ตอนที่ 36 นี่ไม่ใช่การต่อสู้แต่เป็นการสังหารหมู่! (ฟรี)
เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฟิง ราชเลขาทั้งสี่ที่เพิ่งฟื้นฟูความตื่นเต้นกลับมาพวกเขาได้กลายเป็นตกใจอย่างมาก
พวกเขามองไปที่ลู่เฟิงอย่างช่วยไม่ได้...นี่เป็นไปได้หรือไม่ว่าองค์จักรพรรดิของพวกเขาต้องการสังหารศิษย์นิกายหยุนกงในคราวเดียว เขามีความมั่นใจขนาดนั้น?
โอ้พระเจ้า!
นี่มันจะดีจริงงั้นหรือ?
ศิษย์ที่เหลืออยู่ตรงหน้าของเขาถ้าไม่นับโม่เฉียนก็มีทั้งหมดห้าคนสองในห้านั้นเป็นนักรบกึ่งสร้างรากฐานพลังหยวน ความแข็งแกร่งของพวกเขาเหนือกว่านักรบระดับสูงสุดขั้นรวมพลังหยวนทั่วไป
แต่ลู่เฟิงกล้าบอกให้พวกเขาเข้าไปรุมตัวเอง...พวกเขาจะตอบรับเช่นไรดี?
เกาชุนและฮวามู่หลานเองก็จ้องมองไปที่ลู่เฟิงด้วยความเป็นห่วง
โดยเฉพาะฮวามู่หลานดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ลู่เฟิงด้วยความกังวลมือเล็ก ๆ คู่นั้นได้กำหมัดแน่นสีหน้าของเธอได้เปลี่ยนเป็นสีขาวซีด
ทางฝั่งราชวงศ์ดูเหมือนจะมี เจี๋ยสวี่ เพียงคนเดียวที่ไม่มีความกังวล เพราะเขารับรู้ถึงความแข็งแกร่งของลู่เฟิง
สำหรับคนจากทางด้านนิกายหยุนกงนั้นมีความสุขมาก
เดิมพวกเขาเห็นการจัดการศัตรูภายในหนึ่งดาของลู่เฟิงทำให้พวกเขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
แต่เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฟิงอีกครั้งพวกเขาก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้
ในสายตาของพวกเขาลู่เฟิงนั้นจองหองและกำลังมองหาความตายด้วยตนเอง!
ใช่แล้วนี่คือสิ่งที่ทุกคนคิด!
"เหอ ๆ ในเมื่อฝ่าบาททรงมีพระทัยมากขนาดนี้ นิกายหยุนกงของข้าจะไม่ตอบสนองได้อย่างไร?"
อาวุโสลำดับสอง หยุนไห่ ได้เผยรอยยิ้มและจ้องมองไปที่ศิษย์ทั้ง 5 ที่อยู่ด้านหลังของเขา"พวกเจ้าขึ้นไปแสดงฝีมือที่แท้จริงซะอย่าปล่อยให้ฝ่าบาทต้องดูถูกพวกเรา!"
"ขอรับ"
ทั้งห้าคนได้ตอบรับพร้อมกับฉายแววตาเหี้ยมเกรียม พวกเขาได้กระโดดขึ้นไปบนเวทีประลองและจ้องมองไปที่ลู่เฟิงด้วยความเย้ยหยัน"ลู่เฟิง เจ้าคิดว่าเจ้าคือจักรพรรดิที่เเท้จริงงั้นหรือไม่?"
"ข้าจะใช่หรือไม่พวกเจ้าจะได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง!"ลู่เฟิง ได้เผยรอยยิ้มเล็กน้อย
ทั้ง 5 คน ได้ปลดปล่อยกลิ่นอายฆ่าฟันออกมาการแสดงออกของพวกเขาได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย
หนึ่งในคนทั้งห้าจ้องมองไปที่ลู่เฟิงและกล่าวเย้ยหยัน"ในเมื่อเจ้าต้องการจะตายข้าจะช่วยสงค์เคราะห์ให้!"
"ฆ่ามัน!"
ทั้งห้าคนได้ชักดาบออกมาพร้อมกันและพุ่งโจมตีใส่ลู่เฟิง
ในเวลานี้ ลู่เฟิง ได้ขยับตัวและตะโกนขึ้น"วาดดาบ!"
"เจิ้งหลิง,เจิ้งเหอ!"
เสียงตะโกนได้ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว
ฟวั่บ!
ฟวั่บ!
สองในห้าของพวกเขาที่อ่อนเเอที่สุดได้ถูกฆ่าตายในทันที
พวกเขาแทบจะไม่สามารถตอบสนองได้ทัน!
"นี่...เป็นไปได้ยังไง?"
ผู้ชมทั้งหมดที่มองเห็นฉากนี้ สายตาของพวกเขาหดวูบลง ไม่ว่าจะเป็น ผู้ที่ภักดีต่อราชวงศ์หรือกลุ่มกบฏของโม่เต๋า พวกเขาก็รู้สึกตกตะลึงและแทบไม่อยากจะเชื่อ
ดาบของลู่เฟิงนั้นรวดเร็วเกินไป อย่างน้อย การเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายย่อมเร็วกว่าศิษย์ของนิกายหยุนกงถึงสองเท่า!
หากเป็นเช่นนี้ ลู่เฟิง สามารถฆ่าคนทั้งหมดได้อย่างแน่นอน
สิ่งนี้ทำให้บรรดาผู้ที่ภักดีต่อราชวงศ์นั้นรู้สึกมีความสุข แต่ก็ทำให้พวกฝ่าบกบฏเป็นอันต้องกังวลสุดขีด
มีเพียงเจี๋ยสวี่เท่านั้นที่เฝ้ามองดูเหตุการณ์ทั้งหมดและพยักหน้าอย่างเห็นด้วย"ความเร็วในการวาดดาบของฝ่าบาทเร็วขึ้นมาก พริบตาเดียว ก็สามารถเด็ดศีรษะสองในห้าได้ในทันที!"
ทางด้านอาวุโสของนิกายหยุนกงเองก็แสดงใบหน้าที่น่าเกลียดออกมา
ในหมู่พวกเขาหยุนไห่มีสีหน้าที่น่าเกลียดที่สุด คนเหล่านี้ล้วนแล้วเเต่เป็นอนาคตของนิกายหยุนกงแต่ตอนนี้กลับถูกฆ่าตาย หากดำเนินต่อไปแบบนี้ อนาคตของนิกายหยุนกงจะยังมีอยู่อีกหรือไม่?
"ใช้รูปแบบสามผสานและฆ่ามัน!"หยุนไห่ได้ตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว
ศิษย์นิกายหยุนกงทั้งสามคนบนเวทีที่ได้ยินรูปแบบการยืนของพวกเขาได้เปลี่ยนไปพวกเขาได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและตั้งขบวนในรูปแบบสามเหลี่ยม
เห็นสิ่งนี้ลู่เฟิงได้ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวถาม"พวกเจ้ารู้หรือไม่ทำไมข้าถึงยังไม่ลงมือฆ่าพวกเจ้าในทันที?"
"หึ!"
ทั้งสามคนได้เค้นเสียงเย็นชาออกมาโดยไม่ตอบพวกเขามองไปที่ลู่เฟิงอย่างใจเย็น
การวาดดาบของลู่เฟิงทำให้จิตวิญญาณของพวกเขารู้สึกหวาดกลัว พวกเขาไม่กล้าที่จะผ่อนคลายลง
"นั่นก็เพราะข้าต้องการดูว่าพวกเจ้านิกายหยุนกงมีดีแค่ไหน!"
เสียงของ ลู่เฟิง ได้ดังขึ้นพริบตาเดียวเขาก็ไปปรากฏอยู่ทางด้านหลังของอีกฝ่าย
"วาดดาบ!"
ลู่เฟิง ได้วาดการโจมตีออกไปจากทางด้านหลังโดยตรง
ปั้ง!
คราวนี้เขาโจมตีล้มเหลวดาบกานเจียงของเขาได้ถูกหยุดเอาไว้ได้
ร่างของลู่เฟิงได้สั่นไหวเล็กน้อย เขาได้ดีดตัวออกห่างจากกลุ่มคนเหล่านี้
หลังจากพลาดการโจมตีไปแล้ว ลู่เฟิง ก็ไม่ได้เลือกที่จะขยับอีก ชายสองคนที่ต้านทานการโจมตีของลู่เฟิงเมื่อครู่พวกเขาไม่ลังเลที่จะกล่าวถากถาง
"เป็นไงล่ะ ลู่เฟิง เห็นฝีมือของพวกเรานิกายหยุนกงแล้วหรือยัง คราวนี้เจ้าก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว มันถึงเวลาตายของเจ้า!"
กลุ่มคนเหล่านี้จ้องมองไปที่ลู่เฟิงด้วยความเย่อหยิ่ง
"งั้นเหรอ?"
ลู่เฟิง ชี้ดาบไปที่ศพทั้งสามบนพื้นและตอบกลับ"ก่อนหน้านี้คนเหล่านี้ก็พูดจาแบบเดียวกับพวกเจ้าเหมือนกัน!"
"ฮึ"
"วางท่าไปเถอะ พวกเราจะแสดงให้เห็นถึงความสามารถที่แท้จริงของนิกายหยุนกงของพวกเรา!"
พวกเขาทั้งสามได้ขยับตัวพุ่งเข้าหาลู่เฟิง
การเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งสามได้ถูกจัดอยู่ในรูปแบบของขบวนการโจมตี เมื่อพวกเขามาถึงหน้าของลู่เฟิง คนหนึ่งได้พุ่งออกไปโจมตีทางด้านหน้า ส่วนอีกสองคนได้พุ่งออกไปโจมตีทางซ้ายและขวา
ในกรณีนี้ ทักษะการวาดดาบของลู่เฟิง จะไม่สามารถใช้งานได้เลย
เขาได้ตกอยู่ในความเสียเปรียบชั่วคราว
หยุนไห่ ที่เห็นดังนั้น รอยยิ้มได้ปรากฏบนใบหน้าของเขา รูปแบบสามผสาน สามารถผนึกการโจมตีของลู่เฟิงได้ เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายจะต้องหมดสภาพในเร็ว ๆ นี้
หลังจากนั้นศีรษะของอีกฝ่ายก็จะถูกเด็ด
เมื่อจักรพรรดิสิ้นพระชนม์แล้วแผนการทั้งหมดของนิกายหยุนกงก็จะสามารถดำเนินการต่อได้
ทางด้านข้าราชบริพารผู้ภักดีต่อราชวงศ์เริ่มมีสีหน้าน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อย ๆ
องค์จักรพรรดิตกอยู่ในความเสยเปรียบพวกเขาทำได้แค่เฝ้ามองอย่างกังวลในใจ
"ฝ่าบาทจะต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง!"ฮวามู่หลานได้กัดฟันเเน่น
เจี๋ยสวี่เองก็ร้อนรนใจ"ทำไมฝ่าบาทถึงไม่ใช่เทคนิคนั้น?"
"ฮ่าฮ่าจักรพรรดิน้อย มาดูกันว่าทีนี้เจ้าจะทำยังไง"
"ไม่ต้องห่วง ข้าจะค่อย ๆ แล่ เนื้อหนังของเจ้าทีละน้อยจนสิ้นลมเอง!"
ทั้งสามคนได้หัวเราะออกมาอย่างดุเดือด
"จะเป็นงั้นแน่เหรอ?"
รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นที่มุมปากของลู่เฟิง"พวกเจ้าเคยโดนแรงระเบิดอัดหรือไม่?"
"อะไรนะ?"
"ทักษะโจมตีหนัก!"
ลู่เฟิงได้ขยับมืออย่างรวดเร็วเขาได้ใช้พลังชี่ภายในร่างกายและฟาดการโจมตีไปที่ทั้งสามคน
ดาบกานเจียงที่ได้รับการสนับสนุนจากทักษะโจมตีหนัก ทั้งสามคนไม่อาจต้านทานได้พวกเขาได้กระเด็นออกไปคนละทิศทาง
และด้วยเหตุนี้รูปแบบสามผสานของพวกเขาก็พังทลายลงทันที
"วาดดาบ!"
ฟวั่บ!
ฟวั่บ!
ฟวั่บ!
ลู่เฟิงได้วาดดาบสามครั้งติดต่อกันเขาได้ฆ่าสองในสามได้สำเร็จ ตอนนี้เหลือเพียงคนสุดท้ายเพียงเท่านั้น เนื่องจาก ลู่เฟิง ได้ใช้การวาดดาบสามครั้งต่อเนื่องทำให้การวาดดาบครั้งที่สามมีความเร็วลดลงจนไม่สามารถตัดศีรษะของอีกฝ่ายได้ อีกฝ่ายได้ยกดาบขึ้นมาป้องกันได้อย่างฉิวเฉียด
แต่มันไม่ได้หมดเพียงแค่นี้ ช่วงเวลาต่อมา ลู่เฟิง ได้ใช้พลังพิเศษ ร่างกายนักล่า เคลื่อนไหวไปที่ด้านหลังของคน ๆ นั้นก่อนที่จะวางดาบไว้ที่คอของอีกฝ่ายและกล่าวพูดอย่างเฉยเมย"ทีนี้เจ้ายังคิดว่าข้าหยิ่งอยู่อีกหรือเปล่า?"
