ตอนที่แล้วตอนที่ 23 คนรู้จัก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 25 ร่างกายที่แข็งแกร่ง

ตอนที่ 24 การปล้น


ตอนที่ 24 การปล้น

.

เปรี้ยงงง!

กริ้งงงงง!กริ้งงงงง!

เมื่อค้อนกระทบลงบนกระจก สัญญาณเตือนความปลอดภัยของร้านขายเครื่องประดับก็ส่งเสียงดังขึ้นทันที

"รีบๆหน่อยสิวะ ระบบสัญญาณเตือนภัยถูกเปิดใช้งานแล้วนะโว้ย

เดี๋ยวพวกตำรวจมันก็จะแห่เข้ามาที่นี่กันแล้ว" หัวหน้ากลุ่มโจรตะโกนเสียงดัง

"บอส!กระจกมันแข็งเกินไป" โจรร่างผอมที่ทุบตู้กระจกด้วยค้อนตอบกลับด้วยเสียงที่เบา

และมีท่าทางที่ดูหวาดกลัว

เขาสังเกตเห็นเพียงรอยร้าวเป็นใยแมงมุมเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหลังจากที่ใช้ค้อนทุบอย่างเต็มที่

"หลบไป!ฉันทำเอง" โจรอีกคนหนึ่งที่ร่างกายกำยำกว่าเดินเข้ามา เขาหยิบค้อนขึ้นมาเส้นเลือดปูดโปนที่แขนแสดงถึงความแข็งแกร่งของร่างกาย

ปัง! ค้อนตกลงซ้ำบนกระจกที่ถูกทุบเป็นรอยแตกก่อนหน้าอย่างแม่นยำ

รอยแตกเริ่มขยายออกกว้างมากขึ้น

โจรร่างใหญ่ยังคงทุบกระจกอย่างต่อเนื่อง

"แย่แล้วกระจกนิรภัยกำลังจะแตกออกแล้ว!" หลาน ชิงเยว่ ที่หมอบอยู่ที่พื้น แต่ยังให้ความสนใจกับสถานการณ์นั้นกำลังตกใจกับสิ่งที่เธอเห็น

"หุบปากซะ!" โจรที่พึ่งสลับหน้าที่กับโจรร่างใหญ่มายืนอยู่ด้านข้าง หลาน ชิงเยว่ และตะโกนใส่เธอ แต่เมื่อเขาเห็นเธอมีเครื่องประดับชิ้นหนึ่งอยู่ในคอของเธอ รอยยิ้มแห่งความสุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขายื่นมือของเขาออกไปและกล่าวเสียง

ค่อนข้างดัง "ส่งสร้อยนั้นมาให้ฉันซะ!"

"ไม่!." หลานชิงเยว่ เห็นโจรยื่นมือมากำลังจะคล้าที่สร้อยคอของเธอ  เธอรีบถอยออกไปสองก้าวและก้มลงไปนั่งบนพื้น

"โอ้วว? ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะสวยมาก"โจรร่างผอมค่อนข้างตกตะลึง ด้วยที่ไม่คาดคิดว่า

หลาน ชิงเยว่ จะสวยขนาดนี้ เมื่อเขามองเห็นใบหน้าของ

หลาน ชิงเยว่ ดวงตาของเขาฉายแววหื่นกระหายใบหน้าของเขาแสดงความลามก ออกมา

"อย่าขยับไม่งั้นฉันจะยิงเธอให้พรุนเลยเชียว ฮิฮิฮิ" โจรผอมจ่อปืนไปที่ หลาน ชิงเยว่

“บัดซบเอ้ย!.แกจะหื่นอะไรตอนนี้ว่ะ เราไม่มีเวลาทำในสิ่งที่แกคิดหรอกนะตอนนี้แค่เฝ้าดูพวกมันอย่าให้ตุกติกก็พอ”

โจรร่างกำยำซึ่งทุบตู้กระจกจนแตกแล้ว ตะโกนใส่โจรผอมเสียงดังหลังจากที่เขาได้ยินเสียงดังวุ่นวาย ในเวลาเดียวกันเขาก็คว้าเครื่องประดับในตู้กระจกออกมาไปด้วยขณะกล่าว

ในขณะที่โจรที่คล้ายหัวหน้า ชี้ปืนของเขาไปที่ผู้ให้จัดการและสั่งให้เธอเปิดตู้ที่เหลือด้วยกุญแจ

"บอส เธอมีจี้หยกเกรดเอ  อยู่ที่เธอฉันจะเอามาให้" โจรผอมคนนี้ดูเหมือนจะเกรงกลัวโจรร่างกำยำที่ตะโกนใส่เขาก่อนหน้านี้มาก ด้วยใบหน้าแสยะยิ้มดูน่าเกลียดเขายื่นมือออกไปคว้าสร้อยคอของ หลาน ชิงเยว่ "ถ้าเธอขัดขืนฉันจะฆ่าเธอ"

"ไม่นะ!.." หลาน ชิงเยว่ สูญเสียท่าทีที่เยือกเย็นตามปกติของเธออย่างสิ้นเชิง เธอพยายามปกป้องจี้หยกในคอของเธอราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ

"บัดซบ!!….เธอกำลังมองหาความตาย!" โจรร่างผอมเอื้อมมือมาและคว้าไปที่คอของ หลาน ชิงเยว่ ด้วยแรงกระชากของเขาทำให้สร้อยขาดและหลุดออกจากคอเธอทันที

"เอาคืนฉันมานะ!" หลาน ชิงเยว่ รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แล่นผ่านคอของเธอ แต่เธอก็ยังยื่นมือของเธอออกไปเพื่อพยายามนำเอาจี้กลับคืนมา

"นังบ้านี่!" โจรร่างผอมเลือดขึ้นหน้ากล่าวโกรธแค้นเมื่อเขามองไปที่รอยข่วนสองรอยที่แขนของเขาซึ่งเกิดจากเล็บของ

หลาน ชิงเยว่ "ฉันจะฉีกเสื้อผ้าแกให้เหลือแต่ตัวเปล่าๆเลย!"

เขาเอื้อมมือออกไปและเริ่มฉีกเสื้อผ้าของ หลาน ชิงเยว่ ออกจากกัน

แค๊วกก!...

"กรี๊ดดด!"

ชุดสูททำงานสีฟ้าของ หลาน ชิงเยว่ รวมถึงเสื้อลำรองด้านในถูกกระชากออกจนเผยให้เห็น ไหล่และผิวพรรณของเธอที่ขาวราวหยกสลัก

"เฮ้ย..?" เมื่อหวังเสียนเห็นโจรผอมพยายามที่จะเอื้อมมือไปที่หลาน ชิงเยว่ อีกครั้งหลังจากที่ฉีกเสื้อผ้าของเธอ เขาก็ขมวดคิ้วทันที

เขารีบโอบและใชตัวเขาบัง หลาน ชิงเยว่ ไว้พลางจ้องมองไปที่โจรและพูดว่า "อย่าทำอะไรเกินไปนัก นายได้ในสิ่งที่นายต้องการไปแล้วนี่"

“ เจ้าหนูแกกำลังพยายามเล่นบทฮีโร่ช่วยหญิงงามงั้นเหรอ? โจรผอมเล็งปืนไปที่หวังเสียนจ้องหน้าเขาและยิ้มเยาะเย้ย

หวังเสียนจ้องมองที่โจรและไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาแค่ไม่อยากกระตุ้นความโกรธของโจรให้มากขึ้น หลาน ชิงเยว่ ที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ตกใจและกลัวมากเธอนิ่งแข็งเป็นหินอย่างสมบูรณ์

"ฉันจะแก้ผ้าของเธอออกต่อหน้าแกเลยล่ะไอ้หนู!" โจรผอมแห้งหัวเราะอย่างน่าเกลียด

ขณะที่เขาพูดเขาก็ยังชี้ปืนไปที่หวังเสียนด้วยมือเดียวในขณะที่อีกข้างเอื้อมมือไปหา หลาน ชิงเยว่

หลาน ชิงเยว่ กลัวมากและจับแขนของหวังเสียนไว้แน่นทันที

"ไอ้ชั่ว!..เอ้ยยย" หวังเสียนมองไปที่โจรที่กำลังยื่นมือของเขามาด้วยรอยยิ้มที่น่าขยะแขยง

“กร๊อบบ..!”

ในตอนนี้เองหวังเสียนก็ลงมือทันที เขาเอื้อมมือไปจับแขนของโจร

มือของเขาแข็งแกร่งเหมือนดั่งกงเล็บมังกรเขากำลงบนแขนของโจรโดยตรง และบดขยี้แขนของโจรหักละเอียดโดยทันที

ผลัวะ!

เขายกขาขึ้นแล้วเตะเข้าที่หน้าอกของโจร พลังอันแข็งแกร่งของเขาส่งโจรร่างผอมปลิวกระเด็นเข้าไปปะทะผนังโดยตรงทันทีและฟุ๊บสลบลงไปเนื่องเจ็บปวดที่รุนแรงของลูกเตะ

"ไอ้ขยะเอ้ยยย! ใช้งานอะไรไม่ได้เรื่องเลยซักอย่าง’" โจรอีกสองคนได้ยินเสียงการต่อสู้ดังขึ้น พวกเขาดึงปืนออกมาทันที

หวังเสียนเห็นโจรสองคนเล็งปืนมาที่เขา ทันใดนั้นเหงื่อเย็นๆ

ก็แตกออกจากเต็มหน้าผากของเขาทันที

หลาน ชิงเยว่ ก็มองไปที่พวกโจรที่เล็งปืนมาที่พวกเขาด้วยความสยองขวัญ ตกใจกลัวเธอหนาวเย็นไปทั้งตัว

"ตายซะ!"

ปัง! ปัง!

เมื่อเธอได้ยินเสียงปืนเธอรู้สึกกลัวและรู้สึกว่าความตายกำลังเรียกหาเธอ

อย่างไรก็ตามในขณะนั้นร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาหาเธอและกอดเธอไว้แน่น

"ซี๊ดด!..โอ้ยย!..เชี่ยเอ้ยเจ็บจริงๆ!"

หวังเสียนรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่ขยายออกมาจากทางด้านหลัง อย่างไรก็ตามหลังจากความรู้สึกเจ็บปวดค่อยๆสงบลงเขาก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บอีกเลย

"ร่างกายของฉันสามารถทนกระสุนปืนได้"

หวังเสียนประหลาดใจ เหตุผลที่เขาไม่ได้ลงมือทำอะไรตั้งแต่แรกเพราะอีกฝ่ายมีปืน เขากลัวว่าด้วยความทนทานของร่างกายของเขามันจะยังคงไม่เพียงพอที่จะทนต่อการโจมตีของกระสุน

"ไม่ไม่ อย่าพึ่งขยับ" เขาพูดเบา ๆ กับ หลาน ชิงเยว่ ในอ้อมแขนของเขา

"คุณ! ... คุณเป็นอะไรไหม หวังเสียน" น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของ หลาน ชิงเยว่ เธอได้ยินเสียงปืนสองกระบอกไม่ดังมากนักแต่รู้สึกได้ว่ากระสุนชนหลังเขา ปืนน่าจะติดตั้ง ที่เก็บเสียงไว้

"ฉันขอโทษนะ ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรต่อต้านพวกมันเลย

