ตอนที่ 61 เตียวเลี้ยว! (ฟรี)

นี่ไม่มีเวลาให้ เจียงหลี่เซียว คิดมากเขาได้โบกมือสั่งการ"พลธนูเล็งเป้าหมายไปที่แม่ทัพของศัตรู!"

เมื่อทหารได้ยินคำสั่งดังนั้นพวกเขาก็เล็งธนูและหน้าไม้ไปที่ลิโป้

หน้าไม่เหล่านี้ได้รับการปรับแต่งเป็นพิเศษ ด้วยหน้าไม้หลายสิบอัน แม้จะเป็นลิโป้ เขาก็ยังถูกขัดขวางเล็กน้อย

ทหารของอาณาจักรซีหยางรอบ ๆ ลิโป้ ได้ถูกสังหารทิ้งจนหมด ดังนั้นในระยะ 30 เมตรรอบ ๆ เขาจึงไม่มีทัพตนเองยืนอยู่

ในเวลาเดียวกันทหารรอบข้างก็รีบไปปกป้องเจียงหลี่เซียว

"ฝ่าบาทได้โปรดถอนตัวไปก่อนมิฉะนั้นพวกเราจะตกอยู่ในอันตรายถ้าถูกรุมยิงด้วยหน้าไม้เหล่านั้น"เจี๋ยสวี่ ได้กล่าวบอก

หน้าไม้นั้นมีพลังโจมตีที่รุนแรงแม้แต่คนที่โหดเหี้ยมอย่างลิโป้ก็ต้องหยุดชะงัก

ลู่เฟิง ได้พยักหน้า เขาได้พา เจี๋ยสวี่ และ ทัพทหารม้าทั้งหมดที่เหลือถอยกลับเพื่อหลบการโจมตีของหน้าไม้และอ้อมไปทางด้านข้างแทน

การฝืนเผชิญหน้ากับสิ่งนี้จะทำให้ทหารทั้งหมดของเขาบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก

เจียงหลี่เซียว มองไปที่ทัพของศัตรูด้วยสีหน้าเศร้าหมองเขาได้สูญเสียกองทัพของตนเองไปจำนวนมาก

พลธนูทั้งหมดยังคงระดมยิงใส่ตำแหน่งของลิโป้ต่อไปไม่มีใครสนใจตำแหน่งทหารม้าที่นำโดยลู่เฟิง

"ท่านแม่ทัพถอยกันเถอะ ถ้าพวกเราไม่รีบไปพวกเราจะหมดโอกาสในการหลบหนี!"

ทหารหลายคนได้รีบพูดกับ เจียงหลี่เซียว

เจียงหลี่เซียวได้พยักหน้าตกลงทันที

เขาไม่มีความกล้าที่จะนำทัพสู้ต่อจนตัวตายอยู่ที่นี่ เพราะยังไงเขาก็มีกองทัพทางตอนเหนืออยู่ แม้หลังจากกลับไปได้เขาจะถูกอาณาจักรลงโทษแต่ก็คงไม่โดนโทษประหาร

ดังนั้นเขาไม่มีความจำเป็นจะต้องมาตายที่นี่

ทันใดนั้นเขาก็พาทหารออกไปอย่างรวดเร็ว

แม้ว่า ลู่เฟิง จะสังเกตุเห็นการกระทำของ เจียงหลี่เซียว แต่น่าเสียดาย ที่เขาไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้

เขายังมีหน้าที่ต้องรับมือกับทหารที่เหลืออยู่

ทหารม้าจำนวนมากได้พุ่งเข้าใส่ศัตรูที่เหลือ

มีเพียงกลุ่มของ เจียงหลี่เซียว ที่นำกองทหารไม่กี่ร้อยนายหลบหนีออกไป

ในไม่ช้าพวกเขาก็อยู่ห่างไกลจากสถานที่รบ

"ท่านแม่ทัพพวกเราควรปลอดภัยแล้ว พวกเขายังคงต้องจัดการทัพทหารราบที่เหลืออยู่หลายแสนนายของพวกเราทำให้พวกเขาสมควรเสียเวลาไปจำนวนมาก!"

"เราจะกลับไปที่หุบเขาหยางผิง ตอนนี้ และ มุ่งหน้าไปทางตอนเหนือ เพื่อสั่งการทัพหลักของเรา แม้เราจะได้รับโทษทัณฑ์จากทางอาณาจักรแต่พวกเขาก็คงไม่ประหารพวกเรา!"

คนสนิทหลายคนได้กล่าวพูดกับ เจียงหลี่เซียว

ใบหน้าของ เจียงหลี่เซียวหน้าเกลียดมาก แต่เขาทำได้แค่พยักหน้าเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเขาก็ต้องรู้สึกปวดใจเมื่อคิดถึงการสูญเสียสองในสามกองกำลังสำคัญที่นำมาจากดินแดนทางเหนือ

"เจ้าพวกอาณาจักรหนานหยาน รอข้าก่อนเถอะ หลังจากข้ากลับไป ข้าจะไปเอาม้าจากพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือ และข้าจะสร้างกองทหารม้าห้าหมื่น ไม่สิ แสนนาย ข้าจะนำทหารม้าเหล่านี้บดขยี้อาณาจักรหนานหยานให้สิ้นซาก!"

เจียงหลี่เซียว ได้สบถด่าออกมาเขาได้จากไปจากที่นี่อย่างรวดเร็วพร้อมกับทหารของเขา

ทหารคนอื่น ๆ ที่เฝ้าดูการกระทำของ เจียงหลี่เซียว พวกเขาก็รู้สึกโล่งใจ เขาคิดว่าหาก เจียงหลี่เซียว ใช้ความโกรธบดบังสายตาและมุ่งหน้าจัดการศัตรูต่อพวกเขาจะต้องรู้สึกเสียใจอย่างแน่นอน

พวกเขาเป็นทหารองค์รักษ์ส่วนตัวพวกเขาก็มีม้าศึกเช่นเดียวกันถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขามีม้าพวกเขาคงถูกจัดการไปแล้ว

เจียงหลี่เซียว ใช้เวลาไม่นาน ก็มาถึงทางกลับของหุบเขาหยางผิง แต่ทันใดนั้นเสียงคนผู้หนึ่งก็ได้ดังขึ้น"ทหารม้าผู้ภักดีทุกคน ติดตามข้า เตียวเลี้ยว มุ่งหน้าจัดการทัพของศัตรูที่เหลือรอด!"

เตียวเลี้ยว?

เพียงมีเตียวเลี้ยวเดียว!

ถ้า ลู่เฟิง รู้ว่า เตียวเลี้ยว ปรากฏตัวขึ้น เขาจะต้องตกใจมากอย่างแน่นอนเพราะ เขาไม่รู้ว่าตนเองเรียก เตียวเลี้ยว มาตั้งแต่เมื่อไหร่?

(กลุ่มลับอ่านก่อนใครติดต่อที่แชทเพจเลยคับ!!!)