ตอนที่ 3 ดร.โอคิโดะ
จูเลียนกำลังนั่งสมาธิเพราะมันช่วยให้เขารักษาความสงบในชีวิตที่ผ่านมาได้เสมอและตอนนี้มันกลายเป็นนิสัยไปแล้ว ในขณะที่เขาทำสมาธิเขาจะได้ยินเสียงหึ่งๆ และได้รับการเตือนจากทั้งฮิโคซารุกับฟุชิกิดาเนะ ทั้งสองคอยดูทิศทางที่มาของเสียงหลังจากนั้นไม่กี่วินาที พวกเขาก็เห็นชายชราผมสีเทาและสวมเสื้อคลุมสีขาววิ่งอยู่ โดยข้างหลังเขามีฝูง สเปียร์ ไล่ตามเขาแล้วทันใดนั้นเขาก็ล้มลงไป เมื่อจูเลียนเห็นอย่างนั้นก็รู้ว่าพวกเขากำลังมีปัญหาแล้ว
จูเลียน “ฮิโคซารุใช้บอลไฟ ฟุชิกิดาเนะใช้ใบมีดพืช”
เมื่อพวกเขาโจมตีใส่ฝูงสเปียร์ จูเลียนก็ช่วยให้ชายชราลุกขึ้นเขาส่งโปเกมอนของเขากลับไปที่โปเกบอลและหลบหนีในขณะที่ฝูงสเปียร์ยังคงวุ่นวายจากแรงระเบิด จูเลียนพาชายชราไปหลบหลังพุ่มไม้ขนาดใหญ่และซ่อนตัวอยู่ข้างในรอจนกว่าขะปลอดภัย
จูเลียน 'สเปียร์พวกนี้น่ารำคาญจริงๆ' เขาบนอยู่ในใจ
โอคิโดะ “ขอบคุณพ่อหนุ่มที่ช่วยฉัน”
ฉันมองไปที่ชายชราคนนี้และฉันรู้ว่าคนๆ นี้คือใคร เขาคือศาสตราจารย์โอคิโดะ
จูเลียน “ไม่เป็นไร แต่คุณมาอยู่สภาพนี้ได้ไง”
โอคิโดะ “ฉันกำลังเฝ้าติดตามอาณานิคมใหม่ของสเปียร์ แต่ด้วยความผิดพลาดฉันได้เผลอไปเหยียบบกิ่งไม้ที่อยู่ใต้เท้าเข้า จากนั้นพวกเขาเลยรู้ตัวและเริ่มไล่ตามฉัน”
จูเลียน “อ่า ฉันเห็นแล้วว่าสเปียร์พวกนี้ก้าวร้าวมากขนาดไหน คุณควรระวังตัวด้วย”
โอคิโดะ “ฉันรู้ต่อไปฉันจะระวัง อา...เสียมารยาทซะแล้วฉันชื่อ ยูกินาริ โอคิโดะ ฉันเป็นศาสตราจารย์ที่ทำงานวิจัยเกี่ยวกับโปเกมอน เธอจะเรียกฉันว่าดร.โอคิโดะก็ได้”
จูเลียน “ฉันชื่อจูเลียน ฉันชอบเดินทางไปยังที่ต่างๆ ของโลกและจับโปเกมอนตัวใหม่ๆ”
โอคิโดะ “ยินดีที่ได้รู้จักจูเลียน ทำไมเธอไม่มากับฉันที่ห้องทดลองล่ะ ฉันมีโปเกมอนมากมายให้เธอดูที่นั่น”
เมื่อได้ยินเขาชวนให้จูเลียนไปเยี่ยมชมห้องทดลองของเขา จูเลียนก็รู้สึกตื่นเต้นกับโอกาสนี้ เขาวางแผนที่จะสร้างจุดเริ่มต้นที่ดีในการเดินทางของเขา
จูเลียน “งั้นต้องขอรบกวนด้วยครับ”
จูเลียนนำฮิโคซารุออกมาเพราะมันไม่ชอบอยู่ในโปเกบอล เมื่อดร.โอคิโดะเห็นฮิโคซารุก็แปลกใจเพราะมันนับว่าหายากมากในภูมิภาคคันโตนี้
โอคิโดะ “เจ้าฮิโคซารุดูสุขภาพดีมาก เหมือนเธอจะดูแลเขาดีมากเลยนะ”
เมื่อได้ยินแบบนั้นจูเลียนก็หัวเราะออกมาโดยที่เขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขาได้พบกับฮิโคซารุได้ไม่ถึงวัน แต่โดยส่วนตัวแล้วจูเลียนคิดว่าความผูกพันของเขากับฮิโคซารุนั้นแน่นแฟ้นมาก
ขณะที่พวกเขาเดินออกไปนอกป่าจูเลียนก็เห็นรถจี๊ปจอดอยู่บนถนน เขาจึงสันนิษฐานว่ามันต้องเป็นของดร.โอคิโดะ และมันก็จริงเพราะ ดร. กระโดดขึ้นไปบนที่นั่งคนขับและจูเลียนก็ขึ้นตามเขาไป หลังจากขับรถไปครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงเมืองพาเลทผู้คนที่นี่เยอะมาก มันดูมีชีวิตชีวาและดูเหมือนทุกคนจะเคารพดร.โอคิโดะเป็นอย่างมาก หลังจากที่พวกเขาไปถึงห้องทดลองโปเกมอน ดร. ก็ออกจากรถจี๊ปและเดินไปที่ประตูเพื่อเปิดมัน
โอคิโดะ “จูเลียนเข้ามาข้างในสิ”
จูเลียนเดินตามเขาเข้าไปข้างในและมองไปรอบๆ สถานที่นี้เต็มไปด้วยอุปกรณ์ห้องแล็บคอมพิวเตอร์และหนังสือมากมายเกี่ยวกับโปเกมอน เขาเดินไปที่ประตูหลังและเปิดเข้าไปเพื่อดูพื้นที่ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยโปเกมอนหลากหลายประเภท และ ดร. ก็มาข้างหลังเขาและเริ่มอธิบาย
จูเลียน “โปเกมอนทุกประเภทมาที่นี่เพราะต้องการสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันมากมายสำหรับการพัฒนาพวกมันให้ถูกต้องมีทั้งแบบโปเกมอนที่ต้องการพื้นที่แบบหญ้า ทราย หิน และทะเลสาบ เพื่อส่งเสริมการวิวัฒนาการที่ดีระหว่างโปเกมอนประเภทต่างๆ นอกจากนี้ยังมีห้องปฏิบัติการที่มีเทคโนโลยีที่จะทำให้โปเกมอนมีสุขภาพดีอีกด้วย และด้วยพลังของวิทยาศาสตร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกเทรนเนอร์ก็มาที่นี่เพื่อทิ้งโปเกมอนของพวกเขาเพื่อที่เราจะได้ดูแลพวกมันเมื่อพวกเขาไม่อยู่”
จูเลียน “มันน่าประทับใจจริงๆ ดร.โอคิโดะฉันสามารถอยู่ที่นี่และทำงานวิจัยเกี่ยวกับโปเกมอนได้ไหม ฉันสามารถช่วยคุณวิจัยได้นะ คุณคิดว่าไง?”
โอคิโดะ “ฉันยินดีมากที่จะได้รับความช่วยเหลือในการค้นคว้าแต่แน่ใจหรือว่าต้องการทำสิ่งนี้”
จูเลียน “พูดตามตรงฉันวางแผนตั้งแต่แรกแล้วว่าจะมาหาคุณเพื่อที่ฉันจะได้มาที่นี่และศึกษาโปเกมอน โชคดีที่ฉันได้พบคุณก่อนก็เลยไม่ต้องเสียเวลาตามหา”
โอคิโดะ “ฮ่าๆ เยี่ยมมากฉันจะให้เธอใช้ห้องพักและเธอจะอยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่เธอต้องการ”
จากนั้นจูเลียนจึงเริ่มใช้ชีวิตในห้องทดลองของโปเกมอนในขณะที่ศึกษาโปเกมอนและนิสัยของพวกมัน เขาสังเกตว่าโปเกมอนที่แตกต่างกันก็มีบุคลิกที่แตกต่างกันและจะชอบรสชาติอาหารที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับบุคลิกของพวกมัน เช่นฮิโคซารุของเขาที่มีบุคลิกสนุกสนานและกล้าหาญมันชอบอาหารรสเผ็ดเล็กน้อย และฟุชิกิดาเนะของเขาซึ่งเป็นโปเกมอนขี้อายเล็กน้อยมันชอบอาหารหวาน เมื่อ ดร. เห็นการค้นพบของเขา ดร. ก็ปรับตัวเข้ากับมันได้เช่นกัน เขาเรียนรู้วิธีทำอาหารโปเกมอนด้วย
ตอนนี้เขาต้องทำอาหารประเภทต่างๆ สำหรับโปเกมอนแต่ละตัวของเขา เขาให้อาหารโปเกมอนที่เขามีกับดร.โอคิดะที่ตกใจมากเมื่อเห็นอาหารโปเกมอนของจูเลียน เขาพูดปาวๆ ว่าจูเลียนทำมันมากเกินไป จูเลียนขยันเกินไปแล้วแถมยังช่วยดูแลโปเกมอนในสนามและโปเกมอนของเทรนเนอร์คนอื่นๆ อีก ตัวจูเลียนเองบางครั้งเขาแอบจะรำคาญชิเงรุหลานชายของดร.โอคิโดะ เมื่อเขามาและถามคำถามทั้งหมดกับฉัน
ชิเงรุคิดว่าจูเลียนดูเท่สุดๆ และเพราะเขาประทับใจในความแข็งแกร่งของฮิโคซารุและฟุชิกิดาเนะ แถมจูเลียนยังฝึกโปเกมอนของเขาด้วยการฝึกพิเศษเขาฝึกฮิโคซารุด้วยการฝึกการต่อสู้ด้วยมือเปล่า และฟุชิกิดาเนะฝึกเพื่อให้ควบคุมพลังได้อย่างแม่นยำ กิจวัตรประจำวันนี้ดำเนินต่อไปจนผ่านไป 80 วันในพริบตา
โปเกมอนทั้งหมดของเขาพร้อมที่จะพัฒนาแล้วด้วยความช่วยเหลือของระบบ AI มันได้สแกนความคืบหน้าของโปเกมอนและวันนี้ก็เป็นวันที่ดีที่สุด
จูเลียน 'ระบบโชว์สเตตัสโปเกมอนทั้งหมดของฉัน'
___________________________________________
สถานะ - ฮิโคซารุ
ระดับ - 14 (พร้อมที่จะพัฒนา)
HP - 44
โจมตี - 85
พลังป้องกัน - 56
Sp. Atk - 105
Sp. Def - 70
ความเร็ว - 100
ทักษะ - ข่วน, ผู้ทำนาย, ลูกไฟ, การเยาะเย้ย, ตบแรง, กงล้อเปลวไฟ, ลูกข่างไฟ
___________________________________________
สถานะ - ฟุชิกิดาเนะ
ระดับ - 16 (พร้อมที่จะพัฒนา)
HP - 60
โจมตี - 70
พลังป้องกัน - 65
Sp. Atk - 85
Sp. Def - 85
ความเร็ว - 108
ทักษะ - กัด, คำราม, เมล็ดดูดเลือด, แส้เถาวัลย์, ผงนอนหลับ, ดาบใบไม้
___________________________________________
สถานะ - คอยคิง
ระดับ - 20 (พร้อมที่จะพัฒนา)
HP - 30
โจมตี - 30
พลังป้องกัน - 75
Sp. Atk - 30
Sp. Def - 30
ความเร็ว - 110 (ในน้ำ)
ทักษะ - พ่นน้ำ, กัด, Flial
____________________________________________
เมื่อเห็นสถานะโปเกมอนทั้งหมดของเขาและพวกมันพร้อมที่จะพัฒนาเขาก็มีความสุขจริงๆ แม้ว่าพวกมันจะพัฒนาช้าเล็กน้อยเพราะเขามุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนเป็นหลักในการทำให้การเคลื่อนไหวและทักษะของพวกมันสมบูรณ์แบบ ดังนั้นเมื่อพวกมันพัฒนาพวกมันจะไม่สูญเสียการควบคุมเนื่องจากพื้นฐานที่หละหลวม การฝึกฝนพวกมันผ่านการฝึกฝนทักษะให้สมบูรณ์แบบและยังได้เรียนรู้ทักษะใหม่ๆ ทำให้พวกมันมีความหลากหลายมาก พวกมันเติบโตขึ้นอย่างแท้จริง มีสุขภาพที่ดี ตัวใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่นๆ ของพวกมันเอง
จูเลียน “แม้ว่าสเตตัสของคอยคิงจะดูอ่อนแอ แต่คอยคิงของฉันก็ยังแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือความเร็วของมันเพียงแค่จินตนาการเมื่อมันพัฒนาเป็นเกียราดอสก็ทำให้ฉันตื่นเต้นแล้ว”
จูเลียน “ฉันคิดว่าฉันพร้อมแล้วที่จะเริ่มต้นการเดินทางเพื่อก้าวสู่ความยิ่งใหญ่”
