ตอนที่6 ขี้เมา/ขี้อ้อนNC+
ตอนที่6ขี้เมา/ขี้อ้อนNC+
เสียงครางอื้ออือมีไม่ขาดสายพร้อมด้วยร่างของใครบางคนที่กำลังขยับขึ้นลงตามจังหวะของการเคลื่อนไหว ภายใต้ความมืดสลัวๆ ที่เลือนลางจากโคมไฟข้างหัวเตียง
“แฮ่ก..แฮ่ก..อ่า..อื้อ”
“ฮ่า..ฮ่า...พ..พอเถอะมัด...”
“ฮ่า...แผล่บ..คุณยู..”
“อ...อึก”
สายตาเจ้าเล่ห์ทอประกายในความมืดให้เห็นลางๆ พอรู้ได้ว่าเจ้าตัวกำลังมีอารมณ์แบบไหนอยู่
“ฉันอยากกัดคุณจังเลย..อ่า..คุณยู..อื้อ...”
“อ่า..อื้อออ..ม..มัด”
“แปะ...แปะ...อ่า..ซิ๊ดดดด..คุณยู..ยะ..ใหญ่จังเลย..อื้อ”
“..อ๊ะ..อ่า...”
สะดุ้งเฮือกอย่างขาดอากาศหายใจเมื่อถูกฝ่ามือร้อนๆ ของมัดหมี่กำลังกดคลึงอยู่ที่สอง..ข้างล่างอย่างปลุกเร้า
“อ๊ะ..อื้อ..ยะ..อย่าคลึงนะ..อ๊า”
“บีบๆ ..นวดๆ ๆ ..คิกๆ ..เย็นจังเลยค่ะ..ไม่ร้อนเหมือน..อ..อันนี้เลย..อ๊ะ..อ่า”
“ซิ๊ดดดด..อ่า..ใหญ่..ก..กว่าเมื่อกี้อีก..อ่า..”
“อื้อออ..อ่า..มัด....”
ย้อนกลับไปราวๆ ครึ่งชม.ก่อน
ถึงบ้านก็ปาไป3ทุ่มเห็นจะได้ เล่นเอามึนหัวหน่อยๆ แต่ก็ไม่มากถึงกับทรุดเป็นผักแบบมัดน่ะนะ
“พรึ่ม..แกร๊ก..มัดตื่นเร็ว..”
“อือ..อืม” เจ้าตัวเอาแต่ครางอื้ออืมไปมาอย่างรำคาญ ยิ่งกับทำให้ฉันเริ่มมีน้ำโหนิดๆ จนต้องใช้แผนตายตัวอุ้มขึ้นบ่าเดินขึ้นห้อง
“ฮึบ..หนักใช่เล่นนะเนี่ย..”
ถึงกับเซไปมานิดหน่อยก่อนจะตั้งตัวไหวก็เริ่มก้าวขาเข้าไปในบ้านทันที มุ่งตรงเข้าห้องไปก่อนจะล็อกให้เรียบร้อยป้องกันเจ้าตัวละเมอเดินหนี
“ตึกๆ ๆ ...ฟุ่บ..ฮ่า..แฮ่ก..หนักชะมัดตัวแค่เนี้ย..เฮ้อ”
วางมัดลงกับเตียงก่อนจะสะบัดเสื้อไปมาด้วยอาการร้อนวูบวาบเพราะฤทธิ์สาเกเริ่มแผลงซะแล้วสิเนี่ย
“พรึ่บๆ ..ร้อนชะมัด..อาบน้ำสักหน่อยดีกว่า” แต่ก็ฉุกคิดได้ว่าประตูห้องน้ำยังโบ๋เบ๋ไม่ได้ไปตามช่างมาซ่อมให้
“เฮ้อ...แก้ผ้าแบบนี้อีกแล้ว..ไม่ชอบใจเลยแหะ”
ส่ายหัวไปมากับตัวเองก่อนจะจำใจลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบผ้าขนหนูติดมือไป
“พรืดดด..แกร๊ก..พรึ่บ..แตะ..แตะ..กริ๊ก..ซ่า...”
“หนาวชะมัด..อืมมม”
ระหว่างที่อาบน้ำอยู่นั่น ไม่ช้าก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของมัดเดินเต๊าะแตะไปมา ในความมืดเพราะว่าปิดไฟไว้ เลยเปิดไฟเฉพาะห้องน้ำแค่ตอนอาบไม่อยากรบกวนมัดที่นอนซมอยู่น่ะนะ
“กริ๊ก..มัด?? ..” หมุนก๊อกน้ำปิดจนสนิท ก่อนเอ่ยปากเรียกชื่อแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจนต้อง ชะเง้อคอออกมาดู แต่ก็ไม่เจออะไรผิดปกติจนกระทั่ง
“หมับ!!”
