บทที่ 7
บทที่ 7 หญิงสาวดวงตากลมโตแต่ฉายแววครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลากำลังนั่งเช็ดใบตองอยู่ที่แคร่หน้าบ้าน ผมยาวสลวยถูกรวบเป็นมวยอย่างง่ายๆ ไรผมร่วงลงมาเคลียแก้ม ถ้าริมฝีปากบางๆ ไม่เผลอถอนหายใจบ่อยครั้งคงเหมือนภาพนางในวรรณคดี “เช็ดแรงอย่างนั้นเดี๋ยวใบตองก็ขาดซิลูก” “คะ?” ผู้เป็นยายเดินมานั่งข้างๆ หลานสาวที่อยู่ในอ...
