HPST ตอนที่ 45: การโจมตีครั้งที่สาม
HPST ตอนที่ 45: การโจมตีครั้งที่สาม
นักเรียนหลายคนที่นั่งอยู่ข้างเตาผิงพึ่งมองไปที่กอยล์กับแครบบ์ที่กำลังทำร้ายมัลฟอย
“พระเจ้า,พวกเขาทำอะไรกัน?” นักเรียนปีห้าถามอย่างประหลาดใจ
“ฉันสุดจะทนกับเขาแล้ว!” อีวานตะโกน
“ใช่ ฉันก็เหมือนกัน” แฮร์รี่ตอบเสียงดัง
ทั้งสองคนกำลังหัวร้อน, อีวานเตะมัลฟอยอีกครั้ง ทันใดนั้นพวกเขาก็รีบออกมาจากห้องนั่งของสลิธิรีนและวิ่งไปที่ห้องน้ำชั้นสาม
“อีวาน นั่นมันเยี่ยมมาก! ดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครแถวนี้ด้วย” แฮร์รี่ยิ้มเยาะ “นั่นเป็นของขวัญวันคริสต์มาสที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน,ได้กระทืบมัลฟอยในวันคริสต์มาส”
“ดูที่หน้าของมัลฟอยสิ ฉันยังอยากจะถ่ายรูปและเอาไปใส่ในหนังสือพิมพ์เลย” อีวานกล่าว
“แต่พวกเราหุนหันพลันแล่นเกินไปหรือเปล่า?” แฮร์รี่พูดเมื่อความตื่นเต้นของเขาลดลง
“จากการปรุงน้ำยาสรรพรสเพื่อแปลงเป็นนักเรียนสลิธิรีนและทำร้ายมัลฟอย ทุกอย่างเป็นการละเมิดกฏของโรงเรียนอย่างรุนแรง หากพวกเราถูกจับได้ พวกเราถูกไล่ออกจากโรงเรียนแน่นอน”
“ไม่ต้องกังวลไป ไม่มีใครรู้ว่าพวกเราทำ” อีวานกล่าว “ในสายตาของคนอื่น มันเป็นฝีมือของแครบบ์กับกอยล์ที่ทำร้ายมัลฟอย”
“ถ้าเราทำตัวตามปกติพวกเราน่าจะปลอดภัย”
แฮร์รี่หยุดและพูดว่า“เดี้ยวก่อน พวกเรายังกลับไม่ได้ เฮอร์ไมโอนี่ยังอยู่ในห้องทำงานของของสเนป”
“ฉันเกือบจะลืมไปแล้ว พวกเราต้องหาทางช่วยเธอออกมา”
ทั้งสองคนแอบมาที่ประตูห้องทำงานของสเนปเงียบๆ พวกเขาพยายามเงี่ยหูฟังแต่ไม่มีเสียงออกมาจากข้างใน
“ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย” อีวานพูดเบาๆ
“บางทีพวกเราอาจทำให้เกิดความวุ่นวายแล้วล่อให้สเนปออกมา” แฮร์รี่กล่าว
ขณะเดียวกับที่เขาพูดจบ เขาเห็นว่าพวกเขานั่นกำลังจะกลับเป็นร่างเดิม
เวลาของพวกเขาทั้งสองใกล้หมด ทั้งสองกำลังค่อยๆเปลี่ยนกลับเป็นตัวของพวกเขา
มันเป็นหายนะและย่ำแย่กว่านั้นคือเฮอร์ไมโอนี่ยังอยู่ข้างในห้องทำงานของสเนป
การนึกว่าเฮอร์ไมโอนี่เปลี่ยนกลับมาเป็นตัวเธอเองภายใต้การจ้องมองแสนเย็นชาของสเนป เป็นอะไรที่แค่คิดก็น่ากลัวแล้ว
“ไม่ พวกเราไม่มีเวลาแล้ว!!!” อีวานพูดขณะเขาเตะประตูเพื่อเปิด
หลังจากนั้นพวกเขาเห็นสเนปนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้า และขวดยาที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเขา
เฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา เธอตัวซีดเหมือนกับพระจันทร์
“แครบบ์ กอยล์ พวกเธอมาทำอะไรที่นี่?” สเนปมองพวกเขาพร้อมขมวดคิ้วอย่างน่ากลัว
“ศาสตราจารย์ เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น! เป็นเดรโกที่ถูกใครบางคนทำร้ายในห้องนั่งเล่น เขากำลังนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น และพวกเราไม่รู้ว่ายังทำอะไรดี” อีวานตะโกน
“ใช่ คุณควรจะไปดู” แฮร์รี่กล่าวอย่างเร่งรีบ
“ทำร้าย!? พวกเธอสองคนมันโง่ ทำไมไม่พาเขาไปห้องพยาบาล”
“พวกเรา…….” อีวานอึ้ง หลังจากนั่นเขากังวลและพูดขึ้น “เราไม่แน่ใจว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับการโจมตีสองครั้งก่อนหรือเปล่า”
เพราะแสงสลัวๆในห้อทำงาน, สเนปไม่ได้สังเกตว่าหน้าของอีวานไม่เหมือนแครบบ์ตามปกติ
“พวกเธอรออยู่ที่นี่ จับตาดูเธอไว้จนกว่าฉันจะกลับมา” สเนปคว้าไม้กายสิทธิ์และวิ่งตรงไปที่ห้องนั่งเล่นของบ้านสลิธิรีน
“ไปกันเถอะ!” แฮร์รี่กับอีวานพูดเมื่อพวกเขาเห็นสเนปจากไป อีวานและแฮร์รีจับเฮอร์ไมโอนี่แล้ววิ่ง
“ขอบใจนะ!” เฮอร์ไมโอนี่พูดะร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เขาขู่ฉันว่าจะให้สัจจะเซรุ่มกับฉัน ถ้าฉันไม่บอกความจริงกับเขา”
“สัจจะเซรุ่ม?”
“ใช่” เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้า “แต่เขาก็ไม่ได้ทำน่ะ เขามั่นใจว่าเขาเดาออกว่าฉันเป็นใคร ดังนั้นเขาจึงแค่นั่งรอให้ผลของน้ำยาสรรพรสหมดไป แต่ขอบใจที่พวกนายเขามาได้ทันเวลา ผลของยาจึงยังไม่ทันหมด”
“พวกเราต้องรีบกลับไปที่ห้องน้ำชั้นสามแล้ว”
แฮรร์รี่รู้สึกว่าเท้าของเขาเริ่มจะเล็กลงดังนั้นรองเท้าของเขาตอนนี้ใหญ่เกินไป แลตอนนี้เขาจับเสื้อผ้าของเขาตอนที่เขาวิ่ง
หลังจากนั้นเขาเหมือนจะสะดุดเข้ากับบางอย่างและหกล้มลงพื้นอย่างแรง
อีวานและเฮอร์ไมโอนี่หยุดวิ่ง และด้วยแสงสลัวๆจากเทียนไข พวกเราสามารถเห็นไดเว่าแฮร์รี่สะดุดกับอะไร
ทั้งสองคนประหลาดใจ
“มันเป็นจัสติน เขาถูกทำร้าย…..” เฮอร์ไมโอนี่นำมือไปปิดปากของเธอเพื่อห้ามไม่ให้ตัวเองกรีดร้อง
ข้างหน้าของพวกเขา จัสตินกำลังนอนอยู่กับพื้น เขาตัวแข็งทื่อพร้อมกับท่าทางหวาดกลัว ที่วางอยู่ข้างหน้าพวกเราคือเศษกระจกจากกระจกเงาชิ้นใหญ่ ชิ้นส่วนของกระจกกระจายเต็มไปทั่วทั้งร่างกายของจัสติน
แฮร์รี่ยืนขึ้นและเขาสังเกตเห็นจัสตินที่กลายเป็นหินอยู่บนพื้น
แฮร์รี่มองไปที่ของคนอื่นอย่างรวดเร็ว เขามีใบหน้าที่ตกใจพร้อมกับหน้าสีแดงประหลาดๆ
ตอนนี้ทั้งสามคนเปลี่ยนกลับมาเหมือนเดิมโดยสมบูรณ์แล้ว
นี่เป็นสถานการณ์ที่ย่ำแย่ที่สุด การโจมตีครั้งที่สามเกิดขึ้น และพวกเราเป็นคนแรกที่อยู่ในที่เกิดเหตุอีกครั้ง
คนอื่นๆจะพูดยังไงถ้ามาพวกเราถูกพบเข้า
คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จัสตินมีปัญหาขัดแย้งกับแฮร์รี่ที่ชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัวเมื่อไม่นานมานี้ และมีข่าวลือไปทั่วว่าแฮร์รี่กำลังจะทำร้ายเขาและตอนนี้เขาก็ถูกเปลี่ยนเป็นหินตรงหน้าของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้พวกเขาสวมเครื่องแบบของสลิธิรีน ดังนั้นหากผู้คนเห็นสิ่งนี้ พวกเขาจะคิดว่าแฮร์รี่เป็นทายาทจริงๆ
แต่อีวานไม่แน่ใจว่าสเนปจะต้อนรับพวกเขาหรือเปล่า
“ปล่อยเขาไว้ รีบไปกันเถอะ” อีวานกล่าวอย่างรีบร้อน
“พวกเราจะทิ้งเขาไว้ตรงนี้ไม่ได้ เราต้องหาคนมาช่วย”
“อย่าโง่ไปหน่อยเลย เฮอร์ไมโอนี่ ถ้าพวกเราถูกพบ เธอจะยืนยันได้ไหมว่าแฮร์รี่ไม่ใช่ทายาท? ด้วยเฉพาะตอนนี้พวกเรากำลังสวมเครื่องแบบของบ้านสลิธิรีนด้วย พวกเราจะอธิบายให้คนอื่นฟังยังไง พวกเราแค่พึ่งกินน้ำยาสรรพรสและไปทำร้ายมัลฟอยมา นั่นคือทั้งหมด”
“ตอนนี้มันเป็นวันคริสต์มาส เขาอาจไม่ถูกใครพบซักพัก” เฮอร์ไมโอนี่ลังเล
“อย่ากังวล สเนปจะวิ่งกลับมาในอีกไม่นาน และเขาจะพาจัสตินไปห้องพยาบาลเอง” แฮร์รี่กล่าว
“แต่…..”
“อย่ากังวลเลย พวกเราต้องเปลี่ยนชุดกลับถ้าเราอยากจะช่วยเขาจริงๆ”
หลังจากอีวานพูดจบ อีวานคว้ามือของเธอและเริ่มวิ่งอีกครั้ง
