ตอนที่แล้วUSB:บทที่ 4 ความเร็วเกินโอลิมปิก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปUSB:บทที่ 6 ท้าวิ่งแข่ง

USB:บทที่ 5 พนักงานรักษาความปลอดภัยคนใหม่


USB:บทที่ 5 พนักงานรักษาความปลอดภัยคนใหม่

เมื่อผู้จัดการหลิวได้ยินดังนั้น เขาจึงถามขึ้นด้วยความไม่พอใจว่า "เกิดอุบัติเหตุ?" ผู้จัดการหลิวขมวดคิ้ว: "ฮวงเฟิง ผมบอกคุณชัดเจนแล้วเมื่อวานนี้ว่า อย่ามาสาย.....และแล้วคุณก็มาสาย ในวันแรกของการทำงาน แล้วผู้บริหารของบริษัท จะคิดอย่างไร ถ้าพวกเขาเห็นคุณทำแบบนี้?

" คุณ...ควรรู้เอาไว้ว่า มีคนจำนวนมาก ที่ต้องการทำงานนี้แทนคุณ ฉันให้โอกาสนี้แก่คุณ เพียงเพราะฉันเห็นว่าคุณเป็นคนซื่อๆ ถ้าไม่อยากทำงาน...ก็บอกฉันมาตรง ๆ ดีกว่า” เมื่อฮวงเฟิงได้ยินผู้จัดการหลิวพูดแบบนั้น เขาจึงพูดขึ้นว่า

"ผมขอบคุณผู้จัดการหลิวมาก ๆ ที่รับผมเข้ามา ผมสัญญาว่า...... ผมจะไม่สายอีก ในอนาคต" ฮวงเฟิงกล่าว โดยไม่มีทางเลือก เพราะวันนี้ เขามาสายจริง ๆ และไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เขาไม่ต้องการที่จะพูดออกไป เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอธิบาย

"เอาล่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรอีก แต่อย่าทำมันอีก ฉันเอาเครื่องแบบของคุณมาด้วย ไปเปลี่ยนชุด แล้วไปทำงาน" โชคดีที่ผู้จัดการหลิว ไม่ต้องการไล่ฮวงเฟิงออก ตั้งแต่วันแรก เขาแค่ตักเตือน จากนั้นก็ปล่อยเขาไป

"ขอบคุณครับ ผู้จัดการหลิว" ฮวงเฟิงกล่าวอย่างซาบซึ้ง

"เป็นเด็กดีจริง ๆ มาสายตั้งแต่วันแรกของการทำงาน" หลังจากผู้จัดการหลิวจากไป ฮวงเฟิงก็เปลี่ยนเป็นเครื่องแบบของเขา ในห้องรักษาความปลอดภัย

“พี่ชาย พูดก็พดเถอะ มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับฉัน ระหว่างทางที่ฉันกำลังมาทำงาน ไม่งั้นฉันคงมาถึงที่นี่นานแล้ว” ฮวงเฟิงกล่าวว่า "พี่ใหญ่ สวัสดีครับผมชื่อ ฮวงเฟิง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ"

"ชื่อของฉันคือ หวัง เรียกฉันว่า “หวัง” ก็พอ เพื่อนร่วมงานของฮวงเฟิงกล่าว

"ถ้าอย่างนั้น ผมจะเรียกคุณว่า พี่หวัง ฝากตัวด้วย ถ้าผมทำอะไรไม่ถูก ช่วยแนะนำผมด้วย" ฮวงเฟิงกล่าว ขณะที่เขายื่นบุหรี่ให้

"คุณเป็นคนใหม่ที่นี่หรือ? มีกฎห้ามสูบบุหรี่ ในช่วงเวลาทำงาน เพราะมีผู้หญิงมากมายที่นี่" พี่หวัง ปฏิเสธบุหรี่ที่ ฮวงเฟิงยื่นให้เขา และกล่าวว่า: "ไม่มีอะไรมากหรอก เราเป็นเพื่อนร่วมงานกัน ถ้ามีอะไรที่คุณไม่เข้าใจ

สามารถถามฉันได้ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พี่หวังได้เข้าไปหาฮวงเฟิง และกล่าวว่า: บริษัทนี้ มีชื่อเสียง ในเรื่องของผู้หญิงสวยๆ แม้แต่เจ้านาย ก็ยังสวย และสาเหตุที่ตำแหน่งนี้เป็นของนาย เพราะสายตาซอกแซกของคนก่อนหน้า

ที่จ้องมองแบบไม่สนโลก ดันมองไปที่เจ้านายสาว แบบสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่ทันไร เขาก็ได้กลับไปนอนมองเพดานอยู่ที่บ้านของเขา ผู้จัดการหลิวเคยเตือนเรื่องหลายรอบ ในตอนนี้หลาย ๆคน ต้องการทำตำแหน่งของคุณ

ดังนั้นคุณต้องดูแล สายตาของตัวเองดีๆ ระวังตัวไว้

"ขอบคุณพี่หวัง สำหรับคำเตือนของคุณ ฉันจะจดจำไว้ในใจ อย่างแน่นอน" ฮวงเฟิงกล่าวว่า: "มีแค่เราสองคนเองเหรอที่นี่?"

ไม่แน่นอน ที่นี่เป็นบริษัทขนาดใหญ่ในฝันของหลายๆคน จะมีแค่เราสองคนได้อย่างไร? ที่นี่มีสำนักงานรักษาความปลอดภัยเฉพาะ และเราสองคนประจำการอยู่ที่นี่ ดังนั้นหากคนอื่น ๆ ไม่มีอะไรทำ ก็มักจะมาอยู่ที่นี่

แต่สภาพแวดล้อมที่นี่ดีมาก พี่หวังกล่าว

ฮวงเฟิงพยักหน้า และครุ่นคิดกับตนเองว่า ไม่น่าแปลกใจเลย ที่หลายคน ต้องการทำงานที่นี่

"เอาล่ะ ฉันจะออกไปก่อนนะ พักก่อนเถอะ ฉันจะออกไปข้างนอก และยืนค่อยสลับกับฉันทีหลัง" พี่หวังหยิบหมวกของเขา และเตรียมจะออกไป

"พี่หวัง พักก่อนได้เลย ฉันจะไปเอง เพราะฉันเป็นคนใหม่ ฉันอยากจะทำความคุ้นเคยกับงานของฉัน" ฮวงเฟิงดึงพี่หวัง และกล่าวว่า ตนจะออกไปเอง

พี่หวังไม่ได้โต้เถียงกับฮวงเฟิง เนื่องจากพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว แดดร้อนมากข้างนอก? แต่ที่นี่มีเครื่องปรับอากาศและหนังสือพิมพ์ แน่นอนว่าที่นี่สะดวกสบาย

"เอาล่ะ โทรหาฉัน เมื่อนายรู้สึกเหนื่อย"

"ได้เลย" หลังจากที่ฮวงเฟิงพูดจบ เขาก็สวมหมวกรักษาความปลอดภัย เดินออกจากห้องรักษาความปลอดภัย และยืนอยู่ที่ทางเข้า

บริษัทนี้สร้างที่กันแดด ให้พนักงานรักษาความปลอดภัย และ ฮวงเฟิงยืนอยู่ด้านล่าง ดวงอาทิตย์ไม่สามารถแผดแสงร้อนแรงไปถึงตัวเขาได้เลย แต่สภาพอากาศเช่นนี้ อากาศนั้นร้อนโดยธรรมชาติ

ด้านนอกไม่มีห้องให้พักผ่อน อย่างไรก็ตาม สำหรับฮวงเฟิง สถานที่แห่งนี้ดีมากพอแล้ว

มีผู้คนจำนวนมาก เดินไปมา หลาย ๆ รอบ ทั้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย มักจะเริ่มทำงาน เร็วกว่าพนักงานคนอื่น

ประมาณครึ่งชั่วโมง ดังนั้นจึงเป็นเวลาที่เหมาะสม ที่พนักงานชั้นเยี่ยม จะต้องรีบไปทำงานที่บริษัท

พนักงานหลายคน รีบเดินเข้าไปในบริษัท อย่างไรก็ตาม ยังมีอีกหลายคน ที่สังเกตเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนใหม่ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฮวงเฟิงได้เห็น

สายตาที่อยากรู้อยากเห็น ของผู้คนรอบตัวเขา ฮวงเฟิงทำราวกับว่า เขามองไม่เห็น และยังคงยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบนิ่ง ในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย มันเป็นเหมือนการสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้แก่บริษัท

และสร้างความประทับใจ ให้กับคนที่เข้ามา ภายในบริษัทมากกว่า

เมื่อถึงเวลา 9 โมงเช้า แทบไม่มีพนักงานที่จะเข้ามาในบริษัท และร่างกายของฮวงเฟิง ก็สามารถผ่อนคลายได้อย่างเงียบ ๆ ในเวลานี้เขายังตระหนักว่า บริษัทนี้คึกคักไปด้วยหนุ่มสาวจำนวนมาก

และในช่วงเวลานั้นพนักงานส่วนใหญ่ที่เข้ามาในบริษัทนั้น เป็นผู้หญิงทั้งหมด บริษัทประเภทนี้ที่มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย มีในเมืองชิง น้อยมาก และไม่มีอยู่ในระดับประเทศเลยด้วยซ้ำ

นอกจากนี้ ในบรรดาผู้หญิงที่เข้ามาทำงาน พวกเธอทำงานที่นี่มาเป็นระยะเวลานาน เครื่องแบบของบริษัท เผยให้เห็นเรียวขา ที่สวยงามภายใต้กระโปรงสั้น นั้นน่าดึงดูดมากจริง ๆ ฮวงเฟิงรู้สึกว่าการยืนเฝ้าประตูที่นี่

เป็นรูปแบบหนึ่งของการทดสอบความมุ่งมั่น และครุ่นคิดกับตนเองอย่างเงียบๆ ว่าที่นี่มันน่าดึงดูดใจเกินไป

จากนั้น สิ่งแรกที่เขานึกขึ้นได้ คือการจับโจรเมื่อเช้านี้ เขาพบว่า ความเร็วของเขานั้นเร็วขึ้นมากกว่าแต่ก่อน หากเขาเป็นคนที่วิ่งเร็วอยู่แล้ว เขาอาจจะไม่ได้สังเกตเห็นมัน แต่วันนี้ เขาพบว่า ตนเองนั้นเร็วกว่าปกติมาก

ไม่ใช่ความเร็วสำหรับคนปกติ

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ฮวงเฟิงคิดอย่างงงงวย คนที่ไม่รู้จักเขาดี อาจคิดว่าเขาวิ่งได้เร็วแบบนี้เสมอ แต่มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้น ที่รู้ว่า ตนเองไม่สามารถวิ่งด้วยความเร็วเท่านั้น ในช่วงเวลาปกติ

ฮวงเฟิงก้มศีรษะลง และตรวจสอบร่างกายของเขาอย่างละเอียด แต่เขาก็ไม่พบอะไรที่แตกต่าง เขาไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษเมื่อวานนี้ แล้วเขากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

"เป็นไปได้ไหมว่า มันอาจจะเป็นเพียงศักยภาพที่ระเบิดออกมา อย่างกะทันหัน" ไม่....เมื่อฉันมีเวลา ฉันจะลองดูอีกที "ฮวงเฟิงครุ่นคิด

ในตอนนั้น ฮวงเฟิงสังเกตเห็นว่า มีรถคันหนึ่งเคลื่อนออกมา จากด้านในของบริษัท เขาหยุดความคิดที่บ้าคลั่งทันที และเปิดประตูไฟฟ้า

“เอ๊ะ! ทำไมถึงเป็นเขา?” ผู้หญิงในรถซึ่งนั่งอยู่เบาะหน้า มองไปที่ฮวงเฟิง ที่กำลังเปิดประตูและพูดเบา ๆ

"ใครน่ะ?" หญิงสาวในที่นั่งคนขับ มองไปที่ฮวงเฟิงและพูดว่า: "เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนใหม่เหรอ? น้องสาวซู เธอรู้จักเขาเหรอ?"

ผู้หญิงที่ขับรถนั้น เธอรู้สึกแปลกใจ เธอรู้ว่า บริษัทได้คัดเลือกพนักงานรักษาความปลอดภัยคนใหม่ แต่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า คนๆนี้ จะรู้จักน้องสาวซู

“ฉันคิดว่า....ฉันรู้จักเขานะ เขาเป็นคนที่น่าสนใจ” คนที่ถูกเรียกว่าน้องสาวซู มองไปที่ฮวงเฟิงอีกครั้ง และกล่าวขึ้น