HPST ตอนที่ 15: กระท่อมของแฮกริด
HPST ตอนที่ 15: กระท่อมของแฮกริด
แฮรี่กับรอนกระซิบกระซาบกัน ขณะเดียวกันเฮอร์ไมโอนี่กับอีวานนั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ
“เขาดูดีมากๆเลย” เฮอร์ไมโอนี่พูดเบาๆ
“ว่าไงนะ?” อีวานพูดอย่างปะหลาดใจ หลังจากที่เห็นว่าเธอจ้องเขม็งไปทางไหน เขาก็เข้าใจในทันที สายตาของเธอนั้นจับจ้องไปที่โต๊ะของอาจารย์ หรือให้ชัดเจนก็คือ ล็อคฮาร์ตที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ
“เมอลินชั้นสาม สมาชิกทรงเกียรติของสมาพันธ์ต่อต้านศาสตร์มืด และผู้ชนะการแข่งขันยิ้มทรงเสน่ห์ 5 ครั้งรวด ไม่มีใครเคยทำได้แบบเขา” ขณะเธอกำลังหยิบหนังสือ ‘ท่องเที่ยวกับแวมไพร์’ออกมา “พวกเรามีอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดบ่ายนี้ มันจะเป็นการสอนครั้งแรกของเขาที่ฮอกวอตส์”
“เขาเป็นสุดยอดพ่อมด แต่น่าเสียดายนะ ที่ปีนักเรียนหนึ่งได้เรียนกับเขาสัปดาห์หน้า” เฮอร์ไมโอนี่พูด
ในความเป็นจริง อีวานกำลังมีความสุขที่เขาไม่ได้เรียนกับล็อคฮาร์ตวันนี้
เขาจำได้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับคาบเรียนแรกของล็อคฮาร์ต เขาเลยไม่อยากโดนโจมตีโดย คอร์นนิช พิกซี่ ฉันหวังว่าคาบเรียนนี้จะสอนให้ล็อคฮาร์ตรู้ว่าอย่าเอาสิ่งที่เขาควบคุมไม่ได้ออกมา
ตอนมา ทั้งสี่คนก็แยกจากกัน แฮรี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ไปที่ห้องเรียนของล็อกฮาร์ต ขณะที่อีวานกลับไปที่ห้องนั่งเล่นบ้านกริฟฟินดอร์เพราะปีหนึ่งไม่มีเรียน
ในห้องส่วนกลางของกริฟฟินดอร์ อีวานได้ทำงานร่วมกับเฟรดและจอร์จ เพื่อทำโปสเตอร์ให้กับหนังสือพิมพ์ คำขวัญถูกเขียนเป็นตัวหนา โดยมีข้อมูลเกี่ยวกับการลงข่าว การร้องขอค่าลิขสิทธิ์ วิธีการสั่งซื้อและราคา
เพื่อสร้างฐานลูกค้า อีวานตัดสินใจว่าฉบับแรกของฮอกวอตส์เมจิคจะแจกฟรี ถ้าเนื้อหาดีและดึงดูดลูกค้า ยังไงมันก็มีแต่ได้กับได้
หลังจากเสร็จงานกับเฟรดและจอร์จ โคลินชวนเขาไปเล่นเกม แต่เขาก็ปฏิเสธไป หลังจากนั้นเขาก็ตรงไปที่ห้องสมุดเพื่อหาข้อมูลสำหรับส่วนของข่าวประวัติศาสตร์โลกเวทย์มนต์
เขาวางแผนที่จะแบ่งส่วนนี้เป็นสองพาร์ท พาร์ทแรกจะเป็นเกี่ยวกับ “ประวัติของฮอกวอตส์” ซึ่งจะโฟกัสในส่วนของประวัติศาสตร์สำคัญที่เกิดขึ้นในฮอกวอตส์
เรื่องแรกจะเป็นเกี่ยวกับผู้ก่อตั้งโรงเรียน
มันถูกเขียนอยู่ในหนังสือชื่อ “ฮอกวอตส์ในประวัติศาสตร์” แต่อีวานเชื่อว่าไม่มีพ่อมดคนไหนจะมาอ่านมันหรอก อย่างน้อยแฮรี่กับรอนก็ไม่รู้จักหนังสือเล่มนี้
เขายังจะเขียนเกี่ยวกับอะไรที่ไม่ได้มีในหนังสือ
สำหรับข้อมูลที่ไม่มีลงในหนังสือ เขาจะคุยกับศาสตราจารย์บินส์
ในพาร์ทที่สองของ’ประวัติของฮอกวอตส์’ ฉันคิดว่าฉันน่าจะเรียกมันว่า “ความทรงจำที่ถูกหลงลืม”
ส่วนนี้มีไว้เพื่อแนะนำข้อมูลเกี่ยวกับบัณฑิตของฮอกวอตส์ อีวานยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเขียนเกี่ยวกับใคร
เขาอยากจะเขียนเกี่ยวกับดัมเบิลดอร์ แต่เขาหาข้อมูลของอาจารย์ใหม่คนนี้ไม่ได้ เพราะข้อมูลส่วนใหญ่ทุกคนก็รู้กันหมดแล้ว
ส่วนอีกคนดังที่อีวานนึกออก อีวานเจอข้อมูลของเขาเป็นกองเกี่ยวกับ ทอม ริดเดิ้ล แต่เขาไม่อยากให้ทุกคนคิดว่ามันเป็นโฆษณาชวนเชื่อของโวลเดอมอร์
“ฉันจะเขียนเกี่ยวกับใครดีเนี่ย เขาต้องเป็นคนดังพอตัวด้วย พวกนักเรียนจะได้รู้ทันทีว่าเป็นใคร แต่ต้องไม่ใช่พ่อมดศาสตร์มืด”
ตลอดทั้งบ่าย อีวานนั่งอยู่ในห้องสมุดพลิกหนังสือประวัติศาสตร์ หนังสือพวกนั้นทั้งหนา และมีเป็นตั้งๆ พวกมันทั้งหมดกองกันสูงกว่าตัวของเขา
เออม่า พินซ์ ,บรรณารักษ์, มองไปที่อีวาน พยายามคิดหาคำตอบว่านักเรียนคนนี้กำลังทำอะไร เธอไม่เคยเห็นนักเรียนใหม่ที่เหมือนอีวาน นั่งอยู่ในห้องสมุดในวันแรกของโรงเรียน อ่านหนังสือประวัติศาสตร์น่าเบื่อๆ พวกนี้
ประมาณบ่ายสาม จินนี่เดินเข้ามาหาอีวาน
“ฉันได้ยินจากโคลินบอกว่านายอยู่ที่ห้องสมุด” จินนี่กล่าว “ฉันได้รับจดหมายจากแฮกริดเชิญเราไปพบที่กระท่อมของเขา”
“โอเค ฉันกำลังจะพักพอดี” อีวานยืนขึ้นพร้อมขยี้ตาและนำหนังสือกลับไปคืนที่ชั่น แต่เขายังตัดสินใจไม่ได้ว่าเขาจะเขียนถึงใครดี
พอพวกเขาเดินออกมาข้างนอกประตูปราสาทและสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา
“อีวาน เฮอร์ไมโอนี่บอกฉันว่านายกำลังจะทำหนังสือพิมพ์”
“ใช่แล้ว!” อีวานพูดพร้อมพยักหน้า “พอเธอเตือนฉันเรื่องนี้ ฉันก็นึกออกว่าฉันต้องบอกแฮกริดเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์ และชวนให้เขาเข้าร่วม ฉันคิดว่าเขาจะยินดีแนะนำพวกสัตว์วิเศษในป่าต้องห้ามนะ”
“ใช่ ใช่!”
จินนี่มองที่อีวานด้วยความชื่นชมและกล่าวว่า “ทำหนังสือพิมพ์หรอ มันน่าอัศจรรย์จริงๆ ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนักเรียนคนไหนที่เริ่มต้นธุรกิจของเขาเองมาก่อนเลย”
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะทำมันคนเดียว ฉันยังมีคนอื่นที่คอยช่วยเหลือฉัน ไม่ว่าจะ เฮอร์ไมโอนี่ แฮรี่ และพี่น้องของเธอ ก็ช่วยฉันอยู่”
“ในเมื่อทุกคนช่วยนาย ให้ฉันช่วยนายด้วยได้ไหม?”
อีวานมองไปที่เธอ และคิดว่าเขาควรจะแกล้งเธอสักหน่อย
“จินนี่ มันไม่ง่ายเลยนะที่จะทำหนังสือพิมพ์” อีวานพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “เธอก็รู้ เราต้องการแค่พ่อมดแม่มดที่ดีที่สุดเท่านั้น”
“ฉันว่าฉันเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงนะ” จินนี่ตอบ ในขณะที่เธอก้มหน้าลงและหน้าบึ้งเล็กน้อย
“ฮาๆๆๆๆ” หลังจากเห็นปฏิกิริยาของเธอ อีวานก็หัวเราะออกมา “ฉันล้อเล่นน่ะจินนี่ ฉันว่าจะชวนเธอให้ไปช่วยงานเฮอร์ไมโอนี่ มันมีต้นฉบับเป็นจำนวนมาก เธอทำคนเดียวไม่ได้หรอก”
“แต่นายบอกว่านายต้องการแค่พ่อมดที่ดีที่สุดนะ!”
“จินนี่ เธอยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว!”
ขณะที่อีวานกำลังยิ้ม “แฮรี่ก็ดูแลในส่วนของควิดดิช ถ้าเธอมาทำงานกับพวกเรา เธอจะมีโอกาสเยอะแยะที่จะได้เจอเขา”
หน้าของจินนี่แดงขึ้นและหยักหน้าของเธอ
อีวานไม่รอให้เธอหยุดเขินอาย ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปคุยหัวข้อ เรื่อง ไดอารี่ของทอมริดเดิ้ล แต่ก็ไม่มีประโยชน์เลย ในไม่ช้าพวกเขาทั้งสองมาถึงกระท่อมของแฮกริด
พออีวานเคาะที่ประตู เขาได้ยินเสียงสุนัขเห่าอู้อั้และหลังจากนั้นก็เป็นเสียงของแฮกริด
“เจ้าเขี้ยวนั่ง!”
หลังจากนั้นแฮกริดแง่มประตูออก ที่อีวานได้เห็นคือหน้าหนวดๆของแฮกริด ในไม่กี่วินาทีถัดมา สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็กระโดดออกมาจากกระตู
เจ้าเขี้ยวผลักให้อีวานล้มลงกับพื้นและเริ่มเลียที่หน้าของอีวาน จินนี่กรีดร้องอย่างหวาดกลัวอยู่ข้างหลังเขา
“ไม่ต้องห่วง เจ้าเขี้ยวออกไป!” แฮกริดเดินเข้ามาใกล้และลากสุนัขตัวนี้ออก
อีวานยืนขึ้น ก่อนที่จะเช็ดหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำลาย
เหมือนกับแฮกริด สุนัขตัวนี้ไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับลักษณะของมัน
