ตอนที่ 24 ฝูงหมาป่าพิษ (ฟรี)

นี่คือหนึ่งในสามคนที่เหลือจากทีมล่าสัตว์อสูร

คน ๆ นี้เคยพูดดูหมิ่น ลู่เฟิง ในวันนั้นเขาจดจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดี

"ถนนเส้นทางนั้นคับแคบ ไม่คิดเลยว่าเราจะมาเจอกันเร็วขนาดนี้"

ลู่เฟิง ได้กล่าวพูดอย่างเย็นชาพร้อมกับเผยรอยยิ้มอันโหดร้ายบนมุมปากของเขา

เขาไม่สามารถลืมเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ เมื่อวานนี้เขาต้องการช่วยชีวิตคนพวกนี้ด้วยความกรุณาแต่สุดท้ายพวกเขากลับตอบแทนด้วยการทรยศ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาสามารถเอาชนะพยัคฆ์ลายดาวได้ เขาคงกลายเป็นอาหารของมันไปแล้ว

ดังนั้นความเสียใจเช่นก่อนหน้านี้เขาจะไม่ยินยอมให้มันเกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน!

"ตั้งแต่ที่สวรรค์มอบโอกาสให้เรามาเจอกันอีกครั้ง ฉันจะเอาชีวิตของพวกนายเพื่อชดใช้ความผิดบาปซะ!"

ลู่เฟิง ได้หัวเราะเยาะในใจเขาได้ใช้ พลังพิเศษ ร่างกายของนักล่า ติดตามไปยังทิศทางที่เกิดเสียง

ไม่นานเขาก็มองเห็นทั้งสามคนกำลังซุ่มโจมตีอยู่บนต้นไม้ใหญ่

พวกเขาแต่ละคนได้รับบาดเจ็บแต่ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเพราะในมือของพวกเขามีลูกของราชาหมาป่าพิษอยู่

นี่คือลูกของราชาหมาป่าพิษสัตว์อสูรขั้นรวมพลังหยวน หากฝึกฝนให้ดีมันจะสามารถกลายเป็นสัตว์อสูรพันธะสัญญาที่แข็งแกร่งได้

แต่น่าเสียดายที่พวกเขาต้องมาพบกับตนเองก่อน

"นั่นใคร?"

ในเวลานี้ หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรได้เงยหน้ามองและจ้องมองไปที่ลู่เฟิง

"จำกันไม่ได้แล้วงั้นเหรอ?"

ลู่เฟิง ได้กล่าวพูดออกมา

เขาไม่ได้ตกใจที่ตนเองถูกค้นพบ กลับกัน เขาได้ปล่อยกลิ่นอายเเห่งการฆ่าทำให้พวกทีมล่าสัตว์อสูรสัมผัสได้

เขาต้องการฆ่าอีกฝ่าย!

เจตนาฆ่าที่รุนเเรงได้ถูกปลดปล่อยออกมาจนไม่สามารถควบคุมได้!

ร่างของลู่เฟิง ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของพวกเขา!

"เป็นเจ้า!"

เมื่อทีมล่าสัตว์อสูรเห็นลู่เฟิงใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป แน่นอนว่าพวกเขาไม่เคยลืมว่าเด็กคนนึงได้ช่วยเหลือพวกเขาเมื่อวานนี้ แต่สุดท้ายพวกเขาก็ทรยศเด็กคนนั้น

เดิมทีเขาคิดว่าลู่เฟิงคงตกตายภายใต้การไล่ล่าของพยัคฆ์ลายดาวไปแล้ว แต่เขาไม่ได้คาดหวังเลยว่า ลู่เฟิง จะยังไม่ตาย ทั้งยังพบเจอพวกเขาอีกด้วย

ลู่เฟิง ได้จ้องมองไปที่พวกเขาอย่างเย็นชา"ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้น คงไม่คิดสินะว่าข้าทำไมถึงไม่โดนพยัคฆ์ลายดาวฆ่าตายก่อนหน้านี้?"

หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรสีหน้าแปรเปลี่ยนเขาจ้องมองไปที่ลู่เฟิงด้วยรอยยิ้ม"น้องชาย เจ้ากำลังพูดอะไร เมื่อวานนี้ที่เจ้าช่วยเหลือพวกเรา พวกเราย่อมไม่มีวันลืมบุญคุณอย่างแน่นอน!"

"ฮ่าฮ่า,ยังจะกล้าพูดจาเล่นลิ้นแบบนี้อีก?"

ลู่เฟิงจ้องมองไปที่หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูร"พวกเจ้าไม่กลัวโดนฟ้าผ่าหรืออย่างไร?"

"น้องชายหมายความว่าไง?"หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรขมวดคิ้วแน่น

"เจ้าพวกบัดซบ!"

ลู่เฟิง ได้หยิบดาบชี้ไปที่หน้าของพวกเขา"ข้าจะให้โอกาสของพวกเจ้าถือดาบขึ้นมาสู้ ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทิ้งซะ!"

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่เฟิงเผชิญหน้ากับนักรบแบบนี้ แม้ว่าตอนนี้เขาอยากจะฆ่าอีกฝ่าย แต่เขาก็หวังว่าจะได้รับประสบการณ์จากการฝึกฝนในตอนนี้เหมือนกัน

สีหน้าของหัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรได้กลายเป็นหน้าเกลียดมากขึ้น

หลังจากที่ลู่เฟิงเข้าช่วยเหลือพวกเขาเมื่อวานนี้เขาก็รู้แล้วว่าลู่เฟิงนั้นแข็งแกร่งมาก

ตอนนี้เขาเห็น ลู่เฟิง ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายนั้นมีความสามารถมากพอที่จะฆ่าตนเอง

ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่สามารถหนีรอดพ้นจากการไล่ล่าของพยัคฆ์ลายดาวมาได้

เผชิญหน้ากับบุคคลเช่นนี้เขายังจะมีอำนาจอะไรไปต่อกรได้อีก

หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรรีบเปลี่ยนสีหน้าและจ้องมองไปที่ลู่เฟิงด้วยรอยยิ้ม"น้องชาย เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเป็นพวกเราผิดเอง ทำไมพวกเราไม่มาตกลงกันเล่า ? ตอนนี้ข้ามีลูกราชาหมาป่าพิษอยู่ในมือ ถ้าพวกเราขายมันได้ พวกเราจะแบ่งส่วนต่างให้เจ้าด้วยตกลงไหม?"

"หึ!"

ลู่เฟิง ไม่ได้สนใจจะพูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เขาได้ใช้ พลังพิเศษ ร่างกายของนักล่า พุ่งไปยังกลุ่มคนเหล่านี้และฟันดาบออกไป

"ไอ้เวรเอ้ย!"

หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรสีหน้าเปลี่ยนอีกครั้งเขารีบหลบในเวลาเดียวกันและไม่ลังเลที่จะโยนลูกของราชาหมาป่าพิษไปทางลู่เฟิง

เขาไม่ได้ต้องการมอบมันให้กับลู่เฟิง แต่งหวังว่าลูกราชาหมาป่าพิษจะสามารถขัดขวางการโจมตีของลู่เฟิงและถ่วงเวลาให้ตนเองได้มีโอกาสหลบหนี

อย่างไรก็ตามลู่เฟิง ไม่ได้สนใจ เขาได้ใช้มืออีกข้างปัดลูกราชาหมาป่าพิษไปทางอื่นและพุ่งไปยังกลุ่มคนเหล่านั้น

"ทำไมเจ้าบ้านี่มันถึงเร็วจัง!"

หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรเดิมคิดว่าลูกราชาหมาป่าพิษจะสามารถหยุดลู่เฟิงได้สักพัก แต่เขาไม่คิดเลยว่า ลูกราชาหมาป่าพิษจะไม่สามารถทำอะไรลู่เฟิงได้

ฟวั่บ!

ปลายดาบของลู่เฟิงได้ฟันไปที่หัวไหล่ของหัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูร

"ตายซะ!"

