ตอนที่แล้วบทที่ 1
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 3

บทที่ 2


บทที่ 2

“น่ารักจังเลยคะการ์เร็ต”

ชายหนุ่มตื่นจากความทรงจำ ร่างเย้ายวนโผเข้ากอดเต็มแรงแต่เขาก็แข็งแกร่งพอที่จะรับร่างเธอไว้โดยไม่เซไปด้านหลัง   หญิงสาววัยสามสิบสามยิ้มหวานแววตาไม่เร้นซ่อนความปรารถนา เรือนร่างในชุดเดรสสีเขียวมรกตรัดรูปเน้นเรือนร่างโดยคอเสื้อที่ปาดกว้างอวดอกคู่สวยชวนลิ้มลอง

“ผมไม่คิดว่านั่นเป็นคำชมสำหรับผู้ชายนะ” เขายิ้มที่มุมปากรัดร่างเนียมเข้ามาแนบกระชับกับร่างแกร่งของตน “ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะชอบห้องนี้”

“วิเศษค่ะ ฉันชอบมาก มาแต่ละครั้งคุณเลือกที่พักให้ฉันไม่ซ้ำกัน ทำให้ฉันประทับใจมาก” เอริก้าเงยหน้ามอง เธอเลียริมปากตัวเองเหมือนหิวกระหายอย่างไม่รู้ตัว “คุณอยากได้คำชมแบบไหนละคะ”

ดวงตาของเขาเป็นประกายเหมือนเสือดำจ้องมองเหยื่อแสนโอชะ เหยื่อที่ติดกับดักสวาทมิอาจสลัดได้หลุดเลยสักราย

“คุณพร้อมที่จะเป็นรางวัลของผมหรือยังล่ะ” ไม่ต้องรอคำตอบจากอีกฝ่ายมือใหญ่เลื่อนลูบไล้แผ่นหลังแล้วรูดซิปลงแล้วปลดมันให้ลงไปกองอยู่กับพื้น

“คุณถือสิทธิ์อะไรมาถอดชุดของฉัน”

พูดทั้งที่น้ำเสียงแหบพร่าด้วยสัมผัสไอร้อนจากฝ่ามือของเขา  เพียงชุดสีเขียวหลุดลงก็เปิดเปลือกทรวงอกที่ไร้สิ่งใดห่อหุ้ม   มีเพียงกางเกงชั้นในลูกไม้สีดำอีกชิ้นที่ปกปิดเรือนร่างของหญิงสาวผมหยักศกสีทองสลวย

“ผมเป็นคนซื้อก็มีสิทธิ์ที่จะถอดมัน” เขาใช้สองมือประคองทรวงอกที่อวดความสวยงามตรงหน้า บีบเค้นจนหญิงสาวต้องซูดปากด้วยความเสียวซ่าน  เข่าของเขาแทรกหว่างขาให้แยกออกเพียงบดเบียดกลีบดอกไม้ที่เริ่มผลิตน้ำหวานออกมา  แค่เพียงเริ่มต้นเธอก็สั่นสะท้านไม่อาจต้านทานเขาได้อีก

“ผมหิวขอผมกินก่อนนะ” เขากระซิบที่ริมหูอย่างคนเอาแต่ใจ ดันร่างที่อ่อนละทวยไปที่โต๊ะอาหาร กดร่างเธอให้นอนหงายเพื่อที่ได้ก้มลงชิมเนื้อนุ่มตรงหน้าได้สะดวก

“โอ้ว! การ์เร็ต!”

เอริก้าได้แต่ครำครวญเรียกชื่อเขา ปรารถนาจะให้เขาแทรกแกนกายเข้ามาเติมเต็มความต้องการที่ห่างหายไปนาน    เรียวลิ้นของเขาระเริงบนยอดอกในขณะที่นิ้วมือก็เคลื่อนไหวอยู่ใต้การกางชั้นในอย่างชำนาญจนร่างกายเธอร้อนฉ่า สองขาไม่สามารถที่จะอยู่นิ่งได้จนต้องขยับไปมา เขาถอดเสื้อเชิ้ตที่สวมอยู่ออกเผยแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างผู้ชายที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ มือเรียวพยายามปลดเข็มขัดของเขาออก ชายหนุ่มหัวเราะในคำคอแล้วผละจากร่างงาม ปลดกางเกงลงแล้วไม่ลืมหยิบถุงยางอนามัยออกมาสวม เมื่อทุกอย่างพร้อมเขาก็ไม่รอช้าที่จะทำตามความต้องการของหญิงสาวตรงหน้า ร่างสวยผวาเฮือกเมื่อเขาแทรกเข้ามาอย่างรวดเร็วและรุนแรงเพียงครั้งเดียว เธอยื่นมือมาหมายจะคล้องคอและกอดเขาให้แนบแน่น  ทว่าเขากลับรวบข้อมือทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะแล้วขยับสะโพกเข้าใส่อย่างหนักหน่วง ห้องสวีทสุดหรูมีเพียงเสียงเธอครางกระเส่ากับเสียงเนื้อเปลือยเปล่ากระทบกันเป็นจังหวะ ดอกไม้ปลดปล่อยน้ำหวานไหลฉ่ำเยิ้ม

เอริก้าหวีดร้องเมื่อเธอรู้สึกเหมือนตัวเองสำลักความสุขที่ชายหนุ่มมอบให้ แต่กระนั้นชายหนุ่มยังหิวและกระหายไม่อิ่มหนำ เขาปล่อยข้อมือที่แดงเป็นรอยช้ำออกแล้วพลิกเธอลงคว่ำไปกับโต๊ะ ก้นงอนอวดสายตาแต่ขาเรียวคู่สวยแทบไร้แรงยืน เขาจับขาข้างหนึ่งให้งอเข่าและพาดที่ขอบโต๊ะแล้วกระแทกเสาหินเข้าไปอีกครั้ง

“การ์เร็ตค่ะ มัน...แน่นเหลือเกินค่ะ”

“บอกผมซิว่าคุณไม่ชอบ” เขาถามแต่ขยับสะพกคุมจังหวะแน่นหนัก มือข้างหนึ่งจับเอวของเธอไว้ให้รับจังหวะของเขา ส่วนอีกข้างเล้าโลมอกสวยที่ส่ายไปมาตามแรงกระแทก “ผมหยุดได้ถ้าคุณต้องการ”

“อย่า..อย่าหยุดค่ะ..ที่รัก...ฉันต้องการคุณ” เอริก้าวิงวอนด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“โอ้ว! พระเจ้า! ฉันไม่ไหวแล้วค่ะที่รัก”

เขาเร่งเร้าจนเธอระเบิดอารมณ์ไปสองครั้งติดๆ กันและกำลังจะเกิดครั้งที่สามอีกครั้ง เขาเองก็ตั้งใจปลดปล่อยจึงกระหน่ำรัวไปอีกหลายครั้งจนคำรามออกมาอย่างสุขสม ร่างอ่อนระทวยหมดแรงจะทรงตัวทำให้การ์เร็ตต้องช้อนตัวเธอขึ้นพาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้ววางเธอลงในอ่างน้ำที่เตรียมน้ำอุ่นไว้แล้ว

“การ์เร็ตค่ะ คุณจะไม่ให้ฉันหายใจเลยหรือไง” เอริก้าประท้วงเมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มือเลื่อนลูบไล้ผิวเนียนแล้วสอดนิ้วเข้าไปสำรวจแหล่งผลิตน้ำหวาน

“ผมเป็นเจ้าของโรงแรมก็ต้องดูแลลูกค้าให้เป็นที่พอใจอย่างสูงสุด”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงปกติและใบหน้านิ่ง ในขณะที่อีกฝ่ายดิ้นเร่าอย่างไม่อาจขัดขื่นได้ เอริก้าเอนหลังลงไปกับขอบอ่าง สองขาตั้งเข่าและเปิดกว้างให้อีกฝ่ายได้ปรนเปรอเธออีกครั้ง สะโพกสวยขยับตามจังหวะที่นิ้วใหญ่แทรกเข้าและออก ดวงตาเธอปรือและแลบลิ้นเลียริมฝีปาก เธอครางออกมาเมื่อเขาเพิ่มจำนวนนิ้วเพิ่มความเสียวซ่านเข้าไปอีก

“คุณดูแลลูกค้าอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าคะการ์เร็ต”

“เฉพาะกับลูกค้า V.I.P เท่านั้น” เขากระตุ้นเธอด้วยจังหวะหนักหน่วงอีกหลายครั้งจนรับรู้ว่าช่องรักของเธอบีบรัดและเสียงเธอหวีดออกมาดังก้องในห้องอาบน้ำ

การ์เร็ตยิ้มได้ใจที่มุมปาก เขารู้ว่าจะคุมเกมปรารถนาอย่างไร ผู้หญิงสาวมักคิดว่าตัวเองมีเสน่ห์เหนือกว่าผู้ชายและคิดว่าความสวยนั้นจะครอบงำให้ผู้ชายทำตามได้ทุกอย่าง แต่เปล่าเลย เขาใช้ทักษะความเชี่ยวชาญทางเกมรักในการควบคุมพวกเธอต่างหาก เขามีผู้หญิงให้เลือกสลับหน้ากันไปให้คลายเบื่อ ตอบแทนด้วยเงินทองและรสรักที่พวกเธอจะปฏิเสธไม่ได้ หากคนไหนเรื่องมากหรือเรียกร้องเกินความจำเป็น เขาก็พร้อมจะเขี่ยทิ้งไร้เยื่อใย ไม่มีรายไหนที่เขาจะต้องเสียเวลางอนง้อ และแน่นอนว่าผู้หญิงที่ทระนงในตัวเองว่าอยู่เหนือเขาก็เป็นฝ่ายแพ้พ่ายต้องมาหาเขาถึงที่ เพื่อได้เสพรสรักที่หวานจนฉ่ำเยิ้มในเวลานี้

เสียงมือถือของเขาดังมาจากในห้องโถง เขาชะงักไปเล็กน้อย

“อย่ารับเลยค่ะ”

“ผมต้องรับสายนี้”

“คุณรู้หรือคะว่าใครโทรมา”

“เบอร์นั้นเฉพาะสายด่วนครับ รับรองไม่ใช่สาวๆ แน่นอน” เขาโน้มหน้าลงจูบคลอเคลียริมฝีปากสวยอยู่ครู่หนึ่ง “คุณอาบน้ำก่อนแล้วเราค่อยต่อกันอีก”

เอริก้าจำใจปล่อยเขาให้เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ การ์เร็ตเดินเร็วๆ มาที่กางเกงที่กางอยู่กับพื้นหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องบางออกมารับสาย

“บอสครับ”

“ขอให้เป็นเรื่องที่รออยู่นะ”

“ถ้าไม่สำคัญจริงผมไม่กล้าโทรหาบอสตอนนี้หรอกครับ”

การ์เร็ตหัวเราะในลำคอ ‘พศิน’ เป็นคนสนิทของเขาและเป็นบอดี้การ์ดมือดีที่เขาไว้ใจ ภูมิหลังพศินคล้ายๆ เขาเพียงแต่พศินเกิดในเมืองไทย พศินไม่รู้จักพ่อตัวเองเพราะแม่เป็นนักร้องในร้านคาราโอเกะแถวพัทยา ด้วยรูปร่างสูงใหญ่แบบคนอเมริกันแต่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ราวสิบปีที่แล้วที่เราเริ่มมาทำธุรกิจในประเทศไทยได้พบกับพศินที่ขณะนั้นเป็นนักเลงคุมถิ่นแถบแถวที่เขาจะก่อสร้างโรงแรม ด้วยถูกชะตาอะไรบ้างอย่างเขาจึงชวนพศินมาทำงานกับแต่ส่งไปฝึกอบรมอยู่นานสองปีจึงได้กลับมาทำงานเป็นบอดี้การ์ดเต็มตัวให้เขา

“ธุระสำคัญมากหรือคะ หน้าเครียดเชียว” เอริก้าร้องทักก่อนที่ร่างเย้ายวนในเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวเดินเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง

“จัดการตามที่สั่ง ฉันจะรอฟังผลที่นี่”

“ครับบอส” พศินรับคำไม่เซ้าซี้  รู้จังหวะที่จะถอยหลบฉากตอนไหนแม้จะเป็นการสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือก็ตาม

“ผมเกรงคุณจะเหนื่อย”

การ์เร็ตเก็บโทรศัพท์เข้าที่แล้วหันมาโอบเอวหญิงสาวไว้  เขามีผู้หญิงมากมายไม่ขาดแคลนก็จริงแต่ก็มีไม่กี่คนที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยยาวนาน แต่เป็นความสัมพันธ์ที่ไร้การผูกมัดเพราะเอริก้าเองก็มีสามีแล้ว

“คุณก็รู้ว่าฉันต้องการมันมากแค่ไหน” นิ้วเรียวที่เคลือบสีแดงสวยลูบไล้แผงอกที่แสนแข็งแกร่ง แล้วเธอก็ไม่อาจหยุดมือที่เลื่อนไปลูบคลำเสาหินของเขาไม่ได้

“นี่แค่ออร์เดิร์ฟครับคุณผู้หญิง”

การ์เร็ตประคองใบหน้าเธอให้แหงนหงายแล้วกดริมฝีปากตัวเองลงไป ดูดกลืนริมฝีปากสวยที่เผยอรอรับอยู่ก่อนแล้ว  เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดแทบทำให้หญิงสาวลืมหายใจบดเบียดทรวงอกกับแผงอกอย่างลืมตัว เอริก้ารู้ว่าร่างกายของเธอต้องการเขามากเพียงใด และไม่สนใจเรื่องศีลธรรมความถูกต้องใด ความจริงควรเป็นเธอที่เคียงข้างเขาในฐานะภรรยา เธอตัดสินใจในเกมรักผิดพลาด เมื่อสี่ปีที่แล้วเอริก้าได้รู้จักกับการ์เร็ตที่อเมริกาในงานปาร์ตี้ของเพื่อนโฮโซของเธอ เธอได้ยินชื่อเสียงของเขามานานแต่เพิ่งได้พบกับเขา ทั้งคู่เปิดฉากทำความรู้จักกันด้วยร่างกายเปลือยเปล่าและเร่าร้อนบนหาดส่วนตัวของการ์เร็ต หญิงสาวคิดเสมอว่าเคมีของเธอกับเขามันช่างแสนจะตรงกัน เพียงแค่ประสานสายตากับเขาเธอก็หลอมละลายเป็นขี้ผึ้งเลยทีเดียว แต่เธอเองเป็นสาวทรงเสน่ห์ที่มีหนุ่มมาจีบไม่น้อย เธอหวังในตัวการ์เร็ต เขาร่ำรวย หล่อเหลาและร้อนแรง  แต่ดูเหมือนเขาไม่ต้องการใครเป็นพิเศษ  ทุกคนเป็นเหมือนแค่ผู้หญิงคนหนึ่งในชีวิตเขา เธอจึงแสร้งเล่นตัวไปสนิทสนมกับ ‘วอลเรซ’ เศรษฐีหนุ่มใหญ่วัยห้าสิบห้าปีอีกคนที่มาหลงรักเธอ เธอคิดว่าการ์เร็ตจะหึงและอยากจะแย่งชิงเธอ  ทว่าเขากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ยินดีและยินร้ายใดๆ แม้เธอจะเป็นฝ่ายหลุดปากพูดว่าจะแต่งงานกับวอลเรซก็ตาม

“ผมไม่คิดจะเหนี่ยวรั้งใครด้วยการแต่งงาน” เขาไหวไหล่ด้วยท่าทีสบายๆ ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ได้ยิน “ผมยินดีกับหนทางที่คุณเลือกด้วย”

มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด เธอจำใจต้องแต่งงานกับวอลเลซที่แก่กว่าเธอเกือบยี่สิบสองปี ความร่ำรวยของวอลเลซเท่านั้นที่ปลอบประโลมการตัดสินใจครั้งนี้ได้ ทว่าเพียงสองปีหลังการแต่งงานที่แห้งแล้ง วอลเรซป่วยด้วยโรคมะเร็ง ร่างกายของเขาอ่อนแอจนท่อนร่างไร้เรี่ยวแรง วอลเลซใช้ชีวิตบนรถเข็นและอยู่ในบ้านเป็นส่วนใหญ่ นั่นทำให้เธอได้สิทธิ์ที่จะกลับมาแสวงหาความสุขสำราญทางกายกับการ์เร็ตอีกครั้ง เอริก้ายอมรับว่าวอลเลซเป็นสามีที่ดี แต่เขาก็ไม่อาจทำหน้าที่สามีได้อีกการที่เธอจะหาความสุขให้กับตัวเองบ้างเธอจึงไม่เห็นเป็นความผิดใด  เพราะอย่างไรเธอก็ไม่ได้หย่าร้างจากเขาและยังคอยดูแลเท่าทีพอจะทำได้

“คราวนี้คุณมาเมืองไทยทำไม” การ์เร็ตถามหลังจากถอนจูบแล้ว

“ธุรกิจค่ะ”

“รวยไม่พอหรือไงครับ ยังต้องทำอะไรให้เหนื่อยอีก”  เขาผละร่างนุ่มเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวม เขาไม่ต้องเร่งร้อนรีบทำอะไรยังมีเวลาอีกมากที่ได้ปรนเปรอซึ่งกันและกัน

“ประโยคนี้ฉันต้องถามคุณมากกว่านะคะ” เอริก้าหัวเราะแล้วเดินตามร่างสูงมาที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่ม การ์เร็ตรินไวน์ลงแก้วทรงสูงสองแก้วแล้วเลื่อนให้เอริก้า

“ผมมีคนต้องดูแลเยอะแยะ” เขายักไหล่แล้วจิบไวน์ “ได้ยินว่าคุณจะเปิดสปาที่อังกฤษ”

“ข้อมูลคุณดีจัง” มือเรียวสวยยกแก้วไวน์ขึ้นจิบบ้าง “สปาเมืองไทยน่าสนใจ ฉันอยากศึกษาสักหน่อย อยากได้ที่ปรึกษาดีๆ คุณพอจะแนะนำได้ไหมคะ”

“ผมรับงานได้แต่ค่าที่ปรึกษาค่อนข้างแพง คุณจ่ายไหวหรือเปล่า” เขาวางสายตาที่ริมฝีปากของหญิงสาว

“คุณเสนอมาซิ ฉันจะลองสู้ราคาดู”

เธอสบตาเขาอย่างท้าทายก่อนยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มจนหมด  การ์เร็ตหัวเราะในลำคอและยอมเล่นตามเกมให้หญิงสาวตายใจคิดว่าตนเองเหนือกว่า เขาได้แต่รู้สึกสงสารที่เอริก้าไม่มีใครตอบสนองสิ่งที่ต้องการได้  เขาไม่ได้เป็นมือที่สามในชีวิตใคร  แต่ก็รู้ๆ อยู่แล้วว่าเขาไม่คิดผูกมัดใคร เขาเป็นคนตรงไปตรงมาเสมอและหากรับเงื่อนไขของเขาไม่ได้ เขาก็พร้อมจบทุกอย่างได้ในไม่กี่นาที

มันเป็นเกมที่ต่างฝ่ายต่างได้รับความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย แล้วทำไมเขาต้องยอมเลิกเล่นเกมนี้ด้วยเล่า แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีเหยื่อรายใหม่มาดึงความสนใจแล้วก็ตาม.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด