บทที่ 22
บทที่ 22 พิชชายืนหน้าตึงอยู่ในห้องเสื้อหรูหรา ชีวิตปกติของเธอไมได้เฉียดใกล้ร้านแบบนี้เลยสักนิด ถ้าจำเป็นต้องซื้อชุดราตรีเธอก็มีร้านประจำเป็นร้านเสื้อผ้ามือสองสภาพดี และเธอก็ยอมรับหน้าตาเฉยว่าเป็นลูกค้าเสื้อผ้ามือสองมากกว่าจะซื้อของใหม่เอี่ยมและที่แน่ๆ ไม่ใช่ร้านหรูหราแบบนี้ชัวร์! “ให้ผมช่วยดีกว่าไหม...
