HPST ตอนที่ 12: หนังสือพิมพ์ฮอกวอตส์ เมจิค
HPST ตอนที่ 12: หนังสือพิมพ์ฮอกวอตส์ เมจิค
หลังจากนั้นได้ครึ่งชั่วโมงแฮรี่กับรอนก็ออกจากห้องทำงานของสเนปตรงไปที่ห้องนั่งเล่นของบ้านกริฟฟินดอร์
ปราสาทนั้นเงียบสงัดเนื่องมาจากมื้อค่ำนั้นจบไปนานแล้ว
“ฉันสงสัยว่าอีวานกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ ฉันหวังว่าพวกเราจะไปทันอาหารมื้อค่ำนะ”
“ศาสตราจารย์มักกอนนากัล เธอไม่อยากให้พวกเราโชว์ออฟที่นั่น”
“เธอไม่อยากให้คนอื่นคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะขับรถมาโรงเรียน” รอนพูด
“ใช่ ,แต่อย่างน้อยเธอน่าจะบอกเราสักนิดว่าอีวานไปอยู่บ้านอะไร”
“เขาจะต้องได้อยู่กริฟฟินดอร์เหมือนจินนี่” แฮรี่ตอบ
“แต่เขาฉลาดเป็นกรด บางทีเขาอาจได้อยู่ราเวนคลอ” แฮรี่มีท่าทางเป็นกังวล เขาชอบอีวานและอยากให้เขาอยู่บ้านกริฟฟินดอร์
“ตราบใดที่ไม่ใช่สริธีริน ราเวนคลอก็เป็นทางเลือกที่ดี”
พวกเขาทั้งสองเดินไปด้วยพร้อมกับพูดคุยกัน จนกระทั่งพวกเขามาถึงทางเขาของบ้านกริฟฟินดอร์ที่ซ่อนอยู่หลังภาพสีน้ำมันของสตรีอวบอ้วนในชุดสีชมพู
“รหัสผ่าน” สาวอ้วนพูดขึ้นเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาใกล้
“โอ้” แฮรี่ไม่สามารถตอบได้
พวกเขายังไม่พบกับคนที่อยู่บ้านกริฟฟินดอร์เลย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้รหัสผ่านของปีนี้ แต่ทันใดนั้นผู้กอบกู้ของเข้าก็ปรากฏตัว เขาคนนั้นคือเฮอร์ไมโอนี่ ที่กำลังเดินพุ่งมาหาพวกเขา
“เฮอร์ไมโอนี่ เธอรู้ไหมอีวานได้อยู่บ้านไหน”
“กริฟฟินดอร์! พวกนายพาเขามาโรงเรียนด้วยรถบินได้และพาเขาเสี่ยงจะโดนไล่ออก!” เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
“ไม่ต้องมาดุพวกเราหรอกน่ะ พวกเราโดนดุมาเกือบทั้งคืนแล้ว บอกรหัสผ่านพวกเราเร็วๆเข้า” รอนตอบ
“รหัสผ่านคือ wattlebird” เฮอร์ไมโอนี่ไม่ยอมแพ้ (*ผมหาชื่อภาษาไทยไม่ได้ครับ*)
เธอรออยู่ข้างนอกเพื่อจะบ่นพวกเขาและทำให้เขารู้ตัวว่าพวกเขาพึ่งทำผิดกันมาก่อนที่พวกเขาจะได้เข้าห้องนั่งเล่น
พอทางเข้าห้องคำพูดของเธอก็ถูกขัดด้วยเสียงเฮ และแฮรี่กับรอนก็ถูกลากเข้าไปข้างใน
นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์หลายๆคนที่ยังตื่นอยู่ก็รวมกลุ่มกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น แฮรี่กับรอนก็กลายเป็นหัวข้อใหม่ทันที
อีวานรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นพวกเขาเข้ามา ในที่สุดเค้าก็เป็นอิสระสักที แล้วเขาก็ค่อยๆออกมาจากวงล้อมของผู้คน
อีวานเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดของเฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา และน้ำเสียงที่น่าสมเพชก็พูดขึ้น “เฮอร์ไมโอนี่ ปล่อยฉันไปเถอะ บ่นฉันพรุ่งนี้แทนเถอะนะ ฉันยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันเลย”
เฮอร์ไมโอนี่ก็ปิดปากของเธอทันที แต่เธอยังไม่ได้ไปไหน เธอหยิบกองช๊อคโกแล๊ตออกมาจากกระเป๋าของเธอ อีวานกินมันเข้าไปทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเยอะ
ด้วยความจู้จี้ของเพอร์ซี งานฉลองของเหล่านักเรียนกริฟฟินดอร์ก็ต้องเป็นอันต้องจบลง ทุกคนแยกย้ายกลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อนอน
“ยินดีด้วยที่ได้คัดสรรเข้าบ้านกริฟฟินดอร์, ฉันรู้ฉันไม่ควรจะเป็นคนที่จะภูมิใจหรอก แต่ว่า…..” รอนกล่าวตอนที่เขาเดินมาข้างๆของอีวาน เขาเห็นเฮอร์ไมโอนี่จ้องมาที่หน้าของเขาด้วยใบหน้าสุดสยดสยอง
“ทำไมฉันไม่เห็นเฟรดกับจอร์จล่ะ?” แฮรี่ถามอย่างอึดอัด
“ฉันขอให้พวกเขาหาอะไรมาให้ฉันกินน่ะ” อีวานตอบ
“โอ้…...” รอนลูบที่พุงของเขาและมองไปที่เฮอร์ไมโอนี่อย่างสงสัย “ช่างมันเถอะ ,แฮรี่กับฉันกินกันมาแล้วในห้องของสเนป พวกฉันขึ้นห้องก่อนล่ะ พวกฉันรู้สึกล้านิดหน่อย!”
ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งห้องนั่งเล่นก็เหลือเพียงคนสองคนนั่งอยู่ คือเขาและเฮอร์ไมโอนี่ เสียงไฟที่กำลังคุกรุนกับบรรยากาศที่ค่อนข้างจะแปลกประหลาด อีวานมองไปที่เฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังทำตารางเรียนของเธอ ขณะวงที่คาบเรียนของล็อกฮาร์ต
“เฮอร์ไมโอนี่ เธอรู้ไหมว่าฉันซื้อของจากตรอกไดแอกรอนมาเยอะแยะเลย พวกมันน่าจะมาส่งในคืนนี้” อีวานพูด
“ใช่ ฉันจำได้,นายสัญญากับฉันว่าจะให้ยืมหนังสือ นายจำได้ไหม?” เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยน้ำเสียงน่ารัก พร้อมกับเงยหัวขึ้น
“แน่นอน เธอจะอ่านอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ”
อีวานยังเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่ไม่พอใจกับวิธีที่พวกเขามาโรงเรียน
พอเขาพูดเสร็จ เขาเห็นนกฮูกหลายตัวปรากฏตัวอยู่ที่ด้านนอกหน้าต่างของหอคอยบ้านกริฟฟินดอร์ อีวานจึงรีบร้อนไปเปิดหน้าต่างออก
หนังสือตำราเวทย์มนต์เกือบห้าสิบเล่มมากองอยู่ตรงหน้าของพวกเขาสองคน
ความสนใจของเฮอร์ไมโอนี่เปลี่ยนมาที่หนังสือที่อีวานซื้อ มันมีหนังสืออยู่หลายประเภทมาก มีกระทั้งหนังสือแบบครบเซ็ท
ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน ประตูของห้องนั่งเล่นก็เปิดออก เฟรดกับจอร์จเดินเข้ามาพร้อมกับจานที่เต็มไปด้วยอาหาร
“ดูเหมือนพวกเราจะกลับมาเร็วเกินไป ฮีโร่ของพวกเรากำลังเดทกับเฮอร์ไมโอนี่อยู่”
“พวกนายกลับมากันได้สักที ฉันหิวจะแย่แล้ว!” อีวานพูดขณะรีบวิ่งไปหาพวกเขา
“แน่นอนขอรับ,ท่านเมสัน พวกเรารู้สึกยินดีที่ได้เสริฟอาหารให้ท่าน” เฟรดพูดพร้อมกับขยับออกไปจากอีวานและหยิบเทียนสีแดงออกมา
“นี่อาหารของท่านขอรับ พวกเราจะไม่รบกวนคุณกับคุณหญิงเกรนเจอร์ ในอาหารค่ำใต้แสงเทียนนี้ขอรับ!” จอร์จพูดพร้อมกับก้าวมาข้างหน้าแล้วจุดเทียน
อีวานกับเฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงขึ้น ขณะเดียวกันเฟรดกับจอร์จก็ยื่นจานมาวางที่ตรงหน้าพวกเขาเหมือนกับบริกรของภัคตาคารอาหารสุดหรู
เฟรดและจอร์จมองไปที่ชายหญิงสองคนที่กำลังเขินอายแล้วยิ้ม ขณะที่พวกเขากำลังจะหันหลังแล้วเดินออกไปพวกเขาเห็นอะไรบางอย่างด้านนอกหน้าต่าง
“ดูนั่น มันอะไรกันน่ะ?” ทั้งสองพูดพร้อมกัน
ด้วยสายตาของอีวานและเฮอร์ไมโอนี่ พวกเขาเห็นบางสิ่งที่ขนาดยักษ์กำลังเข้ามาใกล้หอคอยบ้านกริฟฟินดอร์
ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น อีวานก็มองเห็นว่ามันเป็นนกฮูกขนส่งเกือบโหล นกฮูกพวกนั้นดูเหมือนจะร่วงและหมดแรง อีวานจึงรีบให้พวกมันเข้ามาด้านใน
พอนกฮูกวางมันลง พื้นก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย
“ไม่ต้องตกใจ มันคือบางอย่างที่ฉันสั่งซื้อมา” อีวานอธิบานอย่างรีบร้อน สีหน้าที่เขาเห็นจากทั้งสามคนคือตกใจ
“มันคืออะไร?” เฟรดกับจอร์จถามพร้อมกัน
“มันเป็นอุปกรณ์สำหรับพิมพ์หนังสือพิมพ์ที่ฉันใช้เงินก้อนใหญ่ซื้อมาจากตรอกไดแอกอน” อีวานตอบขณะให้อาหารนกฮูกและเซ็นรับของ
“นายซื้ออะไรนะ? อุปกรณ์การพิมพ์แบบมืออาชีพ?” จอร์จพูด
“ใช่ ฉันจะทำหนังสือพิมพ์ แบบเดียวกับเดลี่พรอเฟ็ต ฉันคิดว่ามันจะชื่อ ฮอกวอตส์เมจิค”
อีวานเปิดกล่องพัสดุของแท่นพิมพ์ อุปกรณ์เวทย์มนตร์สีขาวเงินปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทั้งสี่, เทียบกับแท่นพิมพ์ของมักเกิ้ล มันพึ่งพาเวทย์มนต์ในการใช้งานมันอย่างสมบูรณ์ และมีฟังก์ชันการให้ขนาดที่แม่นยำ
“ลองคิดดูว่าเหล่าพ่อมดกำลังจะเรียนจบจากฮอกวอตส์ พวกเขามีความทรงจำดีๆมากมายที่นี่ ฮอกวอตส์เต็มไปด้วยความลี้ลับ ดังนั้นพวกเราจะทำหนังสือพิมพ์เพื่อย้ำเตือน ค้นพบ และตีแผ่สิ่งลี้ลับ” อีวานกระซิบ “เชื่อฉันสิ พวกเราประสบความสำเร็จแน่ๆ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเราจะกลายเป็นหนังสือพิมพ์ที่คนอ่านเยอะที่สุดในโลกเวทย์มนต์”
