ตอนที่ 4 : พันธุ์หลังอาน
กล้ารักกันต์ โดย ศศิศิลป์
ตอนที่ 4 : พันธุ์หลังอาน
___________________________________________
- กันติทัต -
"กันต์เพื่อนมาหา.." คุณวันดีเดินมาหลังบ้านที่เป็นห้องซักผ้ารีดผ้าเพื่อบอกธุระแล้วก็หันไปคุยกับลูกมือทำขนมเธอต่อ
"ซักผ้าแปป.." ตะโกนบอกเธอไปในครัว
"ไปบอกเอง!" นี่แหละแม่ผม
"ใครอะพี่อ้อม..." ผมถามพี่ผู้ช่วยเบเกอรี่ที่ทำขนม
"เจ้าเดิมแหละค่ะ ฮันแน่ๆๆ ...หรือว่าคนนี้"
"พอเลยเลิกแซว!" เธอกำลังจะทำนายกันติทัตเสียอาการ บอกว่าเจ้าเดิมนี่ก็รู้เลยว่าใคร
"มาทำไมบ่อยๆ ขนมร้านนี้อร่อยมากหรอ?" ถามคนที่นั่งอยู่มุมเดิม
"อืม แต่ไม่รู้ลูกชายอร่อยมั้ย?" กล้าตอบกลับมาทำเอาพี่ที่เฝ้าหน้าร้านสำลักใหญ่แกรีบเดินหนีไปเลย
"ว่างมากหรอ? ออฟฟิศพ่อมึงไม่มีงานมีการทำหรือไง?" บ้านมันขายอุปกรณ์เกี่ยวกับยานยนต์ ปล่อยรถเช่าบ้านเช่า ส่งน้ำมันอะไรไม่รู้ ที่รู้ๆน่าจะมีงานให้มันทำ
"มี..แต่กูอยากมานั่งนี่"
"มึงนี่ท่าจะหลงของที่กูทำไว้แล้ว ของแรงด้วยนะ ถอนยาก.."
"ไม่รู้ดิรอมึงโดนของ...กู ก่อนแล้วจะรู้ว่ายากมั้ย?" แม่งสองแง่สองง่ามกลับมาจนได้
"มึงเป็นคนแบบนี้หรอกล้า.." แซวมันกลับไป
"ปล่าว เป็นแค่กับมึงอะ.. เจอของแรงก็ต้องแรงกลับปะ?" มันยกยิ้มกวน
"กล้า วันนี้กินอะไรดีลูก..เอาเค้กสักชิ้นมั้ย?" เจ้าของร้านตัวจริงเดินออกมาทักทาย
"กับลูกพูดดีๆแบบนี้มั้ยคุณวันดี?" น่าเบื่อจริงๆไอ้พวกเพื่อนลูกเนี่ย มันมีอภิสิทธิ์เหนือลูกแท้ๆจริงๆ แม่ทำหน้าเหม็นบูดใส่ทันที
"ผมทานไปแล้วครับ ขอบคุณครับ" จานซากเค้กยังวางอยู่หน้ามันเลย กล้ายิ้มตอบกลับไปคุณวันดีถึงรามือ จะเดินออกไปอยู่แล้วแต่เหมือนคิดอะไรได้
"เอ้อ..กันต์ บอกหลายทีแล้วใช่มั้ยไอ้กระต่ายเน่าของแกน่ะ..มันเป็นอะไรชอบซักแล้วลืมตาก มันเหม็นอับรู้มั้ย? ถ้าเน่ามากก็ทิ้งไป...หรือทิ้งไม่ลงเพราะแฟนสมัยม.ต้...." ไม่ปล่อยให้พูดจบก็ปิดปากเธอเดินเข้าไปในครัวทันที
"แม่!! พูดอะไรน่ะ" ทันทีที่มาหลังบ้านก็โวยวายใส่ทันที
"มือเค็มปี๋เลยแหวะ!" บ่นอีก
"ทำไมต้องลากแม่มาแบบนี้ห้ะ? หรือว่า..." เธอทำท่าชี้ไปหาคนที่หน้าร้าน
"มั่วแล้วแม่! ไม่ใช่แฟนให้ของขวัญจากคนที่เคยชอบเฉยๆ" บอกปัดไป
"แล้วถ้าแค่เคยชอบจะต้องปิดบังทำไม ...กล้าใช่มั้ย?" เบื่อจริงๆหน้าแซวๆแบบนี้
"ช่างเหอะ ... ไม่ต้องไปคุยกับมันเลยนะ" สั่งไว้เล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปหน้าร้าน ก็เจอทะโมนสามคนมานั่งอยู่แล้ว