“อื๋อ!!”
สัมผัสร้อนๆ ที่ตวัดลงกลางหลังของฉันก่อนจะถูกผลักจนเซกระแทกกับพื้นพรมดังตุ๊บ
“แอ๊ก..มัด!!”
“คุณยู...อ่า”
เสียงครางยานๆ ที่เหมือนจะเคลิ้มๆ กรึ่มๆ เมาหรือง่วงนี่แหละ กำลังถูไถแผ่นหลังฉันจนขนลุกเกลียวเป็นว่าเล่น
“ปล่อย..”
“อ่า...คุณ..ยู..แผล่บ”
“อิ๊..” สะดุ้งเฮือกใหญ่เมื่อจู่ๆ มัดก็เล่นทีเผลอเลียที่ต้นคอซะงั้น
“อ..อ่า..หยุดเลยนะ”
“แผล่บ..งั่ม..”
“อิ๊...อ..อ่า..”
สัมผัสร้อนแฉะกำลังไล่ขบเม้นไปมาตามผิวที่เปียกของฉันจนเริ่มเปลี่ยนมาเป็นความร้อนชื้นที่กำลังก่อตัวขึ้นมา แม้แต่กับตัวฉันที่ตอนนี้กำลังเคลิบเคลิ้มไปมากับท่าทีแปลกๆ ของมัดที่พยายามหยอกเย้าหรือปลุกเร้ากันแน่
“หมับ!!” ผลิกตัวได้ก่อนจะคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กๆ คู่นั่นที่กำลังไต่ไปมาอย่างรุ่มร่ามบนผิวกายของฉันอย่างวิสาสะ
“หยุด..” กดเสียงแข็งอย่างหงุดหงิดที่มัดหมี่เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง
“อ่า..คุณ..ยู..จุ๊บ” มัดหมี่พึมพำเบาๆ ก่อนจะโน้มต่ำลงมาพร้อมแนบริมฝีปากนุ่มๆ ประทับลงด้วย
“อื้อ!” เผลอตัวตกใจจนเผลอปล่อยให้คนขี้เมาสอดลิ้นเข้ามาได้ซะงั้น
“อื้อออออ..”
“อื้อ..จุ๊บ...อื้มมม”
จากนายพรานตอนนี้กำลังเสียท่าให้เหยื่อที่แสนจะอ่อนแอ แต่แฝงไปด้วยกลเจ้าเล่ห์จนหลอกล่อให้นายพรานติดกับได้ไม่ยาก
ข้อมือที่รวบตึงไว้ก็ค่อยๆ คลายออกจนเปลี่ยนมาเป็นการกดต้นคอนุ่มลงมาย้ำๆ ก่อนจะถอนริมฝีปากด้วยอาการมึนงง
“จุ๊บ..ฮ่า..แฮ่ก..แฮ่ก..”
“ฮ่า..ฮ่า..”
เสียงหอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบจนสัมผัสได้ถึงอกนุ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจเข้าออกได้ไม่ยากแม้จะอยู่ในความมืดก็ตามที
“ท..ทำบ้าอะไร”
“คิก...คุณยู..มัดร้อนจังเลย...คุณตัวเย็นดีจัง..อื้มมม”
“อ๊ะ..อ่า..หยุดนะ..มะ...มัด”
คนตรงหน้าเริ่มบดเนินนุ่มของตัวเองดันต้นขาของฉันเล่นอย่างลืมตัว
“อิ๊...ย..หยุดขยั..บ..อื้อ”
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ มัดกับทำตรงกันข้ามกับสิ่งที่ฉันสั่งจนตอนนี้ฉันเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ไหวเพราะเนินนุ่มของมัดกำลังเปียกแฉะไปด้วยน้ำ..ที่ร้อนฉ่าเล่นเอาฉันงี้แทบจะกระโจนเข้าใส่ได้ไม่ยาก
“อะ..อ๊ะ..อ่า..ระ..ร้อนจัง..อื้อออ..คุณยู...อ่า”
มัดยังคงเอาแต่โยกเนินตัวเองถูไถกับต้นขาของฉันจนร้อนผ่าว
“อ.อึก..มัด!!” ไม่มีทางเลือกนอกจากจับหัวไหล่ของมัดไว้ให้มั่น
“เธอเป็นบ้าไปแล้วรึไง..อ..อึก”
“อ่า..มัดบ้า..แต่คุณน่ากินจังเลยงั่ม”
“เฮือก...”
ยิ่งห้ามปรามทำไหร่เจ้าตัวกับยิ่งไล่ต้อนฉันมากไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายฉันก็เหมือนผู้แพ้ถูกคนขี้เมาจู่โจมอีกครั้งในรูปแบบของการปลุกเร้าแบบติดๆ จนตอนนี้ฉันเริ่มเครื่องร้อนผ่าวๆ ที่หว่างขาซะแล้วสิ
“จ๊วบๆ ..แผล่บ..อื้มมมม..จุ๊บๆ ๆ”
“อ..อ๊ะ...อ่า..มัด”
“อื้มมม..ม๊วบๆ ๆ ..คิก..ฮ่า..”
“..”
มองดูคนตรงหน้าที่กำลังฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์พลางเลียริมฝีปากล่างอย่างยั่วเย้าภายใต้ความมืดนั่น ฉันกำลังจะเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายกระหายรักซะแล้วสิเนี่ย
“แปะ..แปะ...หมับ”
“เฮือก!!!”
เผลอสะดุ้งอีกแล้ว เมื่อคนขี้เมาเริ่มยุแหย่ด้วยการวางมือไล่ลงตามหน้าท้องของฉันก่อนจะไล่ต่ำลงจนถึง..ที่กำลังแข็งขึงชี้โด่ในความมืดอยู่
“ม..มัด...อ..อ่า...”
“พรืดดด..พรืดดดด..”
“มะ...มัด!!”
ตอนนี้เสียงของฉันเริ่มตะกุกตะกักพูดไม่เป็นคำ เพราะมือนุ่มๆ คู่นี้กำลังแกล้งแหย่ฉันด้วยการรูดท่อนเนื้อไปมาอย่างปลุกเร้า จนตอนนี้มันกำลังตอบสนองกับอุ้งมือเล็กๆ นี่อย่างตื่นตัวในรูปแบบที่ฉันไม่ค่อยจะพอใจกับมันสักเท่าไหร่
“หมับ..หยุดนะ..มัด” คว้าข้อมือเล็กๆ ไว้ให้หยุดการขยับซะทีก่อนที่ฉันจะต้องมารับผิด
“อื๋อ?? ..คุณยู...มัดอยากจังเลย...ช่วยฟัดมัดแรงๆ หน่อยสิคะ..แป๊ก...”
“???” เสียงปริศนาของบางอย่างที่ถูกปลดกลางอากาศก่อนจะเงียบหายไปพร้อมกับน้ำหนักของบางอย่างที่กดทับลงมาที่หน้าอกของฉัน ก็คือหน้าอกของมัดหมี่ที่ประกบแนบลงมาจนตอนนี้เราทั้งคู่กำลังตัวติดกันซะแล้ว
“มัด!!”
“แปะ..แปะ...ตัว..ค..คุณ..เย็นดี..ม..มัดชอบจัง..อื้อ...อ่า”
“อ..อึก”
ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อถูกปลุกเร้าอีกครั้งจากคนเมาที่กำลังทำให้ฉันจะคลั่งตาย
‘ถ้าอยากได้งั้นฉันจะสนองให้’
“หมับ..”
“อื๋อ??”
คว้าเข้าที่ก้นกลมกลึงสองลูกที่ร้อนผ่าวๆ ภายใต้ฝ่ามือของฉัน อย่างที่คิดไว้ว่ามัดหมี่ต้องร้อนจนแก้ผ้าเหลือแต่ตัวล่อนจ้อนในสภาพนุ่งชั้นใน
“ฟึบๆ ๆ ..แปะๆ ๆ ..เพี๊ยะ”
“เฮือก!! ..อิ๊..มัดจ..เจ็บ..อ่า”
“เพี๊ยะ..เพี๊ยะ..ร่านนักใช่ไหม..ได้..”
“??”
ฟาดก้นเด้งๆ นั่นจนสาแก่ใจก่อนจะรวบตัวคนเมาแนบเอวก่อนจะยันตัวลุกพาไปทิ้งบนเตียงจนกระเด้ง
“ฟุ่บ..อื้อ”
“อยากเป็นนังร่านนักใช่ไหมได้...ฉันจะเย็..เธอจนเธอต้องหุบขาไม่ลง!!”
“...คิก...คิกๆ ..ก็ลองดูสิคะ..จุ๊บ”
เหมือนคำพูดที่แฝงไปด้วยน้ำโหของฉันเมื่อกี้ไม่ได้ทำให้มัดรู้สึกกลัวแม้แต่น้อย กับทำให้เจ้าตัวเหลิงจนต้องยอกย้อนกลับพร้อมด้วยของฝากเล็กๆ ที่ประทับลงข้างแก้มของฉันก่อนจะผละออกไป
“ถ้าคุณทำได้แบบที่พูด..ฉันเป็นนังร่านให้คนแบบคุณเอง..”
“กรอดดดด..ปากดีนักนะ..”
ด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นทำให้ฉันลืมตัวไปชั่วขณะก่อนจะเผลอลงมือฟาดเข้าไปที่แก้มนุ่มๆ นั่นหนึ่งครั้ง
“เพี๊ยะ..”
“อิ๊..จ..เจ็บ”
“ชอบนักใช่ไหมร่านๆ ..ฉันจะเป็นคนหยาบๆ ให้เธอยังไงล่ะ..กึดดดด..แคว่ก”
“ก..กริ๊ด..”
ฉีกกระชากเสื้อผ้าแบบที่ในนิยายหรือหนังบางเรื่องทำจนขาดหวิ่น ตามด้วยการบดริมฝีปากประกบกับมัดอย่างดุเดือดจนเริ่มได้กลิ่นคาวที่ตลบอบอลวนจากริมฝีปากบางๆ
“อื้ออออ..อื๋อออ”
“อื้อออ..อืมมมม”
นวดเค้นหน้าอกนุ่มอย่างปลุกเร้าพลางใช้นิ้วคีบยอดอกนุ่มอย่างอดยากจนเริ่มรู้สึกถึงความแข็งที่ดันผ่านนิ้วมือได้ไม่ยาก
“อื้ออ..ฮ่า..ฮ่า..อยากแล้วสินะ..มิน่านมสั่นระริกๆ เชียว”
“แฮ่ก..แฮ่ก..”
พยายามพูดจาก่อกวนเพื่อที่จะให้มัดยอมหยุดแต่เหมือนฤทธิ์สาเกนี่น่าจะแรงมากเล่นเอามัดเปลี่ยนเป็นคนละคนแบบนี้ได้เลย
“ฮ่า..ก็ฉันอยาก..”
“อ..อึก”
เพียงคำพูดสั้นๆ นั้นเหมือนคำตัดสินที่ประกาศออกมาอย่างแรงกล้า จนฉันเผลอตัวไปเพียงครู่เดียวก่อนจะถูกท่อนขาเล็กๆ คู่นั้นตวัดรัดเข้าเอวจนเสียหลักล้มลงกับเตียงในสภาพหมดทางสู้
“ม..มัด!!”
“ฮ่า..ฮ่า..”
มีเพียงเสียงลมหายใจหอบๆ ที่พ่นอยู่ด้านบนทำให้รู้ได้เลยว่ามัดกำลังร้อนถึงที่สุดพร้อมจะขย้ำฉันจนไม่เหลือชิ้นดีแน่ๆ
“แปะ..แปะ...พรืดดด..พรืดดด”
“อ..อึก..ม..มัด”
เนินนุ่มที่เปียกแฉะกำลังถูไถไปมาที่แผ่นหลังของฉันประนึงเป็นม้านั่งให้ขี่ น้ำรักที่เริ่มเหนียวเหนอะกำลังไหลเปียกปอนจนสัมผัสได้ถึงติ่งเนื้อร้อนที่กำลังแข็งขึนเพราะอารมณ์กระสันอยากขั้นสุด
“อ..อ๊ะ..อ่า..อื้มมมม..”
“ห..หยุด..นะ..มัด...อ๊ะ..”
มือเล็กๆ เริ่มจับปัดป่ายไปมาอย่างรู้ใคร่จนตอนนี้เจ้าตัวกำลังกำบังเหียนที่ใช้ควบคุมได้อย่างจัง อยากจะขยับแขนแต่ว่าก็ถูกเจ้าตัวใช้เข่าทั้งสองข้างทับไว้จนขยับไม่ได้เลย
“อ..อิ๊..อ่า..ม..มัด..”
“ฟู่..คุณยูขา..ตรงนี้ร้อนจังเลยนะคะ..งั่ม”
“เฮือก!! ..ย..หยุดนะ..อ่า...อื้อออ”
ฝ่ามือร้อนๆ คู่นี้กำลังรูดขึ้นลงตามอารมณ์ที่ปะทุ จนตอนนี้เจ้าสิ่งที่มัดกำลังปลุกเร้ามันตื่นตัวเต็มที่จนตอนนี้ทำให้ฉันแทบจะบ้าตายเพราะมือเล็กๆ ที่กำลังปลุกเร้าอย่างอดยาก ผิดกับฉันที่พยายามทำให้มันสงบลง
“พรืดดด..แปะๆ ๆ ..ฟึบๆ ๆ ๆ”
“อ..อ๊ะ...”
เหมือนว่ามัดจะเริ่มรู้ว่าฉันจะถึงในไม่ช้าเจ้าตัวเร่งจังหวะการรูดเร็วขึ้นจนฉันใกล้จะถึงที่หมายเจ้าตัวกับหยุดนิ่งก่อนจะผละจากหลังของฉันลงไป
“ฟุ่บ..”
“??”
“มัด...อยากให้คุณทำในนี้...”
“ฮ่า..ฮ่า..อ..อึก”
เผลอตวัดสายตาไปมองคนขี้เมาที่กำลังนอนแหกขาไปมาเหมือนนางเอกหนังโป๊ ที่ตอนนี้กำลังใช้นิ้วมือรูดไปมาระหว่างรอยปิดเล็กๆ ที่เริ่มแง้มออกมาเล็กน้อยจนเห็นน้ำใสๆ ที่ไหลเยิ้มออกมาตามรอยแยกนั่นผ่านไฟที่สลัวๆ จากหน้าต่างและโคมไฟพอให้เห็นลางๆ แม้ว่าจะเป็นกลางคืน
“แฮ่ก..แฮ่ก..อ..อึก” ลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความอยากที่ทวีคูณจากการถูกปลุกปั่นจนตอนนี้ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังคลานไปหามัดที่นอนรออยู่อีกฝั่งของเตียง
“มานี่สิคะ..คนเก่ง..”
“...”
นิ้วเล็กๆ นั่นกำลังกระดิกเรียกฉันจนฉันเผลอตัวคลานเข้าไปหาเหมือนกับถูกสะกดจิตจนสุดท้ายแล้วฉันกับเป็นฝ่ายถูกหลอกล่อเสียแล้ว
“นอนลงสิคะ..”
“...” ฉันทำตามอย่างว่าง่ายเหมือนกับลูกหมาเชื่องๆ ที่ถูกฝึก ก่อนจะสะอึกอีกครั้งเมื่อมัดตวัดขาลงกลางลำตัวของฉัน ก่อนจะแนบเนินร้อนแฉะลงที่ท่อนเนื้อพลางถูไถเล่นไปมาราวกับแหย่เล่นจนฉันอดใจไม่ไหวเผลอตัวกระเด้งเอวใส่จนกลายเป็นว่าเข้าทางกับมัดในทันที
“เฮือก!!!”
“อ..อึก..ม..มัด...”
ความร้อนชื้นที่อุ่นและแฉะในเวลาเดียวกันกำลังบีบรัดอย่างแนบแน่นจนฉันแทบจะระเบิดตายได้ ต่อให้ไม่ขยับก็ตามที
“อิ๊...อ่า...”
“...”
ค่อยๆ เข้าไปทีละนิดทีละนิดจนกลายมาเป็นว่าเราทั้งคู่เชื่อมต่อกันด้วยดี มัดเริ่มขยับบั้นเอวคลึงไปมาราวกับชำนาญจนฉันอดทึ่งไม่ได้
“ฮ่า..อิ๊..อ่า...ซิ๊ดดด..”
“อ๊ะ..อ่า...”
“แปะ...แปะ..แจ๊ะๆ ๆ ...” เสียงน้ำรักสีใสกำลังกระแทกเข้ากับท่อนเนื้อจนบาดหูไปมา เสียงบั้นเอวที่โยกไปมากับอากาศแม้แต่เสียงหอบหายใจของมัดเวลาที่เธอใกล้เสร็จก็ยิ่งทำให้ฉันมึนงงได้ไม่ยาก แม้ว่าจะถูกกัดหรือถูกตบก็ตาม
“ฮ่า..ฮ่า..จะ..จะ...แตกแล้ว..อ๊ะๆ ๆ ๆ ๆ”
“อื้ออออออ..แปะๆ ๆ ๆ ...ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ” เสียงกระแทกเร็วขึ้นตามจังหวะของมัดที่โยกเข้าออก ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนแรงลงตามอารมณ์ที่ปะทุพร้อมกับน้ำที่ฉีดใส่ข้างในจนอัดแน่นแล้วไหลทะลักออกมายังข้างนอก
“แฮ่ก..แฮ่ก..มัด..”
“ฮ่า..ฮ่า..” เจ้าตัวนอนหอบหายใจรวยรินก่อนจะยันตัวจากร่องอกของฉันขึ้นมาฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์โชว์
“ฮ่า..ฮ่า..มัดยังไม่หายอยากเลยนะคะ..คุณยู..ซิ๊ด....อ่า”
“เพี๊ยะ...ฮ่า..ฮ่า...นังร่าน..คงจะเหมาะกับเธอสินะ!” ฟาดมือลงไปที่ก้นเด้งๆ นั่นหนึ่งที
“ว้าย....” ก่อนฉวยโอกาสผลิกตัวขึ้นคร่อมคนเมาได้พร้อมเริ่มเด้งเอวใส่อย่างอดอยากเพราะมันยังไม่สาสมกับเรื่องที่เธอทำไว้ก่อนหน้านี้
“แปะๆ ๆ ๆ ...ตั่บๆ ๆ ๆ ..แจ๊ะๆ ๆ ..แปะๆ ๆ ๆ”
“อ๊ะๆ ๆ ๆ ..ค...คุณยูๆ ๆ ๆ ...อ่าๆ ๆ ๆ”
“ร่านอีกสินังตัวดี...อื้ออออ..”
“แปะๆ ๆ ๆ ..ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ...”
“อื้อๆ ๆ ๆ ..”
กระแทกบั้นเอวใส่อยากหมดความอดทน พลางชำเลืองสายตามองไปดูส่วนที่กำลังผลุบเข้าออกผ่านร่องเล็กๆ นั้นที่เริ่มบวมช้ำเพราะท่อนใหญ่นี่ที่เกินกว่ามัดจะรับไหวแถมเจ้าตัวกำลังร้องครวญครางระงมเหมือนนางเอกหนังโป๊ที่แหกปากร้อง
“อ๊ะ..อ่า..อื้อๆ ๆ ๆ ..ซิ๊ดดดด”
“อ่า..อื้อออ”
อดใจไม่ไหวที่จะใช้นิ้วโป้งนวดคลึงที่ติ่งเนื้อเล็กๆ นั่นที่แข็งตึงอยู่
“อิ๊...อื้อออ..คะ...คุณยู..อ๊า.....”
“จะ...ถึง..แล้ว..อื้อๆ ๆ”
“แปะๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ..พรูดดด..”
ก่อนจะถึงอีกครั้งและอีกหลายๆ ครั้งจนเวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมงมัดหมี่ก็สลบบนตัวฉันไปซะดื้อๆ ทิ้งไว้ก็เพียงแต่ฉันที่นอนหอบหนักๆ คนเดียวในความมืด ต่อให้เครื่องปรับอากาศเย็นแค่ไหนก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายของฉันมันเย็นขึ้นเลยสักนิด
“แฮ่ก..แฮ่ก..ทำไมเธอถึงเป็นนังร่านแบบนี้นักนะ...มัด”
มองดูเจ้าตัวที่นอนหลับไปในสภาพร่างกายบอมช้ำเนื่องจากถูกฉันตบและกัดไปหลายครั้งเพราะเจ้าตัวยุแหย่จนฉันต้องเสียสติไปเหมือนพวกผู้ชายกักขฬะ
“ฮ่า..ฮ่า..ฟุ่บ” ทิ้งแขนลงกับเตียงอย่างหมดแรง ต่อให้จะเคยเจอพวกผู้หญิงที่ร่านๆ ก็ไม่เคยเจอใครที่เหมือนกับเธอมาก่อน
“เกิดเรื่องบ้าอะไรกับเธอนะ..มัด..”
หลังจากที่หายเหนื่อยก็ค่อยๆ ประคองมัดลงกับเตียงเพื่อที่จะไปอาบน้ำ เพราะว่าฉันคงจะทนไม่ไหวกับตัวเองที่เต็มไปด้วยน้ำรักหลังจากเล่นหนังสดกันมาหรอกนะ
“อ..อึก”
เผลอชะงักกับตัวเองเมื่อเห็นร่องรอยของมัดที่กัดไว้ ไม่เว้นแม้แต่ที่..ตรงนั้นมัดก็ยังกัดโดยที่ฉันไม่รู้ตัว
“ยัย..ตัวดีเอ๊ย”
กำหมัดแน่นอย่างหงุดหงิดก่อนจะถอนหายใจแล้วอาบน้ำเพื่อไปนอนต่อ ตอนนี้น่าจะข้ามวันแล้วก็ตามที
“ยัยบ้าเอ๊ย...ฟึบ” ดึงเจ้าตัวมาก่อนแล้วคลุมผ้าห่มให้อย่างเป็นห่วง
ตื่นมาตอนเช้าในสภาพปวดหัวหนึบๆ พร้อมกับร่างกายที่ปวดช้ำไปทั้งตัวเหมือนกับตกบันไดสักสิบขั้น
“อ..อื้อ..” วาดแขนไปมากับเตียงอย่างหงุดหงิดจนจับได้บางอย่างที่แข็งๆ ก่อนจะใช้มือกำรอบๆ แล้วลองดึงเล่นๆ ดู
“อ..อื้อ??”
“อื๋อ???” ได้ยินเสียงครางจากเจ้านี้ฉันรีบเบิกตาทันที ก่อนจะเห็นว่าสิ่งที่ดึงเล่นอยู่คือ..ของคุณยู
“ก..กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด”
“อื๋อ??? ..ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ยมัด..หาววว”
“ฮือออ..ค...คุณทำบ้าอะไรน่ะ..นอนแก้ผ้าแบบนี้” ฉันชี้นิ้วตัวเองกับคนตรงหน้าที่กำลังตบปากหาวหวอดๆ ในสภาพล่อนจ้อนมีแค่ผ้าห่มที่คลุมช่วงบนกับปิดช่วงล่างวับๆ แวมๆ ไว้
“หาว..ได้สติแล้วรึไง??”
“อ..อึก?? ส..สติ??” ฉันทวนคำกับสิ่งที่คุณยูบอก ก่อนจะรู้คำตอบกับตัวเองว่าล่อนจ้อนเหมือนกัน
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด..พลัวะ..”
“อั๊ก...เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย..”
“ไอ้...ไอ้คนฉวยโอกาส...ไอ้คนบ้า”
“..ฉ..ฉันเนี่ยนะ??” ยูกิยกนิ้วชี้หน้าตัวเองอย่างมึนงงก่อนจะทำหน้าอ๋อเหมือนเข้าใจบางอย่าง
“แหม่ๆ ทีเมื่อคืนนี่ทำตัวยังกับนังร่าน..พอตื่นเช้าจะเป็นคนแสนดีแบบนี้น่ะเหรอ?”
“อ..อึก” มองดูคนบ้าที่อยู่ตรงหน้าที่กำลังคลานเข้ามาใกล้ก่อนจะฉวยโอกาสดึงตัวฉันไปกอดซะดื้อๆ จนตอนนี้ฉันไม่มีทางดิ้นรนออกซะได้ เพราะว่าแขนของยูกินั่นแข็งเหมือนหินเลย
“อื้อออ..ปล่อย..ปล่อยฉัน”
“จะไปไหนล่ะ..คนร่าน..”
“เพี๊ยะ..” ฉันเริ่มมีน้ำโหจนเผลอตัวตบลงไปที่แก้มขาวๆ นั่นหนึ่งที
“สองคำก็คนร่าน..สามคำก็คนร่านคุณเห็นฉันเป็นอีตัวรึไง!!”
“..ก็ใช่..เธอมันเป็นอีตัวที่ฉันจ่ายด้วยเงิน...”
“...” ฉันถึงกับสะอึกเมื่อได้รู้บางอย่างจากปากของคนตรงหน้าที่เหมือนจะไม่มีพิษภัยแต่แล้วก็เลวเหมือนกับพวกที่ฉันอ่านมาไม่ใช่รึไง หลอกผู้หญิงให้ยอมตกลงว่าทำงานก่อนจะทุกย่ำยีแล้วเอาไปขายในตลาดมืด
“ฮ..ฮึก..ฮืออออออออ” พอสมองคิดแบบนั้นจู่ๆ ก็ดันร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเล่นเอายูกิที่พึ่งสร่างนอนตาสว่างทันที
“ฮืออออออออออออ”
เหมือนคนบ้าที่จู่ๆ ก็ร้องออกมาแบบไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะมาทำงานแต่สุดท้ายก็ถูกหลอกมาเป็นอีตัวก่อนจะถูกเอาไปขายในตลาดมืดซะงั้น
“แงงงงงงงง..”
“เฮ้อ...ยัยบ้า..ฮึบ”
“ฮือออออ” ร้องไห้แบบไม่เข้าใจตัวเองก่อนจะถูกโยนลงอ่างในสภาพตาปูดเพราะน้ำตาที่ร้อง
“กริ๊กกก...ซ่า..ถ้าจะร้องไปร้องวันอื่นวันนี้เธอต้องไปทำงาน”
พอได้ยินคำนั้นฉันก็ร้องหนักกว่าเดิมจนต้องถูกคุณยูเอาน้ำเย็นราดหัวซะได้
“เป็นบ้ารึไง..ฉันไม่ได้จะพาเธอไปขายหยุดร้อง”
“แงงงงงง”
“ยัยบ้าเอ๊ย...จุ๊บ..”
“อื้อออออออ”
ริมฝีปากเย็นๆ ประกบลงกับปากของฉันที่บวมเจ่อเพราะอะไรสักอย่าง ก่อนจะถูกเขี้ยวเล็กๆ ของคุณยูงับเบาๆ ที่ริมฝีปากก่อนผละออกไป
“เค็มชะมัด...”
“อ..อึก..ฮือ..”
สรุปก็ถูกคนใจร้ายจับอาบน้ำตอนร้องไห้แถมยังจับใส่ชุดที่ไม่คุ้นชินซะด้วย
“ถ้าจะร้องไปร้องวันอื่น..วันนี้เธอต้องไปทำงาน”
“ฮ..ฮึก” สะอื้นไม่หยุดก่อนจะถูกคนใจร้ายอุ้มลงไปข้างล่างในสภาพที่เหมือนคนพิการก็ไม่ปาน
“อยากมีแรงก็กินข้าว..ตึง”
ถูกจับวางลงบนเก้าอี้ก่อนจะได้รับรอยยิ้มแปลกๆ จากยูมิที่ทำสายตากรุ่มกริ่มให้
“กินข้าวเยอะๆ นะคะพี่มัด..”
“...”
ค่อนข้างจะงุนงงแต่ก็ผยักหน้ารับเบาๆ ตอนนี้ก็ต้องกินข้าวให้เรียบร้อยก่อนจะไปทำงานอดใจไม่ไหวจนต้องแลมองคุณยูที่นั่งกินกาแฟแล้วจ้องเขม็งดูฉันอยู่จากด้านหลัง
สายตาคาดเค้นที่พร้อมจะเอาจริงยิ่งทำให้ฉันตัวสั่นขวัญหายได้ไม่ยาก หลังจากกินข้าวเสร็จก็ขึ้นรถกับคุณยูก่อนจะนั่งเงียบไประหว่างทางก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากฟังเพลงไปพลางๆ แต่แล้วจู่ๆ คุณยูก็พาแวะที่คลีนิคก่อนจะลงจากรถไปเพื่อซื้อของ กลับมาพร้อมถุงสีขาวและน้ำขวดหนึ่ง
“กินยาซะ...”
“คะ???”
“ยาคุม...น่ะ”
“???”
ฉันที่ค่อนข้างจะช็อกกับเรื่องนี้ก็มึนงงน่ะสิ แต่ก็ต้องจำใจรับมากินด้วยความมึนงงแม้จะไม่เข้าใจว่ากินทำไมก็ตามเถอะ แต่ว่าทำไมรู้สึกเจ็บๆ ที่ตรงนั้นมันหน่วงๆ เหมือนถูกอะไรกระแทกอย่างจังจนจุก
“เจ็บเหรอ?? ..”
“อ..อือ” ผยักหน้ารับกับคุณยูด้วยความไม่เต็มใจก็เถอะ
“เฮ้อ..พักเถอะ..พอถึงแล้วเดี๋ยวค่อยไปนอนต่อที่ห้องทำงานฉันล่ะกัน..”
“??” ถึงจะไม่เข้าใจความหมายก็ตามที แต่ก็ยอมทำตามด้วยความอ่อนล้าเหมือนกับว่าฉันไปออกกำลังกายอย่างหนักมาจนปวดตัวไปหมด
‘กินยาคุม?? ..เจ็บตรงนั้นแถมปวดทั้งตัว ฉันโดนขืนใจมารึไงเนี่ยเวียนหัวจะตายชัก’
นอนหลับไปอย่างสงบโดยที่ไม่รู้เลยว่าคุณยูกำลังทำหน้าแบบไหนตอนที่หลับอยู่ ฉันได้คิดในหัวว่าเกิดเรื่องบ้าอะไรเมื่อคืนกับฉัน หรือฉันเมาจนประสาทหลอนไปเองว่าถูกคุณยูข่มขืน หรือว่าตัวเองไปสมยอมจนถูกทำเอาซะได้เหมือนพวกนางเอกหนังไทยที่เมาแล้วไปอ่อยพระเอกน่ะนะ
