ตอนที่ 6 : แฟนเก่า
กล้ารักกันต์ โดย ศศิศิลป์
ตอนที่ 6 : แฟนเก่า
___________________________________________
- กันติทัต -
สะพายกล้องออกจากบ้านขับมอเตอร์ไซต์คู่ใจออกมาในช่วงเย็นๆ มีนัดกับเพื่อนเก่าแต่ก่อนสมัยม.ปลาย
"ไงมึง รอนานปะ?" ถามเจ้าของงานวันนี้
"ไม่นาน นั่งก่อนดิ .." มันยกยิ้มให้
ซี ชายทะเล ชื่อโคตรอินดี้ที่พ่อแม่มันสรรหามาตั้งเพื่อนที่เจอกันที่โรงเรียนมัธยมปลาย รู้จักกันเพราะเดินทางกลับบ้านที่นี่ด้วยกันบ่อยๆนี่แหละ
"กลับมาอยู่นี่หรอ?" ผมถามมันไป
"ซี!" สะดุ้งตกใจเพราะเสียงเรียกจากข้างหลัง
"สอง! มึงจะตะโกนทำไม!" มันด่าผู้ชายคนนั้น ที่มองผมตาขวาง หน้ามันคุ้นๆ
"นี่กันต์...เพื่อนม.ปลายกูไง แต่คนละห้อง..กันต์นี่ไอ้สองรุ่นน้องโรงเรียนเดียวกันแต่ไม่รู้มึงจำหน้ามันได้มั้ย.." เออก็พอจะคุ้นอยู่ จำไม่ผิดก็เห็นอยู่กับกลุ่มโน้นทีนี้ทีอยู่บ่อยๆ สองขยับไปชิดไอ้ซีจนผิดสังเกต
"มึงจะชิดทำพ่อง..เดี๋ยวพ่อกูเห็น" ซีด่ามัน
"ก็ดี จะได้รู้ไง ...คบกันมาขนาดนี้แล้วยังจะกลัวอีก.." อ๋อ แฟนมัน เดาไม่ผิดจริงๆ
"ไม่ต้องมาเฝ้าหรอก กูมาทำงาน" ผมบอกปลงๆ สองได้ยินก็ทำเหมือนเข้าใจ
"มันมาช่วยถ่ายรีวิวร้านลงเพจ มึงจะขยับออกไปได้ยัง? ไร้สาระ!" มันด่าจนน้องสองนั่นยอม
"เออแล้วจีโน่อะ ไหนว่าจะมาเที่ยวด้วยกัน" ผมถามหาเพื่อนอีกคนของมัน
"ถามกูได้ไงอะ มึงสิได้คุยกับมันมากกว่า จะว่าไปก็บังเอิญเนอะ ม.ปลายไม่รู้จักกันแต่มึงดันไปเรียนมหาลัยเดียวกับมันอีก เลยรู้จักกันหมดเลย" ซีว่าขำๆ ก็บังเอิญมากจริงๆ
"มันบอกว่าจะตามมานะ..มาเที่ยวระบายความอัดอั้นที่พ่อแม่มันหวงนัก" โคตรจะขำ ที่คนอย่างจีโน่พ่อแม่มันหวงมากกกกก แต่ตัวมันแสบชิบหายอยู่แล้ว วีรกรรมมหาลัยอย่าให้ต้องเล่า
"เออฮ่าๆ แม่มันรู้แหละว่ามันเฮี้ยวอะเขาเลยห่วง..ว่าแต่เริ่มเลยมั้ย พร้อมยังเดี๋ยวจะได้ไป้ก็บภาพเครื่องดื่มก่อนเลย" ซีมันถาม เพราะงานวันนี้คือรีวิวร้านพ่อมันซึ่งเป็นบาร์
ผมพยักหน้าเอากล้องออกมาปัดๆ ก่อนจะเดินตามมันไปถ่ายตามมุมโน้นมุมนี้ มีสองเดินมาดูบ้างนั่งดูไกลๆบ้างแต่มันเริ่มไว้ใจผมแล้วว่าไม่ได้ไปอะไรกับไอ้ซี ...ขนลุกตายเลย
"มีคนโทรมาอะ..." สองมันว่าชูมือถือที่ผมฝากมันถือไว้พร้อมข้าวของบนโต๊ะใกล้ๆ
"ใครอะ?" ตะโกนถามออกไป เพราะให้ซีเช็คภาพอยู่
"เขียนว่า "กล้า" .." มันตอบหน้าตาย
"รับเลย บอกว่ากูทำงานอยู่เดี๋ยวโทรกลับ..."
ไม่อยากจะเบี่ยงความสนใจจากงาน ซีก็กำลังช่วยอย่างเต็มแรงอยู่ด้วย เหลือบเห็นสองรับสายให้แล้วมันก็วางไปนั่งเงียบๆของมัน
"ขอบใจมากนะมึงวันนี้ เดี๋ยวยังไงเมลล์งานมากูโอนที่เหลือให้นะ.." มันบอกตบไหล่เปาะแปะ เราถ่ายงานกันจนหัวค่ำจบที่แสงของตอนเย็น
"ขอบคุณมึงเหมือนกันที่ไว้ใจกู เดี๋ยวลงเพจให้อีก2วันแล้วส่งที่เหลือเข้าเมลล์มึงนะ..." ปมตอบไปด้วยเก็บของไปด้วย
เพื่อนกันแต่ใช่ว่าจะทำงานให้กันฟรี ทุกอย่างมันมีมูลค่าและต้นทุนเรารู้กันดีและไม่เอาเปรียบกันเพียงแต่เรทการทำงานจะถูกกว่าคนอื่น
"เก่งๆแบบมึงนี่ไม่ต้องหางานบริษัททำหรอก ฟรีแลนซ์ก็รวยตายแล้ว"
"สาธุครับ...ยังไงเดี๋ยวหาวันเจอกันพร้อมจีโน่นะ.." ผมบอกก่อนที่จะบอกลาทั้งสองคน
"สู้ๆนะ..." สองมันบอกทิ้งท้ายไว้ ผมไม่เข้าใจหรอกแต่ก็ยิ้มกลับไปให้มันก่อนจะคร่อมมอเตอร์ไซต์ขับกลับบ้าน
"สู้อะไร?" ซีถามเมื่อเพื่อนออกไปแล้ว
"ก็รับสายให้เมื่อกี๊ ผัวพี่เขาโทรมา...ท่าทางจะขี้หึงด้วย.." สองตอบหน้าตาย
"เดี๋ยวๆๆ ผัวมัน?"
"อืม ก็บอกไปว่ากันต์ทำงานอยู่ให้รับสายแทน ...เขาตอบกลับมาว่าบอกให้โทรกลับหาผัวด้วย..แล้วก็วางไป.." ซีฟังอ้าปากค้าง
"แล้วทำไมมึงไม่บอกมัน?"
"เรื่องของเขามั้ย คิดว่าพูดต่อหน้าเพื่อนแล้วพี่มันจะอายมั้ย ฮึ? เรื่องคนอื่นนี่ยุ่งจริงๆ" สองขยี้หัวคนพี่ไปมา
"ด่ากูขี้เสือกหรอ?"
"แล้วใช่มั้ย?"
"กูแค่เชี่ยวชาญเรื่องชาวบ้าน.." ว่าแล้วก็หัวเราะเดินออกไป ทิ้งให้อีกคนมองตามส่ายหน้าไปมา
- ปาณัสม์ -
นั่งอยู่บนโซฟาในบ้านด้วยความกระสับกระส่าย ค่ำมืดแล้วป่านนี้กลับบ้านหรือยังไม่รู้
"เป็นอะไร? ขี้ไม่ออกหรอ? มีเรื่องอะไร..." น้องชายที่โคตรวุ่นวายถาม
"เรื่อง....ของมึงหรอ? ไปไกลๆไปรำคาญ"
"เอ้าถามดีๆด่ากูเฉย งงแล้วนะ..." มันส่ายหน้าให้ความหงุดหงิดที่มอบให้
"ทำอย่างกับมีเมียครั้งแรก เป็นไรอะ? คนอย่างกล้าปาณัสม์โดนใครที่ไหนเมินมาวะ?"
"กรรณ...มึงว่าคนเราใช้เวลาแค่ไหนถึงจะรู้จักกันดีจนคบกันวะ?" กรรณได้ยินก็หัวเราะกับคำถาม
"เชี้ยเอ้ย ฮ่าๆ กล้ามึงตลกว่ะ .. เรื่องแค่นี้มึงต้องถามกูหรอ ใช้ใจตัดสินเอามั้ย ความรู้สึกกะเกณฑ์อะ จะต้องช่างต้องตวงเป็นอาหารตามรายการทีวีไปได้..." มันบอกแค่นั้นแล้วก็ทำท่าจะเดินไป คงกลัวว่าจะโดนด่าเข้าให้ที่ทำโชว์เซียน
Rrrrrrrrrrrr
"มึงเพิ่งจะโทรกลับมาได้เนอะ.."
"มึงโทรมาทำไม กูเพิ่งเสร็จงานถึงบ้านเนี่ย.."
"ไม่มีอะไรแค่อยากโทรหา เป็นอะไรถึงต้องให้คนอื่นรับสายให้?" พูดกับมันดีๆไม่ได้ใช้น้ำเสียงหงุดหงิดใส่
"ก็กูทำงาน แล้วน้องมันนั่งเฝ้าของ ถ้าไม่รับมึงก็เป็นห่วงมั้ย เกิดมีเรื่องอะไรสำคัญ.." แอบยิ้มออกมาเบาๆที่ได้ยินมันบอกว่ากลัวเป็นห่วง
"คิดถึงมึงอะ.." มันเงียบไป
"กันต์..."
"คิดถึงก็มาเจอ ทำให้ยากทำไม?" มันบอกแค่นั้นก่อนจะตัดสายไป ได้ยินแล้วตกใจก่อน แต่สุดท้ายก็ขำออกมาเหมือนคนบ้า
"มึงไปเช็คสมองบ้างนะ" กรรณมันเดินกลับมาทางนี้อีกรอบ
"มึงว่ากันต์เป็นไง?" ถามกรรณเรื่องของกันต์
"อ๋อนี่ที่หงอยเหมือนนั่งคอยรถไอติมนี่คือเพราะพี่กันต์? พี่กูโคตรกระจอกเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ" ผมกรอกตาก่อนจะเอาขาฟาดไปที
"โอ้ยๆ เออๆ พี่กันต์ก็ดี แต่เขาไม่สนใจคนแบบนี้หรอก อย่างพี่มันนะต้องกับพี่นิวงี้ แบดๆเจอคนปราบ หรือไม่ก็...พี่แจ๊คมั้ย? เจ้าสำราญ ไม่ก็พี่ปราบอะ...คนนิ่งๆเอาใจเก่งๆไง" ผมคิดตามที่มันพูดแล้วก็นั่งนิ่ง โทษไแ้น้องเวรที่ไท่เข้าข้างหรือจะโทษความกระจอกของตัวเองดีวะ...
"เฮ้ยร้องไห้เลยหรอวะ?" กรรณแกล้งแซว
"หน้ากูขำกับมึงหรอ?" ผมถาม..มันเจื่อนลงไป
"เออไม่แกล้งแล้วๆ ชอบเขาก็แค่เสนอหน้าไปหา แสดงความดีให้เขาเห็น อยากได้ใจก็สู้หน่อยสิวะ"
"หึ..." มันจะรู้มั้ยว่ากูได้แล้ว
"กล้า...."
"อะไร?"
"หน้ามึงชั่วมาก มีพิรุธมาก.." มันหรี่ตามอง
"อย่าบอกนะว่ามึงกับพี่มัน....." มันตาเบอกกว้างขึ้น
"เป็นเด็กเป็นเล็กไปไหนก็ไปไป๊!!" ผมไล่มันก่อนจะเดินหนีไปทางอื่นของบ้าน
Klah sending to Kan't : 'ฝันดีนะ'
"วันนี้มาเช้านะ... นี่มาบ่อยๆมาจีบลูกชายแม่ใช่มั้ย?" แม่กันต์ถาม ผมมาที่บ้านมันหลายวันติดกันแล้ว มันทำงานตัดต่องานไม่ไปไหน อย่างน้อยให้ได้มาเจอก็พอ
ผมยิ้มกลับให้เธอ ไม่ได้ตอบรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ จากที่มานั่งที่ร้านก็เปลี่ยนมารอที่บ้านมันที่อยู่ติดกับร้านแทน
"กันต์น่ะจริงๆแล้วดื้อนะ ... เหมือนจะแข็ง เหมือนเก่งกล้า สร้างเกราะให้ตัวเอง คิดเยอะ...จริงๆแล้วเขาอ่อนมากๆ" เธอนั่งลงเล่า
"เหมือนเขาไม่เปิดใจเลย ผมหมายถึง...เหมือนเขามีอะไรในใจ"
"แม่ก็ไม่ค่อยรู้หรอก...เขาไม่เคยเล่านะ มีอะไรแบบนี้เขาไม่เล่าในบ้านหรอก ดีใจนะที่กล้าเอ็นดูกันต์ อย่าทำให้แม่ผิดหวังนะ.." เธอบอกยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินออกไป
ผมว่าบ้านนี้โคตรเท่เลย แม่ของกันต์เป็นคนเปิดกว้างและอิสระมากๆ อาจจะเพราะว่าเธอเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเลยดูแข็งแกร่งมาก
"งานการไม่มีทำหรอ?" เสียงทุ้มด้านหลังทำให้หันไปมอง
"หวัดดีครับ .." ผมสวัสดีนายตำรวจตัวใหญ่ ใครซะ...อีกลูกคนโตของบ้านนี้น่ะสิ
"มาซะบ่อยเลยนะ..." นั่งลงใส่รองเท้าไม่ได้มองหน้าผม
"ครับ.." ไม่รู้จะพูดอะไรเลย
"คิดดีแล้วหรอมาชอบมัน?" นี่มันคำถามประเภทไหน ฟังทีเล่นทีจริง
"กรณ์...ไปทำงานได้แล้วมั้ย นั่งพูดมากอะไรตรงนี้..." มันเดินมาเอาเท้าเตะๆด้านหลังคนที่นั่งอยู่บนบันไดไม่เกรงใจเครื่องแบบจนโดนหันไปทำตาเขียวใส่
"วันไหนกูจะจับใส่กรงให้แม่งหายกวนตีน.." แกบอกก่อนจะลุกเดินออกไปดูหัวเสีย
"มาทำไม?" นั่นไง คำถามแรกและคำถามประจำ
"มีใครในบ้านไม่รู้บ้างว่ากูมาหามึง แล้วแต่งตัวนานจังนะ กูไลน์บอกมึงไว้ก่อนแล้วไงว่าจะมารับไปกินข้าว.." ผมมองมันหัวจรดตีน น้ำหอมนี่ฟุ้ง
"แล้วใครตกลงจะไปกับมึง วันนี้กูจะไปหาเพื่อนกูที่สนามบิน!" มันบอกด้วยท่าทางเอาเรื่อง
"จะไปไหนก็ไป กูพาไป แต่ไปเปลี่ยนเสื้อไป..." เสื้ออะไรกระดุมมันเริ่มกลางอกแบบนั้น เห็นไฟบนหน้าอกมันเลย
"ยุ่ง! กูชอบชุดนี้!" มันบอกก่อนจะเดินสะบัดออกไป
เอาแต่ใจชิบหาย!
