ตอนที่ 3 สร้างตัวละคร

ตอนที่ 3

หลังจากเฮียศักดิ์พาลูกน้องมาเปลี่ยนประตูห้องของไอ้ทิศลูกชายของจันทร์เสร็จเธอก็ไปอาบน้ำแต่พออาบน้ำเสร็จเธอก็ออกมาเจอ

ลูกชายเธอกำลังกินข้าวอยู่บนโต๊ะ

“ไอ้ทิศทำไมวันนี้ลงมาช้าแบบนี้ข้าวกลางวันก็ไม่ลงมากินเป็นห่าอะไรของมึง !!” จันทร์แกล้งถามดู

“รายงานค่อนข้างยากน่ะแม่ผมต้องหาข้อมูลเยอะใช้เวลามากไปหน่อยรู้ตัวอีกทีก็มืดแล้ว” ทิศตอบแม่ของเขา

“เหรอ...วันหลังก็หัดดูเวลามั่งอดข้าวไม่ดีรู้มั้ย” จันทร์มองลูกชายที่โกหกได้หน้าตาเฉย

“เข้าใจแล้วแม่วันหลังจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกว่าแต่แม่ได้ทำอะไรกับประตูห้องผมปะมันมีกลิ่นแปลกๆ” ทิศพูด

“กลิ่นอะไรของเอ็งวะ” จันทร์แกล้งทำเป็นไม่รู้

“ไม่รู้สิแม่กลิ่นมันดูใหม่ๆล่ะมั้ง” ทิศไม่แน่ใจนัก

“มึงคิดไปเองน่าเอาล่ะรีบกินแล้วก็เข้านอนได้แล้วอย่าลืมล้างจานล่ะถ้าพรุ่งนี้เช้าลงมาเห็นมึงกองจานไว้ในอ่างล่ะก็กูฟาดมึงแน่ !!” จันทร์พูดขู่ลูกชาย

“เข้าใจแล้วแม่เดี๋ยวกินเสร็จผมก็ไปอาบน้ำนอนแล้ว” ทิศพยักหน้าหลังจากนั้นจันทร์ก็เดินขึ้นไปบนห้องของเธอก่อนจะเข้าห้องและล็อกประตูให้เรียบร้อย

“เอ...ไหนดูซิมันใช้งานยังไง” จันทร์หยิบหมวกกันน็อกจากในกล่องที่ลุงอู๊ดเอามาเป็นประกันไว้ออกมามันเป็นหมวกกันน็อกแบบปรับขนาดได้ในคู่มือเขียนเอาไว้ว่าตัวหมวกจะต่อเข้ากับไวไฟอินเตอร์เน็ตในบ้านอัตโนมัติตัวเกมส์จะเล่นผ่านคลื่นสมองเพียงแค่เสียบปลั๊กและสวมมันเปิดการทำงานเครื่องก็สามาระเล่นได้เลย

“เกมส์คลื่นสมองงั้นเหรอโลกเรามันพัฒนาไปไกลแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะตอนเรายังเด็กมันมีแต่เกมส์กดอยู่เลย” จันทร์ผู้ไม่เคยดูหรือติดตามข่าวสารบ้านเมืองเลยเลยพูดอย่างแปลกใจหลังจากรู้ว่าเกมส์ในสมัยนี้เล่นกันผ่านคลื่นสมองแล้ว

“เอาล่ะไม่ลองไม่รู้” จันทร์พูดก่อนจะดึงสายออกมาจากตัวหมวกและเสียบเข้ากับปลั๊กไฟภายในตัวบ้านทันทีที่เสียบหมวกก็เริ่มทำงานทันทีจันทร์เดินถือหมวกไปที่เตียงก่อนจะสวมมันลงบนหัวของเธอและนอนลง

“รู้สึกแปลกๆเว้ยเห้ย !!” จันทร์พูดออกมาเกิดมาจนอายุสี่สิบปีนี่เป็นครั้งแรกที่สวมหมวกกันน็อกนอนตอนนั้นเองบนหน้ากากสีดำของหมวกกันน็อกก็มีตัวอักษรปรากฎขึ้นมา คุณต้องการเริ่มเกมหรือไม่

“ต้องการ !!” จันทร์พูดออกมาและสิ้นเสียงของเธอหน้ากากสีดำของหมวกก็ส่องแสงสว่างสีขาววาบขึ้นมาก่อนจะมีเสียงวิ้งๆส่งเข้าหูทั้งสองข้างของเธอด้วยแสงที่สว่างมากนั้นทำเอาเธอหลับตาลงโดยอัตโนมัติส่วนเสียงวิ้งๆในหูก็เอาทำเธอง่วงโดยฉับพลันและเพียงชั่วพริบตาสติของจันทร์ก็หายไป

ภายในเกมส์

วู่บ !! ร่างของจันทร์โผล่ขึ้นมาบนทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตาแห่งหนึ่ง

ปริบ !! ปริบ !! จันทร์กระพริบตาปริบๆก่อนจะมองซ้ายมองขวา

“นี่อยู่ในเกมส์แล้วงั้นเหรอแปลกชะมัด” จันทร์พูดออกมาก่อนจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาดูก่อนจะลองขยับไปมา

“ไม่รู้สึกว่าเล่นเกมส์อยู่เลยแฮะประสาทสัมผัสอยู่ครบแถมกลิ่นนี่มันกลิ่นธรรมชาติ !!” จันทร์อดพูดอย่างตื่นเต้นไม่ได้กับประสบการณ์ที่เธอสัมผัสในตอนนี้ตอนนั้นเองจู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ

“สวัสดีค.....”

ฟุ่บ !! จันทร์ที่มีการตอบสนองว่องไวหมุนตัวเตะกลับหลังอย่างรวดเร็วหวังเตะให้คอหักไปเลยในทีเดียว

กรี๊ด !!!!!!!!!!!!!

        มุงมองพนักงาน

ติ๊ด !! เสียงสัญญาณเตือนบ่งบอกว่ามีผู้เล่นใช้หมวกรุ่นพิเศษออนไลน์เข้ามา

“อ๊ะลูกค้ามาแล้ว” พนักงานพูดก่อนจะรีบสวมและออนไลน์เข้าเกมส์ไปซึ่งนโยบายของบริษัทนั้นลูกค้าที่เข้าเล่นเกมส์โดยใช้หมวกรุ่นธรรมดาจะพบกับพนักงานต้อนรับที่ซึ่งเป็น NPC ของเกมส์แต่ทว่าถ้าเป็นลูกค้าที่เข้าเล่นเกมส์โดยใช้หมวกรุ่นพิเศษล่ะก็จะถูกต้อนรับโดยพนักงานที่เป็นคนจริงๆโดยบริษัทต้องการให้ลูกค้าที่ซื้อหมวกรุ่นพิเศษไปนั้นรู้สึกถึงความเอาใจใส่เป็นพิเศษนั่นเอง

และที่สำคัญการสร้างตัวละครนั้นถ้าเป็นหมวกรุ่นปกติล่ะก็จะต้องเสียเวลารอคิวค่อนข้างมากต่างจากรุ่นพิเศษที่ไม่ต้องรอคิวนั่นเอง

วู่บ !! ร่างของพนักงานต้อนรับถูกส่งเข้ามาในมิติที่ถูกสร้างขึ้นไว้รองรับผู้เล่นที่ใช้หมวกรุ่นพิเศษโดยเฉพาะเมื่อเธอปรากฎขึ้นมาเธอก็มองผู้เล่นที่เธอจะต้องทำการต้อนรับอย่างแปลกใจเพราะผู้เล่นที่เธอเห็นอยู่นั้นดูค่อนข้างมีอายุอยู่ในวัยกลางคนแต่ด้วยสปิริตมืออาชีพเธอจึงตั้งสติได้อย่างรวดเร็วก่อนจะกล่าวทักทายออกไป

“สวัสดีค.....” แต่ทว่าเธอยังกล่าวทักทายไม่ทันจบประโยคจู่ๆผู้เล่นตรงหน้าเธอก็หมุนตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะเตะใส่หน้าเธอทำให้เธอตกใจมากจนเผลอร้องออกมา

“กรี๊ด !!!!!!!!!!” เสียงร้องของพนักงานต้อนรับดังมาก

กึก !! เสียงร้องของเธอทำให้เท้านั่นหยุดชะงักก่อนที่จะฟาดหน้าของเธอไปไม่กี่เซนติเมตร

“อ้าวคนหรอกเหรออีเหี้ยนึกว่าผีโผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเดี๋ยวก็ตายฟรีหรอกอีหนู” ผู้เล่นอายุวัยกลางคนของเธอพูดก่อนจะค่อยๆลดเท้าลงมา

        ฮือนึกว่าจะถูกเตะคอหักเสียแล้วป้าโคตรน่ากลัวเลยง่า.... พนักงานร่ำร้องอยู่ในใจ

กลับมาปัจจุบัน

“เกือบไปแล้วมั้ยล่ะอีหนูดีนะป้ายั้งตีนทัน” จันทร์พูดกับผู้หญิงที่จู่ๆก็โผล่ขึ้นมากระทันหันที่ด้านหลังของเธอ

“คือหนูขอโทษค่ะที่โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง” พนักงานสาวพูด

“เออไม่เป็นไรป้าให้อภัยแล้วมีอะไร” จันทร์ถาม

“คือว่าหนูเป็นพนักงานต้อนรับผู้เล่นใหม่ที่ใช้หมวกรุ่นพิเศษค่ะหนูจะมาอธิบายข้อมูลของเกมส์นี้ให้ฟังและทำการลงทะเบียนตัวละครให้ผู้เล่นด้วยค่ะ” พนักงานบอก

“งั้นเหรอเออว่ามาป้าจะรอฟัง” จันทร์พยักหน้ายกมือขึ้นกอดอกรอฟังอย่างตั้งใจ

“ค่ะตัวเกมส์ศึกชิงจ้าวยุทธของเรานั้นประกอบไปด้วยทวีปทั้งหมดห้าทวีปซึ่งทวีปแรกคือทวีปฝึกหัดหรือก็คือทวีปสำหรับผู้เล่นใหม่อย่างคุณผู้เล่นที่จะถูกส่งเข้าไปโดยในทวีปนี้นั้นจะมีสัตว์อสูรตั้งแต่ระดับหนึ่งถึงระดับยี่สิบเท่านั้น และอีกสี่ทวีปที่เหลือคือทวีปหลักของเกมส์ศึกชิงจ้าวยุทธของเราซึ่งประกอบไปด้วยทวีปเต่าดำ ทวีปมังกรทอง ทวีปพยัคฆ์ขาว และทวีปวิหคแดง” พนักงานอธิบายให้ฟัง

“โฮ่ตั้งตามสัตว์ในตำนานตามทิศทั้งสี่ของจีนสินะ” จันทร์พูด

“ใช่ค่ะ” พนักงานพยักหน้า

“เออแล้วไงต่อ” จันทร์ถามต่อ

“แค่นี้ค่ะนั่นคือข้อมูลของเกมส์ทั้งหมด !!” พนักงานสาวพูด

“ว่าไงนะอีเหี้ยมีข้อมูลแค่นี้กูจะไปตามหาไอ้ทิศยังไงล่ะเนี่ย !!” จันทร์ร้องอุทานออกมาเมื่อได้ยินว่ามีข้อมูลให้แค่นั้นเสียงของเธอนั้นทำเอาพนักงานถึงกับสะดุ้ง

“เอ่อ...คือว่าตัวเกมส์เน้นความสมจริงและเพื่ออรรถรสจึงต้องการให้ผู้เล่นหาข้อมูลด้วยตัวเองน่ะค่ะ” พนักงานสาวพูด

“เออๆช่างมันละกันแล้วป้าต้องทำไงต่อ” จันทร์เลิกสนใจกับข้อมูลที่มีให้น้อยมาก

“ก่อนอื่นก็ตั้งชื่อค่ะ” พนักงานบอก

“ชื่องั้นเหรอเอาเป็น จันทร์วาด ได้มั้ย” จันทร์ขี้เกียจคิดชื่อให้มันยุ่งยากจึงบอกชื่อตัวเองไป

“ได้ค่ะชื่อนี้ไม่มีคนใช้สามารถใช้ได้ค่ะแต่จะดีเหรอคะปกติส่วนมากที่เล่นเกมส์นี้จะใช้ชื่อภาษาจีนกันเพื่อสวมบทบาทให้เข้ากับตัวเกมส์น่ะค่ะ” พนักงานพูด

“ไม่เป็นไรเอาชื่อเนี้ยแหละป้าไม่ได้คิดจะเล่นนานอยู่แล้วฟาดไอ้ทิศได้สักทีก็เลิกแล้ว” จันทร์บอก

ถึงพนักงานจะสงสัยว่าทิศที่ผู้เล่นคนนี้ว่าคือใครแต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไร

“เรียบร้อยแล้วค่ะและเนื่องด้วยผู้เล่นใช้เครื่องรุ่นพิเศษจึงสามารถปรับตั้งค่าตัวละครได้ค่ะ” พนักงานพูดก่อนจะวาดมือไปในอากาศ

วิ้ง !! ปรากฎกระจกบานใหญ่ขึ้นมาตรงหน้าของจันทร์ภายในกระจกนั้นมีร่างของเธอในชุดจอมยุทธสีขาวปรากฎอยู่

“เห๋...” จันทร์ร้องออกมาอย่างแปลกใจเมื่อเห็นร่างตัวเองในกระจกที่ข้างๆร่างเธอนั้นเห็นว่ามีอะไรให้ปรับมากมายทั้งอายุ ส่วนสูง หน้าตา ทรงผมจันทร์ลองปรับอายุตัวเองไปที่เจ็ดสิบ

“โอ้กูตอนเจ็ดสิบนี่หน้าตาแบบนี้นี่เองแก่ชะมัดเลยเว้ย” จันทร์พูดออกมาเมื่อเห็นหน้าตาของตัวเองวัยเจ็ดสิบปี

“เอ่อนั่นคือสิ่งที่โปรแกรมจำลองขึ้นมาจากโครงหน้าค่ะมันอาจจะไม่เหมือนตามที่โปรแกรมจำลองขึ้นมาก็ได้ค่ะอย่าใส่ใจเลย” พนักงานพูด

“อ้อแสดงว่าป้าในวัยเจ็ดสิบอาจจะหน้าตาแบบนี้หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้สินะ” จันทร์พยักหน้าเข้าใจ

“ค่ะอาจจะใช่และอาจจะไม่ใช่ก็ได้” พนักงานพูด

“ให้เลือกเป็นคนแก่ก็รู้สึกแปลกด้วยสิจะไม่ปรับเลยเดี๋ยวไอ้ทิศเจอแล้วจำได้จะวิ่งหนีเสียก่อนเอาแบบนี้แล้วกัน” จันทร์พูดก่อนจะปรับอายุของตัวละครเธอไปที่อายุยี่สิบ

นี่มันตัวเราในวัยยี่สิบปีเหมือนมากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เสียอีกเกมส์นี่มันจำลองได้แม่นขนาดนี้เลยหรือเนี่ย จันทร์ที่เห็นร่างวัยยี่สิบปีของตัวเองในกระจกก็ตกตะลึงเป็นอย่างมากเพราะมันเกือบจะเป็นตัวเธอจริงๆในวัยนั้นเลย

“เรียบร้อยแล้วอีหนูยังไงต่อ” จันทร์ที่ตั้งค่าเสร็จแล้วถามพนักงาน

“ถ้าอย่างนั้นมายืนที่วงกลมนี้ด้วยค่ะเราจะทำการส่งผู้เล่นไปที่ทวีปเริ่มต้น” พนักงานพูดก่อนจะวาดมือสร้างวงกลมขึ้นมาที่พื้น

ฟุ่บ !! จันทร์ก้าวไปในวงนั่นอย่างไม่ลังเล

วิ้ง !! ทันทีที่จันทร์ยืนบนวงกลมนั่นร่างของจันทร์ก็ค่อยๆเลือนไปทันที

“ขอให้ผู้เล่นสนุกกับประสบการณ์ที่ได้รับจากเกมส์ศึกชิงจ้าวยุทธออนไลน์นะคะโชคดีค่ะ” พนักงานพูดก่อนจะโค้งให้จันทร์

วู่บ !! ร่างของจันทร์หายไปทันทีเธอถูกส่งไปที่ทวีปเริ่มต้นแล้ว

จบ...