บทที่ 13 การปิดล้อม

หัวหน้าคนนี้ดูเหมือนจะยิ้มไม่เชิงยิ้ม ทั้งไม่สนใจที่จะอธิบายให้มากกว่านี้ จากนั้นก็หายตัวไปจากบนกำแพงเมือง

ใบหน้าของลู่อวิ๋นดูมืดมน

หัวหน้าที่อยู่บนกำแพงเมือง เห็นได้ชัดว่ามุ่งเป้ามาที่เขา

"เมื่อผู้ว่าราชการเดินทางกลับเมือง กลับถูกหยุดจากผู้รักษาประตูเมืองตัวเล็กๆ หากข่าวนี้แพร่ออกไป เกรงว่าข้าจะไม่มีหน้ามาเป็นผู้ว่าราชการอีกต่อไป”

รอยยิ้มบิดเบี้ยววาบผ่านใบหน้าของลู่อวิ๋น

"เจ้านาย ให้บ่าวไปสังหารเขา!"

ใบหน้ายู่หยิงเปี่ยมไปด้วยความโกรธ ในสายตาของนาง ลู่อวิ๋นเป็นผู้ปกครองสังสารวัฏ ดูแลการเกิดตายของสรรพชีวิต… ผู้ฝึกยุทธ์เซียนตัวน้อยกลับกล้าที่จะรุกรานลู่อวิ๋น นั่นเป็นบาปที่ยกโทษให้ไม่ได้

"ไม่จำเป็น ถ้าเจ้าสังหารเขาเช่นนี้ ชื่อของข้าก็จะมัวหมอง และข้าก็จะต้องรับผิดชอบ ในทางตรงกันข้าม ข้าก็จะถูกกล่าวหาว่าสังหารผู้บริสุทธิ์อย่างผิดๆ และใช้หัวข้อนี้เล่นกับข้า”

"ข้า ผู้ว่าราชการเฉวียนโจว ยังอ่อนแอเกินไป หลายตระกูลในเฉวียนโจวจัดพวกบ่าวชราเข้ามายังจวนผู้ว่าเพื่อตรวจสอบข้า… พวกเขาคิดว่านายท่านคนนี้รังแกง่าย!"

ลู่อวิ๋นคลำไปทั่วตัว แล้วหยิบป้ายแขวนเอวที่สว่างสดใสออกมา

ป้ายแขวนเอวใบนี้มีขนาดประมาณฝ่ามือ ด้านหนึ่งสลักคำว่า 'เฉวียนโจว' อีกด้านหนึ่งสลักคำว่า 'หลิง'

ป้ายแขวนเอวใบนี้ เป็นตราเคลื่อนทัพเฉวียนโจว

ว่านเฟิงเคยกล่าวไว้ว่า ป้ายแขวนเอวของลู่อวิ๋นใบนี้ สามารถระดมทหารสวรรค์และนายพลสวรรค์มาประจำการที่เฉวียนโจวได้

"มารับนี่ไป อัญเชิญทหารสวรรค์และนายพลสวรรค์!"

ลู่อวิ๋นมอบตราให้กับยู่หยิง

"กลับกลายเป็นว่า เจ้านายยังเป็นผู้ว่าราชการเฉวียนโจวอีกด้วย!"

ยู่หยิงตาเป็นประกาย นางเคยเป็นผู้ว่าราชการเฉวียนโจวมาก่อน เป็นเรื่องปกติที่จะรู้วิธีใช้ตราเคลื่อนทัพเฉวียนโจว

"ผู้รักษาประตูเมืองเล็กๆ กล้าที่จะปฏิเสธผู้ว่าราชการ ก็แค่หาที่ตาย”

ยู่หยิงถือตราไว้ในมือ และกระแสพลังสีเขียวก็ไหลจากมือนางไปที่ตรา

โอม――

แสงสีทองพุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า ส่องสว่างจนเกือบทั้งด้านทิศตะวันออกของเมืองเฉวียนโจว

ใจกลางแสงสีทองนี้ ประตูใหญ่ยักษ์ก็เปิดออกอย่างช้าๆ

"ชัดเลย มันเป็นวิธีการของตระกูลเซียน… ข้าคิดว่ามันจะเป็นลูกศรทะลวงเมฆหรืออะไรบางอย่าง แต่ข้าไม่ได้คาดว่าจะเคลื่อนทัพโดยตรง!"

ลู่อวิ๋นอดที่จะกระดกลิ้นไม่ได้

หัวหน้าที่อยู่ในหอบนประตูเมืองสั่นสะท้านขึ้นมาในทันใด เขาแทบจะคลานออกจากหอบนประตูเมือง จ้องมองไปที่ประตูใหญ่เหนือท้องฟ้าอย่างว่างเปล่า ใบหน้าของเขาซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว

"เขา เขาถึงกับระดมกองทหารเต่าดำที่ประจำการอยู่ที่ชายฝั่งทะเลเหนือ… เขาไม่กลัวหรือว่าเผ่าพันธุ์อสูรทะเลจะฉวยโอกาสบุกจู่โจมแผ่นดิน?”

หัวหน้ากองบ่นพึมพัม

"คำสั่งผู้ว่าราชการเฉวียนโจว! ให้กองทหารเต่าดำรีบมาที่เมืองเฉวียนโจวเพื่อปราบกบฏ!"

เสียงของยู่หยิง ส่งออกไปตามแสงสีทองเข้าไปในประตู

"รับคำสั่ง!"

ทันใดนั้น ในความว่างเปล่า กองทัพขนาดใหญ่ก็ปรากฏออกมาจากประตูหลังแสงสีทอง

กองทัพนี้มีประมาณหนึ่งหมื่นคน สวมชุดเกราะหนักสีดำล้วน หอกยาวและโล่หนัก มันดูสง่างาม

วินาทีที่พวกเขาตกลงมาสู่พื้น ทั้งแผ่นดินสั่นสะเทือน

"นายพลคนสุดท้ายหยิ่นฉวนเทียน คารวะท่านผู้ว่าราชการ!"

ชายชุดเกราะสีดำเดินเข้ามาหาลู่อวิ๋น คุกเข่าลงข้างหนึ่ง

ลู่อวิ๋นผงะไปชั่วขณะหนึ่ง

จากนั้นเขาก็รู้สึกมีความภาคภูมิใจพลุ่งพล่านขึ้นมาจากใจของเขา

มีกองทัพเช่นนี้อยู่ใต้บังคับบัญชา เขายังกลัวนกอยู่อีกไหม?

"ลุกขึ้น "

ลู่อวิ๋นปรับความคิดของเขา สูดหายใจเข้าลึกๆ อ้าปากของเขาและตะโกนออกมา "ล้อมเมือง ใครก็ตามที่ขัดขืน สังหาร ไม่มีการละเว้น!"

ลู่อวิ๋นเป็นโจรปล้นสุสาน เอาชีวิตรอดอยู่ในโลกมืด เขาย่อมต้องเป็นคนที่เด็ดขาด

"รับคำสั่ง!"

หยิ่นฉวนเทียนยืนขึ้น เขาตะโกนเสียงดัง "ล้อมเมือง!"

"สังหาร!"

"สังหาร!"

“สังหาร!”

ในทันใดนั้น คำว่าสังหารก็ดังไปถึงชั้นฟ้า

ตลอดทั้งกำแพงเมืองเฉวียนโจว สั่นสะเทือนสองสามครั้ง

กองทัพเต่าดำในชุดเกราะหนักพุ่งขึ้นไปบนกำแพงเมือง กองทหารรักษากำแพงเมืองของเฉวียนโจว ต่อหน้ากองทัพเต่าดำ เหมือนไก่สุนัข ล้วนเปราะบาง

เพียงไม่กี่ลมหายใจ ประตูทิศตะวันออกก็ถูกยึด

"แปลก ทำไมกองทัพเต่าดำตอนนี้ถึงอ่อนแอเหลือเกิน"

ยู่หยิงมองไปที่กองทัพเต่าดำ คิ้วของนางย่นเล็กน้อย

"อ่อนแองั้นหรือ?"

เก่อหลงกลืนน้ำลายเต็มคำ เขายังจำได้ก่อนหน้านี้ ลู่อวิ๋นข่มขู่ตัวเขาเองว่าจะระดมทหารสวรรค์และนายพลสวรรค์เฉวียนโจว

ในตอนนั้น เก่อหลงยังคิดว่านั่นเป็นเพียงการข่มขู่เท่านั้น แต่ไม่ได้คาดหวังว่าลู่อวิ๋นในตอนนี้จะระดมกองทัพเต่าดำมาประจำการในเฉวียนโจว!

