บทที่ 115 สมควรเป็นโสด
บทที่ 115 สมควรเป็นโสด ไม่มีเสียงในห้องเก็บศพมีเพียงกลิ่นของฟอร์มาลินอบอวลไปทั่วทุกตารางนิ้ว เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งเมื่ออยู่ในห้องนี้ ฮ้วยเคติงได้นอนอยู่บนเตียงเย็นๆพร้อมกับผ้าห่อศพสีขาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาไม่สามารถพกพาทรัพย์สมบัติ ฐานะ โต๊ะเครื่องแป้ง ผู้หญิง บ้าน หรือรถที่เขามีได้ ในตอนนี้เขาไม่ไ...