ตอนที่ 49 ซัมเมอร์ ซัน รีสอร์ท (ตอนฟรี)

ตอนที่ 49 ซัมเมอร์ ซัน รีสอร์ท (ตอนฟรี)

"ฉันนี่มันโครตหล่อสุดๆไปเลยจริงๆ!"

เช้าวันรุ่งขึ้น หวังเสียน ยืนมองตัวเองในกระจกอย่างสดชื่นหลังจากอาบน้ำ แล้วเขารู้สึกดีเป็นอย่างมาก

ในขณะที่เขากำลังร้องเพลงและจัดทรงผมอยู่นั้น จู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

หวังเสียนหมุนตัวและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นว่าเป็นหมายเลขของ กวนชูชิง รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

"สวัสดีเด็กน้อย!" หวังเสียนหลี่ตาของเขาลงเล็กน้อยขณะพูด

" ตื่นแล้วเหรอ" กวนชูชิง ถามเขาหลังจากที่ได้ยินเสียงทักทาย

"อืมใช่!..เราจะไปที่ไหนกันให้ผมไปรับไหม" หวังเสียนกล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ต้องหรอก ฉันโดนบังคับให้ไปกับผู้ชายที่น่ารำคาญคนหนึ่ง

อ้อ.!.เมื่อวานฉันลืมบอกนายไปว่าวันนี้นายต้องทำหน้าที่แฟนของฉันนายมีปัญหาอะไรไหม?"

" ได้เลยครับคุณนาย ไม่มีปัญหาเลยครับ"

หวังเสียน หัวเราะเบา ๆ เมื่อคืนเขานอนไม่หลับ หลังจากที่ถูก กวนชูชิง ล่อลวงทางโทรศัพท์ด้วยข้อความหวานๆพวกนั้น

เขาค่อนข้างตื่นเต้นเมื่อคิดถึง กวนชูชิง

แต่เขาไม่ใช่คนประเภทที่สามารถพูดคุยกับสาว ๆ ได้อย่างสบายๆและไม่ใช่คนประเภทเชิงรุก ไม่อย่างนั้นฉีฉู่ฉู่ คงจะกลายเป็นแฟนของเขาไปแล้ว

หวังเสียนไม่ได้คิดมากในเรื่องนี้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีความต้องการ

ตอนนี้เขาถูกทำให้มีความคิดนั้นหลังจาก กวนชูชิง ล่อลวงเขา

"ฉันจะส่งที่อยู่ให้นายแล้วเจอกันนะ!"

กวนชูชิง วางสายหลังจากคุยกับเขา เธอรีบส่งสถานที่ไปยัง WeChat ของหวังเสียน

“วันนี้ กวนชูชิง กลับมาเป็นตัวของตัวเองแล้ว มันแปลกจริงๆ พวกผู้หญิงมักจะคาดเดาไม่ได้เสมอ”

หวังเสียน ส่ายหัว เขารู้ว่า กวนชูชิง ต้องพบกับเจอกับปัญหาบางอย่าง มิฉะนั้นเมื่อวานนี้ตัวเธอคงไม่ได้พูดอย่างนั้นออกมา

อย่างไรก็ตามเขายังจำได้ว่าเธอสัญญาว่าจะแต่งงานกับเขาหากเขามีรายได้ 50 ล้านเหรียญ นั่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับ หวังเสียน ในปัจจุบัน

"ฮืม!...นี่มันที่ซัมเมอร์ซันรีสอร์ทนี่นา มันเป็นรีสอร์ทของตระกูล ซู ไม่ใช่เหรอ"

เมื่อเห็นที่อยู่ที่ กวนชูชิง ส่งมา หวังเสียน ก็ถึงกับประหลาดใจ

“บังเอิญอะไรอย่างนี้”

หวังเสียนหัวเราะออกมาเล็กน้อยในขณะที่เขาเดินออกมาจากหอพัก เขาขี่มอเตอร์ไซค์ ฮาร์เล่ย์ไปตามถนนสายโบราณและรับประทานอาหารเช้าก่อนที่จะออกเดินทางไปยังซัมเมอร์ซันรีสอร์ท

พอไปถึงซัมเมอร์ซันรีสอร์ทก็ประมาณ 9 โมงเช้าเท่านั้น เขาจอดมอเตอร์ไซค์ของเขาไว้ที่ลานจอดตรงทางเข้ารีสอร์ท

"ฉันควรบอกจะ ชูชิง เอาไว้ก่อนดีหรือเปล่านะ"

หวังเสียนลังเล หลังจากพิจารณาบางอย่างแล้วเขาก็ตัดสินใจปล่อยมันไปเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาอื่นๆที่ไม่จำเป็น

เขาใส่กุญแจรถเข้าไปไว้ในกระเป๋าและมุ่งหน้าตรงไปที่ทางเข้า

"ว่าวน้อยหยุดๆ อย่าวิ่ง!"

