ตอนที่ 16

ตอนที่ 16

ฟ่อ ฟ่อ

ลูกอสรพิษทั้ง 6  ตัว เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ

ซูฮยอนเชื่อว่าอีกไม่นาน พวกมันคงมีขนาดเท่ากับแม่ของมัน

เขี้ยวที่แหลมคมของมันเริ่มโผล่ออกมาให้เห็น

ต่อมพิษของมันก็พร้อมใช้งานแล้วเช่นกัน

<>

เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนครึ่ง

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ซูฮยอนไม่มีเวลาไปดูแลเจ้าอสรพิษมากนัก

เพราะเขามั่วแต่เสียเวลาในการล่ามอมสเตอร์อยู่

แต่ไม่ต้องห่วง มีชาวบ้านพลัดเปลี่ยนกันไปดูแลอยู่เป็นประจำ

“เป็นไงบ้างวันนี้” ซูฮยอนถามชาวบ้าน 6 คน ที่ค่อยทำหน้าที่ดูแลพวกมันเป็นหลัก

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคุ้นเคยกับเจ้า อสรพิษ แล้ว

“มอนสเตอร์รอบๆหมู่บ้านเริ่มไม่ค่อยมีแล้ว ผมคิดว่าพวกเราควร งดออกล่าชั่วคราวดีกว่า”

“แล้วอาหารหล่ะ เจออะไรไหม”ซูฮยอนพูด

“เราค้นพบเมล็ดพันธุ์ของข้าวสาลีและมันฝรั่งที่หมู่บ้านรกล้าง ผมคิดว่าอาหารของหมู่บ้านจะพอกินไปอีก 3 เดือน”

“อืมดีมาก ค่อยๆค้นหาอาหารต่อไป ถ้าเจอพวกพืชผลที่สามารถปลูกได้จะดีมาก”

“รับทราบครับ”

หมู่บ้านแห่งนี้เริ่มมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

ถ้าคุณไม่ออกนอกหมู่บ้าน คุณก็จะปลอดภัยจากเหล่ามอนสเตอร์

ไม่ต้องมีชาวบ้านสังเวยชีวิตเป็นอาหารของเจ้าอสรพิษอีกต่อไป

เมื่อก่อนชาวบ้านทุกคน ต่างกังวลเรื่องอาหารของเจ้าอสรพิษ ว่าจะเพียงพอต่อพวกมันทั้ง 6 ตัวหรือไม่

แต่ในเมื่อมีซูฮยอนค่อยล่ามอนสเตอร์มาให้พวกชาวบ้าน

ทำให้ชาวบ้านคลายความกังวลไปได้อีกหนึ่งอย่าง

<>

ถึงแม้ซูฮยอนจะไม่รู้ว่าหมู่บ้านแห่งนี้ ใช่หมู่บ้านที่ล้มสลายในอนาคตหรือป่าว

แต่เขาจะพยายามรักษาหมู่บ้านแห่งนี้ให้ได้

<>

เดือนที่ผ่านมาซูฮยอนรู้สึกว่ามอนสเตอร์รอบๆหมู่บ้านเริ่มลดลง

ไม่ทราบว่ามันกลัวอสรพิษล่าเนื้อ หรือ โดนซูฮยอนจับฆ่าไปหมดแล้วกันแน่

ถึงแม้เจ้าอสรพิษล่าเนื้อจะสามารถปล่อย ฟีโรโมน ได้แล้วก็ตาม

แต่ถ้ามีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งมาล่ะก็

หมู่บ้านแห่งนี้ก็คงถูกทำล้ายอยู่ดี

ตุบ ตุบ

ซูฮยอนเดินออกมาจากชั้นใต้ดิน

ในหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ชาวบ้านมีการเปลี่ยนแปลงไปมากพอสมควร

“ว๊าว นั้นมัน พี่ฮีโร่นี่น่า”

“พี่ฮีโร่ พี่ไปไหนมา”

“พ่อหนุ่ม จะออกไปล่ามอนสเตอร์นอกหมู่บ้านอีกแล้วเหรอ”

เมื่อชาวบ้านพอเจอซูฮยอน พวกเขาจะทักทายซูฮยอนอย่างเป็นมิตร

ความหวาดระแวงที่มีต่อซูฮยอนถูกลบหายไปจากประวัติศาตร์

ในตอนนี่

สายตาของพวกชาวบ้านต่างยกย่อง ซูฮยอนเป็นฮีโร่ของพวกเขา

ซูฮยอนรู้สึกหนักใจทุกครั้งที่เห็นชาวบ้านมองเขาด้วยสายตาเทิดทูน

โดยเฉพาะกับเด็กๆที่เรียก ซูฮยอน ว่าฮีโร่ ด้วยความใส่ซื่อบริสุทธิ์

ซูฮยอนเดินออกมาได้ไม่นานเขาก็มาเจอกลับ แม่ของเมลลี

“คุณแม่เมลลี เด็กน้อยเมลลีสบายดีใช่ไหมครับ เดียวผมขอเดินตรวจรอบๆหมู่บ้านสักหน่อย เพื่อมีเจ้ามอนสเตอร์มาเดินเพ่นพ่านแถวนี้”

“เด็นน้อยคนนั้นสบายดี เธอทำงานหนักทุกวันเลยนะ อย่าหักโหมจนเกินไปหล่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าทีของผม”

บททดสอบของชั้นที่ 10

ซูฮยอนใกล้จะทำมันสำเร็จเต็มที

มันเหลืออีกแค่นิดเดียวเท่านั้น

ในขณะที่เจ้าอสรพิษน้อยกำลังเติบโตขึ้น

คะแนนความสำเร็จของเขาก็เพิ่มขึ้นแทบทุกวัน

<>

ณ. ตอนนี้ ซูฮยอนกังวลว่าถ้าเขาออกจากชั้นนี้ไป หมู่บ้านแห่งนี้จะอยู่ได้ไหม

เจ้าอสรพิษน้อยจะทำหน้าที่ของมันได้ดีหรือป่าว

“เวรจริงๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว”

เมื่อซูฮยอนกำลังใช้ความคิด เขาก็เผลอสบถคำพูดแรงๆออกไปโดยไม่รู้ตัว

ทั้งแม่เมลลี และเด็กน้อยทุกคน ที่มาดูซูฮยอนต่างถอยหลังออกไปอย่างตกใจ

“อะไรคะ เกิดอะไรขึ้น”

“อ่าา ป่าวครับไม่มีอะไร”

ซูฮยอนสายหัวไปมาเพื่อปฏิเสธ

เขาหันหลังกลับไปมองเด็กน้อยที่มีอาการหวาดกลัว

“ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่ต้องกลัว”

ซูฮยอนพยายามทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้น เพื่อหวังว่าเด็กๆจะหายกลัวเขา

แต่ดูเหมือนความพยายามของเขาจะสูญเปล่า

เมื่อซูฮยอนรู้ว่าไม่ได้ผล

เขาจึงเลิกสนใจมัน แล้วไปสนใจบททดสอบในชั้นที่ 10 แทน

[สำเร็จแล้ว: 99 เปอร์เซ็นต์]

ทำไมกัน..

ระดับความสำเร็จมันค้างอยู่ที่ 99 เปอร์เซ็นต์ มาหลายวันแล้ว มันไม่ขยับไปไหนเลยสักที

ก็เห็นอยู่ว่าหมู่บ้านแห่งนี้ คงอยู่รอดปลอดภัย

แต่ทำไมมันถึงไม่ขึ้นสักที อีกแค่ 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น

<>

หรือว่า หอคอยแห่งการทดสอบจะมีปัญหา

ไม่น่าใช่ เพราะในหอคอยแห่งการทดสอบมันไม่เคยโกหก

ที่มันไม่ 100 เปอร์เซ็นต์สักที แสดงว่าหมู่บ้านแห่งยังคงมี ภัยพิบัติซ่อนอยู่

ซูฮยอนคิดว่าเมื่อเขาเปิดโปงหัวหน้าหมู่บ้านและทำการฝึกฝนเจ้า อสรพิษ จนเชื่องได้

บททดสอบคงจบลงอยู่แค่นี้..

