intro.. จุดเริ่มต้น
กล้ารักกันต์ โดย ศศิศิลป์
intro.. จุดเริ่มต้น
___________________________________________
วันคริสมาสต์
8 ปีที่แล้ว
โรงเรียนเอกชนสหศึกษาสำหรับมัธยมต้นที่มีชื่อเสียงเรียงนาม นักเรียนชายหญิงในชุดพละสีเหลืองกางเกงน้ำเงินดำขายาว สัญลักษณ์โรงเรียนเป็นดอกลิลลี่ตราอยู่ที่หน้าอกนั่งเรียงรายรอทำกิจกรรมอยู่ในห้องเรียนที่ถูกตระเตรียมไว้โล่งกว้าง
"ตื่นเต้นปะ มึงว่าจะได้อะไร?" กันต์ กันติทัต เด็กน้อยวัยมัธยม 3 ถามเพื่อนสนิท พรีน เด็กสาวน้อยมีน้ำมีนวล
"ไม่รู้อะมึง แต่กูขอให้ได้ของจากกล้า.." เธอตอบแก้มเผยให้เห็นลักยิ้มน้อยๆด้วยความเขินนิดๆ
"มึงชอบมันขนาดนั้นเลยหรือไง หืม.." ถามพร้อมกับโยกหัวไปมา เธอเป็นเพื่อนซี้ที่นุดของเขา ในกลุ่มมีทั้งชายหญิงทั้ง straight และ lgbt ที่เด็กในตอนนั้นยังไม่ได้เข้าใจความหมายของมันอย่างถ่องแท้ เพราะทุกคนคือเพื่อนกัน
"รู้แล้วยังจะถาม กูชอบมันมาตั้งแต่วันแรกเลยนะเว้ย ชอบมากๆ ชอบมาตลอดแม้ว่ามันจะไม่ได้ชอบกูก็เถอะ มันมีแฟนแล้วกูก็ยังหวังของกูอยู่ตรงนี้" เป็นธรรมดาสำหรับรักในวัยเรียนในวัยที่ละเอียดอ่อน
และธรรมดาที่ใครๆก็รุมชอบหนุ่มป๊อปอย่าง กล้า ปาณัสม์ หนุ่มฮอตที่เพียบพร้อมไปด้วยหน้าตาและความสามารถในการแสดงที่มักจะร้องเพลงเล่นกีต้าร์โชว์ในโรงเรียนเรียกเสียงกรี๊ดอยู่เสมอ
แต่ออกจะเกินธรรมดาเสียหน่อยที่ในบรรดาหญิงสาวและชายไม่แท้เธอออกตัวแรงที่สุดว่าเธอชอบ กล้า ชอบมากๆ เธอไม่เคยพูดออกไปตรงๆแต่เพื่อนๆที่คอยเชียร์รวมถึงของขวัญในทุกเทศกาลโดยเฉพาะวาเลนไทน์ที่ส่งถึงมือไม่ขาดก็ยืนยันได้ดี
"ปีสุดท้ายแล้วนี่นะ.." รวมถึงกันต์เองก็เช่นกัน ที่คอยหนุนหลังเป็นพ่อสื่อให้เขากับเพื่อนสมหวังกัน ใบหน้านั้นสลดลงเพราะในใจลึกๆมีเรื่องที่เขาไม่สามารถพูดออกไปได้...
ห้องมัธยมปีที่ 3/3
"มานักเรียน ขยับเข้ามาใกล้ๆเร็วๆเข้า จะได้จับสลากกันสักที.." ครูอ้อ ครูประชั้นเรียกเราที่เดินเตร็ดเตร่หน้าห้องบางส่วนเข้ามารวมกัน
"ในนี้ครูใส่เลขที่ของทุกคนไว้ มีทั้งหมด 38คน เดี๋ยวเราเริ่มจากเลขที่1ออกมาจับก่อนแล้วหลังจากนั้นใครที่ได้ของขวัญไปก็จับต่อโอเคมั้ย?"
"โอเคค่ะ//โอเคครับ" เสียงตอบรับเกรียวกราว
"เอาละมาเลยเลขที่ 1 " เพื่อนคนแรกก้าวออกไปทุกคนส่งเสียงเชียร์และลุ้นกันยกใหญ่ ผ่านไปคนแล้วคนเล่า จนกระทั่งพรีมเธอก็ได้รับของขวัญจากเพื่อนชายคนนึงในห้อง ไม่ใช่กล้า... เธอดูจะเสียดาหน่อยๆ
"เอาละพรีมล้วงมา1ใบเลยลูก..." ครูอ้อทำหน้าที่ของเธอเขย่ากล่องไปมาให้พรีมเลือกผู้โชคดีคนต่อไป
"ไหนดูซิ...เลขที่ 38 จ้ะ.."
"กรี๊ดดดด // วี้ดวิ้ววว" เสียงแซวดังทั่ว เพราะคนที่ก้าวออกมาคือ กล้า ปาณัสม์ ชายหนุ่มที่เธอหมายปอง พรีมหน้าขึ้นสีด้วยความเขินอาย กล้าเดินออกไปรับกล่องของขวัญก่อนจะถ่ายภาพไว้
"รางวัลต่อไปสาวๆอย่าเสียงดังกันมากละ.." ครูอ้อแซว ก่อนที่กล้าจะหยิบกระดาษขึ้นมา ครูประจำชั้นเธอรู้จังหวะเป็นอย่างดีกับท่าทางที่ทำให้ทุกคนลุ้นรวมถึงกันต์ที่บีบมือให้กำลังใจเพื่อนสาวข้างๆอยู่
"เลขที่ 11 ใครเอ่ย..." กันติทัตใจเต้นไม่เป็นจังหวะ และเพราะเพื่อนรอบๆที่เรียกสติว่าเลขที่ 11 คือเขาเอง ก็ก้าวขาออกไป
"มาเลยมารับของขวัญ..." ครูอ้อว่า ก่อนที่กล้าจะยื่นถุงขนาดใหญ่ที่ห่อไว้มิดชิดไม่ได้ติดโบว์เรียบหรูอะไรยื่นมาให้และยิ้มน้อยๆ ก่อนที่เราจะถ่ายภาพมองไปที่กล้องของครูค้างเอาไว้
กันติทัตนั่งรถรับส่งกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม เขามองออกไปนอกกระจก
"อิจฉาอะ ..." พรีมบ่นตอนที่ทุกคนแยกย้ายจับของขวัญได้หมดแล้ว
"ขอโทษนะมึง..." รู้สึกผิดพร้อมกับความดีใจ เพราะพรีมไม่รู้ความในใจของเขา ...เธออยากได้มัน กิตติทัตรู้ดีแต่เขาขอเห็นแก่ตัวไม่ได้มอบสิ่งนี้ให้ไป มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาพอจะมีมันได้ และเพราะเธอได้ โคมไฟลายการ์ตูนน่ารัก มันคือของขวัญแทบจะคนละประเภทเธอจึงไม่กล้าเอ่ยปากขอแลกกับเขา
แม้ในใจก็คงสงสัยว่าทำไมเพื่อนรักถึงไม่ให้เธอ
"เอานามึง แค่ของขวัญคริสมาสอะ.." แพร สาวห้าวในกลุ่มตบไหล่พรีมปุๆก่อนหันมองกิตติทัตอย่างเข้าใจ
ตุ๊กตากระต่ายน้อยตัวสีคราม
ความทรงจำที่ดีที่สุดสำหรับความรักในรั้วมัธยมต้นของกันต์
02.08.2020