อีกสองคนที่เป็นนักรบระดับ 8 ขั้นสร้างรากฐาน ได้มองหาโอกาสในการลอบโจมตีลู่เฟิง

ลู่เฟิง ในตอนนี้เดิมคิดจะจัดการหัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรก่อนแต่ในเมื่อมีคนมาคอยขัดขวางเขาจำเป็นจะต้องหยุดการโจมตีที่พุ่งเข้ามา

ดาบของลู่เฟิงได้ฟันออกไปเพื่อรับการโจมตีของทั้งสองคน

ร่างของลู่เฟิง ได้ถอยร่นไปเล็กน้อย

"หัวหน้าท่านไม่เป็นอะไรนะ?"

พวกเขาทั้งสองคนรีบเข้าไปหาหัวหน้าของตนเอง

"ข้าสบายดี ขอบคุณพวกเจ้าทั้งสองคนมาก! แค่ก แค่ก ..."หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรได้เอามือกุมบาดเเผลตรงหัวไหล่ของเขา

"ไม่ต้องห่วงหัวหน้า พวกเราจะสู้และตายไปพร้อมกับท่าน!"ทั้งสองคนได้พูดขึ้นและหันหน้ามาเผชิญหน้ากับลู่เฟิง

ลู่เฟิงมองดูฉากนี้และเยาะเย้ย"ถ้าข้าเป็นพวกเจ้าทั้งสองคนข้าจะไม่หันหลังให้กับชายคนนี้!"

"อะไร?"

"อั๊ก!"

พวกเขาทั้งสองคนยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร หัวหน้าของพวกเขาก็ฟาดฝ่ามือไปที่เเผ่นหลังของพวกเขาอย่างรวดเร็ว

"อั๊ก!"

ทั้งสองคนได้สำลักโลหิตออกมา ร่างของพวกเขาได้พุ่งเข้าหาลู่เฟิง

ในเวลานี้ หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรไม่ลังเลที่จะใช้พลังทั้งหมดของเขาหลบหนีเข้าไปในป่าทึบทางด้านหลัง

เมื่อ ลู่เฟิง เห็นดังนี้เขาก็หัวเราะเยาะออกมา"คิดว่าจะหนีข้าพ้นหรือไม่?"

พลังร่างกายของนักล่าได้ถูกกระตุ้นขึ้นอีกครั้งเขาได้พุ่งเข้าไปทันที

แต่ก่อนหน้านั้นเขาจำเป็นจะต้องฆ่าทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาก่อนปลายดาบของเขาได้ตวัดฟันศีรษะของทั้งสองคนจนร่วงหล่นลงมา

"ติ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่สังหารนักรบระดับ 8 ขั้นสร้างรากฐานสองคน ได้รับค่าประสบการณ์ 100 แต้ม!"

แววตาของทั้งสองคนก่อนที่จะตายพวกเขารู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหัวหน้าของพวกเขาจะทรยศ!

ลู่เฟิง ไม่ได้สนใจทั้งสองคนอีกต่อไป หลังจากฆ่าพวกเขาแล้ว ร่างของลู่เฟิง ก็พุ่งตรงไปยังสถานที่ที่หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรหลบหนี

ไม่นาน ลู่เฟิง ก็พบกับหัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรที่ยืนหยุดอยู่กับที่เขาได้เปิดปากกล่าวพูดอย่างเย็นชา"อะไร ไม่หนีแล้วงั้นเหรอ?"

"ฮ่าฮ่า !"

ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้หัวหน้าทีมล่าสัตว์อสูรถึงหยุดและมองไปที่ลู่เฟิงเขาได้หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"เจ้าหนู ทำไมไม่ลองมองดูรอบ ๆ ตัวของเจ้าตอนนี้?"

"วู้ววว!"

ทันทีที่เสียงของเขาสิ้นสุดลงเสียงร้องของหมาป่าก็ได้ดังขึ้นอยู่รอบ ๆ

"ฝูงหมาป่าพิษ!"

การแสดงออกของลู่เฟิงได้เปลี่ยนไป