ตอนที่ 59 แรงงานทาส
ตอนที่ 59 แรงงานทาส
รถม้าของคณะเดินทางได้หยุดลงตรงจุดพักประจำเมือง ต่อจากนี้หากทุกคนที่คิดจะเข้าเมืองจำเป็นที่จะต้องเดินด้วยเท้าต่อไปเอง เพื่อความสงบและความเรียบร้อยภายในเมือง มันเป็นเวลา 4-5 วันที่พวกเขาจากเมืองบ้านเกิดของตัวเองมา เจสเปอร์แยกตัวลงจากกลุ่มไปอย่างเงียบๆในคืนก่อนที่จะถึงเมือง ทุกคนในกิลด์ไม่มีใครทราบถึงสถานที่ที่หัวหน้ากิลด์ของตนเองไปอย่างแน่ชัดแต่สิ่งหนึ่งที่พวกเขาจำได้ไม่ลืมเลยนั่นก็คืองานที่ได้รับมอบหมายมาจากเจสเปอร์ก่อนที่จะแยกตัว
“ไปหาอะไรเติมพลังกันสักหน่อยเถอะ”
พี่สาวซันนี่ชี้นิ้วไปทางร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ผู้เล่นชอบเข้ามาพบปะกันที่นี้อยู่บ่อยครั้ง บรรยากาศภายในร้านเป็นไปอย่างคึกคัก ผู้เล่นจำนวนมากจับกลุ่มพูดคุยกันอย่างออกรส หัวข้อการสนทนามีตั้งแต่จุดเก็บเลเวล เควสต่างๆที่ได้รับมา รวมถึง กิลด์ Rising Sun ที่ก่อตั้งขึ้นมาเมื่อไม่กี่วันก่อน
“กิลด์นี้สุดยอดเป็นบ้า บอกตามตรงฉันละอยากเข้ากิลด์นี้จริงๆ หากมีการรับสมัครคนฉันจะเป็นคนแรกเลยที่จะไปต่อแถวสมัคร”
“นายนี้โง่จริงๆ หากจะพูดถึงกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดยังไงก็ต้องเป็น Blood Commander ของท่านไอเดน อยู่แล้ว นายมีตาก็หัดดูตารางจัดอันดับซะบางน่ะว่าท่านไอเดนแข็งแกร่งขนาดไหน”
“ฮ่าฮ่า ฉันไม่เห็นหัวกิลด์ Rising Sun สักคนเลยในตารางจัดอันดับ ฉันว่ากิลด์ที่นายบอกว่าสุดยอดคงจะฟลุคไปได้เควสลับอะไรมาสักอย่างถึงได้มีประกาศแบบนั้น เอายังงี้เราลองมองหาผู้เล่นกิลด์ Rising Sun กันดูไหมแล้วจับพวกมันมารีดเข่นข้อมูล แล้วนำไปขายให้กับกิลด์ชั้นนำ เชื่อฉันพวกเรารวยแน่ๆ ฮ่าฮ่า”
ทุกเกมออนไลน์มักจะมีคนแบบนี้เสมอในทุกที พร้อมที่เอาเปรียบ พร้อมที่จะเอาข้อมูลมาบรัฟกันและกันให้ตัวเองดูเหนือกว่าผู้อื่น แต่การออกตามหากิลด์ Rising Sun ที่ลึกลับคงจะเป็นไปได้ยาก เพราะระบบปิดบังตัวตนทำให้ผู้อื่นมองเห็น ชื่อกิลด์ของพวกเขาเป็นเพียงเครื่องหมาย [?????]
หลายกิลด์เลือกที่จะปิดบังตัวตนไม่ต่างกันหากไปเจอกับกิลด์คู่อริที่โกรธแค้นกันมาแต่เนิ่นนานในจุดเก็บเลเวลเพียงลำพัง ชื่อและสัญลักษณ์พวกนี้จะดึงดูดภัยเข้าหาตัวโดยยากที่จะหลีกเลี่ยง
“เฮ้อ...มีบางไหมที่คนจะเลือกไม่พูดถึงพวกเราสักวัน ตอนแรกฉันก็ชอบน่ะที่พวกเรามีชื่อเสียง แต่ยิ่งมีชื่อเสียงมากเท่าไหร่ดูเหมือนพวกเราจะตกอยู่ท่ามกลางความเกลียดชังมากขึ้นเท่านั้น เหมือนที่เจ้าเจส บอกจริงๆ”
อามมี่ถอนหายใจออกมายาวๆก่อนที่จะดื่มเครื่องดื่มให้ร่างกายสดชื่น
“คนที่ว่าคนอื่นโง่ บุคคลนั้นโง่ยิ่งกว่า คนที่ว่าคนอื่นฉลาด บุคคลนั้นคือผู้ฉลาดอย่างแท้จริง”
โบม่อนกล่าวบทกลอนอย่างเพลิดเพลินโดยเกากีตาร์เบาให้เกิดเสียงที่ไพเราะ อ่อนนุ่ม
“...”
ลูอิสไม่ได้กล่าวอะไรออกมาเพียงแต่ยิ้มให้กับบทกลอนที่โพร่งขึ้นมาเสียดื้อๆของโบม่อนยิ่งพวกเขาสนิทกันมากเท่าไหร่ ยิ่งรับรู้นิสัยของแต่ละคนมากขึ้นเท่านั้น สุดท้ายลูอิสก็ประเมินว่าทั้งปาร์ตี้มีเพียงสาวๆและตนเท่านั้นที่ดูปกติ
กลับกันคนอื่นก็มองว่าตนเองปกติดีส่วนคนอื่นๆนั้นแหละแปลกประหลาดสรุปแล้วกิลด์ Rising Sun มีใครกันบางที่ปกติดี ?
มันเป็นเวลาที่ค่อนข้างนานแล้วที่เจสเปอร์ไม่ได้ออกมาผจญภัยแบบนี้คนเดียว เขามองออกไปยังจุดหมายข้างหน้าที่ห่างไกล แผนที่ลับทางเดินใต้ดินถูกกลางออก เขายังห่างจากปลายทางอยู่ไกลมากพอสมควร แต่ก่อนที่จะออกเดินทาง เจสเปอร์จำเป็นที่จะต้องหาหมู่บ้านเล็กๆเพื่อเตรียมเสบียงที่กำลังจะหมดของตนให้เรียบร้อยเสียก่อน
การเดินทางในครั้งนี้ไม่ใช่แผนที่เจสเปอร์คิดเอาไว้ก่อนล่วงหน้าแต่อย่างใด มันเป็นสถานการณ์ที่เจสเปอร์พึ่งคิดได้ระหว่างเดินทางกลับอย่างฉับพลันเท่านั้นเอง เขาออกเดินเท้ามายังหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเมืองอัลคาเดียมากนัก เพื่อเตรียมเสบียงซึ่งมีกลุ่มผู้เล่นอยู่บางปะปรายในหมู่บ้านแห่งนี้ที่เจสเปอร์มองแล้วน่าจะมาเพื่อส่งเควสและแวะพักผ่อนก่อนกลับเข้าเมือง แม้ว่าชื่อเสียงกิลด์ Rising Sun จะโด่งดังแต่ความลับของสมาชิกในกิลด์นั้นยังเป็นความลับอยู่ ผู้เล่นที่อยู่ในหมู่บ้านจึงไม่สนใจในการมีตัวตนของชายที่พึ่งเข้ามาในหมู่บ้านสักเท่าไหร่
มีเพียงสายตาคู่นึงเป็นสายตาที่เจสเปอร์คุ้นเคยเป็นอย่างดี อยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ด้วย ไม่รู้ว่าเป็นพรหมลิขิตหรือกรรมลิขิตกันแน่ที่ต้องมาเจอกับชายคนนี้ในเวลาแบบนี้ ‘ทวิสเต็ด’
นักฆ่าฝีมือดีที่หมายหัวเจสเปอร์มานาน แม้จะเคยพลาดพลั้งเสียท่าให้กับเจสเปอร์มาแล้วแต่ก็ไม่อาจทำให้ไฟในการต่อสู้ของชายคนนี้ลดลงได้เลย เจสเปอร์รับรู้ถึงสายตาที่มองมาเป็นอย่างดีแต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจ หากทวิสเต็ดยังคงแอบติดตามตนมาอีกเขาก็จะทำวิธีเดิมคือจัดการสั่งสอน
ทวิสเต็ดยังคงทำตามสัญชาติญาณเดิมและเชื่อมั่นในการฆ่าของตัวเองเป็นอย่างมาก หลังจากที่พ่ายแพ้ให้แกเจสเปอร์ในคราวนั้น ทวิสเต็ดฝึกฝนตัวเองอย่างหนักหน่วง รับงานสังหารเป็นเท่าตัว เพื่อขัดเกลาตัวเองให้ล้ำหน้ามากยิ่งขึ้น ทวิสเต็ดแอบติดตามเป้าหมายที่เป็นชายที่ตนถูกว่าจ้างมานานอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาเลือกที่จะตามอยู่ห่างๆ ปิดบังรังสีฆ่าฟันทั้งหมดเพื่อไม่ให้ศัตรูล่วงรู้สิ่งหนึ่งที่เขาได้เรียนรู้มาจากการพ่ายแพ้ในคราวก่อนนั่นคือการที่ตนปิดบังตัวตนได้ไม่แนบเนียนพอ หากต้องปะทะกันซึ่งๆหน้าคงไม่มีทางที่จะรับมือกับ ศัตรู คนนี้ได้อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นแล้ว การลอบสังหารจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด
วันเวลาผ่านไปนานหลายวัน ทวิสเต็ดแอบติดตามเหยื่อที่ถูกหมายหัวเอาไว้มาอย่างยาวนาน และคอยสะกดรอยตามอยู่เงียบๆ การลอบสังหารในครั้งนี้ทำให้เขาแทบจะไม่ได้ออฟไลน์ออกจากเกมเลยตลอดหลายวันที่ผ่านมาเพราะกลัวว่าหากช่วงเวลาที่ออฟไลน์ไปจะทำให้คลาดกับเจสเปอร์ไปจนไม่สามารถติดตามตามได้อีก
เจสเปอร์มุ่งหน้าไปยังจุดหมายของเขาต่อไปเพื่อออกค้นหา Green Gemstone ที่มีอนุภาพในการเป็นแหล่งพลังงานเช่นเดียวกันกับ Red Yellow Blue Gemstone แต่แร่ Green Gemstone นั้นมีความพิเศษมากกว่าแร่ทั้ง 3 เหล่านั้นเพราะมันมีอนุภาพรวมทั้ง 3 แร่อยู่ในตัวของมันเอง แร่ที่มีเพียงเฉพาะที่อาณาจักรกรีนเวต้าเท่านั้น
อย่างที่ทราบว่าในโลก The Era Online มีแร่อยู่มากมายกระจัดกระจายกันไปตามแต่ละอาณาจักร แต่ละอาณาจักรจะมีแร่ที่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองอย่างเช่นอาณาจักร บลูโอเชี่ยนของสึนามิสตรอมที่มีแร่ Blue Gemstone ที่เหนือกว่าอาณาจักรอื่น ที่เหมาะสำหรับการใช้งานพลังเวทย์ แม้ Green Gemstone จะมีอนุภาพหลากหลายพลังบรรจุอยู่ภายในแต่ก็ไม่อาจสู้พลังเวทย์ที่มีอยู่ในแร่ Blue Gemstone ของอาณาจักรบลูโอเชี่ยนได้เลย และด้วยแร่นี้เองช่วยส่งผลให้สึนามิสตรอมก้าวนำล้ำหน้าผู้เล่นวอร์เมจคนอื่นๆจนแข็งแกร่งเช่นในอดีต
เจสเปอร์ไม่อาจไปแย่งชิงหรือครอบคลองแร่ที่มีค่าจากอาณาจักรอื่นๆได้ในตอนนี้เพราะ ประตูเคลื่อนย้ายยังไม่สามารถใช้งานได้ แต่ถ้าหากมันใช้งานได้เมื่อไหร่เขาจะไม่รีรอเลยที่ออกค้นหาแร่เหล่านี้มาเป็นของกิลด์ Rising Sun
โดยสถานที่ Green Gemstone เกรด B อยู่ที่ภูเขา GreengeoMountain ที่ตั้งอยู่ระหว่างเมืองอีรูไดซ์และอัลคาเดียนั้นเอง ขุนเขาที่ตั้งตระหง่านสูงใหญ่เป็นเสมือนกำแพงแบ่งเขตอย่างชัดเจน
จากข้อมูลที่เขาได้รับมา Green Gemstone เกรด B จะตั้งอยู่ภายใน สถานที่แห่งนี้ ส่วนแร่เกรดที่สูงกว่านั้นเจสเปอร์เองก็หมดปัญญาที่จะมีข้อมูลของพวกมัน ในที่สุดหลังจากที่เจสเปอร์เดินทางอยู่นานโดยมีทวิสเต็ดแอบตามหลังมาก็ได้เดินทางมาถึงขุนเขาGreengeoMountain ที่สูงชันนี้สักที โดยปากทางเข้าขุนเขาลูกนี้ จะต้องทำการปีนขึ้นไปอย่างน้อย 1-2 พันเมตรเลยทีเดียวโดยมีมอนสเตอร์จำนวนมากหากินอยู่ทั่วขุนเขาแห่งนี้
“ดูสิว่า นายจะพอมีประโยชน์สำหรับฉันบางไหม”
เจสเปอร์พูดกับตัวเองในใจ การที่เขาเลือกให้ทวิสเต็ดติดตามมาด้วยในครั้งนี้โดยไม่กำจัดทิ้งตั้งแต่แรกก็เพราะต้องการให้ ทวิสเต็ดช่วยกำจัดฝูงมอนสเตอร์ที่หลายล้อมทางขึ้นให้กับเขานั่นเอง แต่ลึกแล้วเขาเองก็ต้องการเห็นพัฒนาการของชายที่ชื่อทวิสเต็ดนักลอบสังหารอับดับ 1 ในโลกใต้ดิน ว่าจะมีคุณค่ามากพอที่เจสเปอร์จะนำมาร่วมทีมได้หรือไม่.
เจสเปอร์เริ่มไต่ขึ้นเขาด้วยขาทั้งสองข้างของตัวเอง รอบๆมีฝูงกวางที่อ่อนแอ คอยแอบมองอยู่ห่างๆเป็นกำลังใจให้กับเขา ? คงจะเป็นความคิดโลกสวยเกินไปหน่อย ฝูงกวางที่กำลังแอบมองแท้ที่จริงแล้วมันกำลังหลบมอนสเตอร์ที่ดุร้ายฝูงใหญ่อยู่นั้นเอง
ฝูงลิงที่เกาะอยู่ตามกิ่งไม้ส่งเสียงร้องเสียงดัง ในมือที่ห้อยโหนอยู่บนกิ่งไม้ ถืออาวุธดาบ หอก อันแหลมคมเอาไว้อยู่ในมือ ‘ฝูงลิงนักรบ’ ส่งเสียงร้องแจ้งเตือนถึงผู้บุกรุกที่ล่วงล้ำเข้ามาในเขตของพวกมัน
‘เจี๊ยก!! อุว้าคคค!!’
ยิ่งเขาก้าวเดินเข้าไปมากขึ้น พวกมันยิ่งร้องกันเสียงดัง หอกแหลมๆพุ่งตรงลงมาจากต้นไม้พุ่งเข้าหาเจสเปอร์ด้วยความแม่นยำ เขากระโดดหลบออกไปด้านข้างอย่างช่ำชองพร้อมกับยกดาบอีเทอนัลวอร์เบลดให้กระชับพร้อมโจมตี
ฝูงลิงนักรบที่ว่องไวเหวี่ยงร่ายกายของพวกมันปีนป่าย ทางนู้นที่ทางนี้ที่ เพื่อให้เหนื่อยของพวกมันสับสนและเมื่อศัตรูไขว่เขว พวกมันก็พร้อมที่จะจู่โจม ลิงเป็นสัตว์ที่ฉลาดคล้ายคลึงมนุษย์มากที่สุดในโลก เพราะฉะนั้นวิธีการรับมือกับพวกมันจึงค่อนข้างที่จะยุ่งยากอยู่บางเล็กน้อย
เจสเปอร์ปล่อยให้พวกมันปีนป่ายต้นไม้อยู่บนนั้นต่อไปพร้อมกับเดินหน้าขึ้นขุนเขาไปเรื่อยๆ หอกและก้อนหินถูกขว้างปาลงมาหมายจะยั่วยุเขี้ยวที่แหลมคมอ้าออกเพื่อท้าทาย แต่เขาก็ยังทำลักษณะเดิมอย่างต่อเนื่อง มองพวกมันแต่ไม่จู่โจม ระวังพวกมันแต่ไม่ได้เกรงกลัว เมื่อลิงนักรบรู้ว่าตัวเองข่มขวัญศัตรูไม่ได้ มันก็เริ่มจะกระโดดลงมาจากต้นไม้เพื่อปิดล้อม
เมื่อลิงนักรบลงมาจากต้นไม้ ความได้เปรียบทางธรรมชาติก็หมดไป เจสเปอร์เคลือบธาตุลงที่ใบดาบด้วยความชำนาญก่อนที่จะวิ่งเข้าใส่ฝูงลิง พละกำลังของลิงนักรบแม้จะอยู่ระดับเดียวกับเจสเปอร์แต่ท่าทางและสรีระที่ไม่เหมาะสมให้ถืออาวุธที่หนักเช่นนี้ทำให้ลิงนักรบไม่สามารถต้านรับการโจมตีที่รุนแรงได้นานมากนัก
บางตัวรับดาบของเจสเปอร์ได้ 2-3ครั้งก็ล้มเซ เสียการทรงตัว ตกเป็นค่าประสบการณ์ชั้นดีให้เจสเปอร์ได้ฉกฉวย ฝูงลิงที่ขาดกลัววิ่งลนลานหมายจะปีนขึ้นต้นไม้เพื่อนี้เอาตัวรอดบางตัวทำสำเร็จ บางตัวต้องจากไป กอดบาดแผลของพวกมันที่เหลือรอดรีบวิ่งหายเข้าไปในดงต้นไม้ที่หนาทึบ มองดูศัตรูที่ย่างกายเข้ามาในอาณาเขตของพวกมันด้วยความจำยอม ศัตรูพวกมันจากไปแล้ว
พวกมันรอดตายจากการท้าทายศัตรูที่แข็งแกร่งเกินกำลังของพวกมัน บาดแผลที่ได้รับหนักหนาเกินไป ฝูงลิงนักรบที่หนีรอดต่างบาดเจ็บไม่มากก็น้อยจากน้ำมือศัตรูเมื่อครู่
ศัตรูพวกนี้คือสัตว์ประหลาด พวกมันจะต้องสอนลูกหลานเผ่าพันธ์มันไม่ให้เข้าใกล้สัตว์ประหลาดชนิดนี้อีกแต่คล้อยหลังไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง ฝูงลิงก็ร้องส่งเสียงด้วยความหวาดกลัว เสียงร้องดังทุกข์ระทมยิ่งหนักพวกมันกรีดร้องสุดเสียง เขี้ยวที่แหลมคมที่ไร้พิษสงกำลังร้องออกมาเพื่ออ้อนวอนสัตว์ประหลาดอีก 1 ตัวที่เหยียบย่างเข้ามา เนื้อตัวของสัตว์ประหลาดเต็มไปด้วยเลือด มีดที่มันถือทั้ง 2 ข้างมีกลิ่นคาวเลือดเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว
ฝูงลิงนักรบถูกกำจัดจนหมดสิ้น เสียงลมหายใจเหนื่อยหอบจากการฆ่าสังหารเมื่อครู่ทำให้ทวิสเต็ดต้องนั่งลง เช็ดคราบเลือดให้ออกจากร่างกาย เขาสังหารมอนสเตอร์ไปตามทางมาตลอดตั้งแต่ขึ้นเขามา ในที่แรกเพียงเพื่อไม่อยากถูกรบกวนจากมอนสเตอร์พวกนี้ แต่ยิ่งขึ้นเขามาไกลมากขึ้นเท่าไหร่ตนก็ต้องฆ่านี้มากขึ้นเรื่อยๆ ผิดกับเจสเปอร์ที่เดินสบายๆไปทั่วขุนเขา
ที่ทวิสเต็ดรู้สึกแบบนี้ก็ไม่มีส่วนผิดนัก เจสเปอร์เพียงแค่ลากฝูงมอนสเตอร์ที่ขวางทางให้ออกห่างจากปากทางเข้าขุนเขา Greengeo Mountain ก็เท่านั้นเอง เพียงแต่ว่าทางที่ลากไปเขาจงใจลากเข้าหาทางที่ทวิสเต็ดจะต้องผ่านขึ้นมาก็เท่านั้นเอง การลากมอนทิ้งเป็นส่วนหนึ่งของเกมออนไลน์มาช้านานเมื่อผู้เล่นต้องการจะหลีกเลี่ยงการต่อสู้เพื่อไปให้ถึงเป้าหมายโดยเร็วก็คือการลากมอนไปทิ้ง
แต่คนที่ต้องรับผมของการกระทำนี้คือ นักฆ่าอันดับ 1 ในโลกใต้ดินอย่างทวิสเต็ดที่กลายเป็น ‘แรงงานทาส’ที่มีหน้าที่ในกวาดล้างฝูงมอนสเตอร์ที่เจสเปอร์ลากทิ้งเอาไว้โดยไม่รู้ตัว
ค่าประสบการณ์ถูกหารครึ่งระหว่างเจสเปอร์กับทวิสเต็ด แม้เขาไม่จบการสังหารด้วยตัวเองแต่ค่าความเสียหายที่ทำเอาไว้ก็ทำให้เขาได้รับค่าประสบการณ์จากการกระทำในครั้งนี้เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งประหยัดเวลาในการปีนขึ้นขุนเขาไปได้หลายนาที
ส่วนไอเท็มที่ตกลงมา เจสเปอร์หาได้สนใจพวกมันเขายินดีมอบให้กับทวิสเต็ดแรงงานทาสผู้แข็งแกร่งเป็นผู้รับไปก็แล้วกัน...
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