ในขณะนั้นเอง หวังเสียน ได้ยินเสียงตะโกนเรียกให้หยุดและมีเสียงของเด็กน้อยดังตอบรับขึ้นมา

"ผมอยากเล่น!"

ทันทีที่ได้ยินเสียงของเล็กๆนั้น หวังเสียน รู้สึกว่ามีคนมาชนที่ขาจากทางด้านหลังของเขาและกอดขาเขาเอาไว้

"ระวัง!ระวังล้ม!"

หวังเสียนหันกลับมาและเห็นเด็กน้อยกอดต้นขาของเขาอย่างประหม่า

"ผมขอโทษที่ชนนะครับพี่ชายผมเกือบจะล้มเลยต้องเกาะขาของพี่เอาไว้"

เมื่อหวังเสียนหันกลับมาเด็กน้อยก็เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่าง อาย ๆ

“ไม่เป็นไรครับ” หวังเสียนมองไปที่เด็กชายที่น่ารักและมีมารยาทดีคนนี้เขาชื่นชมและเอ็นดู จนอดไม่ได้ที่จะเอามือลูบหัวของเด็กน้อย

“ว่าวน้อยทำไมวิ่งเร็วอย่างนั้นล่ะ” ชายวัยกลางคนและชายสูงอายุเดินออกมาจากรถตู้ พวกเขามีชายหนุ่มสองคนที่ดูเหมือนบอดี้การ์ดในชุดสูทเดินตามมาด้านหลัง

“คุณปู่ครับและก็คุณพ่อด้วยรีบมาเล่นกันเถอะครับ” เด็กน้อยปล่อยขาของ หวังเสียน และรีบวิ่งเข้าไปข้างใน

"เจ้าเด็กจอมซน" ชายวัยกลางคนเร่งฝีเท้าและไล่ตามเขาไป เขาจับและอุ้มเด็กน้อยเอาไว้ในอ้อมแขน "ฟังพ่อหยุดวิ่งก่อน"

หวังเสียน ยืนยิ้มเมื่อมองเด็กตัวน้อยน่ารักคนนั้นยังคงดิ้นรนพยายามออกจากอ้อมแขนของชายวัยกลางคน จากนั้นหวังเสียนก็มุ่งหน้าเข้าไปที่รีสอร์ท

“พี่ใหญ่ฉิน ผู้อาวุโสฉิน” ในขณะนั้นมีชายวัยกลางคนอีกคนรีบเข้ามาทักทายกลุ่มของพวกเขาที่ทางเข้ารีสอร์ท

นั่นเขาไม่ใช่พ่อของ ซู จิง, ซู เจี่ยหัว หรอกหรือ? หวังเสียน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นชายวัยกลางคน คนนั้น

ในขณะที่ ซู เจี่ยหัว กำลังนำทั้งสามคนเขาก็เห็น หวังเสียน เขาเองก็ตกใจเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินไป "ผู้มีพระคุณหวังเสียน"

"เรียกผมว่าหวังเสียนธรรมดาเถอะครับ" หวังเสียน หัวเราะเบา ๆ กับคำพูดที่ ซู เจี่ยหัว เรียกเขา

"ได้ครับ คุณมาพักผ่อนงั้นหรือครับ" ซู เจี่ยหัว ถามพร้อมด้วยรอยยิ้ม

"ครับ ผมมาที่นี่เพื่อพักผ่อนและเดินดูรอบ ๆน่ะครับ " หวังเสียน พยักหน้า

“ทำไมไม่บอกให้ เสี่ยวจิง พาเที่ยวล่ะครับ”

"ไม่เป็นไร ผมต้องรอเพื่อนน่ะ คุณ ซู ตามสบายเถอะครับไม่ต้องสนใจผมหรอก" หวังเสียนยิ้มขณะที่เขาปฏิเสธ ซู เจี่ยหัว

"ตกลงครับ งั้นผมไม่รบกวนคุณแล้วละครับ เชิญตามสบายเลยนะครับหากคุณต้องการอะไรแจ้งให้พนักงานเราทราบได้เลยนะครับ "

ซู เจี่ยหัว พยักหน้าให้พร้อมกับยิ้ม

"ขอบคุณ" หวังเสียนพยักหน้าและเดินเข้าไปด้านในรีสอร์ท

ซู เจี่ยหัว มองดู หวังเสียน เดินหายเข้าไป เขาลังเลเล็กน้อยและหยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความถึงลูกชายเขา เพื่อสร้างความประทับใจให้กับหวังเสียนมากที่สุด

“พี่ ซู!”

จากนั้นชายวัยกลางคนที่อยู่ไม่ไกลก็มองเขาอย่างสงสัยพร้อมกับเรียก ซู เจี่ยหัว ในขณะที่ตัวเขายังคงอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขนของเขา

ตอนนี้ ซู เจี่ยหัว ควรจะทักทายพวกเขา แต่ ซู เจี่ยหัว ก็ทิ้งพวกเขาไว้ทันทีเมื่อเขาเห็นชายหนุ่มคนนั้น การกระทำดังกล่าวนั้นเขารู้สึกมันไม่ค่อยจะสุภาพกับพวกเขาซักเท่าไหร่

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือ

“ผู้อาวุโสฉิน พี่ฉินผมขอโทษด้วยจริงๆ” ซู เจี่ยหัว ตอบรับพร้อมกับโค้งตัวลงเล็กน้อย และรีบทำการต้อนรับพวกอย่างรวดเร็ว

ในเมือง เจียงเฉิง นี้มีไม่กี่คนที่มีคุณสมบัติพอที่จะทักทายพวกเขาเป็นการส่วนตัวได้ ผู้อาวุโสฉิน นั้นเป็นผู้นำตระกูล ฉิน และตระกูล ฉิน นั้นมีอิทธิพลมากกว่าตระกูล ซู ของพวกเขามาก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะทำตัวไร้มารยาทโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะที่เขาเป็นเจ้าภาพในการต้อนรับครั้งนี้

"ผมขอโทษจริงๆครับ พอดีผมได้พบกับผู้มีพระคุณของผมเข้าพอดีดังนั้นผมจึงต้องทักทายเขาเป็นการส่วนตัวน่ะครับ" ซู เจี่ยหัว อธิบายด้วยความรู้สึกผิดและ ขอโทษ

"โอ้ว! ผู้มีพระคุณอย่างงั้นรึ?" ชายวัยกลางคนมองตามชายหนุ่มที่เดินเข้าไปในรีสอร์ทด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ไม่เป็นไร ฉันได้ยินมาว่า ผู้เฒ่าซู  ไม่เพียง แต่ฟื้นฟูสุขภาพของเขาได้ แต่เขายังมีการพัฒนาทางร่างกายบางอย่างด้วย ฉันมาที่นี่เพื่อสอบถามเขา"

"แน่นอน ผู้อาวุโสฉิน พ่อของผมกำลังรออยู่ท่านอยู่ข้างใน ได้โปรดตามผมมาทางนี้เลยครับ!"

ซู เจี่ยหัว มองเด็กน้อยในอ้อมแขนของชายวัยกลางคน เขารู้จุดประสงค์ของ ผู้อาวุโสฉิน ที่มาที่นี่เป็นการส่วนตัว ดังนั้นเขาจึงรีบนำทาง

ซัมเมอร์ซันรีสอร์ทเป็นสถานที่ ที่ค่อนข้างหรูหราเป็นอย่างมาก

มีผู้ที่เดินนำเขาในขณะที่หวังเสียน เองก็สังเกตสภาพแวดล้อมที่สวยงามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

รีสอร์ททั้งหมดนี้รายล้อมไปด้วยหินสวยงามมากมาย มีลำธารและเส้นทางเดินปูด้วยหินอย่างดี สองข้างทางมีธารน้ำใสแจ๋วพร้อมฝูงปลามากมายว่ายน้ำอยู่

เป็นที่อยู่อาศัยที่ดูดีและสวยงามเป็นอย่างมาก ซัมเมอร์ซันรีสอร์ท นั้นตั้งอยู่ใกล้กับทะเล สามารถที่จะมองเห็นชายหาดที่เต็มไปด้วยกิจกรรมมากมายเช่น การเล่นกระดานโต้คลื่น เจ็ทสกีและเรือพายต่างๆ เป็นต้น

ไม่เพียงแค่นั้นยังมีร้านอาหารเล็ก ๆ ริมทะเลที่มีนักท่องเที่ยวหลายคนนั่งดื่มกินกันอยู่

รอบ ๆ รีสอร์ทมีต้นไม้สูงใหญ่ทำให้สถานที่นี้ดูร่มรื่นสวยงาม มีสระว่ายน้ำขนาดต่างๆ น้ำใสสะอาดน่าลงเล่นพอๆกับในทะเล

สถานที่ทั้งหมดนี้สามารถผ่อนคลายความเครียดได้เป็นอย่างดี

“เป็นรีสอร์ทระดับห้าดาวที่สภาพแวดล้อมนั้นยอดเยี่ยมมากจริงๆ” หวังเสียนอุทานเบา ๆ

"ท่านครับถ้าคุณกำลังรอเพื่อนของคุณอยู่คุณสามารถพักผ่อนในพื้นที่รับรองได้ในขณะนี้ครับ"

พนักงานนำหวังเสียนไปยังพื้นที่รับรองแขกทันที

………

จบบท