บทที่ 390 ทวีปจักรพรรดิบูรพา
อีเพียวเพียว! เจียงอี้รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า ในขณะที่เขามองไปยังภาพของหญิงสาวตรงหน้า เขาเผลอคิดไปว่านางมีตัวตนอยู่จริง แต่ประโยคต่อมาก็ทำให้เขาตื่นจากความฝัน “ลูกแม่ แม่จำเป็นต้องบอกเจ้าก่อนว่าสิ่งที่เจ้าเห็นอยู่ตอนนี้เป็นเพียงแค่ภาพบันทึกเท่านั้น” “ภาพบันทึก!” ร่างกายของเจียงอี้สั่นเทาและเผลอก้าวถอ...
