนาดนี้?

"ราฟเฟิล อย่ามาขวาง!! ผมกำลังคุยกับภรรยาของผม!! มันไม่เกี่ยวกับนาย ไวฟุ!! ผมจะเลิกเรียกคนอื่นว่าภรรยา ผมจะเก็บเอาไว้เรียกเธอคนเดียว!!"

ฉันขนลุกซู่ ทนไม่ไหวอีกต่อไป ฉันอยากจะอ้วก!!

ราฟเฟิลมองฉันและก้าวออกไปข้างหน้า "แฮรี่!! นาย นายจะต้องอดอาหารเพิ่ม! หืม!"

"ชิ ผมไม่มีวันอดตาย ทางที่ดีนายควรอยู่ห่างจากภรรยาของผม!! แล้วอย่าคิดจะเอาเปรียบเธอเพียงเพราะว่านายดูเหมือนผู้หญิง"

"นายต่างหากที่คิดจะเอาเปรียบเธอ กล้าดียังไง!? นาย นายมันหน้าไม่อาย!! รีบขอโทษซะ!!"

"พอได้แล้ว แฮรี่"ลุงเมสันพูด น้ำเสียงของเขาดูไม่มีความสุข "พ่อให้โอกาสนายที่จะสร้างความประทับใจให้เธอได้เห็น แต่นายก็ทำลายมัน!! รีบขอโทษหญิงสาวคนนั้นซะ!!"

"โอ้….ไวฟุ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้น ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมจะรู้สึกเป็นสุขมากถ้าหากคุณมองมาที่ผม"

"ไม่ต้องไปสนใจเขา!!"ราฟเฟิลเดินมาด้านข้างพร้อมกับแกล้มที่ตุ๊บป่อง

"ไวฟุ คุณไม่อยากได้กระเป๋าอีกแล้วหรือ?"

ฉันอึ้งไปเลย ฉันหันไปหาเขาแทบจะทันที รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความประสงค์ร้าย "ไวฟุ มองมาที่ผมแล้ว"

ใครก็ได้ขอมีดหน่อย ฉันอยากจะสับเขาให้เป็นชิ้นชิ้น!!

ฉันมองเขากลับไปด้วยความเย็นชา "กระเป๋าของฉันอยู่ที่ไหน?"

เขายิ้มอย่างชั่วร้ายขณะเลียปาก "มาใกล้ๆผมสิแล้วผมจะบอก"

"ไอ้โง่!!"ลุงเมสันยกเท้าเตะลูกชายของตน ฉันสงสารลุงเมสันที่ไม่มีความผิดเหลือเกิน ไว้ฉันจะไปพูดกับพี่สาวเช่อชื่อเรื่องลุงเมสันในภายหลัง แต่แล้วลุงเมสันก็พูดว่า "เร็ว รีบบอกลูกสะใภ้เรื่องกระเป๋านั่น!!"

ฉันอยากจะฆ่าเขาเหมือนกัน!!

เป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้ พ่อกับลูกย่อมมีพฤติกรรมเหมือนกัน พวกเขาสมควรได้รับโทษแล้ว!

จากนั้นลุงเมสันก็มองมาที่ฉันด้วยท่าทางขึงขังและกล่าวว่า "ลูกสะใภ้ไม่ต้องกังวล ผมจะทำให้เขาบอกเธอเอง"

"แฮรี่!! นายมันชักจะมากเกินไปแล้ว!"ราฟเฟิลโกรธจัด "รีบคืนกระเป๋าของหลัวปิงซะ"

ดวงตาสีอำพันของแฮรี่ส่องประกาย จากนั้นเขาก็มองมาที่ฉันอย่างมีความสุข "ในที่สุดผมก็ได้รู้ ชื่อของเธอคือหลัวปิง"

"จุ๊!!"ราฟเฟิลรีบเดินตรงไปปิดปากแฮรี่ "คนของเมืองพระจันทร์เงินอยู่ที่นี่ พวกเขารู้จักชื่อของเธอ"