แต่เขากลับคิดผิด

<>

เป้าหมายของซูฮยอนคือการเคลียร์ชั้นที่ 10 ให้ได้อย่างสมบูรณ์

แต่แผนการที่ว่างไว้ กลับหยุดชะงักอยู่กับที่

ดูเหมือนเขาต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้เป้าหมายของเขา สำเร็จลุล่วง

<>

ความคิดแปลกๆ พิเรนๆ เริ่มเกิดขึ้นมากมายภายในหัวของเขา

แต่ซูฮยอนก็ไล่ความคิดที่ไร้สาระทิ้งไปทันที

<>

ซูฮยอนเริ่มเดินทางออกจากหมู่บ้านอีกครั้ง

รอบหมู่บ้านไม่มีมอนสเตอร์แม้แต่นิดเดียว มันเงียบเมื่อป่าช้า

เหตุผลเป็นเพราะซูฮยอนบ้าเลือดเกินไปหน่อย

เขาล่าพวกมันจนเกือบสูญพันธุ์

<>

วันนี้เขาต้องหาสาเหตุให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ทำไมคะแนนถึงไม่ขยับเลยสักนิด

ถึงแม้ท้องฟ้าจะมืดแล้ว แต่ซูฮยอนก็ไม่ได้รีบกลับหมู่บ้านแต่อย่างใด

ซูฮยอนเดินออกสำรวจรอบๆหมู่บ้านเป็นรอบที่ 2

และแล้วความพยายามของเขาก็สัมฤทธิ์ผล

ซูฮยอนรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจับตาดูเขาอยู่

ซูฮยอนก้มมองดูใต้ฝ่าเท้าของเขา

สิ่งที่เขากำลังตามหามันอยู่ใต้ดินนี้เอง

“แกอยู่นี้เองเหรอ ปล่อยให้ฉันหาแกตั้งนาน”

มอนสเตอร์ใต้ดินเมื่อถึงช่วงเช้าพวกมันจะพากันจำศีล

ทำให้ซูฮยอนไม่สามารถสัมผัสมันได้

แต่พอตกดึก มันเป็นช่วงออกหาล่าอาหารของมอนสเตอร์

มันเลยทำให้ซูฮยอนสามารถรู้ตัวตนของมันได้ทันที

ซูฮยอนหยิบดาบขึ้นมา แล้วร่ายเวทย์ เพลิงพิโรธ ลงไปในดาบ

ขนาดลูกไฟของสกิลเพลิงพิโธ มันดูยิ่งใหญ่กว่าครั้งก่อนมากนัก

มันเป็นผลจากการที่ซูฮยอนใช้สกิลของมันอย่างสม่ำเสมอ

ซูฮยอนพยายามดึงเอาพลังของ สกิลเพลิงพิโรธ ออกมา ให้ได้มากที่สุด

เมื่อพลังเขามาถึงขีดจำกัด

เขาก็เอาดาบทึ่มลงไปในดินทันที

ฉึก

เปลวเพลิงค่อยไหลซึมลงสู่พื้นดินอย่างช้าๆ

ไม่นาน ใต้ดินก็เกินการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ฟับ ฟับ

พื้นดินใต้เท้าของซูฮยอนเริ่มเกิดการปริแตก

หน้าดินเริ่มเปิดออกอย่างช้าๆ

ไม่นาน ตัวอะไรบ้างอย่างก็โผล่ออกมาจากพื้นดิน

ซูฮยอนกระโดดขึ้นไปในอากาศ

แล้วตรวจสอบเจ้ามอนสเตอร์ที่โผล่ขึ้นมาทันที

กี้ กี้ กี้

ไส้เดือนยักษ์

มันเป็นมอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ใต้พื้นโลก

มันไม่มีตา ไม่มีแขน ไม่มีขา

มันมีแต่ลำตัวที่ยาวใหญ่ และฟันที่แหลมคมตรงส่วนหัวเท่านั้น

ปากของมันคำรามลั่น

รูปร่างของมันคล้ายๆ กับเจ้าอสรพิษล่าเนื้ออย่างกับแกะ

<>

เจ้านี้นะเหรอ ที่เป็นภัยอันตรายของหมู่บ้าน

ลำตัวของเจ้าไส้เดือนยักษ์มีพิษร้ายแรงกว่าเจ้า อสรพิษล่าเนื้อหลายเท่านัก

ถ้าเจ้ามอนสเตอร์ ทั้ง 2 ตัว มาปะทะกัน

ซูฮยอนมั่นใจเลยว่า เจ้าอสรพิษล่าเนื้อคงกลายเป็นอาหารของไส้เดือนยักษ์แน่ๆ

<>

ซูฮยอนสังเกตการเคลื่อนไหวของมัน แล้วตรวจสอบข้อมูลไปด้วย

ไส้เดือนยักษ์ มอนสเตอร์ระดับบอส มันมีอายุขัยที่ยืนยาว

มันสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่กินอะไรเลยมากกว่า 1 เดือน

สิ่งที่ควรระวังจากมันมากที่สุด คงเป็น พิษของมัน

<>

ซูฮยอนรวบรวมสติ แล้วใช้สกิลเพลิงพิโรธอีกครั้ง

เขาพุ่งเข้าหามันด้วยความเร็วที่ตามองไม่ทัน

ฟรึบ ฟรึบ

ฉึก ฉัวะ

ด้วยความที่มันมีลำตัวที่ยาวและใหญ่

ทำให้มันหลบการโจมตีของซูฮยอนไม่ทัน

เลือดสีเขียวเข้มเริ่มไหลรินออกมาจากตัวของมันอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆซึมลงสู่พื้นดิน

ขาของซูฮยอนตอนนี้ เริ่มยืนไม่ไหว

เหตุเป็นเพราะซูฮยอนบีบอัดพลังเวทย์ลงไปทีขามากเกินไป

ทำให้ขาของเขาแบกรับพลังเวทย์ไม่ไหว  จนมันพร้อมล้มลงได้ทุกเมื่อ

กี้ กี้

ดูเมื่อว่าเจ้าไส้เดือนยักษ์จะยังไม่ตายสนิท อวัยวะบางส่วนของมันยังคงใช้ได้อยู่

“เอาหล่ะมาจบเรื่องนี้กัน”

ซูฮยอนรวบรวมพลังเวทย์ที่แห้งเหือดของเขาเป็นครั้งสุดท้าย

และตัดสินใจสะบั้นหัวมันทิ้งซะ

ฉึก

กะ..กี้

[คุณได้รับคะแนนความสำเร็จ 1,000 คะแนน]

[คุณบรรลุบททดสอบ 100 เปอร์เซ็นต์]

[คุณผ่านเคลียร์ชั้นที่ 10 ได้อย่างสมบูรณ์]

[คุณได้รับรางวัลพิเศษเนื่องจากความสำเร็จที่คุณทำ กรุณาไปที่หัวข้อ 'เลือกรางวัลพิเศษ']

[ความสำเร็จของคุณจะถูกจัดอันดับ]

[คุณอยู่อันดับแรก]

[ความแข็งแกร่งของคุณเพิ่มขึ้น 1  จุด]

[ความไวของคุณ…]

…

[คุณได้รับคะแนนความสำเร็จ 50,000 คะแนน]

[ระดับเวทย์ของคุณเพิ่มขึ้น 1 เลเวล]

[ปัจจัยเวทย์เพิ่มขึ้น 1 จุด]

[คุณจะไปชั้นถัดไปเลยหรือไหม]

คะแนนความสำเร็จได้พอๆกับสิ่งที่ซูฮยอนคิดไว้

แต่สิ่งที่เข้าดีใจคือ ระดับเวทย์ และ ปัจจัยเวทย์ ของเขาที่เพิ่มขึ้นมาอีกนิด

ที่สำคัญยังมี รางวัลพิเศษพ่วงมาด้วย

<>

“ฟู่”

ถึงแม้ซูฮยอนจะได้รับรางวัลมาเยอะแค่ไหน

แต่ตอนนี้ร่างกายของซูฮยอนเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ

เขาค่อยๆนั้งลงกับพื้นที่แห้งสนิท

เนื่องจากโดนสกิลของเขาแผดเผา พื้นดินบริเวณจึงแห้งกร้าน

ณ. เวลานี้ เขาไม่แรง แม้กระทั่งเปิดประตูมิติ กลับสู่โลกแห่งความจริงด้วยซ้ำ

เพราะ การเปิดประตูมิติกลับสู่โลกแก่งคาวมจริง มันจำเป็นต้องใช้พลังสมาธิที่มากมายมหาศาล

แต่สภาพร่างกายของเขาตอนนี่....

แม้แต่แรงเดินยังแทบไม่มี...

ดูเหมือนซูฮยอนจะโดนพิษของเจ้าไส้เดือนยักษ์เล่นงานเข้าให้แล้ว

คลิ๊ก

ซูฮยอนถอดสร้อยที่สวมใส่ไว้ออกมา แล้วถือไว้ในมือ

มันเป็นสมบัติที่เขาได้รับจากพวก แชร์ในชั้นที่ 2

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีโอกาสได้ใช้มันเลยสักครั้ง

แต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ซูฮยอนจะลองใช้

ซูฮยอนเคยอ่านคุณสมบัติของไอเทมชนิดนี้มาแล้ว ซึ่งคุณสมบัติของมันก็มีดีอยู่พอสมควร

<>

ทว่า...ข้อเสียขอมันก็มีเช่นกัน

นั้นก็คือ....เมื่อคุณใช้ไอเทมของแชร์

คุณต้องจ่ายด้วยคะแนนความสำเร็จที่คุณมี

*******

วูป วูป วูป

หลังจากซูฮยอนเปิดใช้ไอเอม แสงสว่างสีเขียวมรกตก็ล้อมรอบตัวของเขา

แต่ไม่นานมันก็จางหายไป

ซูฮยอนรู้สึกว่าพิษในร่างกายถูกขับออกไปอย่างช้าๆ

สภาพร่างกายของเขาตอนนี้เริ่มรู้สึกสบายขึ้น

<>

ไอเทมที่เขาใช้ มันสามารถฟื้นฟูสภาพร่างกายของผู้ใช้ได้สามครั้ง

ซึ่งมันเป็นไอเอมที่หายากมากๆ

แต่น่าเสียดายที่มันใช้เวลาการฟื้นฟูนานไปหน่อย

มันเลยทำให้เขาไม่สามารถใช้มันระหว่างต่อสู้ได้

ถึงไม่มีสร้อยคอของแชร์

พิษของไส้เดือนยักษ์ ก็สามารถขับออกมาได้อยู่ดี

แต่มันต้องเวลานานมากๆ

ทำให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์

*****

ถึงแม้จะสามารถขับพิษออกไปเองได้ก็จริง

แต่ถ้าคุณขจัดพิษของมันออกไปไม่หมด

มันจะทำให้บางส่วนในร่างกายของคุณเกิดอาการอัมพาตขึ้น

โชคดีที่สมบัติของ แชร์ สามารถขจัดพิษออกไปได้อย่างหมดจด

<>

เขาสามารถใช้ไอเทมอันนี้ได้อีกแค่ 2  ครั้งเท่านั้น

ซูฮยอนสันนิษฐานว่า เขาคงใช้มันแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น

เมื่อซูฮยอนรู้ว่าไส้เดือนยักษ์เป็นคู่ต่อสู้ของเขา

ซูฮยอนก็เดาล่วงหน้าไว้แล้วว่า

เขาต้องโดนพิษของมันแน่ๆ

ซึ่งเขาก็โดนจริงๆ

<>

"ฟู่ ในที่สุดก็จบสักที"

ซูฮยอนเชื่อว่า ระบบ หอคอยแห่งการทดสอบ จะไม่โกหก

เมื่อมันแจ้งเตือนว่าสำเร็จแล้ว 100 เปอร์เซ็นต์

มันทำให้ซูฮยอนไปชั้นถัดไปได้อย่างสบายใจ

โดยที่ไม่ต้องพะวงกับหมู่บ้านแห่งนี้อีกต่อไป

<>