Chapter 47

เขาพ่นลมหายใจออกมาช้าๆนั่งเท้าคางมองหน้าเมียตัวแสบที่ตอนนี้ยิ้มร่านั่งดื่มน้ำส้มอยู่ตรงเคาเตอร์บาร์เขาจะไปทำอะไรเธอได้ล่ะนอกจากเอาเสื้อแจ๊คเก็ตแขนยาวสวมให้คลุมชุดโป๊ๆของเธอแล้วก็นั่งหน้างออยู่ข้างๆเนี้ย

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นครับคุณภู"

บอสของปลาวาฬคุณแมนโด้เอ่ยถามพร้อมกับส่งแก้วไวน์มาให้เขา เขารับมาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ

"ดูเอาสิครับผมเผลอแค่แปปเดียวกลับแต่งตัวโป๊ขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ติดว่าท้องอยู่นะผมจัดการแน่"

คุณแมนโด้ยิ้มกว้างให้เขา

"เอาน่าให้คุณแม่เขาได้สวยก่อนจะท้องโตเถอะครับ เดี๋ยวเขาจะน้อยใจว่าตัวเองอ้วนขึ้นถึงตอนนั้นคุณภูลำบากเอาใจแน่นอน"

"ถ้าถึงตอนนั้นคุณแมนโด้จะยังให้ปลาวาฬทำงานอยู่มั้ยครับ"

เขาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้จริงๆนี่เป็นความฝันของเธอเขาก็ไม่ได้อยากจะให้เธอลาออกแต่เนื่องจากงานมันเยอะและเหนื่อยล้าร่างกายเขาคิดว่าเธอควรจะพักผ่อนอยู่ที่บ้านสบายๆดีกว่าเพื่อสุขภาพของแม่แล้วก็ลูกทั้งคู่เลย

"จริงๆงานผมมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไร โดยปกติเวลามีงานแฟชั่นโชว์ผมจะไม่ให้คุณปลาวาฬทำอยู่แล้วเพราะมันเหนื่อยและเดินทางไกล แต่ครั้งนี้มันใกล้เธอและทางสปอนเซอร์เขาต้องการให้ดีไซเนอร์เป็นคุณปลาวาฬเท่านั้นเธอก็เลยจะเหนื่อยกว่าที่เคยทำมาตลอด แต่หลังจากนี้ผมคงจะส่งงานให้เธอเหมือนเดิมทางเมลแค่นั้นแหละครับวางใจได้ผมจะไม่ให้เธอเหนื่อยมากถ้าคุณภูให้เธอลาออกผมจะต้องเสียดีไซเนอร์ฝีมือดีไปเลยนะครับ :)"

"ตอนแรกผมอยากให้เธอพักผ่อนอยู่ที่บ้านมากกว่า แต่ยังไงก็แล้วแต่เธอครับ "

"ขอบคุณนะครับที่ยังให้เธอได้ตัดสินใจ"

"ครับ แล้วนี่งานจะมีขึ้นในอีกสองอาทิตย์ระหว่างนี้ทุกคนจะไปทำอะไรกันครับ เห็นปลาวาฬบอกว่างานก็ไม่ค่อยมีอะไรมากแล้ว"

เขากำลังคิดว่าจะพาทีมงานของตัวเองไปพักผ่อนต่างจังหวัดตามที่คุณน้ำตาลแนะนำ อาจจะไปสักสามถึงสี่วันแล้วค่อยกลับมาลุยทำงานต่อ

"ผมว่าจะพาทีมงานไปพักผ่อนต่างจังหวัดถ้าคุณภูจะสะดวกช่วยแนะนำสถานที่หน่อยได้มั้ยครับ"

"ได้สิครับงั้นไปเกาะใกล้ผมเลยเป็นรีสอร์ตติดทะเลสวยมากเลยครับ "

เขาแนะนำให้ไปรีสอร์ตของอาสมบัติเพราะมีล่องเรือ ดำน้ำ สถานที่ก็สวยงามบรรยากาศดีมากเหมาะแก่การพักผ่อนและอีกอย่างปลาวาฬจะได้ไปกับพวกทีมงานได้และเขาจะได้ทำงานสะดวกขึ้นเพราะมันใกล้บ้านเขา

"งั้นผมต้องติดต่อช่องทางไหนยังไงบ้างครับ"

"ผมจัดการให้เอง :)"

"ขอบคุณมากนะครับ"

ชายหนุ่มสองคนยิ้มให้แก่กันเหมือนว่าทั้งสองคนจะคุยกันถูกคอมากมีเรื่องนั้นนี่ให้คุยกันเหมือนคนสไตล์เดียวกัน ส่วนปลาวาฬมองชายหนุ่มกับเจ้านายของเธอคุยกันอย่างถูกคอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขที่ทุกอย่างมันกำลังผ่านไปด้วยดี

"ปลาวาฬ"

"คะคุณน้ำตาล"

ปลาวาฬหันไปเจอน้ำตาลที่ตอนนี้เดินเข้ามาหาเธอ ส่วนเฮียภูของเธอหันมามองเหมือนจะกังวลกลัวว่าเธอจะแค้นใจแล้วทำอะไรเธอ

"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ ^^"

ปลาวาฬยิ้มออกมาก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"อย่าโกรธเฮียภูเลยนะคะแล้วก็ให้อภัยปลาวาฬเถอะ ถ้าตอนนั้นปลาวาฬรู้ว่าอะไรเป็นอะไรจะไม่ไปยุ่งแน่นอน"

"ช่างมันเถอะพี่ไม่ได้คิดอะไรแล้ว อีกอย่างพี่ก็ดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาคิดกับปลาวาฬมากกว่าน้องสาวแน่นอนสายตามันฟ้องตอนนั้นพี่แต่โกรธที่เขาไม่ยอมรับใจตัวเองแต่มาคบกับพี่แทน จริงๆมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยแต่คิดไปคิดมามันก็เท่านั้นถ้าเราจะไปโกรธแค้นเรื่องที่มันผ่านมานานแล้วเริ่มต้นใหม่ดีกว่า "

ปลาวาฬหันไปมองหน้าเจ้านายของเธอก่อนจะกันมายิ้มให้กับน้ำตาล

"คุณน้ำตาลว่าบอสของปลาวาฬเป็นยังไงบ้างคะ"

"คิดจะจับคู่ให้พี่ใช่มั้ย"

ปลาวาฬพยัักหน้ายิ้มๆ

"ใช่ค่ะ บอสทั้งหล่อทั้งรวยทำงานเก่งใครๆก็หมายปองเขาไม่ใช่เหรอคะ ถ้าเขาเกิดสนใจพี่น้ำตาลขึ้นมาจะไม่ลองพิจารณาเขาหน่อยเหรอคะ"

ปลาวาฬเอ่ยถามเสียงใส เด็กน้อยของเฮียภูพยายามอย่างมากที่อยากจะให้เขาสองคนได้ลองทำความรู้จักกันบางทีเขาสองคนอาจจะเข้ากันได้ดีมาก

"ถ้าเขามาคุยกับพี่จริงๆพี่จะคุยกับเขานะ แต่คนระดับเขาคงไม่มาสนใจคนแบบพี่หรอกมั่ง"

พูดไปก็แสดงท่าทีเขินอายออกมาด้วยคำพูดของคุณแมนโด้เมื่อก่อนหน้านี้ที่เขาถามเธอว่าถ้าเขาจะทักไปคุยด้วยเธอจะคุยกับเขาใช่มั้ย แล้วถ้าปลาวาฬคิดอยากจะจับคู่ให้เขาสองคนขึ้นมาเขาถามว่าเธอคิดว่ามันดีมั้ย ส่วนตัวของเธอเขาอยู่อีกระดับหนึ่งสูงขึ้นไปถ้าเขาคิดจะก้มลงมามองเธอมีหรือที่เธอจะไม่ลองคุยกับเขาดู

"เชื่อปลาวาฬเถอะยังไงก็สนใจ คิคิ"

"สองสาวคุยอะไรกันอยู่ครับ เม้าผมหรือคุณภูอยู่กันแน่..."

"ทั้งสองคนเลยได้มั้ยคะ ^^"

น้ำตาลเอ่ยยิ้มๆนั้นทำให้สองหนุ่มมองหน้าหันแล้วยิ้มกว้างออกมาเมือรู้ว่าตัวเองเป็นบทสนทนาของสองสาวไปแล้ว

"ถือซะว่าเป็นคนสำคัญก็แล้วกันมีแต่คนพูดถึง จริงมั้ยครับคุณภู :)"

"คงงั้นครับ :)"

สองหนุ่มเข้าขากันได้ดีจนน่าตกใจก่อนเจ้านายของเธอจะคุยปรึกษาเรื่องไปทริปพักผ่อนก่อนถึงงานแฟชั่นโชว์ที่จะถึงนี้

"ว่าจะคุยกับปลาวาฬเรื่องไปพักผ่อนสักสามสี่วัน คุณภูแนะนำรีสอร์ตใกล้ๆเกาะเขาคุณปลาวาฬว่าโอเคมั้ยครับ"

"เกาะลุงสมบัติเหรอคะเฮีย"

"ใช่ เกาะนั้นแหละ"

ปลาพยักหน้ายิ้มๆอย่างเห็นด้วย

"ก็ดีนะคะทีมงานทำงานอยู่ตรงนี้กันเดือนกว่าแล้วปลาวาฬว่าถ้าได้ไปพักผ่อนก็คงจะสดชื่นขึ้นอีกอย่างตั้งแต่มาที่ไทยพวกเขายังไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดเลย"

ปลาวาฬเห็นด้วยกับความคิดของเจ้านายเธอและอีกอย่างเธอจะได้กลับไปอยู่ใกล้บ้านด้วยสามสี่วันก็ยังดี

"โอเคครับถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะแจ้งพนักงานทุกคนให้เก็บของรอเลยมะรืนเราจะเดินทางกันทันทีทันใช่มั้ยครับคุณภู"

"ทันครับพรุ่งนี้ผมจะจัดการให้ งั้นผมขอตัวพาปลาวาฬไปด้วยนะครับยังไงก็ต้องไปเจอกันที่นั้นอยู่แล้ว"

"ได้เลยครับ อ่อ ผมอยากเชิญคุณน้ำตาลไปด้วยจะสะดวกมั้ยครับ :)"

ปลาวาฬรีบสะกิดหญิงสาวทันทีให้ตอบตกลงไปเลย น้ำตาลหน้าแดงก่ำก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงสั่น

"เอ่อ คะ...คือต้องดูคิวอีกทีนะคะ แต่เท่าที่ดูมาน่าจะว่างนะคะป๋าธีมเขาทำพักร้อนให้ก่อนจะเดินแฟชั่นโชว์อยู่แล้ว"

"ถ้าอย่างนั้นเจอกันนะครับ :)"

"ค่ะ"

ปลาวาฬยิ้มออกอย่างดีใจที่แผนจับคู่ของเธอดูเหมือนว่าจะไปได้ดี ส่วนเฮียภูของเธอกอดอกมองเมียตัวแสบที่ตอนนี้เริ่มไปเจ้ากี้เจ้าการจับคู่ให้คนอื่นแล้ว เขาส่ายหน้าเบาๆแต่ก็ไม่ได้ขัดอะไร ว่าแต่พรุ่งนี้เขาจะต้องพาปลาวาฬกลับบ้านงั้นแวะไปทำธุระสักหน่อยดีกว่า :) เขายิ้มมุมปากอย่างมีแผนการและมันจะต้องสำเร็จแน่นอน เขามั่นใจ