ระบบใช้จ่ายตอนที่ 69
ติดตามผลงานของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:แปลNiyay
บทที่ 69: อย่าลืมทานยา
อาคารเฉินหุย ชั้น 9 บริษัทไกเหว่ยเอนเตอร์เทนเมนท์ ในสตูดิโอบันทึกเสียง
หลิงเสียวหยี่เริ่มเกริ่นนำ " รายการนี้จะนำท่านไปพบกับ ... "
ผู้ติดตามของเขาก็พูดด้วยเสียงหนักแน่นว่า " ตำนานของผู้ใช้จ่ายที่แสนฟุ่มเฟือย ... " ตามด้วยหงต้าหลี่ที่เป็นผู้พูด: " ฉันต้องการใช้จ่ายอย่างอิสระ ฉันอยากจะถลุงเงิน! "
หลิงเสี่ยวหยี่พูดต่อ " และท่านนี้ ... "
ผู้ติดตามคนเดิมพูดว่า " เภสัชกรรมถัง ... " และต่อมาก็ถึงคราวของ ถังมู่ซิน: " อย่าลืมทานยานะ! "
จากนั้นก็ปิดท้ายโดยหลิงเสี่ยวหยี่: " ผู้สนับสนุนการออกอากาศ "
หลังจากการแนะนำตัวได้จบ คนกลุ่มหนึ่งก็กำลังนอนกลิ้งหัวเราะอยู่บนพื้น จางไกไม่สามารถยกศีรษะของเธอได้เลย ส่วนลี่เนียนเหว่ยก็ปิดปากของเธอในขณะที่เธอหัวเราะคิกคัก แม้แต่ถังมู่ซินที่เพิ่งอ่านบทของเธอ เธอก็ไม่สามารถหยุดหัวเราะได้
หลิงเสี่ยวหยี่ซึ่งเป็นหัวหน้าของผู้ติดตามเองก็ไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะได้อีกแล้ว " ท่านนายน้อยเล่นละครได้เก่งมากค่ะ ฉันมั่นใจได้เลยว่าก่อนที่ภาพยนตร์จะเริ่มฉาย เพียงแค่การแนะนำตัวละครก็เป็นฉากที่เรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคนได้แน่นอนเลยค่ะ "
ถังมู่ซิน: " ฉันเพิ่งรู้ว่าต้าหลี่ นายมีความสามารถทำให้คนอื่นหัวเราะได้ ฮ่าฮ่าฮ่า มันตลกมากเลยนะ "
ในขณะนี้หงต้าหลี่ยังคงใบหน้าบึงตึง เขาก็มองดูพวกพนักงานหัวเราะ " มันก็เป็นแค่การพูดไม่กี่บรรทัด มันตลกจริง ๆ หรอ? ฉันอ่านไม่เก่งเลยนะ อย่าหัวเราะเพื่อเอาใจฉันสิ! "
ถังมู่ซินพยายามกลั้นลมหายใจขณะหัวเราะ " ไม่ ไม่ หงต้าฉุย ไม่จริงเลย นายน่ะตลกจริง ๆ จะว่าไปนะหงต้าหลี่ เราควรทำยังไงต่อไปเหรอ? เสียงเกริ่นนำก็เสร็จแล้ว ถึงเวลาสำหรับเพลงประกอบเรื่องแล้วหรือยัง? "
" ใช่แล้ว! " หงต้าหลี่เริ่มร้องเพลง: " ทุกคน ร้องเพลงตามฉัน ‘ไม่คิดเลยว่าศีลธรรมของฉันจะหายไปแล้ว’ ... "
" ไม่คิดเลยว่าศีลธรรมของฉันจะหายไปแล้ว! "
หลังจากร้องเพลงนี้แล้ว ทุกคนก็เริ่มหัวเราะอีกครั้ง
" เอาล่ะ " หงต้าหลี่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ " ฉันต้องทำอะไรผิดไปแน่ ๆ พวกนายนี้ดูสนุกกันง่ายเกินไปแล้วนะ "
จากนั้นก็ได้เกิดเสียงหัวเราะอีกรอบ
ในที่สุดน้องสาวลี่เนียนเหว่ยก็พูดขึ้น: " โอเค ทุกคนหยุดหัวเราะก่อนนะคะ เรามาฟังบทของท่านนายน้อยกัน ท่านนายน้อยบอกว่าเราจะออกอากาศหนึ่งตอนต่อหนึ่งสัปดาห์ "
" รับทราบ รับทราบแล้ว ทุกคนมารวมตัวกัน " กลุ่มคนรวมตัวกันอย่างมีความสุขข้าง ๆ หงต้าหลี่ หงต้าหลี่ได้ไอและกระแหมในลำคอของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ว่า " เอาล่ะตอนแรกมีชื่อตอนละครว่า 'ศิลปะการต่อสู้ต้นทุนต่ำ' เป็นการเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าหญิงที่สวยงามที่ถูกราชาปีศาจจับตัวไป นักแสดงนำชายเป็นฮีโร่ที่เต็มไปด้วยความยุติธรรมและได้เข้าไปช่วยเจ้าหญิง "
หลังจากได้ยินหงต้าหลี่สรุปเนื้อเรื่องแล้ว ถังมู่ซินพูดอย่างสงสัยว่า " ไม่มีอะไรที่พิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยหรอ มีภาพยนตร์และละครแนวต่อสู้มากมายที่มีพล็อตเรื่องคล้าย ๆ กันแบบนี้เยอะแยะเลยนะ "
คนอื่นพยักหน้าพร้อมกัน
หงต้าหลี่พยักหน้าเช่นกัน " ใช่แล้ว "
เขายอมรับอย่างไม่อาย!
หงต้าหลี่กล่าวต่อว่า " ในตอนแรก บทของฉันคือ 'ชื่อว่า แดงต้าฉุย และฉันเป็นพระเอก และฉันจะแสดงในตอน 'ศิลปะการต่อสู้ต้นทุนต่ำ ' " ขณะที่เขาพูด ริมฝีปากของเขาก็งุมเล็กน้อย ดวงตาของเขางุนงงและไม่แสดงออกทางสายตา เป็นอีกครั้งที่เขาสร้างเสียงหัวเราะขึ้น
ถังมู่ซินพยายามกลั้นเสียงหัวเราะของเธอ และถามว่า " และ? "
หงต้าหลี่ยกดาบพลาสติกขึ้น " และ? นี่คืออาวุธของฉัน! "
ทุกคนต่างช็อค ทันใดนั้น ถังมู่ซิน " ต้าหลี่ ครั้งนี้นายไม่ได้คิดจะใช้เงินสิ้นเปลืองอีกแล้วเหรอ? แบบดาบโบราณที่มีราคาหลายแสนใช่ไหม? "
หงต้าหลี่มองไปที่ถังมู่ซิน " ใช่แล้ว เพราะนี้มันมาจากการใช้ ‘งบประมาณที่ต่ำมาก นี่น่ะเป็นเพียงแค่ดาบของเล่น!’ '' หงต้าหลี่เริ่มเลียนแบบเสียงอาวุธที่ส่องแสง " ชวิ้ง! ในเวลาเช่นนี้ เราต้องการทักษะการใช้ดาบที่ยอดเยี่ยม ดาบจะต้องเปล่งประกายและส่องสว่าง! จากนั้นฉันจะพูดไปว่า 'ดาบเล่มนี้มันช่างทื่อเสียจริง แต่มันกลับเปล่งประกายและส่องสว่างได้!' "
ขณะที่เขาพูด เขาก็เหวี่ยงดาบไปมา มันไม่ใช่หนังที่สร้างยากเลย มีบทพูดเพียงไม่กี่บรรทัด และมันเพียงพอที่จะทำให้ผู้ชมหัวเราะได้ หงต้าหลี่เรียกผู้ติดตามออกมาพร้อมกับเสียงนุ่ม ๆ ที่จะเย้าแหย่ ในขณะเดียวกันเขาก็จับไปที่ลำคอของเขาเพื่อบีบเสียงให้เล็กลงและอ่านบท ว่า: “ตัวฉันไม่เคยเสียใจเลยในอาชีพของฉัน เมื่อฉันพร่ำคิด..ถึงการทำงานภายใต้พระอาทิตย์ตกในวันนั้น มันก็เหมือนกลับว่าวัยเยาว์ของฉันกำลังจางหายไป ..” ทุกคนกลิ้งตัวอยู่บนพื้นพร้อมกับหัวเราะ บางคนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ แม้แต่ลี่เนียนเหว่ย ซึ่งเป็นน้องสาวที่อ่อนโยนและสง่างามก็หัวเราะในขณะที่เธอปิดปากของเธอ
เมื่อหงต้าหลี่ได้อธิบายเนื้อหาของตอนนี้เรียบร้อยแล้ว ดวงตาของถังมู่ซินก็เปล่งประกายราวกับหลอดไฟ 200 โวลต์ เธอคว้าแขนและส่ายแขนของหงต้าหลี่ไปมาพร้อมกับพูดว่า " ฉุยฉุย เรามาที่นี่ทุกวันหลังเลิกเรียนเพื่อถ่ายหนังเรื่องนี้ได้ไหม? เราทำได้ไหม? ได้ใช่ไหม? "
เสียงที่ไพเราะของเธอ ต่างทำให้ทุกคนต้องหลงใหล
ดูเหมือนว่าฉันได้เปลี่ยนชื่อของเป็น ฉุยฉุย เสียแล้ว... แต่แน่นอนว่าไม่มีทางที่หงต้าหลี่จะสามารถต้านทานเสียงอ่อนโยนของถังมู่ซินได้ เขายอมแพ้ในเสียงขี้อ้อนของเธอ " โอเค โอเค ก็ได้ พวกเราจะมาที่นี่หลังเลิกเรียนทุกวัน เพราะยังไงภาพยนตร์ที่สร้างนี้มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันเสียเงินมากนัก " หงต้าหลี่ไม่สามารถใช้เวลากับภาพยนตร์เรื่องนี้ได้มากนัก แม้ว่าเขาจะลองแล้วก็ตาม นั่นทำให้หงต้าหลี่กังวลอย่างมาก โชคดีที่เขาได้ลงเงินไว้กับภาพยนตร์เรื่องพายุชั่วพริบตา และเว็ปไซต์จงเตียน เขายังคงวางใจได้อยู่ แต่เขายังจะต้องคิดถึงเรื่องบางอย่างสองสามข้อเกี่ยวกับภาพยนตร์พายุชั่วพริบตา เพื่อที่จะได้ใช้จ่ายเงินสักสิบห้าล้านในหนึ่งเดือน จริง ๆ มันควรจะง่ายมากกว่านี้พอสมควร แต่ยังไงก็เถอะ ตัวหงต้าหลี่แค่นี้ก็พอใจแล้ว
