บทส่งท้าย 2. -จบ-
บทส่งท้าย 2. เด็กชายวันเจ็ดขวบยืนตาโตมองมารดาของตนในชุดสีแดงงดงามจับตา เสิ่นฉางซีอยู่ชุดเจ้าสาว แม้มีผ้าคลุมหน้าอยู่ก็รับรู้ได้ว่า ถูกลูกชายจ้องมองจนรู้สึกเขินอาย “เลิกมองแม่ได้แล้ว” “ท่านแม่สวยมาก” หยางหยางพูดขึ้น “โตขึ้นข้าจะหาเจ้าสาวงดงามเหมือนท่านแม่” สวินไคเฉิงและสวินเหอซื่อหัวเราะขึ้น อันอันหร...