ดวงตาสีอำพันของแฮรี่เปลี่ยนเป็นความจริงจัง ความขี้เล่นที่เคยมีพลันสลายหายไปหมด ลุงเมสันที่อยู่ด้านข้างยิ่งแสดงความเคร่งขรึม เขาเหล่ตามองไปที่ปลายท่าเรือ ดูเหมือนเขากำลังมองไปที่ทางเข้า "พวกมันอยู่ที่นี่ ราฟเฟิลรีบลุกขึ้นยืนแล้วก็อยู่ข้างหลัวปิง ดูแลเธอให้ดี"

"อืม"ราฟเฟิลปล่อยแฮรี่แล้วกลับมายืนข้างๆฉัน ฉันกรอกตามองแฮรี่ ตอนนี้เขาดูค่อนข้างจริงจัง ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาจับจ้องไปที่ปลายท่าเรือ เขาไม่ได้ทำเพื่อความสนุกสนานและไม่ได้แสดงท่าทางโง่เง่าอีกต่อไป

ราฟเฟิลสะกิดฉันและฉันก็หันกลับไปทันที

มีคนเดินออกมาจากปลายท่าเรือ เสื้อของเขาดูคุ้นเคยมาก มันคือเสื้อที่ทำมาจากผ้าคุณภาพดีเช่นเดียวกับที่ชิงชวนใส่ เพียงแต่เขาไม่ได้สวมชุดสีขาวเหมือนกับชิงชวนแต่เป็นสีน้ำเงินอมเทา เทาเข้มยิ่งกว่าผมขอ'ราฟเฟิล ทั้งยังไม่มีลวดลายสีแดงบนเสื้อผ้า แต่มีตราสัญลักษณ์ของเมืองพระจันทร์เงินอยู่บนหน้าอก

ฉันรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าผู้มาเยือนไม่ใช่ชิงชวน ฉันยังคงกลัว ตัวของคนผู้นั้นดูเหมือนจะมีอายุมากกว่าชิงชวนและน่าจะมีอายุประมาณช่วงวัย 20 ปี ด้วยผมสั้นสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าแบบคนเอเชีย จมูกโด่ง เขาจึงแตกต่างจากพวกผู้ชายหน้าตาธรรมดา

เขาดูเป็นมิตร แววตาดูน่าเชื่อถือ ทุกคนจากเมืองพระจันทร์เงินดูเหมือนจะเป็นทูตสันถวไมตรี

อีกด้านนึงของจัตุรัสมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินเข้ามา คนที่เดินนำกลุ่มก็คือเจ้าหญิงอาร์เซนอลผู้งดงาม ด้านซ้ายของเธอเป็นชายที่มีอายุมากที่สุดในบรรดาคนทั้งหมด และเขาก็เหมือนจะได้รับการยกย่องจากสาธารณชน

ผู้อาวุโสท่าทางดูสงบเคร่งขรึม เขามีผมหยิกสีเทา สวมสายรัดหน้าผากสีฟ้าคราม เขาสวมเสื้อคลุมผ้าลินิน สวมเข็มขัดสีน้ำเงิน และถือไม้เท้าที่มีตัวอักษรสลักอยู่ ส่วนนิ้วหัวแม่มือมีแหวนหยก ทำให้ภาพโดยรวมของผู้อาวุโสคนนี้ยิ่งเหมือนผู้วิเศษที่มาจากหนังสือการ์ตูน

ทางด้านขวาของเจ้าหญิงอาร์เซนอล ก็คือพี่สาวเช่อชื่อและผู้ติดตามทั้ง 4 คน นอกเหนือจากเสวี่ยกี๋และหมิงหยู ฉันก็ไม่เคยเห็นอีก 2 คนที่เหลือ พวกเธอเดินตามเสวี่ยกี๋และหมิงหยูตามลำดับ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด