HPST ตอนที่ 44: กระทืบมัลฟอย
HPST ตอนที่ 44: กระทืบมัลฟอย
ห้องนั่งเล่นของสลิธิรีนนั้นใหญ่โต กำแพงและเพดานทำมาจากหินขรุขระ และไฟสีเขียวถูกแขวนบนเพดาน มีเตาผิงแกะสลักอย่างสวยงามที่ล้อมรอบไปด้วยนักเรียนสลิธิรีนหลายคน
“พวกนายสองคนรออยู่ตรงนี้ พ่อของฉันพึ่งส่งอะไรบางอย่างมาให้” มัลฟอยสั่งให้พวกเขาสองคนนั่งตรงเก้าอี้ที่ว่างข้างๆเตาผิง
พวกเขาไม่ได้คาดหวังเลยว่าจะได้เห็นสิ่งที่ลูเซียส มัลฟอยส่งมาให้เขาโดยไม่ต้องร้องขอ
เขาสงสัยถ้าสิ่งที่ลูเซียสส่งมาเกี่ยวข้องกับห้องแห่งความลับ
ไม่นาน มัลฟอยก็กลับมาพร้อมถือหนังสือพิมพ์ที่ถูกตัด และยัดไว้ใต้จมูกของแฮร์รี่
“กอยล์ แกต้องขำแน่ๆเมื่อนายได้เห็นมัน”
อีวานเห็นแฮรี่สั่นเล็กน้อย เขาสามารถเห็นสิ่งที่เขียนบนมันได้
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเวทย์มนต์สอบสวนคุณวีสลีย์ หัวหน้ากองการใช้สิ่งประดิษฐ์ของมักเกิ้ลในทางที่ผิด ถูกปรับมากกว่าห้าสิบแกลเลียนในการใช้เวทย์มนต์ของเขากับรถยนต์ของมักเกิ้ลวันนี้
รถยนต์เวทย์มนต์ถูกรายงานว่าได้ชนกับต้นวิลโล่ว์จอมหวดที่ฮอกวอตส์เมื่อต้นปี และลูเซียส มัลฟอยเรียกร้องให้คุณวีสลีย์ลาออก
“คุณวีสลีย์ได้ทำลายชื่อเสียงของกระทรวง คุณมัลฟอยได้บอกกับผมว่าเขาไม่เหมาะที่จะเขียนกฏหมายให้พวกเราและกฆหมายปกป้องพวกมักเกิ้ลที่น่าขันควรจะยกเลิกในทันที”
คุณวีสลีย์ไม่ได้แสดงความคิดเห็น แต่ภรรยาของเขาบอกกับนักข่าวให้ออกไป หรือเธอจะปล่อยให้กูลออกมากัดพวกเขา
ตามบทความที่ตีพิมพ์ก่อนหน้านี้ในหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ มันได้ขอให้กระทรวงให้ความสนใจกับความปลอดภัยของพ่อมดผู้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ผู้เขียนบทความนี้คือมิสเกรนเจอร์วัยสิบสองปี
“มันเป็นยังไงบ้าง?” มัลฟอยถามเมื่อแฮร์รี่ยื่นเศษหนังสือพิมพ์กลับแก่เขา “นายว่ามันตลกไหม?”
“ฮาฮาฮ่า” อีวานกับแฮร์รี่ยิ้มแห้ง
“ฉันสงสัยว่าครอบครัววีสลีย์จะรู้สึกยังไง เพราะบทความนี้ถูกเขียนโดยยัยเลือดสีโคลนน่ารังเกียจเกรนเจอร์”
อีวานไม่แน่ใจว่าครอบครัววีสลีย์จะรู้สึกอย่างไร แต่เขารู้สึกยินดีที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ตามพวกเขามา หรือเห็นเธอเสียใจ
“พวกเราต้องหาทางทำให้เธออ่านเดรลี่ พรอเฟ็ตพรุ่งนี้เช้า”
“อันที่จริง ฉันก็ไม่แปลกใจนะว่าทำไมครอบครัววีสลีย์ถึงถูกมุ่งร้าย” มัลฟอยพูดอย่างเหยีดหยาม “ดูที่พฤติกรรมของพวกครอบครัววีสลีย์สิ พวกเขาคือความเสื่อมเสียของพ่อมดเลือดบริสุทธิ์”
อีวานพยายามห้ามแฮร์รี่เพื่อไม่ให้เขาพยายามที่จะฆ่ามัลฟอย
“เลิกคุยเรื่องครอบครัววีสลีย์เถอะ,นายต้องรู้แน่ๆว่าใครเป็นคนเปิดห้องแห่งความลับและใครที่เป็นทายาทของสลิธิรีน”
“นายก็รู้ว่าฉันไม่รู้,กอยล์,นี่จะให้ฉันบอกนายอีกกี่ครั้ง?” มัลฟอยตะคอก “พ่อไม่บอกรายละเอียดเกี่ยวกับครั้งสุดท้ายที่มันเปิด เขายังไม่ได้เกิดด้วยซ้ำ แต่เขาก็รู้ทุกอย่าง เขาบอกกับฉันว่ามันเป็นความลับและถ้าฉันรู้มากเกินไปฉันจะถูกสงสัย แต่ครั้งล่าสุดที่ห้องแห่งความลับเปิดมีเลือดสีโคลนตาย”
“พวกเรารู้ว่านั่นคือเมอร์เทิลจอมคร่ำครวญ” อีวานเสริม
“แน่ล่ะ ก็ฉันบอกนายนี่” มัลฟอยกล่าว “มันเป็นเพียงแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น, ฉันหวังว่าจะเป็นเกรนเจอร์หรือเมสัน เขาก็เป็นตัวเลือกที่ดีเหมือนกัน”
แฮร์รี่ตัวสั่นอย่างแรงขณะเดียวกับที่อีวานสูดหายใจลึดเพื่อข่มใจตัวเองไม่ให้ทำร้ายมัลฟอย
“นายรู้ว่าคนที่เปิดห้องแห่งความลับครั้งก่อนถูกจับได้ไหม?”
“มันบอกว่าเขาถูกจับได้และโดนไล่ออก” มัลฟอยกล่าว “นายไปเช็คแล้วดูก็ได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร พวกเขาตอนนี้น่าจะไปอยู่อัซคาบันแล้ว”
อีวานจำได้เมื่อพวกเขารู้ว่านักเรียนที่ถูกไล่ออกคือแฮกริด แต่แฮกริดนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์จริงๆ
“มัลฟอย พ่อของนายต้องรู้อะไรบางอย่าง” อีวานถามอย่างระมัดระวัง “นายช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าเขาเป็นใครติดต่อกับเร็วๆนี้? บางทีนี่อาจเป็นเบาะแสที่ช่วยให้เรารู้ว่าใครเป็นทายาท”
“นายหมายความว่ายังไง แครบบ์?” มัลฟอยจ้องที่มาเขาแล้วพูดเสียงดัง, “แกกำลังสงสัยรสนิยมพ่อของฉัน?,ไม่เหมือนกับพวกวีสลีย์, พ่อของฉันเขาติดต่อแค่กับพ่อมดเลือดบริสุทธิ์ที่แท้จริงเท่านั้น”
“แต่…..”
“ถึงแม้ว่าฉันจะอยากช่วยเหลือทายาท แต่พ่อไม่อยากให้ฉันเด่นเกินไป” มัลฟอยกล่าว “แต่พวกนายรู้ว่าเดรลี่ พรอเฟ็ตไม่ได้รายงานเกี่ยวกับการโจมตี ซึ่งมันทำให้ฉันประหลาดใจ”
“บางทีมันไม่คุ้มค่าที่จะทำข่าว เพราะมันแค่กลายเป็นหินและเดี้ยวดัมเบิลดอร์ก็จะรักษาพวกเขาในเร็วๆนี้”
“ใช่ มันต้องเป็นดัมเบิลดอร์ที่กำลังปิดบังทุกๆอย่างไว้” มัลฟอยกล่าว “ฉันหวังว่าทุกอย่างจะถูกเปิดเผยในไม่ช้า พ่อของฉันบอกว่าการทำให้ดัมเบิลดอร์เป็นอาจารย์ใหญ่เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่เกิดขึ้นกับโรงเรียน ดัมเบิลดอร์ชื่นชอบมักเกิ้ล อาจารย์ใหญ่ที่ดีจะไม่ปล่อยให้คนอย่างเมสันหรือเกรนเจอร์มาที่โรงเรียน”
“ดัมเบิลดอร์เป็นอาจารย์ใหม่ทีดีที่สุด,เกรนเจอร์เป็นอันดับหนึ่งของชั้น และคาถาของเมสันก็แข็งแกร่ง”
“นั่นเป็นปกติของพวกกริฟฟินดอร์ บ้านที่หยาบคายนั้นเพียงแค่น่ากลัวเท่านั้น” มัลฟอยกล่าวอย่างดุร้าย “โดยเฉพาะไอ่เลือดสีโคลนเมสัน มันบังอาจมาทำร้ายฉัน ฉันจะทำให้มันชดใช้ไม่ช้าก็เร็วนี้”
“นอกจากเรื่องคาถา เขายังบริหารหนังสือพิมพ์…..”
“ฉันคิดว่าไอ่เลือดโคลนนั่นคงคุกเข่าและเลียรองเท้าของพอตเตอร์เพื่อให้พอตเตอร์ตกลงที่จะให้เขาใส่บทความแม่ของพอตเตอร์ลงไปในหนังสือพิมพ์กากๆนั่น” มัลฟอยโอ้อวด “มันคือการดึงดูดผู้คนด้วยการตายของแม่ไอ่พอตเตอร์ และสิ่งเดียวที่ผู้หญิงคนนั้นสามารถให้พอตเตอร์ได้นอกจากรอยแผลตลกๆนั่นคือการอวดเบ่ง”
ฉันต้องยอมรับเลยว่ามัลฟอยเป็นตัวบัดซบของจริง
เมื่อแฮร์รี่ได้ยินมัลฟอยดูถูกแม่ของเขา เขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนแอปเปิ้ล
“คืนนี้นายเป็นอะไรเนี่ย?” มัลฟอยถามขณะมองพวกเขาแปลกๆ
“ไม่มีอะไร ฉันแค่…….ฉันแค่อดทนกับแกมานานแล้ว”อีวานกล่าวขณะหักข้อมือและมองไปที่มัลฟอยด้วยท่าทางดูชั่วร้าย
“แครบบ์ แกจะทำอะไร?” ทันใดนั้นมัลฟอยก็รู้สึกไม่ดี
“ก็ง่ายๆ ฉันจะกระทืบแก” ทันทีที่อีวานพูดจบ เขาเหวี่ยงกำปั้นไปที่มัลฟอย
แฮร์รี่นิ่งไปพักหนึ่งก่อนที่ปล่อยหมัดออกไป ด้วยที่พวกเขาทั้งสองคนกำลังชกต่อยอยู่ มัลฟอยจึงไม่มีแม้แต่โอกาสจะสู้กลับ