"หวัดดีคร้าบบบ!" เสียงจากเกมที่มีศักดิ์เป็นน้องเพราะเป็นลูกของน้าสาว ส่วนแฝดอีกสองคนแม้จะอายุน้อยกว่าแต่เพราะเป็นลูกของลุงแท้ๆ เราค่อนข้างที่จะถือศักดิ์สำคัญมากไม่ได้นับตามเกิดก่อนหลัง
3คนนี้โตมาด้วยกันเพราะคุณลุงเลี้ยงเกมแทนแม่เขาที่ไปอยู่เมืองนอกเจ้าเด็กทะโมนนี่มันไม่ไปด้วยหรอก ติด2พี่น้องนั่นแจ
"หวัดดีเกม มาทำไมกันเนี่ย.." ปกติเจอง่ายๆที่ไหน
"กลับจากบ้านเพื่อนอะ แวะมาหาอาวันมากินขนมด้วย..." เสือคนน้องตอบ
"ไม่คิดว่าจะเจอพี่ไอ้กรรณที่นี่ รู้ว่าเป็นเพื่อนไม่เห็นรู้เลยว่าสนิท.." สิงห์แฝดพี่ว่าบ้าง
"ก็เพิ่งกลับมาสนิท จะสงสัยอะไรกัน?" หน้าตา2คนนี่จับผิดโคตรๆ
"พอเถอะแฝด ไร้สาระนานี่ก็พี่กล้า.." เกมปิดประเด็น
"เออแล้ววันนี้กูจะมาชวนไปกินร้านใหม่ของไอ้แจ๊ค ไปมั้ย?" ชวนอะไรตอนนี้วะ 3คนมันมองใหญ่แล้ว
"นี่กันต์ชอบเที่ยวแบบนั้นหรอ ทำไมไม่เคยรู้?" สิงห์ถาม
"ห้ะ?ไม่รู้หรอ..แต่ว่.." ไม่ปล่อยให้กล้าพูดอะไร
"เอ่อ! นานๆทีอะ กลับมาเจอเพื่อนๆก็เลยไปหน่อย กันต์โตแล้วนะ...อีกอย่าง3คนต่างหากที่ยังเด็ก" เจ้าพวกนี้ยังเรียนมหาลัยปีแรกๆกันอยู่เลย
"ฟ้องพ่อแน่!" เสือขู่
"ตกลงไปมั้ย?"
"ค่อยว่ากันได้มั้ย!" ไอ้นี่ก็ถามกูจังเล้ยยยย!!
"แต่..." มันจะแต่อะไรอีกวะ
"มึงหิวข้าวนี่! ใช่มั้ย? ไปๆ มานานแล้วด้วย รอแปปนึงกูไปหยิบกระเป๋าก่อน!" ก่อนมันจะพูดมากไปกว่านี้รีบเดินไปหยิบของแล้วลากมันขึ้นรถไปทันที
________
-ปาณัสม์-
"มึงจะกลัวอะไรขนาดนั้น กับแม่กับพี่ชายกูเห็นเถียงคำไม่ตกฟาก!" ถามไอ้คนที่นั่งหน้ามุ่ยตรงข้ามในร้านอาหาร แม่งบ่นผมเสร็จจนหมดแรงแล้ว
"มึงไม่รู้อะไร! ลุงมีบุญคุณกับกูมาก เขาส่งกูเรียน ช่วยเหลือที่บ้านทุกอย่าง เป็นพ่อให้กูด้วยซ้ำ.. เขาหวงหลานทุกคนโดยเฉพาะกูนี่แหละ.." ไม่เข้าใจ ทำไมวะ...ลูกหลานก็มีหลายคนทำไมต้องเป็นมัน
"ก็ตอนแรกหมอซาวด์ว่าแม่กูได้ลูกสาวลุงจะขอไปเลี้ยงเขาชอบเด็กผู้หญิง...พอออกมาไม่ใช่..เขาก็หลงกูไปแล้ว แม่เลิกกับพ่อตั้งแต่กูยังเด็กด้วยเขาก็เลยเลี้ยงกูมา" อ๋อ พอเข้าใจได้แล้ว
"แม่งเสือกออกมาผู้ชาย5คนเลย!" มันบ่นงุบงิบ
"แล้วไงวะ ผู้หญิงผู้ชายก็มีลูกได้เหมือนกันหมด?" ผมงงจริงๆ
((Warning : จักรวาลนี้ผู้ชายสามารถท้องได้ปกติ โดยไม่ต้องมีความผิดปกติหรือเรื่องทางวิทยาศาสตร์มารองรับ))
"มันเหมือนกันหรอ? มันเกี่ยวตรงไหนกับมีลูกได้ไม่ได้วะ! คือเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายอะ ก็ไม่เหมือนกันมั้ย มึงเป็นไรเข้าใจอะไรยาก! แล้วก็อย่าไปพูดอะไรมากมายให้3คนนั้นได้ยินนะ มึงจะทำให้มันวุ่นวาย!" เอ้า เหมือนวิญญาณนักฉอดกลับเข้าร่างมันเริ่มด่าผมอีกแล้ว
"ทำอะไร!" มันถามผมพร้อมกับโยกตัวหลบมือที่เอื้อมไปหน้ามัน
"เฉยๆ มีอะไรติดผมมึง.." มันเหมือนกลุ่มฝุ่นอะไรสักอย่างหรือแป้ง ผมปัดออกให้อย่างเบามือ มันชะงักนิ่งไป
"กันต์...ตุ๊กตาที่แม่มึงว่..."
"เออที่ได้จากมึงวันคริสมาสต์!" ไม่ต้องรอให้ถามจบมันก็เฉลยเอง
"นี่กูเป็นแฟนเก่ามึงหรอ?" ถามปนขำ แต่หน้ามันไม่ขำด้วย
"แม่กูก็พูดไปเรื่อย" เออใครจะกล้าเถียงมึง หน้าพร้อมด่ากูอีกแล้ว
@Captain Jack's Bar
ชื่อร้านเหมาะสมเป็นมันมากๆ ร้านขายเครื่องดื่มที่มีอาหารทานเล่น ตั้งอยู่แถวรีสอร์ทเล็กๆของมันนี่แหละที่อยากทำมานานแล้ว
"เหตุผลที่มึงเปิดร้านคืออะไรนะ?" บังถามด้วยความนึกคึก
"ก็เพราะว่าหาที่ลงให้พวกมึงนั่งนี่ไง เงินทองจะได้ไม่ไปไหน!" นี่แหละไอ้แจ๊ค! ไอ้เวร!
"ก็ดีนะ ลูกค้าที่นี่จะได้มาโยกย้ายให้ปอดโยกใกล้ๆไม่ต้องเดินทางไกล.." กันต์ชื่นชม มองบรรยากาศใหญ่
"ขอบคุณครับพี่กันต์... ถ้าไม่รังเดียจพี่รีวิวให้ผมด้วยนะครับ" ทุกคนหัวเราะใหญ่กับความเล่นละครบทนอบน้อมของมัน
"ได้..ไม่มีปัญหาน้องแจ๊ค เหล้าฟรีพี่รีวิวให้ทั้งปี.." ดูคำตอบมัน พวกขี้เหล้าเฮกันใหญ่
"กันต์ช้าๆก็ได้มั้ย เดี๋ยวก็เมา.." ผมปรามมันที่ยกแดกไม่หยุด
"เสือกอีกแล้วกล้า" ไอ้นี่นิ ปากมันวอนตีนจริงๆ กับคนอื่นพูดดีด้วยหมดยกเว้นกู
"แจ๊ค!! คอนเกรทว่ะเพื่อน" เสียงไอ้ปราบดังเข้ามาก่อนจะโอบไหล่เจ้าของร้านทักทายนิดหน่อย มองทำไมวะ...ข้างกันต์วันนี้กูจองแล้ว
"กันต์มาไม่บอกเราเลย จะได้ไปรับมาด้วยกัน" สาระแนอีกแล้วมึง
"ไม่เป็นไรเธอ เรามากับกล้า.." ผมยักคิ้วข้างนึงไปให้มัน
"งั้นตอนกลับกลับกับเรามั้ย.." อะไอ้เชี่ยนี่! ผมมองมันกลับเขม็ง และเหมือนมันจะรู้
"อะไรกันสองคน ค่อยว่ากันตอนกลับมั้ย นี่เพิ่งนั่งเอง.." กันต์ห้ามเรา
ปาร์ตี้เริ่มไปเรื่อยๆ เหมือนวันนี้กันต์มันจะเหนื่อยๆ ขอบคุณมันมากที่ไม่ลุกไปเต้นกับเขาเพราะเปิดร้านทางการวันแรกมันเลยมองว่าวุ่นวาย
และไอ้ปราบก็เนียนมานั่งข้างมันแล้วด้วย ผมมองพฤติกรรมมันสองคนตาไม่กระพริบ มันจะออเซาะอะไรกันขนาดนั้น
"ดูก็รู้ว่าซัมติง.." ไอ้ทิวกระซิบผม ขอบใจมาก ไอ้เพื่อนเวร!
"มึงจะเคลมไม่ใช่หรอกล้า? หมาคาบไปแดกแล้วนั่น?" ขอบใจมากไอ้บัง มึงให้กำลังกูได้ยอดเยี่ยม พวกมันรู้ว่าสนใจกันต์
"ถ้าไอ้ปราบเป็นหมาแม่งก็พันธุ์ Tibetan Mastiff อะมึงรู้จักปะ? หมาแพง หมาที่พวกมึงไม่มีปัญญาซื้อ..." ขอบใจมากต๊อด ได้ฟังแล้วกูรู้สึกแย่ขึ้นเยอะเลย
"หล่อ รวย เก่ง! เหมาะกันดีนะ...แต่มึงเหมาะกว่า เชื่อกูสิเขาชอบจนๆทนลำบาก" ประโยคนี้จากแต่ละคน
"เขาอาจจะติดใจพันธุ์หลังอานก็ได้ใครจะไปรู้..." มั่นหน้าจนพวกนั้นขำก๊าก ปราบกับกันต์หันมามองงงๆที่พวกมันถูกใจกันใหญ่
"ไม่ไปเต้นหรอกันต์ พวกกูรอนะ.." นิวขยับปากมอมๆของมัน
"อย่าเลย ไม่อยากให้เธอไปเต้นอะ อันตรายเดี๋ยวใครมาลวนลามทำไง?" โอ้โห ไอ้พ่อพระไอ้ปราบ
"ไม่หรอก วันนี้ล้าๆอะ" กันต์ยกยิ้มให้มันก่อนจะตอบนิว
"ฮึ.." ทีกูห้ามนี่ไม่สนใจ ไอ้ปราบพ่อมึงหรือไง มันหันมามองผมเหมือนอยากจะถามอะไรแต่ก็ไม่ถาม เราอยู่กันจนร้านกัปตันแจ๊คบาร์ของไอ้แจ๊คปิด เมาเรื้อนกันชิบหายยกเว้นผม กระเดือกอะไรไม่ลงรำคาญตาไอ้ปราบมัน รายนั้นก็ไม่เมารักษามาดหล่อๆของมันเอาไว้
"กันต์...กูไปส่ง.." ผมเรียกคนที่นั่งก้มอยู่ วันนี้มันหมดสภาพกว่าวันก่อน
"ไม่ต้อง กูเอง.." อ่ะ ไอ้นี่มันยังไงวะ
"ไม่ต้องแย่งกันๆ ..กูไปส่งเอง" นิวบอก
"ปล่อยไปกับมึงพรุ่งนี้คงเหลือแต่คายกระดูกมันออกมามั้ง.." ผมว่ามันไปมันหัวเราะน้อยๆ
"ใจเย็นเพื่อน นอนรีสอร์ทกูมั้ย เดี๋ยวเปิดห้องเพิ่มให้ พวกโน้นไปนอนหมดแล้ว" แจ๊คถามเพราะพวกบังต๊อดทิวไปกันหมดแล้ว
"กูไม่เป็นไร ไม่ได้เมา.." โรงแรมบ้านมันคงรวยมากจนนอนรีสอร์ทธรรมดาไม่เป็น
"เรานอนนี่แหละ ขี้เกียจกลับบ้านกวนคนอื่นอะ เธอนอนด้วยมั้ย?" ไอ้กันต์...มึงจะชวนมันทำไม
"กูนอนเป็นเพื่อน..." ผมว่า ไอ้ปราบทำท่าไม่พอใจ
"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวให้นอนด้วยกันหมด เพื่อนๆกันนี่แหละ" แจ๊คบอกให้ปราบสบายใจแต่เหมือนมันจะหนักใจกว่าเก่า
"เรามีสติ ไม่ต้องห่วง" กันต์ว่าทำมือโอเค
คอทองแดงชิบหาย แดกแค่ไหนก็ไม่เละเทะอ้วกแตกหรือทำอะไรประหลาด หมดสภาพของมันนี่แค่ตาปรือเดินโซเซ แต่ไม่ได้ขาดสติเลย
"เรากลับนะ..." ปราบบอกลาก่อนเดินออกไป
"มึงพามันไปนอนไป .." แจ๊คบอกผม
เลยช่วยพยุงกันต์เดินไปที่วิลล่าเป็นหลังๆ มันเป็นห้องไม่ใหญ่มากวางเรียงราย รีสอร์ทมีประมาณ10กว่าห้องเล็กๆ เป็นกิจการ local พวกผมมาพักอยู่บ่อยครั้ง เหมือนแหล่มซ่องสุมคนเมา
มาถึงห้องไอ้พวกขี้เมานอนตายกันอยู่บนโซฟาและตามพื้นหน้าห้อง ไม่มีใครไปนอนในห้องนอนดีๆสักคน ก็ดีแล้ว..
"แต่งตัวอะไรของมึง?" ผมถามตอนที่ผลักมันนอนลงบนเตียงไปแล้ว
"แฟชั่นไง...เกาหลี" มันตอบน้ำเสียงสนุกกำลังลุกมาถอดรองเท้าออก
"เสื้ออะไรของมึง ไม่แก้ผ้าเลยอะ.." มันใส่เสื้อแขนกุด แขนแหวกกว้าง
พอพูดแบบนั้นกันต์ก็ถอดเสื้อออก
"ทำอะไรของมึง!!" มันบ้าหรืิอไงวะ แล้วข้างในแม่งโคตรเนียน ไม่ไหว...กลืนน้ำลายไม่ลงเลย
"ร้อน.." ร้อนทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น
"มึงยั่วกู.." ไม่ได้คิดไปเองแน่ แม่งตั้งใจ
"แล้วยั่วขึ้นมั้ย?" ยังมาขำใส่
ผมเลยคว้ามือมันมาจับตรงเป้าที่ตุงขึ้นมาแล้ว แทนที่มันจะดึงหนีมันกลับลูบไล้จนปวดไปหมด
"ก กันต์ อ อย่า..." นี่กูห้ามแล้วนะ แม้เสียงจะโคตรพร่า
"ทำไมอะ... ให้กูจับเองนิ่ หรือมึงดีแต่ปาก.."
เชี่ยเกลียดปากแม่ง ผมเลยคร่อมตัวมัน ลูบกันจนไม่รู้มือใครเป็นมือใคร สูดเอาความหอมของมันมีกลิ่นน้ำหอมสดชื่น จูบไปตามตัวมันแบบหยุดตัวเองไม่ได้
สีหน้าแม่งตอนนี้ไอ้พวกข้างนอกต้องเป็นบ้าตายแน่
"ก กันต์...กูขอนะ.." ตามันปรือไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับดึงคอผมไปจูบ
แม่งเปรี้ยวจนเจี๊ยวแข็งเป็นไงกูเข้าใจคำไอ้บังแล้ว
"ใครสอนมึงวะ?" ถามออกไปตอนที่เรานัวเนียกัน มันไม่ตอบแต่กลับกัดแขนของผม
"อ๊ะ ไอ้เชี่ยกันต์!" แม่งงับมาจมเขี้ยวแล้วยิ้มแบบนั้นคืออะไร ผมหงุดหงิดแล้ว อย่ารอช้าเลยเถอะ
"แสบๆแบบนี้โคตรอยากปราบเลยว่ะ.." ผมว่าก่อนจะค่อยๆปลดซิบกางเกงมันลง
"กระจอก..." มันกระซิบเบาๆเหมือนท้าทาย ผมเลยกระชากกางเกงมันออกหมด มันกลับค่อยๆช่วยดึงกางเกงผมลง
....
07.08.2020
