บทที่ 13
บทที่ 13 ฟรานเชสโก้ ซิวีลิอาโน่วางสายตาที่กระจกเงาสะท้อนภาพตนเอง เขายืนอยู่ในห้องทำงานบนตึกสูงแห่งหนึ่งใจกลางเมือง เขามองเส้นทางของรถไฟลอยฟ้าที่กำลังเคลื่อนขบวนขนผู้คนจากแห่งหนึ่งสู่อีกแห่งหนึ่ง เวลานี้ภายนอกเป็นสีดำกำมะหยี่ของรัตติกาล มีแสงไฟสว่างวับวาวจากตึกระฟ้าที่เรียงรายราวกับดวงดาว หลังจากกลับ...
