HPST ตอนที่ 5: ครอบครัววีสลีย์
HPST ตอนที่ 5: ครอบครัววีสลีย์
ฉันต้องยอมรับเลยว่าครอบครัววีสลีย์เป็นครอบครัวที่น่ารัก
คุณวีสลีย์(วีสลีย์คนพ่อ) เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์อย่างกว้างขวางในการทำการค้ากับมักเกิ้ล หลังจากเขาเข้าไปแนะนำตัวกับอีวานและเฮอร์ไมโอนี่ ครอบครัวของทั้งคู่ก็ได้คลายความกังวลของพวกเขาลงไป แต่เขายังแสดงให้เห็นถึงความหลงใหลในเครื่องใช้ของพวกมักเกิ้ลออกมาผ่านแววตา
ในส่วนของคุณนายวีสลีย์ สิ่งแรกที่เธอทำเมื่อออกมาจากเตาผิงคือเข้าไปกอดกับเด็กๆ นั่นรวมไปถึงอีวานที่ถูกกอดนานกว่าแฮรี่ด้วย เธอยังเข้ามาขอบคุณเขาเสียหลายครั้งหลายครา เรื่องที่เขาได้ช่วยแฮรี่ อีวานค่อนข้างจะอึดอัดกับเรื่องนี้เล็กน้อย
ในส่วนของพวกเด็กๆจากครอบครัววิสลีย์ เพอร์ซี่ วีสลีย์ ให้อีวานและเฮอร์ไมโอนีทำตัวให้เรียบร้อย และยังเตือนอีวานว่าเขาเป็นผู้ดีอยู่
ด้านหลังของเพอร์ซี คือ เฟรดกับจอร์จ คู่แฝดคู่นี้พวกเขาดูน่าสนใจ ยกเว้นการแกล้งสลับตัวกัน แต่มันก็อยากที่จะเกลียดพวกเขาลง
สำหรับเพื่อนรักของแฮรี่ หน้าเข้าเต็มไปด้วยฝ้า ท่าทางเงอะงะ นั่นคือลักษณะของเขา เขาตั้งใจที่ขับรถไปช่วยแฮรี่เมื่อสัปดาห์ก่อน ซึ่งนั้นทำให้เฮอร์ไมโอนี่ไม่พอใจอย่างมาก
จินนี่ ยืนอยู่ข้างๆคุณนายวีสลีย์ เธอมีอายุเท่ากันกับอีวาน เป็นเด็กสาวที่งดงามที่มีผมสีแดงเพลิง แต่เธอเขินอายเกินไปที่จะพูดอะไรต่อหน้าแฮรี่
หลังจากได้แนะนำตัวกันสั้นๆ พวกเขาก็เตรียมตัวที่จะไปธนาคารพ่อมดกริงกอตส์เพื่อไปแลกเปลี่ยนเงิน
นี่เป็นครั้งแรกที่อีวานได้เห็นก๊อบบินเต็มไปหมด พวกมันหน้าตาไม่ได้ดีไปกว่าเอลฟ์ประจำบ้านสักเท่าไหร่ แต่เขาก็รู้ได้ทันทีว่าพวกมันนั้นแตกต่างจากเอลฟ์ประจำบ้าน จากแววตาที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมของพวกมัน
แฮรี่กับครอบครัววีสลีย์ ยืนอยู่ข้างหน้าก๊อบลินพนังงานที่ถูกเรียกว่า handcar พวกเขาจะมาถอนเงินจากบัญชีของพวกเขา อีวานกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องการที่จะแลกเปลี่ยนเงินปอนด์ให้เป็นเงินของโลกพ่อมดในโถงล๊อบบี้แห่งนี้
ครอบครัวเกรนเจอร์ แลกเปลี่ยนเป็นเงิน 10 ปอนด์ และครอบครัวมาสันแลกเปลี่ยนเป็นเงินมากเกือบเต็มกระสอบ มากเกินกว่าที่จะเอาไปซื้อของในรายการของใช้ที่โรงเรียนทั้งลิสต์
เกือบสิบห้านาทีต่อมา แฮรี่กับครอบครัววีสลีย์ก็ออกมาจากตู้เซ็ฟเก็บเงินที่อยู่ใต้ดิน
ภายนอกธนาคารบนทางเท้า เพอร์ซีกำลังพึมพำเกี่ยวกับการซื้อปากกาขนนกแท่งใหม่ เฟรดกับจอร์จเห็นเพื่อนของพวกเขา ลี จอร์แดน ทางด้านวีสลีย์คนพ่อ เขาพาคุณและคุณนายมาสัน และ เกรนเจอร์ ไปหาอะไรดิ่มที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว
อีวานจ้องไปที่แฮรี่ เขาเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างจะรอนและเฮอร์ไมโอนี่อย่างลับๆ หลังจากเขาคิดได้ อีวานก็ตัดสินใจที่จะไปกับคุณนายวีสลีย์และจินนี่ เพื่อที่จะไปซื้อเสื้อคลุมกับไม้กายสิทธิ์
“ในอีกชั่วโมง ให้มาเจอกันที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกนะ” คุณนายวีสลีย์พูด แล้วเดินจากไปพร้อมจินนี่และอีวาน
“อีกอย่าง ห้ามไปที่ตรอกน๊อกเทรินเด็ดขาด!” เธอตะโกนไล่หลังคู่ฝาแฝดสองคนนั้น
“คุณนายวีสลีย์ พวกเราจะไปซื้อไม้กายสิทธิ์ได้ที่ไหน คุณก็รู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาตรอกไดอะกอน” อีวานพูดขึ้น
“พ่อหนุ่ม พวกเรากำลังจะไปร้านโอลลิแวนเดอร์ เพราะว่าทั้งเธอและจินนี่ต้องการไม้กายสิทธิ์ทั้งคู่” คุณนายวีสลีย์หันมา มองไปที่อีวานพร้อมกับรอยยิ้ม “แต่พวกเราจะไปที่นั่นทีหลัง มันมีของมากมายที่เราต้องซื้อวันนี้ แถมวันนี้ยังมีงานแจกลายเซ็น สำหรับหนังสือเล่มใหม่ของกิลเดอรอย ล๊อกฮารต์ พวกเราจะไปกันสายไม่ได้”
“กิลเดอรอย ล๊อกฮาร์ต?” อีวานขมวดคิ้ว “ผมเห็นหนังสือที่ผมต้องการในรายการของใช้ของผม และผมไม่รู้ว่าอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดคนนี้เขาคิดอะไรของเขา ราคาของพวกนั้นไม่ใช่ถูกๆเลย”
“ใช่จ้ะ อาจเป็นเพราะว่าอาจารย์คนใหม่ของเธอคือล๊อกฮาร์ตผู้ยิ่งใหญ่ก็ได้นะ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม แต่มันก็แพงเกินไปถ้าจะซื้อหนังสือของล๊อกฮาร์ตห้าเล่มในครั้งเดียว” คุณนายวีสลีย์รู้สึกเสียใจเล็กน้อย “แม่ขอโทษนะจินนี่ลูกรัก แม่คิดว่าปีนี้ลูกคงจะต้องซื้อพวกของใช้มือสองมาใช้แทนไปก่อนนะ”
“มันไม่สำคัญหรอกแม่” ดูเหมือนจินนี่ไม่ได้เห็นว่าคุณนายวีสลีย์รู้สึกเสียใจมากแค่ไหนสำหรับเรื่องนี้ เธอกระพริบตามาที่อีวานแล้วกระซิบ “แม่ของฉันเขาเป็นแฟนคลับของล๊อกฮาร์ต แม่คลั่งไคล่เขามากเลยล่ะ”
“อย่าพูดอะไรไร้สาระ จินนี่!”
คุณนายวีสลีย์เขิน “เธอต้องยอมรับมัน มันเป็นอะไรที่น่าหลงใหลที่ได้เป็นพ่อมดที่แสนจะเก่งกาจ”
มันเป็นอะไรที่น่าดึงดูดเป็นพิเศษสำหรับพวกผู้หญิงวัยกลางคน อีวานตบไปที่หน้าผากเบาๆ คิดถึงเรื่องของล๊อกฮาร์ต ว่าเขาเป็นพวกลวงโลกขนาดไหน เขาไม่มีความรู้สึกดีๆกับผู้ชายคนนั้นแม้แต่น้อย ไม่ช้าก็เร็ว เขาจะถูกเปิดโปงในที่สุด เขาไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว
แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจคือจินนี่
สาวน้อยตัวเล็กคนนี้ไม่ได้ขี้อายเหมือนกับตอนแรกที่เขาได้พบ ถ้าหากแฮรี่ไม่อยู่แถวๆนี้ เธอก็กลับเป็นปกติทันที เป็นเด็กสาวตัวเล็กที่พูดเยอะและกะปรี้กระเปร่า
ระหว่างทาง เธอบอกหลายเรื่องเกี่ยวกับที่บ้านของเธอ
สามารถเห็นได้ชัดเลยว่าเธอนั้นแตกต่างจากรอน เธอไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการใช้ของมือสองที่พี่ชายของเธอ ยกเว้นเพียงอยากเดียวคือใช้ชุดเครื่องแบบนักเรียนใช้แล้ว นั่นทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก
ทั้งสามคนเดินคุยกันจนมาถึงร้านขายของเล็กๆ
ที่ป้ายบนประตูที่ดูเหมือนจะหล่นลงมาได้ทุกเมื่อ มันเขียนว่า “ผู้ผลิตไม้กายสิทธิ์ ตั้งแต่ คศ. 382”
ในหน้าต่างที่เต็มไปด้วยฝุ่น มีไม้กายสิทธิ์วางอยู่บนเบาะสีม่วงจางๆ แยกต่างหาก
เมื่อพวกเขาเข้าไปในร้าน มีเสียงดังมาจากด้านหลังของห้อง
อีวานมองไปรอบๆ ร้านแห่งนี้เล็กมาก มีแค่ม้านั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์เเพียงตัวเดียวเท่านั้น
ไม่ไกลไปจากตรงนั้นก็มีเกล่องกระดาษนับพันกล่องวางซ้อนกันเกือบจะถึงเพดาน
ตรงนั้นมีไม้กายสิทธิ์ทุกชนิดอยู่ในกองกล่องกระดาษ เหมือนกับมีอะไรบางอย่างทำให้อีวานรู้สึกว่า ในฝุ่นและความเงียบของสถานที่แห่งนี้ เหมือนจะมีเวทย์มนตร์ลึกลับบางอย่างอยู่
คุณนายวีสลีย์เดินนำหน้าพวกเขาไปนั่งอยู่ที่ม้านั่ง ไปนานหลังจากนั้นก็มีเสียงที่ฟังดูสุภาพ ดังออกมาจากข้างในร้าน
