HPST ตอนที่ 52: ทายาทแห่งสลิธีริน
HPST ตอนที่ 52: ทายาทแห่งสลิธีริน
ทั้งสามรีบเข้าไปในปราสาทแต่ก่อนที่พวกเขาจะทันเข้าห้องนั่งเล่นพวกเขาเห็นสเนปโผล่ออกมาจากความมืด
“ช่างน่าประหลาดใจจริงๆ!” สเนปพูดขณะมองไปที่พวกเขาด้วยความเย้ยหยัน “พอตเตอร์, เกรนเจอร์, เมสัน ฉันคิดว่าการใช้น้ำยาสรรพรสเพื่อปลอมตัวเป็นนักเรียนสลิธีรินก็แย่พอแล้ว แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพวกเธอจะออกไปไหนมาไหนไปทั่วตอนกลางคืนเช่นนี้”
“ศาสตราจารย์, นี่เป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน, พวกเราต้องรีบกลับไปที่ห้องนั่งเล่น” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างร้อนรน
“ชิ ชิ ชิ!” สเนปมีรอยยิ้มบนใบหน้า “ฉันกลัวว่าพวกเธอคงจะไม่ได้เข้าไปในห้องนั่งเล่น, กริฟฟินดอร์โดยหัก 150 แต้ม,ขอฉันคิดหน่อย…...”
“คุณไมเข้าใจ ศาสตราจารย์! มันเป็นโวลเดอมอร์, เขาเปิดห้องแห่งความลับ, พวกเราต้องหยุดเขา, มันมีไดอารี่…...” เฮอร์ไมโอนี่กล่าว
“เงียบซะ,คุณนายรู้ทุกเรื่อง!” สเนปจ้องไปที่พวกเขาพักหนึ่งและพูดขึ้นช้าๆ “ที่นี่คือฮอกวอตส์, คนคนนั้นไม่มีทางมาอยู่ที่นี่, มากับฉัน, ฉันอยากเห็นว่าดัมเบิลดอร์จะจัดการกับพวกเธอยังไง”
แฮร์รี่ก้มหน้าลง, เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร, ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร สเนปไม่มีทางจะเชื่อเขา, อีกฝ่ายเพียงต้องการหาขออ้างมาเพื่อลงโทษเขา
แฮร์รี่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล แต่เมื่อเขาได้ยินเสียง เขาตัดสินใจพูดอะไรบางอย่าง
“ได้เวลาฆ่า…….ให้ฉันได้ฉีก…...ให้ฉันได้กระฉาก”
“ฉันได้ยินเสียงอีกแล้ว, มันเป็นบาซิลิสก์, มันกำลังตรงไปที่ห้องนั่งเล่น!” หัวใจของแฮร์รี่แทบหยุดเต้น, เขารู้ว่าถ้าบาซิลิสก์เข้าไปในห้องนั่งเล่นได้ ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ
ลองคิดดูว่านักเรียนกลุ่มหนึ่งที่ไม่มีที่พึ่ง,เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่สามารถฆ่าผู้คนด้วยจ้องมองง่ายๆ, คนมากมายจะต้องตาย
“อีวาน, เฮอร์ไมโอนี่ มันอยู่ที่นี่แล้ว!” แฮร์รี่ไม่รอสเนปก่อนที่เขาจะตะโกนรหัสผ่านและวิ่งเข้าไปในทางเข้าห้องนั่งเล่น
อีวานและเฮอร์ไมโอนี่อึ้งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะตามเขาไปอย่างรวดเร็ว
ห้องนั่งเล่นยังคงเหมือนเดิมกับก่อนหน้า, มีความแตกต่างเพียงแค่กองไฟที่ได้มอดดับลง
ผ่านแสงสลัวๆ , อีวานสามารถเห็นได้ว่าจุดที่เขาทิ้งสมุดไดอารี่ทิ้งไว้นั้นว่างเปล่า ,มันต้องถูกเอาไปโดยนักเรียนที่ทอม ริดเดิ้ลควบคุมอยู่
แต่เขาเป็นใคร ,จินนี่หรือ……..
หลังจากนั้นเข้าสังเกตเห็นตัวหนังสือเขียนอยู่บนเตาผิง:
ฮอกวอตส์ต้องถูกชำระล้าง และทายาทแห่งสลิธีรินจะทำภารกิจที่ยิ่งใหญ่ให้สำเร็จ!
ตาดำของอีวานหดลง, ฮอกวอตส์จะถูกชำระล้าง และทายาทแห่งสลิธีรินจะทำภารกิจที่ยื่งใหญ่ให้สำเร็จ, ทอม ริดเดิ้ลต้องการจะทำอะไรกันแน่?
ร่างร่างหนึ่งเดินออกมาจากเงามืด, นั่นคือรอน
รอนดูแปลกไป, เขาดูฉลาดและสงบแฝงด้วยความกดดันเล็กน้อย, เขาแตกต่างจากตันตนปกติของเขาโดยสิ้นเชิง
“รอน,ขอบคุณพระเจ้านายอยู่ที่นี่, บาซิลิสก์กำลังจะมา, พวกเราต้อง…..” แฮร์รี่อุทานอย่างกระวนกระวาย
“ฉันรู้, ฉันเป็นคนเรียกมันมาเอง” รอนพูดพร้อมกับรอยยิ้มประหลาด
“นายเรียก?,นี่นายหมายความว่าอะไร?” แฮร์รี่และเฮอรืไมโอนี่มองไปที่เขาด้วยท่าทางประหลาดใจ
“ฉันหมายความว่าทุกๆอย่างฉันเป็นคนทำ” รอนกล่าวพร้อมกับเผยรอยยิ้มที่ชัดเจนยิ่งขึ้น “แฮร์รี่ พอตเตอร์, ฉันอยากจะเจอกับเธอมานานแล้ว, ท่ามกลางนักเรียนที่ฮอกวอตส์ทุกคน เธอคือเพียงคนเดียวที่ฉันอยากจะเจอมากที่สุด!”
“รอน นี่นายพูดอะไรบ้าเนี่ย” แฮร์รี่กล่าวขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า
“อย่าเข้าไปตรงนั้น, แฮร์รี่, เขาไม่ใช่รอน, เขาคือทอม!” อีวานอุทาน
“อีวาน เมสัน!” รอยยิ้มบนริมฝีปากของรอนกลายเป็นเยือกเย็น “ไอ่เวร เลือดสีโคลนน่าสะอิดสะเอียน, ฉันคิดไว้แล้วว่าแกจะต้องเป็นตัวปัญหา, แต่ฉันไม่คิดว่าแกจะยั่วโมโหทายาทแห่งสลิธีรินที่ยิ่งใหญ่แบบนี้, ฉันจะทำให้แกต้องชดใช้, แกจะต้องเสียใจ…..”
“พอได้แล้ว, พวกเธอสี่คนทำบ้าอะไรกัน?” สเนปขัดรอน, เขาเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับใบหน้าบูดบึ้ง
เขายืนอยู่ข้างนอกและได้ยินการสนทนาของพวกเขา, สเนปขมวดคิ้ว,เขาคิดว่าสี่คนนี้เป็นบ้าไปแล้ส
วีสลีย์เป็นทายาทของสลิธิรีนเป็นมุกตลกที่ขำสุดๆสำหรับเขา, ทั้งสี่คนนี้ต้องกำลังแกล้งอำเขาอยู่
สเนปคว้าไม้กายสิทธิ์ของเขา, เขาพร้อมที่จะใช้คาถาสะกดนิ่งเพื่อทำให้พวกเขาสลบ
แต่ก่อนที่เขาจะได้ร่ายมัน, เขาได้ยินเสียงดังมาจากข้างในห้องนั่งเล่น, มันดังพอที่จะปลุกคนทั้งปราสาทให้ตื่น
“พวกโง่บ้านกริฟฟินดอร์ไม่รู้จักเวล่ำเวลาบ้างเลยรึไงว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้ว, หรือว่าพวกเธออยากจะโดนไล่ออกจากฮอกวอตส์” สเนปตะโกน
หลังจากนั้นเขาหยุดเมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามดังมาจากห้องน้ำที่อยู่ไปไม่ไกล มันเหมือนกับมีอะไรบางอย่างขนาดมหึมาตกลงมาจากท้องฟ้าและลงมาที่พื้นหิน, หอคอยกริฟฟินดอร์ทั้งหอคอยสั่นสะเทือน, ซึ่งมันเห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่อะไรที่นักเรียนสามารถทำได้
สเนปหันกลับไปแล้วมองไปที่ห้องน้ำและชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาไปที่มัน
รอยมีรอยยิ้มแปลกประหลาด, ขณะที่คนอื่นจ้องไปที่ประตูห้องน้ำด้วยความกลัว
เสียงแปลก ๆ ดังออกมาจากมัน,อะไรจะออกมา,บรรยากาศก็เริ่มตึงเครียด
อีวาน,แฮร์รี่, และเฮอร์ไมโอนี่รีบคว้าไม้กายสิทธิ์ของพวกเขาออกมา, สเนปก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแสงจางๆที่สร้างจากปลายไม้กายสิทธิ์ของเขา
พร้อมกับเสียงดังปัง,ประตูห้องน้ำหล่นลงและฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว
ท่ามกลางฝุ่น, อีวานเห็นงูยักษ์รูปร่างน่าเกลียดเลื้อยออกมา, มันมีสีเขียว, ขนาดใหญ่พอๆกับลำต้นของต้นโอ๊ค, และร่างกายส่วนบนของมันก็ชูขึ้นไปในอากาศ
“มันคือบาซิลิสก์, อย่าจ้องไปที่ตาของมัน!” อีวานตะโกนขณะที่ชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาไปที่บาซิลิสก์
จากนั้นสเนปลงมือได้รวดเร็วกว่าปกติ, ทันทีที่บาซิลิสก์พุ่งออกมาจากห้องน้ำ, แสงจางๆบนไม้กายสิทธิ์ของเขาก็ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น, มันสร้างลำแสงสีเงินสามสายและยิงไปเหมือนกับลูกธนู,มันโจมตีอย่างแม่นยำไปที่บาซิลิสก์และทิ้งรอยแผลสามรอยบนเกล็ดสีเขียวของมัน
บาซิลิสก์ส่ายศีรษะของมัน, ความเจ็บปวดดูเหมือนไปกระตุ้นให้มันโกรธขึ้น, มันสร้างเสียงร้องแสนบ้าคลั่งออกมา, ดวงตาสีเหลืองสองดวงของมันมองไปที่คนที่ต้องการจะโจมตีมัน
หลังจากนั้นมันเห็นแสงสีเหลืองพุ่งเข้ามาหามัน
คำสาปที่ทำให้ตาพล่าบอดของอีวานกระทบเข้ากับบาซิลิสก์ทำให้มันต้องปิดตาลงด้วยความเจ็บปวด