เมื่อครู่นี้ลี่เนียนเหว่ยก็ได้ถามเบา ๆ ว่า " ท่านนายน้อยค่ะ พวกเรารู้พล็อตเรื่องนี้แล้ว การถ่ายทำฉากหนังจะอยู่ที่ไหนคะ? เพราะในฉากมันก็เป็นละครศิลปะการต่อสู้ เราไม่เห็นมีที่ถ่ายทำเลยนะคะ "
ฉากหนัง? หงต้าหลี่ลูบคางของเขาและคิดอย่างลึกซึ้ง หลิงเสี่ยวหยี่ผู้ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ได้เตือนความจำของเขา " ท่านนายน้อยค่ะ แล้วถ้าเป็นภูเขาข้างทะเลสาบเฟิงหยวนล่ะคะ? มันน่าจะใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์ได้นะ "
ทะเลสาบเฟิงหยวน มีภูเขาและแม่น้ำ มีทิวทัศน์ที่สวยงามและเงียบสงบ มันเป็นสถานที่ที่ดี
" อ่า สถานที่นั้น ... " หงต้าหลี่กำลังจะตกลง แต่แล้วความคิดของเขาก็เปล่งประกาย " ไม่มีทาง! ฉันจะพลาดโอกาสในการถลุงเงินเช่นนี้ได้อย่างไรกัน? " ฉันจำได้ว่าภูเขาที่อยู่ใกล้กับทะเลสาบเฟิงหยวนนั้นอยู่ไม่ไกลจากสี่แยกรอบนอกของภูเขาเทียนจิง… เราสามารถหาสถานที่ที่ดีกว่านั่นได้! "
" ที่ไหนงั้นเหรอครับ/คะ?! " ผู้คนรอบข้างอยากรู้อยากเห็น
" บนวงแหวนรอบนอกของภูเขาเทียนจิง! " หงต้าหลี่หัวเราะอย่างเต็มที่ " มีโอกาสน้อยมากที่จะใช้จ่ายเงินสำหรับภาพยนตร์เรื่องสั้นเรื่องนี้ มาทำฉากการถ่ายทำกันดีกว่า! ฉันตัดสินใจแล้ว ไปซื้อที่ดินด้านนอกของภูเขาเทียนจิงแล้วก่อสร้าง เพื่อให้เหมาะแก่การถ่ายทำของเรา ในอนาคตเราได้ใช้ที่นั่นเพิ่มอีกแน่! "
" โอ้ พระเจ้า ... " ถังมู่ซินเอามือปิดหน้าของเธอ " นายจะใช้เงินเป็นล้าน ๆ หรือแม้กระทั่งหลายสิบล้านซื้อที่ดินเพื่อทำภาพยนตร์สั้น ๆ ที่มีค่าใช้จ่ายแค่แสนเนี่ยนะ?! " ไม่น่าแปลกใจที่ถังมู่ซินจะอารมณ์เสีย การเช่าภูเขาจะมีค่าใช้จ่ายเพียงหมื่นหยวนต่อปีเท่านั้น แต่มันเป็นเรื่องที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงหากจะซื้อ แถมต้องใช้เวลาพอสมควรในการสร้างสถานที่ขึ้นมา
ในการตัดสินใจครั้งใหญ่นี้ ทั้งหมดก็เพียงเพื่อสร้างภาพยนตร์ขนาดเล็กที่มีราคาหลายแสน ไอ้การซื้อภูเขาที่ไม่สามารถพัฒนาได้มามันก็เป็นอะไรที่โคตรสิ้นเปลืองมาก!
" ใช่แล้ว! " หงต้าหลี่หัวเราะ " เราจะชื้อมา! เสี่ยวหยี่ ฉันไม่สนใจว่าเธอจะใช้วิธีอะไรหรอกนะ แต่ในอนาคตภูเขาลูกนั้นจะต้องเป็นของฉัน! "