มาถึงสนามบินไม่ต้องรอนานเหมือนมันจะกะเวลาเอาแล้วเป๊ะๆ เพื่อนมันก็เดินออกมารออยู่แล้ว
"เฮลโล่มายเฟรนน!! คิดถึงสัส!!" มันกอดกันแน่นอีกคนตัวเล็กท่าทางซ่าพอกัน
"กูพาเพื่อนมาด้วย นี่เรน ไม่รู้มึงคุ้นหน้ามั้ย.."
"จำได้ดิ ดีๆมากันเยอะๆ ไอ้ซีมันดีใจตายเลยมั้ง ไปปาร์ตี้กัน!" มันทักทายผู้หญิงอีกคนด้านหลัง ผมสะกิดให้มันแนะนำ
"นี่จีโน่เพื่อนม.ปลายรร.เดียวกันแต่สนิทกันตอนมหาลัยคณะเดียวกัน อีกคนเรนม.ปลายที่เดียวกันเหมือนกัน" กันต์บอก
"กล้านะ...เป็..."
"เพื่อนสมัยม.ต้น!" กันต์รีบชิงตอบ คงกลัวผมพูดอะไร
"เดี๋ยวนะ..คนนี้ที่..." คนชื่อจีโน่เหมือนจะพูดอะไรแต่ไอ้กันต์ห้ามไว้ทำปากขยุบขยิบ ชักจะอยากรู้แล้ว... ถ้าอยากรู้วีกรรมมันคงต้องหาจากเพื่อนมันสินะ
"จริงๆมีอีก2คนแต่คือ... กู..." คนชื่อจีโน่ดูอึกอักอีกครั้ง
"กันต์..." เสียงเรียกจากอีกทาง มีผู้ชายอีก2คนเดินมา
"...." มันนิ่งค้างไปอยู่นานจนผู้ชายคนนั้นหยุดอยู่หน้ามัน
"เอ่อ ... ปืน กัปตัน... นี่กันต์ที่กูเล่า ส่วนนั่นกล้าเพื่อนมัน.." จีโน่เป็นคนแนะนำส่วนผมที่งงกับท่าทีของกันต์ก็พงกหัวทักทาย
"กันต์คือโทษทีกูไม่ได้บอกแบบ..มัน..."
"ช่างเถอะจีโน่ ไปกัน...กูไปส่งที่บ้านไอ้ซี.." มันว่าแล้วก็เดินออกไปเลย
"โทษทีนะ.." จีโน่บอกผมก่อนกึ่งวิ่งตามเพื่อนมันไป ส่วนที่เหลือมองหน้ากันเครียด ผมกำลังช่วยหญิงสาวคนเดียวในนั้นและบังเอิญได้ยินอีกสองคนพูด
"มันคงยังโกรธที่ทำกับมันไว้..."
"สมควรอะ! ไม่เข้าข้างนะบอกก่อน...คนรักเก่าเคลียร์เอง!"
คำที่คนชื่อปืนบอกกัปตันทำเอาผมใจชาวาบ...
แฟนเก่ามันนี่เอง
09.08.2020
((นิยายเรื่องนี้มีตัวละครจากเรื่อง สุดท้ายก็ได้รัก มาด้วย ใครอยากไปตามเรื่องราวความสนุกของซีและแก๊งจีโน่ไปตามกันได้ใน (Yaoi)สุดท้ายก็ได้รัก ได้นะค้าา เป็นนิยายบรรยาย+ผสมเล่าเรื่องแบบแชท
**กันต์ในเรื่องนี้คนละกันต์เพื่อนสนิทกลุ่มซีในเรื่องโน้นน้า**
ปล. แต่เรื่องนั้นไม่นับในจักรวาล Mpreg น้า อยากเอามาเพิ่มอรรถรสในการร้อยเรียงเรื่องราวเฉยๆ))