"นั่นคือกองทัพเต่าดำ ทั้งหมดล้วนเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งในเขตแดนแก่นแท้ อา!!”

เก่อหลงกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ "นายพลหยิ่นฉวนเทียนก่อนหน้านี้ ยังเป็นจอมยุทธ์ที่อยู่ในเขตแดนเทพ! เจ้ารู้หรือไม่ว่าจอมยุทธ์เขตแดนเทพคืออะไร? นั่นคือนายพลระดับสูง! ผู้นำตระกูลขุนนางชั้นสูง หัวหน้าผู้ฝึกสอนระดับสูงของสำนักใหญ่ในเฉวียนโจว”

"ข้าผิดเอง"

ยู่หยิงพึมพำ "ไม่ใช่กองทัพเต่าดำที่อ่อนแอลง แต่เฉวียนโจวทั้งหมดอ่อนแอลง"

เก่อหลงเม้มปาก ไม่แสดงความคิดเห็นอีกต่อไป

…

บูม บูม ——

ประตูเมืองทิศตะวันออกที่เดิมปิดสนิท เปิดขึ้นอย่างกระทันหัน

ลู่อวิ๋นถูกห้อมล้อมด้วยกองทัพเต่าดำ เดินเข้าไปในประตูเมือง

หัวหน้ากองรักษาการณ์ถูกมัดโยนมาไว้ตรงหน้าลู่อวิ๋น

หัวหน้านั้นเงยหน้าขึ้นอย่างลังเล มองไปที่ลู่อวิ๋นที่อยู่ข้างหน้า พูดด้วยเสียงสั่นสะท้าน "ลู่ ลู่อวิ๋น เจ้ากล้าดีอย่างไรที่ส่งทหารเข้าโจมตีเมือง เจ้ากำลังพยายามก่อกบฏงั้นหรือ?"

"กบฏอย่างงั้นหรือ?"

ลู่อวิ๋นเย้ยหยัน "ข้าเองเป็นเจ้าของเมืองเฉวียนโจวนี้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าข้ากำลังต่อต้านตัวเองอยู่"

หัวหน้านั้นพูดไม่ออก เขาไม่ได้คาดหวังว่าลู่อวิ๋นจะไร้กฎหมายขนาดนี้… เขาแค่หันหลังให้ ลู่อวิ๋นก็กล้าที่จะส่งทหารล้อมเมือง!

"ศัตรูโจมตี! ศัตรูโจมตี!"

ในตอนนี้ เกิดความโกลาหลวุ่นวายภายในเมืองเฉวียนโจว

ค่ายกลทีละค่าย ถูกเปิดขึ้นติดต่อตามกัน

ผู้ฝึกยุทธ์เซียนและกองทัพในเมือง รวบรวมกำลังกันอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้ามาที่ประตูทิศตะวันออก

คนจากตระกูลหลัก ตระกูลเก่อ ตระกูลเฟิง ตระกูลกงซุน ต่างก็นำคนมามากมาย

"ช่างกล้า! พวกเจ้าเป็นใครกัน กล้าโจมตีเมืองเฉวียนโจว ไม่ต้องการหัวแล้วหรือ!"

ชายหนุ่มชุดขาว พร้อมกับสะพายกระบี่ยาวสีดำไว้ที่หลัง ห้อมล้อมไปด้วยผู้คน เหมือนดาวล้อมเดือน เขาชี้ไปที่ลู่อวิ๋นและตะโกนด้วยเสียงอันดัง

เมืองเฉวียนโจวเป็นเมืองหลักของแดนสวรรค์หลางเสี๋ยภายใต้การปกครองของรัฐ การโจมตีเมืองเฉวียนโจวก็เหมือนกับเป็นศัตรูกับแดนสวรรค์หลางเสี๋ย นั่นก็คือการหาที่ตาย

ว่านเฟิงในอ้อมแขนของลู่อวิ๋นได้ตื่นขึ้นแล้ว นางยืนอยู่ข้างๆ ลู่อวิ๋นอย่างสับสน จ้องมองไปยังเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างว่างเปล่า

ลู่อวิ๋นเอามือไพล่หลัง เขาเอียงศีรษะและมองไปที่ชายหนุ่มในชุดขาว ยิ้มหยันแล้วกล่าวว่า "ใครช่างกล้างั้นหรือ? ชายคนนี้สกุลอิง ยึดครองประตูเมือง เขาตั้งใจที่จะกบฏ เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเจ้าทั้งหมดเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของเขา"

"ข้า ข้าไม่…"

หัวหน้าอิงคุกเข่าลงบนพื้น ต้องการที่จะประท้วง

แต่ลู่อวิ๋นก้าวไปข้างหน้า เตะคางของเขาหลุด ขัดขวางคำพูดของเขา

รูม่านตาของชายหนุ่มในชุดขาวหดลงเล็กน้อย

"ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร การโจมตีเมืองเฉวียนโจว ถือว่าเป็นอาชญากร ทุกคน จับเขาไว้!"

ชายหนุ่มชุดขาวแค่นเสียงเย็นชา

ผู้ฝึกยุทธ์เซียนรอบตัวเขาสีหน้าแตกต่างกัน บางคนหัวเราะเยาะโชคของลู่อวิ๋น บ้างขมวดคิ้วแน่น แต่ผู้คนส่วนใหญ่เปี่ยมไปด้วยความสุข

ชายในชุดขาวคนนี้คือคนในตระกูลเก่อ คุณชายหก เก่อเฉิงเซียน เขาออกจากเฉวียนโจวตั้งแต่อายุยังน้อยเพื่อเรียนรู้จากอาจารย์ของเขา ไม่ได้กลับมาจนถึงวันนี้ เขาจึงไม่รู้จักลู่อวิ๋น

ในตอนนี้หลายคนกำลังผสมปนเปอยู่ในโคลน หวังว่าจะสังหารลู่อวิ๋นด้วยมือของเก่อเฉิงเซียน

แม้แต่ผู้คนจากตระกูลเก่อก็หวังเช่นนั้น… อาจารย์ของเก่อเฉิงเซียนนั้นเผด็จการและแข็งแกร่งมาก แม้ว่าเขาจะพลาดพลั้งสังหารผู้ว่าราชการ ก็จะไม่มีใครพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

จักรพรรดิของแดนสวรรค์หลางเสี๋ยจะไม่กล่าวโทษสำนักเซียนให้กับลู่อวิ๋นที่ไม่สามารถฝึกยุทธ์เซียนได้

"ขอรับ!"

ผู้ฝึกยุทธ์เซียนหลายคนก้าวไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น

“สังหาร!”

หยิ่นฉวนเทียนเห็นเช่นนี้ ก็ปล่อยคำพูดคำหนึ่งออกจากปาก

ฉั่วะ!

ฉั่วะ!

ฉั่วะ!

ทันใดนั้น แสงหอกก็ปรากฏขึ้นอย่างกระทันหัน ตัดศีรษะผู้ฝึกยุทธ์เซียนสองสามคนที่กล้าก้าวไปข้างหน้า

"พวกหนูบังอาจ กล้าที่จะกระทำความผิด ตาย"

หยิ่นฉวนเทียนก้าวไปข้างหน้า หอกยาวสีดำในมือของเขาดูเหมือนมังกร พุ่งเข้าใส่เก่อเฉิงเซียน

“เขตแดนเทพ!”

เก่อเฉิงเซียนหน้าซีดด้วยความตกใจ

เขาไม่คาดคิด ว่าด้านข้างของคนตรงหน้านี้ จะมีจอมยุทธ์เขตแดนเทพ!

เก่อเฉิงเซียนเป็นเพียงเขตแดนแก่นทองคำในตอนนี้ ห่างไกลเกินไปจากจอมยุทธ์เขตแดนเทพ!

ฉึก!

ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง หอกสีดำก็แทงเข้าไปในลำคอของเก่อเฉิงเซียน

อัจฉริยะรุ่นเยาว์ผู้นี้เพิ่งสร้างแก่นทองคำและได้กลับมาอย่างหรูหรา ไม่ทันที่จะแสดงฝีมือให้เต็มที่ ก็ต้องมาจบชีวิตภายใต้หอกของหยิ่นฉวนเทียน