ตอนที่ 60 สังหารแม่ทัพหนุ่มในชุดเกราะเงิน! (ฟรี)

เจียงหลี่เซียว ไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าการเผชิญหน้ากับกองทหารม้าด้วยกองทหารราบนั้นรั้งมีแต่จะถูกฆ่าตาย

แต่ตอนนี้เขาหวังว่าจะสามารถรักษารูปขบวนของกองทหารราบ 300,000 นาย ได้ ตราบเท่าที่เขาสามารถทำได้ เขาย่อมมีวิธีต่อสู้กับกองทหารม้าโดยอย่างน้อยก็ไม่ใช่การสังหารหมู่อยู่ฝ่ายเดียว

อย่างไรก็ตามเขาคิดมากเกินไป กองทัพที่เสียเปรียบย่อมตกอยู่ในความโกลาหลเต็มรูปแบบ

กองทัพทั้งหมดของเขาได้แตกตื่นอย่างลนลาน

มีเพียงกองทัพหลังเท่านั้นที่ไม่ได้ตกอยู่ในความสับสน แต่กองทัพด้านหน้ากับด้านหลังกองทัพไหนที่สมควรทำการต่อสู้กัน?

หากกองทัพด้านหน้าพ่ายเเพ้อย่างรวดเร็วจนไม่ได้ทำอะไร ไม่ใช่ว่ากองทัพหลังก็เพียงแต่ยืนรอความตายหรือไม่?

กองทัพ 300,000 นาย หากจัดรูปแบบขบวนรบดี ๆ ย่อมกลายเป็นกองทัพที่ทรงพลังแต่ทว่าตอนนี้...

กลับถูกเข่นฆ่าอยู่ฝ่ายเดียว!

ลิโป้ ได้เจาะลึกเข้าไปในกองทัพของศัตรู พริบตาเดียว เขาก็มองเห็น เจียงหลี่เซียว จากระยะไกลทำให้เขาหัวเราะทันที

"แม่ทัพเจียงหลี่เซียว กล้าออกมาเผชิญหน้ากับข้า ลิโป้ ตัวต่อตัวหรือไม่?"

ลิโป้ ได้คำรามออกมาจนทำให้ทหารโดยรอบต่างหวาดกลัว

บรรดาทหารราบที่อยู่รอบ ๆ เขาพยายามพุ่งเข้าหา ลิโป้ แต่ก็ถูกคมง้าวฟันจนตกตาย

"หยุดมันให้ข้า!"

เจียงหลี่เซียว ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสังหารที่ทรงพลังใบหน้าของเขาซีดเผือกอย่างมากเขาได้รีบสั่งให้กองทัพไปปิดล้อมลิโป้

"ใครที่กล้าขวางทางข้า ตาย!"

ลิโป้ได้คำรามออกมาเขาได้ฟันง้าวฟางเทียนในมือฆ่าทหารนับร้อยคนในครั้งเดียว

เขาเปรียบเสมือนพยัคฆ์ในฝูงแกะนับแสนที่ฝูงแกะเหล่านี้ไม่มีกำลังพอจะต่อต้านได้

การสังหารหมู่ได้เริ่มต้นโดยสมบูรณ์

การสังหารของลิโป้ทำให้เขาเข้าใกล้ตำแหน่งของ เจียงหลี่เซียว ในพริบตา

"ท่านแม่ทัพ รีบหนีกันเถอะ แม่ทัพศัตรูคนนี้ร้ายกาจมากพวกเราไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้!"

คนที่อยู่เบื้องหลัง เจียงหลี่เซียว ได้รีบดึงเขาให้หลบหนี

เจียงหลี่เซียว เองก็ไม่ได้ต่อต้าน

แต่ดูเหมือนว่าทหารที่ปิดกั้นช่วยเหลือเขาไว้นั้นจะทยอยถูกฆ่าตายไปเรื่อย ๆ ทำให้เขามีอาการแย่ลงกว่าเดิม

"ส่งชีวิตแม่ทัพของพวกเจ้ามาซะ!"

ลิโป้ได้คำรามออกมา

ทางด้านขวา ลู่เฟิง ที่เฝ้ามองดูการต่อสู้ของลิโป้ เขาได้คร่ำครวญเล็กน้อยก่อนที่จะชักดาบออกมาและชี้ไปที่ทัพด้านหลังของ เจียงหลี่เซียว"ทหารทุกนายติดตามข้าไปเด็ดศีรษะพวกมัน!"

"ฆ่า!"

แม้ว่าทหารสองหมื่นห้าพันนายจะไม่ทรงพลังเท่ากับทหารม้าห้าหมื่นนายที่นำโดยลิโป้ แต่พวกเขาก็บุกโจมตีทางปีกขวาของกองทหารอาณาจักรวีหยางจนอีกฝ่ายหน้าซีดเผือกรีบทำการป้องกัน

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรก็ตกเป็นเป้าสังหารอยู่ดี

"ฆ่า!"

ลู่เฟิง ได้สั่งให้ทหารม้าที่ติดตามเขาเริ่มฆ่าศัตรูในทันที

"เจ้าพวกศัตรูน่ารังเกียจ วันนี้ท่านปู่คนนี้จะเอาชีวิตพวกเจ้า!"

ทันใดนั้นเองก็มีชายร่างใหญ่พุ่งเข้าใส่ ลู่เฟิง ที่อยู่บนหลังม้า

"เป็นเพียงนักรบระดับ 3 ขั้นรวมพลังหยวน คิดจะท้าทายจักรพรรดิคนนี้หรือไม่?"

ลู่เฟิง ได้หัวเราะออกมา เขาได้ใช้ทักษะวาดดาบใส่ชายร่างใหญ่คนนึงจนศีรษะหลุดกระเด็น

"อะไรนะ เขาเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิ?"

เจียงหลี่เซียว ที่กำลังหลบหนี รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินคำพูดของลู่เฟิง "มีคนเดียวที่กล้าเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิ เด็กคนนั้นก็คือจักรพรรดิน้อยแห่งอาณาจักรหนานหยาน!"

"สวรรค์เมตตา ที่ส่งเจ้ามาลงนรกที่สถานที่แห่งนี้!"

"พลธนูทุกคนซุ่มยิงแม่ทัพหนุ่มในชุดเกราะสีเงินนั่นซะ ใครฆ่ามันได้ ข้าจะให้รางวัล 10,000 เหรียญทอง!"

ขณะที่ทัพหลังกำลังวุ่นวาย พวกเขาที่ได้ยินคำสั่งก็หยิบคันธนูออกมาและเล็งยิงใส่ลู่เฟิง

คันธนูและลูกศรนับหมื่นได้ลอยขึ้นไปบนฟ้าจนบดบังแสงอาทิตย์ก่อนที่จะย้อยตกลงมา

"หึ คิดจะฆ่าข้าหรือไม่ ข้าจะแสดงความสามารถของข้าให้พวกเจ้าเห็น!"

ลู่เฟิง ไม่ได้สนใจลูกศรนับหมื่นที่ลอยอยู่บนฟ้าเขาได้เร่งความเร็วและควบม้าพุ่งเข้าหา เจียงหลี่เซียว

พลังของเขาได้มาถึงระดับ 5 ขั้นสร้างรากฐานพลังหยวน

ในสถานที่แห่งนี้ไม่มีนักรบคนใดมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าเขาทำให้เขาไม่ได้เกรงกลัว

"เร่งความเร็วเพิ่มขึ้นหรือไม่?"

เจียงหลี่เซียว ดีใจมาก เขาไม่คิดเลยว่าจักรพรรดิน้อยคนนี้จะกล้าพุ่งเข้าหาทัพของตนเอง

"ส่งดาบมาให้ข้า!"

เจียงหลี่เซียวได้รับดาบจากทหารของเขาก่อนที่เขาจะควบม้าพุ่งเข้าใส่ลู่เฟิง

"จักรพรรดิน้อยตายซะ!"

เจียงหลี่เซียวได้แสดงรอยยิ้มออกมาอย่างน่าหวาดกลัว เขามีความแข็งแกร่งระดับ 5 ขั้นสร้างรากฐานพลังหยวนทำให้เขามั่นใจว่าจะสามารถฆ่าลู่เฟิงได้อย่างแน่นอน

"รนหาที่ตาย!"

ลู่เฟิง ไม่ได้หวาดกลัว เขาได้จ้องมองอีกฝ่ายด้วยท่าทีเย้ยหยันก่อนที่จะตะโกนขึ้น"วาดดาบ!"

ด้วยการเคลื่อนไหวของลู่เฟิง ดาบของเขาได้ฟันลงบนดาบของ เจียงหลี่เซียว จนทั้งคู่ได้กระเด็นตกจากหลังม้า

เจียงหลี่เซียวที่เห็นสิ่งนี้ใบหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพบว่าจักรพรรดิน้อยไม่ได้อ่อนเเอเหมือนกับที่เขาคิดเขารีบเหวี่ยงดาบใส่อีกครั้ง

ปั้ง!

การปะทะทำให้ เจียงหลี่เซียว ถอยหลังไปสองก้าว

"วาดดาบ!"

ลู่เฟิงได้อาสัยจังหวะนี้ในการบั่นศีรษะของ เจียงหลี่เซียว

ความแข็งแกร่งของ เจียงหลี่เซียว ไม่ได้อ่อนเเอ เขาได้สู้รบตลอดทั้งปีและมีประสบการณ์ต่อสู้มากมาย

แต่เห็นได้ชัดว่าเขาประมาทลู่เฟิงมากเกินไปทำให้ในเวลานี้ เขาได้ควบม้าเพื่อหลบหนีจากการต่อสู้กับลู่เฟิง

"คิดจะหนีไปไหน!"

ลู่เฟิงได้ตะโกนขึ้น เขาได้วิ่งไล่ตาม เจียงหลี่เซียวไป

"ปกป้องท่านแม่ทัพ!"

เมื่อทหารของ เจียงหลี่เซียวเห็นดังนั้น พวกเขาก็รีบเข้ามาช่วยเหลือทันที

"เวรเอ้ย!"

ลู่เฟิง ได้สาปแช่งอย่างลับ ๆ เขาได้หันหลังกลับไปที่ม้า

แต่ทว่า แม่ทัพที่ตกจากหลังม้า ก็ไม่ต่างอะไรจากการมองหาความตาย แม้จะเป็นนักรบขั้นเชื่อมพลังจิตก็ตาม

พวกเขาที่เห็นลู่เฟิงตกหลังมาก ทหารทั้งหมดหลายพันหลายหมื่นคนได้พุ่งเป้าไปที่ลู่เฟิง

ลู่เฟิงไม่ต้องการให้กองทัพของเขาสูญเสียไปมากกว่านี้เพราะตนเอง

"ฆ่ามันให้ข้า!"

เจียงหลี่เซียว ได้ชี้ไปที่ ลู่เฟิง และคำรามออกมา

ทหารทั้งหมดได้พุ่งเป้าไปที่ลู่เฟิง

"ถ้าคิดจะทำร้ายฝ่าบาทของข้า ข้ามศพข้าไปก่อน!"

ในเวลานี้ เจี๋ยสวี่ ก็ได้ปรากฏตัวขึ้น

ทหารม้าหนึ่งหมื่นนายภายใต้การชี้นำของเขาก็มาถึง

พริบตาเดียว เจี๋ยสวี่ ก็ไปปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของ ลู่เฟิง เขาได้โบกดาบเฉิงอิ๋งในมือวาดฟันไปที่ทหารด้านหน้า

"ถอยทัพ"

เมื่อ เจียงหลี่เซียว เห็นปรมาจารย์อีกคนปรากฏตัวขึ้น เขาก็ลอบด่าในใจ เขาแอบสบถด่าหน่วยข่าวกรองของอาณาจักรของเขาว่าเป็นขยะ ทำไมเขาถึงไม่รับรู้ข้อมูลของปรมาจารย์เหล่านี้ เขาจะต้องหลบหนีเพื่อชีวิตของเขา

"เจ้าคิดจะหนีไปไหนกัน?"

ในเวลานี้ ก็มีเสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้ง

ลิโป้ บนหลังม้าสีแดงที่ดุเดือด ได้ถือง้าวฟางเทียนในมือวาดฟันไปด้านหน้าเพื่อไล่ตาม เจียงหลี่เซียวไป

"เจ้าคนป่าเถื่อนนี่มันมาจากไหนกัน ทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!"

ใบหน้าของ เจียงหลี่เซียวซีดลง กองทัพ 300,000 นายของเขาไม่สามารถหยุดความดุร้ายของชายคนนี้ได้ และตอนนี้ ทัพหน้าของเขาได้ถูกโจมตีจนแตกกระเจิงจนเหลือแต่ทัพหลังของเขาที่ยังคงเหลือรอดอยู่

(กลุ่มลับอ่านก่อนใครติดต่อที่แชทเพจเลยคับ!!!)