HPST ตอนที่ 37: ชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว
HPST ตอนที่ 37: ชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว
เฮอร์ไมโอนี่ได้หนังสือปรุงยาในตอนเช้าและอีวานสั่งซื้อสมุนไพรในตอนบ่าย
คืนนั้น พวกเขารวมตัวกันในห้องน้ำหญิงที่ชั้นสาม พอไม่มีเสียงคร่ำครวญ มันก็ดูสงบเป็นอย่างมาก เมอร์เทิลจอมคร่ำครวญไม่ปรากฏตัวที่ห้องน้ำอีกต่อไป อีวานมองไปรอบๆและเห็นงูตัวเล็กๆที่ด้านข้างของก๊อกน้ำทองแดง
“ก๊อกน้ำนั่นมันเสียน่ะ”
เฮอร์ไมโอนี่เปิดหนังสือปรุงยาหนาๆ ไปที่หน้าของน้ำยาสรรพรสและตรวจดูสูตรของสมุนไพรที่เธอเพิ่งได้มา
“มันเป็นน้ำยาที่ปรุงยากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา” เฮอร์ไมโอนี่พึมพำ ชี้ไปที่ลิสต์ส่วนผสมด้วยนิ้วของเธอ “หญ้าน้ำประสาน,หญ้าปม,แมลงวันปีกลูกไม้เคี่ยวยี่สิบเอ็ดวัน,ปลิง,เขาของไบคอร์น,คราบงูเขียวพิษบูมซะแลง, และผมของคนที่อยากคุณอยากจะแปลงกายเป็น”
“พระเจ้า อีวาน นี่นายจ่ายไปทั้งหมดเท่าไหร่เพื่อซื้อทั้งหมดนี่ พวกมันไม่ใช่ถูกๆเลยนะ!”
“300 แกลเลียน นี่เป็นเงินทั้งหมดที่หนังสือพิมพ์พึ่งทำได้เมื่อเร็วๆนี้” อีวานยักไหล่ “ฉันตั้งใจว่าจะใช้เงินเพื่อซ้ำของขวัญคริสต์มาสให้กับทุกคน แต่มันมีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ”
“นายจะบอกว่าสมุนไพรทั้งหมดนี่มีราคา 300 แกลเลียน?” รอนพูดพร้อมกับรู้สึกเศร้าเล็กน้อยกับราคานี้
“ใช่” อีวานก็เศร้าเหมือนกัน
“เอาล่ะ พวกเรามีทุกอย่างที่เราต้องการสำหรับน้ำยาแล้ว ยกเว้นบางอย่างจากคนที่เราจะแปลงร่างเป็นเขา”
“นายหมายความว่ายังไง บางอย่างจากคน? ฉันจะไม่ดื่มนะถ้านั่นเป็นเล็บเท้าของแครบบ์ในนั้น”
เฮอร์ไมโอนี่ทำเหมือนกับไม่ได้ยินที่เขาพูด
รอนหันไปหาแฮรี่ หมดทำจะพูด และใบหน้าของแฮรี่ก็เหมือนกับของเขา
“คำถามตอนนี้คือ มันจะใช้เวลานานแค่ไหนในการปรุงยา?” อีวานถาม
“อ่า นายต้องต้มปีกแมลงวันลูกไม้ยี่สิบเอ็ดวัน”
“ยี่สิบเอ็ดวัน! ถึงตอนนั้นมัลฟอยคงจัดการนักเรียนมักเกิ้ล-บอร์นได้ไปครึ่งนึงแล้ว” รอนกล่าว
(*มักเกิ้ล-บอร์น แปลว่า พ่อมดแม่มดที่เกิดจากมักเกิ้ล)
“งั้นนายมีไอเดียที่ดีกว่านี้ไหม?” เฮอร์ไมโอนี่หยิบหนังสือขึ้นมาและจ้องไปที่รอน
“แล้วเอลฟ์ประจำบ้านที่มาก่อปัญหาให้แฮรี่ล่ะ ถ้าหากพวกเราทำอาหารแย่ๆให้มัลฟอยกินตอนที่เขากลับบ้านในวันหยุด นั่นอาจทำให้เขาหยุดเรียนไปทั้งเทอมก็ได้” เสียงของรอนเริ่มเบาลงเรื่อยๆ เมื่อเฮอร์ไมโอนี่มองรอนด้วยความโกรธเกรี้ยว
“พวกเราไม่ชัวร์ว่ามันเป็นฝีมือของมัลฟอย” อีวานกล่าวพร้อมกับส่ายหัว “อีกอย่างนึง สมุนไพรก็ได้ซื้อมาพร้อมแล้ว ดังนั้นพวกเราจะไม่มีการถอยหลัง”
“อีวาน นายพูดถูก!”
รอนเห็นเฮอร์ไมโอนี่เกือบจะโต้เถียงกับเขา เขาจึงเห็นด้วยอย่างเร่งรีบ “มันก็แย่เหมือนกันที่จะเสียแกลเลียนไปเปล่าๆ แต่ขอร้องล่ะ อย่าใช้เล็บเท้านะ โอเค?”
พวกเขาพูดคุยกันเรื่องแผนอีกครั้ง และหลังจากยืนยันว่าจะไม่มีการถอยแล้ว พวกเราเริ่มลงมือเตรียมวัตถุดิบตามใบสูตร
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ บรรยากาศของโรงเรียนก็ยังน่ากลัวนิดๆ
อีวานหยุดที่ห้องเรียนของล็อคฮาร์ตขณะไปที่เรียนอีกวิชา
เขาถูกขอร้องโดยล็อคฮาร์ตให้แสดงเป็นสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งในหนังสือที่เขาเขียน มันเป็นกิจกรรมการสอนใหม่ที่สร้างขึ้นโดยล็อคฮาร์ต
“อีวาน การแสดงของเธอมันสุดยอดจริงๆ”
“ผมยินดีที่จะช่วยเสมอครับ ศาสสตราจารย์”
“มีอะไรที่ผมต้องทำอีกไหม? คาบเรียนต่อไปของผมเป็นวิชาแปลงร่างของศาสตราจารย์มักกอนนากัล ผมจะไปสายไม่ได้” อีวานกล่าว
“งั้นหรอกหรอ” ล็อคฮาร์ตกล่าวพร้อมกับค่อนโชว์รอยยิ้มประจำตัวออก “ฉันหวังว่าจะเริ่มชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัวหลังจากสถานการณ์ปัจจุบันที่โรงเรียน”
“ชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว?”
“ใช่ เธอก็รู้ว่าฉันมีประสบการณการจัดการกับสัตว์วิเศษมากกว่าศาสตราจารย์คนไหนๆ” ล็อคฮาร์ตพูด “ฉันไม่ได้โม้นะ แต่ฉันไม่ได้รังเกียจที่จะแบ่งปันประสบการณ์สักเล็กน้อยเพื่อช่วยให้พวกเธอพัฒนาพลังการต่อสู้ของพวกเธอ”
“เป็นความคิดที่ดี แล้วคุณจะให้ผมทำอะไร?”
“ฉันจะติดข้อความบนกระดานข่าว และเธอโฆษณาในหนังสือพิมพ์” ล็อคฮาร์ตกล่าว
ล็อคฮาร์ตต้องการใส่มันไว้ที่หน้าแรก แต่เขาไม่ต้องการเผยแพร่ชื่อของเขา เขาบอกว่ามันจะทำให้มันดูลึกลับและทำให้ทุกคนประหลาดใจ พอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันทำให้อีวานยิ้มแย้มเบี้ยวๆขึ้น
“ทำไมล็อคฮาร์ตไม่สอนพวกเราวิธีกำจัดกระดูกล่ะ?” อีวานคิดในใจ
แต่เขาก็ยินยอมตามคำขอของอีกฝ่าย หลังจากคิดว่าไม่มีอะไรที่ควรค่าแก่การโปรโมท บางทีมันอาจจะเป็นโอกาสเพิ่มยอดขายที่ตกต่ำของหนังสือพิมพ์ด้วยอิทธิพลของชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว
“โรงเรียนจะตั้งชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว” อ่านบทความ
ในฉบับล่าสุดของหนังสือพิมพ์ อีวานใส่เครื่องหมายคำถามตัวใหญ่ ตามด้วยอาจารย์ที่เป็นไปได้ว่าจะคุมชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว จุดแข็งของพวกเขา และความสำเร็จในอดีต หลังจากได้ประชาสัมพันธ์ หนังสือพิมพ์ฮอกวอตส์ เมจิคก็กลับมามียอดขายเหมือนกับก่อนการโจมตีครั้งที่สอง
ภายใต้ถ้อยคำของบทความที่เขียนโดยอีวาน ผู้คนส่วนใหญ่คิดว่าอาจารย์จะเป็นดัมเบิลดอร์
มันเป็นที่น่าประหลาดใจเพราะศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ไม่ได้ใช้เวทย์มนต์ในที่สาธารณะมานานหลายปีแล้ว เขาใช้มันเล็กน้อยก่อนของความตกต่ำของโวลเดอมอร์
ไม่จำเป็นต้องหาคำไหนมาอธิบาย มันกระตุ้นความตื่นเต้นของเหล่าพ่อมดรุ่นเยาว์,พ่อมดผู้ใหญ่หลายคนที่ได้สั่งซื้อหนังสือพิมพ์อยากจะมาที่โรงเรียนเพื่อหาโอกาสเรียนรู้จากพ่อมดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคปัจจุบัน เพียงแค่คิดมันก็ตื่นเต้นแล้ว
บก.ของเดรลี่ พรอเฟ็ตเขียนจดหมายหาเขาหลังจากที่เขาได้ยินเกี่ยวกับเรื่องชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว เขาอยากจะส่งคนไปสัมภาษณ์ที่ชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัว
อย่างไรก็ตาม มันก็ถูกปฏิเสธซึ่งทำให้นักเรียนยิ่งอยากรู้มากขึ้น ผู้คนส่วนใหญ่คิดว่ามันน่าจะเป็นดัมเบิลดอร์
เพราะโฆษณาชวนเชื่อของอีวาน ชมรมการต่อสู้ตัวต่อตัวที่ควรจะจัดในพื้นที่เล็กๆได้ถูกย้ายขึ้นไปจัดที่โถงใหญ่เพราะจำนวนของนักเรียนที่มาก
ตอนสองทุ่มนักเรียนส่วนมากกลับมาที่ห้องโถงใหญ่หลังจากไปพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่นหลังการมื้อค่ำ โต๊ะยาวหายไปและถูกแทนที่ด้วยสังเวียนอันงดงาม ถูกส่องแสงโดยเทียนนับร้อยที่ลอยอยู่ด้านบน
ไม่นานเพดานก็กลับมามืดสนิทเหมือนกับคืนที่ไร้จันทร์
อีวานที่รู้ความจริงถูกลากโดยโคลินและจินนี่จากห้องสมุดมาห้องโถงใหญ่ ในคำพูดของพวกเขา ฉันหวังว่าอีวานจะสอนพวกเขาในคาถาป้องกันตัวดังนั้นปีหนึ่ง ทั้งหมดจึงรู้ว่าคาถาป้องกันของอีวานนั้นดีที่สุดในหมู่คนรอบข้าง
ทุกคนเบียดเสียด และถือไม้กายสิทธิ์ไว้ด้วยความตื่นเต้น
“เมื่อไหร่อาจารย์ใหญ่จะมา นายคิดว่าเขาจะสอนอะไรพวกเรา?”
“อย่าบื้อไปหน่อยเลยรอน”
เพราะว่าเสียงดังรบกวนจากกลุ่มคนจำนวนมาก, เฮอร์ไมโอนี่จึงต้องขึ้นเสียงและตะโกน “มันเป็นไปไม่ได้ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ไม่ได้สอนมาหลายปีแล้ว ถ้ามันเป็นเขาจริง มันไม่มีความจำเป็นต้องทำตัวลึกลับแบบนี้ เขาเป็นแค่ถูกใช้เป็นข้ออ้าง”
“ไม่ใช่ดัมเบิลดอร์”
“ไม่ใช่ว่าฟลิตวิกเป็นแชมป์การต่อสู้ตัวต่อตัวตอนเขาเป็นหนุ่ม บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่มาสอนเรานะ” เฮอร์ไมนี่พูดขณะที่รู้สึกว่าไม่ชัวร์
“อีวานต้องรู่แน่ๆ เขาเป็นคนเขียนบทความ”
แฮรี่กับรอนรีบเข้าไปหาอีวานที่กำลังยืนอยู่ข้างโคลินและจินนี่ เนวิลล์ก็เข้ามาร่วมด้วยพร้อมกับความหวัง
“อย่ามามองฉันแบบนั้นสิ ฉันคิดว่าตอนพวกนายเห็นบทความพวกนายจะรู้ทันทีว่าเป็นใคร!”
“เดี้ยวก่อนนะ นายคงไม่ได้หมายถึง….”
ก่อนที่แฮรี่จะพูดจบพวกเขาเปลี่ยนเป็นโอดครวญเมื่อเขาเห็นล็อคฮาร์ตเดินเข้ามาสมใส่เสื้อคลุมสีม่วงเปร่งปลั่ง
“ใช่ มันเป็นเขา” อีวานกล่าว “และดูเหมือนเขาจะพาแขกรับเชิญพิเศษมาด้วย”
มันคือสเนปที่สวมชุดสีดำของเขาตามปกติ
