ตอนที่แล้วHPST ตอนที่ 63: รางวัลพิเศษสำหรับการช่วยเหลือโรงเรียน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปHPST ตอนที่ 65: สิ้นสุดปีการศึกษา

HPST ตอนที่ 64: บททดสอบของดัมเบิลดอร์


HPST ตอนที่ 64: บททดสอบของดัมเบิลดอร์

ลูเซียสพร้อมแล้วที่จะกลับไป แต่เอลฟ์ประจำบ้านที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาทำตัวแปลกๆ

ดวงตาขนาดใหญ่ของเขาจ้องไปที่แฮร์รี่, มันจ้องไปที่โต๊ะทำงานของดัมเบิลดอร์และหลังจากนั้นก็หันกลับมาที่มัลฟอยที่ทุบหัวเขาด้วยกำปั้น

หลังจากนั้นแฮร์รี่ก็เข้าใจที่ด๊อบบี้พยายามจะบอกกับเขา

“คุณมัลฟอย, คุณไม่รู้หรอกหรอว่ารอนได้ไดอารี่มาได้ยังไง?” แฮร์รี่ถาม

“อะไร!” ลูเซียสมองที่แฮร์รี่ด้วยความรังเกียจ “เวลาของฉันมันมีค่า ฉันไม่สนใจหรอกว่าเด็กสิบ-สอง-ขวบจะได้ไดอารี่มายังไง”

แฮร์รี่เร่งเสียงขึ้น “รอนบอกว่าเขาได้มันมาจากหนังสือวิชาแปลงร่างของจินนี่, และผมจำได้ว่าที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก คุณหยิบหนังสือของจินนี่ขึ้นมา,คุณยัดไส้ไดอารี่ลงไปใช่มั้ย?”

เมื่อคุณวีสลีย์ได้ยินสิ่งนี้เข้า เขากระโดดขึ้นมาและจ้องไปที่ลูเซียสอย่างโกรธเกรี้ยว เขาคงจะพุ่งออกไปแล้วถ้าคุณนายวีสลีย์ไม่มาหยุดเขาไว้ก่อน

“ไหนล่ะหลักฐานของเธอ?” ลูเซียสพูดด้วยเสียงแหบแห้ง

“ไม่มีทางที่จะมีหลักฐานได้หรอก!” ดัมเบิลดอร์ยิ้มและพูด “ริดเดิ้ลได้หายไปจากหนังสือเล่มนี้แล้ว แต่ลูเซียส, ฉันอยากจะมอบคำแนะนำให้แก่คุณ อย่ามอบของของโวลเดอมอร์ให้ใครอีก และหากคนอื่นพบว่ามันถูกมอบให้กับมือของผู้บริสุทธิ์แล้ว,ฉันคิดได้อย่างหนึ่ง, อาเธอร์จะทำให้แน่ใจว่ามันจะถูกแกะรอยกลับไปที่คุณ…...”

ลูเซียสยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง, มือขวาของเขากระตุก, ขณะที่เขาเกือบจะโบกไม้กายสิทธิ์ของเขาแต่เขาก็ตามตัวเองไว้ได้

“ฉันจะจำคำแนะนำของคุณไว้ ดัมเบิลดอร์” เขาหันไปที่เอลฟ์ประจำบ้านและกล่าว “ไปได้แล้ว ด๊อบบี้!”

เขาเปิดประตูและเมื่อเอลฟ์รีบออกจากประตูไป ลูเซียสก็เตะด๊อบบี้, ทุกคนได้ยินเสียงของด๊อบบี้โอดครวญด้วยความเจ็บปวดในขณะที่เขาถูกเตะไปตามทางเดิน

ขณะที่อีวานมองไปที่หลังของลูเซียส, เขารู้สึกแย่เล็กน้อยสำหรับเขา เมื่อเจ้าแห่งศาสตร์มืดกลับมาในอีกไปกี่ปี เขาจะมีช่วงเวลาที่ย่ำแย่

แฮร์รี่ยืนอยู่เงียบๆขณะที่จ้องไปที่ไดอารี่, เข้าหมวดคิ้วและไตร่ตรองไปสักครู่

“ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์!”แฮร์รี่กล่าวอย่างเร่งรีบ “

ผมขอคืนไดอารี่เล่มนี้กลับคุณมัลฟอยได้ไหม?”

“แน่นอนว่าเธอทำได้ แฮร์รี่!” ดัมเบิลดอร์กล่าวอย่างอ่อนโยน “แต่หลังจากนั้น, เธอต้องไปที่ห้องพยาบาล มาดามพอมฟรีย์จะได้รักษาแผลของเธอ”

หลังจากนั้นแฮร์รี่หยิบสมุดไดอารี่และวิ่งออกไปจากห้องทำงาน อีวานคิดอยู่ครู่หนึง หลังจากนั้นเขากระซิบอะไรบางอย่างที่หูของเฮอร์ไมโอนี่, เธอพยักหน้าและวิ่ง, รอน,แฮกริด, และครอบครัววีสลีย์ดูกังวลและตามเธอออกไป

เพียงพริบตาเดียว, เหลือเพียงอีวานกับดัมเบิลดอร์ที่ยังอยู่ในห้องทำงาน

“นั่งลง,อีวาน!” ดัมเบิลดอร์ชี้ไปที่เก้าอี้ “ดูเหมือนว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่ต้องการจะพูดกับฉัน”

อีวานพยักหน้าและนั่งลงเนื่องจากเขาพึ่งจะดึงดูดความสนใจของดัมเบิลดอร์, มันคงจะเป็นการดีถ้าเขาเลี่ยงมันหลังในตอนเริ่มต้น

“ผ่อนคลายหน่อย, เธออยากจะกินขนมแมลงสาบไหม, ฉันได้ยินมาว่าเธอชอบ” ดัมเบิลดอร์หยิบโหลของหวานและยื่นไปให้กับอีวาน

“ไม่ล่ะ ขอบคุณครับศาสตราจารย์” อีวานส่ายหน้าอย่างรีบร้อน, เขาแค่เคยโฆษณาลูกอมในหนังสือพิมพ์ครั้งหนึ่ง และแม้กระทั่งพวกผีก็ยังคิดว่าเขาชอบมัน

“ตามจริง, ฉันมีอะไรบางอย่างที่จะบอกกับเธอ อย่างแรกเลย, ฉันต้องขอบคุณที่เธอช่วยเหลือแฮร์รี่ในห้องแห่งความลับ” ดวงตาของดัมเบิลดอร์ส่องเป็นประกาย “ฉันไม่เคยเห็นพ่อมดรุ่นเยาว์ที่ยอดเยี่ยมเหมือนกับเธอเป็นเวลานานแล้ว, ยกเว้นริดเดิ้ล,การได้เห็นเธอทำให้ฉันนึกถึงเพื่อนเก่าของฉัน”

อีวานยังคงแอบระแวงแม้ว่าอีกฝ่ายจะบอกให้เขาผ่อนคลาย

เขารู้ประวัติของดัมเบิลดอร์, และเขารู้ด้วยว่าใครคือเพื่อนเก่าของดัมเบิลดอร์ เขาคงจะคิดถึงเจ้าแห่งศาสตร์มืดคนก่อนหน้าดัมเบิลดอร์ ซึ่งนั้นเป็นไม่ใช่คำชมที่ดีเลย

“คุณกล่าวชมผมเกินไป ศาสตราจารย์! ผมแค่รู้มากกว่าคนอื่นในปีเดียวกันแค่นั้นเอง” อีวานพูดอย่างสุภาพ “แต่ในคำพูดของเฮอร์ไมโอนี่, ผมมันก็แค่หนอนหนังสือ”

“เธอไม่ใช่แค่หนอนหนังสือทั่วๆไป, ฉันอ่านบทความของเธอและพวกมันต่างก็ยอดเยี่ยม ฉันติดตามเกือบทุกฉบับของฮอกวอตส์เมจิค”

“ศาสตราจารย์, ถ้าคุณพูดถึงบทความในส่วนของการค้นคว้าทางการศึกษา ผมคงต้องขอโทษด้วย แค่พวกมันเป็นบทความที่ริดเดิ้ลให้ผม ก่อนที่ผมจะรู้ว่าเขาเป็นโวลเดอมอร์”

“ใช่, การศึกษาเหล่านั้นมันลึกซึ้งมาก และเหมือนกับที่ฉันบอก ริดเดิ้ลเป็นนักเรียนที่ดีที่สุดที่ฮอกวอตส์เคยมีมา” ดัมเบิลดอร์จ้องที่อีวาน “เธอเหมือนกับเขาในบางอย่างแต่เธอแตกต่างและมีเพื่อนพ้อง”

อีวานถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาได้ยินคำพูดของดัมเบิลดอร์

เขารู้ว่ามันเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเขากับแฮร์รี่, ทัศนคติของเขาเกี่ยวกับพลัง, และชาติกำเนิดมักเกิ้ลของเขาในที่สุดก็ทำอีกฝ่ายระวังตัว

ไม่เช่นนั้น, ด้วยการที่ดัมเบิลดอร์หันมาสนใจเขา เขาจะไม่สามารถเก็บความลับสักอย่างเดียวในฮอกวอตส์ได้เลย

หากฉันกลายเป็นภัยอันตรายแม้เพียงเล็กน้อย ฉันก็คงอาจจะโดนกำจัดทิ้งได้

ทั้งหมดทั้งมวล ดัมเบิลดอร์ไม่ปล่อยให้เจ้าแห่งศาสตร์มืดคนที่สามได้ขึ้นสู่อำนาจ

แต่อีกครั้ง อีวานไม่ได้มีความสนใจในหลัง, ความเป็นอมตะ หรืออะไรทำนองนั้นเลย

ดัมเบิลดอร์แค่กังวลเกินไป

เมื่ออีวานเตรียมตัวที่จะออกไปตามหาแฮร์รี่, จู่ๆดัมเบิลดอร์ก็ถามขึ้นมา “อีวาน เธอรู้ไหมว่าไดาอรี่เล่มนี้คืออะไร?”

“ดูก็รู้ว่ามันคือฮอครักซ์!” อีวานพูดโดยไม่ทันคิด

‘เวรแล้ว, มันไม่ฉลาดเลยที่จะเปิดเผยสิ่งที่ฉันรู้ก่อนเวลาอันควร, แม้ว่าฉันจะต่อสู้กับโวลเดอมอร์ แต่ฉันไม่ต้องการเป็นหมากที่จะถูกใช้แล้วทิ้ง’ อีวานคิด

เขาไม่รู้ตัวว่าทำไมเขาถึงหลุดพูดมันออกไปแต่เสียงของดัมเบิลดอร์เหมือนจะมีมนต์สะกด มันสามารถทำให้คนไม่รู้ตัวพูดในสิ่งที่พวกเขากำลังคิดออกมา

ดัมเบิลดอร์ประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของอีวาน เขาไม่คิดว่าเด็กชายคนนี้จะเดาว่าได้มันคืออะไร เขากำลังจะเปิดเผยข้อมูล แต่เขาไม่คิดว่าอีวานรู้มากมายเช่นนี้

“ใช่แล้ว มันคือฮอครักซ์ แต่เธอจะบอกกับฉันได้ไหมว่าเธอรู้ได้ยังไง?” ดัมเบิลดอร์กล่าวอย่างอ่อนโยน

“โรเวน่า เรเวนคลอบอกกับผม, เธอบอกว่ามันเป็นคาถาที่ชั่วร้าย, สามารถแบ่งดวงวิญญาณได้”

“อะไรนะ!?” เมื่ออีวานพูดถึงโรเวน่า เรเวนคลอ, ดัมเบิลดอร์ก็อึ้งไปเลย

เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยของอีกฝั่ง, อีวานรีบบอกเขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้น, รวมถึงที่ผู้ก่อตั้งทั้งสี่ทิ้งสมบัติลับไว้

“เครื่องย้อนเวลาของเรเวนคลอช่างวิเศษจริงๆ!” ดัมเบิลดอร์ฟื้นความสงบในไม่ช้า “ฉันหวังว่าเธอจะได้พบสมบัติที่ซ่อนอยู่ ผ่านการทดสอบของเหล่าผู้ก่อตั้ง”

อีวานพยักหน้า, ดัมเบิลดอร์ดูเหมือนจะเชื่อเขา

“เธอคงจะรู้อยู่แล้วว่าโวลเดอมอร์เป็นลูกหลานคนสุดท้ายของซัลลาซาร์ สลิธีริน, เขาควรจะเป็นคนสุดท้ายที่รู้จักภาษาพาร์เซล แต่แฮร์รี่ก็พูดภาษาพาร์เซลได้เช่นกัน ถ้าฉันคาดเดาไม่ผิด,เขาคงได้ย้ายส่วนหนึ่งของเขาเข้าไปในแฮร์รี่ในคืนที่เขาทิ้งรอยแผลเป็นไว้”

อีวานย่อตัวลง, เขาสงสัยว่าดัมเบิลดอร์หมายความมันว่าอย่างไร แน่นอนว่าเขารู้สิ่งที่อีกฝั่งกำลังพูดถึงอะไรและเขาก็รู้ว่าแฮร์รี่คือฮอครักซ์

“ฉันหมายถึงไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไร เธอจะยืนอยู่ข้างๆแฮร์รี่ใช่ไหม?”

“ครับ!” อีวานตอบอย่างรวดเร็ว “เขาเป็นเพื่อนของผม และผมจะช่วยเขาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับโวลเดอมอร์หรือไม่ว่าจะเป็นคนอื่น”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด