บทที่ 86 ออกจากหนิงไห่
ตอนที่เย่โม่ตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเกือบฟ้าสางแล้ว เป็นเวลาที่เหมาะสมพอดีสำหรับการเดินทางออกจากหนิงไห่ มองไปยังหยุนปิงก็พบว่าเธอมุดเข้ามาในอ้อมอกของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มุมปากของหยุนปิงยกขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อยๆ ใบหน้าก็เป็นสีแดง ไม่รู้ว่าเธอกำลังฝันดีอยู่อีกหรือเปล่า ถึงแม้ก่อนหน้านี้ภาพความประทับใ...
