ตอนที่แล้วภาค3บทที่29 ต้องเริ่มใหม่เลย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปภาค3บทที่31 จบแบบนี้อีกแล้วสินะ

ภาค3บทที่30 ก็แค่ตัดสึนามิเอง (ฟรี)


ภาค3บทที่30 ก็แค่ตัดสึนามิเอง

“หวาาาาา!?”

ลูกเรือหนึ่งคนหายไปในทะเล และบนดาดฟ้าเรือก็เต็มไปด้วยความโกลาหล

และในตอนนั้นเอง เรือก็โคลงเคลงหนักกว่าเก่า

หลายคนล้มกลิ้งไม่เป็นท่า

“อะ อะไรน่ะ?”

“หยาาาาา”

วัตถุคล้ายๆหนวดปรากฏขึ้นมาจากทะเล

ไม่ใช่แค่อันเดียว

มันส่ายไปมาเหมือนกับงู และหลายๆอันกำลังโอบรัดและขยับอยู่รอบๆตัวเรือ

ถ้าปล่อยไว้เรือคงจะพลิก

“คระ คราเคนนี่!”

“มันใหญ่มากเลย!”

ลูกเรือบอกว่ามันเป็นมอนสเตอร์ที่หน้าตาดูคล้ายกับปลาหมึก

ถึงมันจะเล็ก แต่ความยาวมันก็เกินสิบเมตร และบางอันก็กำลังลากเรือให้จมสู่ทะเล

“นี่! ตัดเชือกเร็ว! รีบๆตัดหรือไม่ไอ้หนวดนั่นมันจะจมเรือลำนี้! ทุกคนด้วย!”

กัปตันตะโกนให้ผมตัดเชือก

“ไม่จำเป็น แค่ฉันก็พอ”

ผมเข้าไปหาหนวดที่กำลังจะบีบเสากระโดงเรือ

ฉับ~

“หา?? ไอ้หนวดหนาๆนั่นถูกตัดทันทีเลยเหรอ!?”

“มองดาบไม่ทันเลย!?”

และผมก็ตัดหนวดอื่นอีกด้วย

“! มะ มันหยุดสั่นแล้ว...?”

“มันหนีไปแล้ว...!”

“หละ เหลือเชื่อ เขาจัดการคราเคนด้วยตัวคนเดียว...”

ดูเหมือนว่ามันจะหนีลงทะเลไปแล้ว

“อืม อย่างที่คิดเลยว่าสู้ใต้น้ำมันยาก....”

ผมตามจับไม่ทัน

และในตอนที่ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้

เงาขนาดยักษ์พุ่งขึ้นมาจากทะเลลึก

มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุด

ซูมมมมมมมมมมมมม!!!

มันปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมๆกับเสาน้ำที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

มันไม่ใช่คราเคน มันเป็นอะไรที่ใหญ่กว่ามาก

และมันก็กำลังงับคราเคนที่ยาวกว่าสิบเมตรไว้ในปากของมัน

ขนาดแกลเลียนลำนี้ยังดูเหมือนกับเรือเล็กๆเลย

และถึงขนาดนั้น นี่ก็ไม่ใช่ทั้งร่างมัน

ร่างของมันส่วนใหญ่ยังอยู่ใต้ทะเล

มันเป็นงูขนาดมหึมา

เมื่อมันกลืนคราเคนเข้าไป มันก็มองมาที่เรือจากไกลๆ ในขณะที่เกล็ดสีฟ้ามรกตของมันกำลังส่องประกายงดงาม

“นะ นี่มันมอนสเตอร์อะไรกันวะ....?”

“ไม่เคยเห็นมอนสเตอร์ขนาดนี้มาก่อนเลย...”

เหล่าลูกเรือ ที่กำลังโล่งอกเนื่องจากว่าคราเคนได้หายไปแล้ว กำลังตกตะลึงยิ่งกว่าเดิมด้วยสีหน้าที่ซีดเซียวกว่าแต่ก่อน

“นะนะนะนะนี่มัน....ละละละลิเวียธาน....?”

และในตอนนั้นเอง ก็มีคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว

[เฮ้ย! เธออยู่นั่นใช่ป่ะ เบฮีมอท! ออกมาซะ!]

เสียงปริศนาดังก้องมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

[พลังเวทแบบนี้! ข้าจำได้เลยถึงจะอยู่ก้นมหาสมุทรก็เถอะ! คราวนี้ข้าจะชนะ!]

และเบฟฟี่ก็เดินหาวออกมาจากห้องพักลูกเรือ

“หาวววว.... อืม ไม่ได้เจอกันซักพักแล้วเนอะ”

เธอยกมือขวาขึ้นทักทายเบาๆ

“คนรู้จักเหรอ”

“อืม นั่นลิเวียธาน ประมาณซักพันปีได้แล้วใช่มั้ยถ้าจำไม่ผิด? พวกเราเคยสู้กันมาก่อน”

อย่างที่คิดว่านั่นเป็นลิเวียธาน

ไม่คิดเลยว่ามันจะมาหาด้วยตัวมันเอง

ช่วยลดปัญหาได้เยอะเลย

[เบฮีมอท! คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมาที่ทะเล! ที่นี่เป็นถิ่นข้า! ไม่มีทางที่เธอจะชนะได้หรอก!]

“ไม่ได้อยากจะสู้อยู่แล้ว มันน่ารำคาญ”

[หา? พูดอะไรของเธอ! งั้นมาที่ทะเลทำไมล่ะ!]

“ไกด์?”

เธอไม่ได้ทำตัวให้ดูเหมือนไกด์แม้แต่นิดเดียว

“ฉันนี่แหละที่มีธุระกับนาย ลิเวียธาน”

[อะไรน่ะ แกเหรอ? มนุษย์มีธุระกับข้าเหรอ?]

ลิเวียธานจ้องมาที่ผมด้วยความสงสัย

ผมพยักหน้า

“ใช่แล้ว อยากจะให้นายมาเป็นอสูรรับใช้น่ะ”

ลิเวียธานทำเสียงขึ้นจมูก แทบจะทำให้กระโดงเรือหักเนื่องจากลมแรงเลย

[คาดไม่ถึงเลยจริงๆ ไม่คิดว่าจะมีคนอะไรโง่เช่นนี้ ข้าจะจมเจ้าไปพร้อมๆกับเรือเดี๋ยวนี้แหละ!]

และทันใดนั้น ผืนน้ำก็ดันตัวขึ้นราวกับกำแพงปราสาท

มันเป็นคลื่นสึนามิลูกใหญ่ที่สูงหลายสิบเมตร

“เวทฟ้าเหรอ”

ดูเหมือนว่า ไม่ใช่แค่จะใช้ทะเลเป็นที่อยู่อาศัย แต่ก็ยังควบคุมน้ำได้ด้วยเวทด้วย

มันคงจะเป็นเรื่องยากที่จะว่ายน้ำอย่างอิสระในทะเลด้วยร่างกายขนาดยักษ์แบบนั้นโดยที่ไม่ใช้เวทเข้ามาช่วย

[ไปคุยกับรากสาหร่ายซะ!]

คลื่นสึนามิลูกยักษ์เคลื่อนตัวเข้ามา

ถ้าหากว่าเรือลำนี้ถูกอะไรแบบนั้นพัดเข้าล่ะก็จบแน่ๆ มันคงจะแตกเป็นชิ้นๆแหละ

“อ๊าาาาาาาา!”

ดาดฟ้าเรือเต็มไปด้วยความโกลาหลและเสียงกรีดร้อง

มีเพียงแค่เบฟฟี่ ที่กำลังง่วงนอนและหาวออกมา และใจเย็นอยู่เหมือนเดิม

“ถ้าเรือจมก็แย่สิ”

ผมอยู่ที่หัวเรือ ผมชูดาบขึ้นและฟันมันลงมาด้วยแรงเต็มที่ใส่สึนามิยักษ์ที่กำลังเคลื่อนเข้ามา

ซูมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!

สึนามินั่นแยกออกเป็นสองส่วน และหลบเรือได้พอดี

เหล่าลูกเรือ ที่เตรียมตัวจะตายแล้ว มองมาที่ผมด้วยสีหน้าตกตะลึง

“สะ สึ สึ....”

“สึนามิมัน...”

“ถูก....ตัด.....?”

ลิเวียธานก็ตกตะลึงเช่นกัน

[แกทำอะไรลงไปน่ะ?]

“ก็แค่ตัดสึนามิเอง”

[มนุษย์ที่ไหนมันจะไปทำได้!?]

“ก็ทำไปเมื่อกี้แล้วนี่ไง”

ผมกระโดดลงจากหัวเรือสู่ทะเล แน่นอนว่าผมไม่คิดจะดำน้ำ ผมกำลังบินด้วยเวทเขียว จะให้สู้บนเรือก็ไม่ได้ ยังมีคนอื่นนอกจากพวกลูกเรือ น่าเสียดายที่ยังมีพวกคนที่ถูกลักพาตัวมาอยู่ด้วย

“งั้นเรามาเริ่ม”การฝึก“กันดีกว่ามั้ย?”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด