ตอนที่ 97
ตอนที่ 97 ที่นอกประตูจวน ชิงอวี่นวดหว่างคิ้วอย่างหมดหนทาง เอนร่างพิงกับต้นไม้ “เสียงดังเช่นนี้ ข้าว่าไม่ต้องแอบดูแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ อีกต่อไปแล้วกระมัง เสียงกรีดร้องเมื่อครู่คงเรียกแขกทุกท่านออกมาหมดแล้ว” อาจเป็นเพราะแสงอาทิตย์ที่ส่องอาบบนร่างนางให้ความรู้สึกสบายตายิ่ง อีกทั้งนัยน์ตาหงส์ที่หรี่ลงเล็กน้อ...