จี้หยกอันนั้นเป็นของดูต่างหน้าของคุณยายฉัน

เมื่อยายเสียไป... ฉันขอโทษ" หลาน ชิงเยว่ พูดด้วยน้ำตานองหน้าขณะที่เธอคิดว่าหวังเสียน ได้รับบาดเจ็บจากกระสุน

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นอะไรมากหรอก"หวังเสียนส่ายหัวและบอกเธอ

"ฉันขอโทษด้วยนะขอโทษด้วยที่ทำให้คุณถูกยิง" หลาน ชิงเยว่ กอดที่ตัวของหวังเสียนขณะที่เธอร้องไห้

ให้ตายเถอะ ผู้หญิงนี่วุ่นวายจริงๆ ถ้าเธอไม่ได้ต่อต้านก่อนหน้านี้ตอนโจรคนนั้นสั่งให้ส่งสร้อยให้ก็คงไม่มีเรื่อง

มาตอนนี้เธอยังจะมาร้องไห้เสียงดัง ดึงดูดความสนใจจากพวกโจรอีกล่ะ?

ทำไมเธอถึงไม่มีท่าทางของราชินีน้ำแข็งตอนนี้ล่ะ?

"รีบไปกันเถอะผ่านไปสามนาทีแล้ว พวกตำรวจคงกำลังมา

เราต้องรีบแล้ว!" ในขณะนี้โจรที่เป็นหัวหน้าตะโกนบอกโจรร่างกำยำ

"โอเค บอส"

โจรทั้งสองรีบมุ่งหน้าไปยังทางออกอย่างทันที

"หัวหน้าเราจะทำอย่างไรกับเพื่อนของเรา" โจรมองไปที่เพื่อนของเขาบนพื้นและถามอย่างสงสัย

"ช่างไอ้โง่นี่เถอะ! ปล่อยมันไว้ที่นี่"

หัวหน้ามีท่าทางเย็นชาขณะเปิดประตูอย่างแรง

"รีบไปกันเถอะ!"

ในขณะนี้หวังเสียนพยายามแกะแขนของ หลาน ชิงเยว่ ออกอย่างเงียบ ๆ

ก่อนที่ หลาน ชิงเยว่ จะตอบสนองได้ทันหวังเสียนพลิกตัวขึ้นและพุ่งหมัดเข้าใส่โจรคนหนึ่งโดยตรง

พลั๊ก!

หวังเสียนปัจจุบันมีความแข็งแกร่งมหาศาล เขาชกหมัดของเขาบนหลังของโจรโดยตรงในขณะที่โจรไม่ทันได้ระวังตัวทำให้เขาล้มโจรคนหนึ่งลงได้สมบูรณ์

เสียงที่ดังสนั่นเมื่อโจรร่างกำยำล้มลงกับพื้น

แมร่ง..เอ้ย!

โจรอีกคนตอบสนองต่อสถานการณ์ได้เร็วกว่าที่หวังเสียนคาดไว้มาก

"ตายยย" โจรคนนั้นชกหมัดไปที่ใบหน้าของหวังเสียนอย่างรวดเร็ว

"นี่...เขาแข็งแกร่งมาก!"

หวังเสียนตกใจ แต่ก็ไม่กลัว เขายกหมัดของเขาป้องกันที่หัวของเขาไว้

ผั๊วะ!

เขารู้สึกว่าหมัดของตัวหัวหน้าโจรนี้หนักมากและเขาแข็งแกร่งจริงๆ

อย่างไรก็ตามระดับของโจรนั้นก็ยังอ่อนแอกว่าเขาเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามโจรยังระดมหมัดชกเข้าใส่เขาอย่างต่อเนื่อง แต่หวังเสียนก็สวนหมัดออกไปเช่นกัน

ตูมม!

เสียงที่ดังชัดเจนและคมชัดและใบหน้าของโจรที่แสดงออกมาก็น่ากลัวเป็นอย่างมาก

…………

จบบท

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด