บทที่ 32.เป็น ไป ไม่ ได้
บทที่ 32.เป็น ไป ไม่ ได้ เกาเทียนฉีเดินกระหืดกระหอบมาที่ห้องโถงกลางของบ้าน พี่ใหญ่และพี่สะใภ้นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดในขณะที่เการุ่ยเฉียงเพียงปรายตามองทางเขาเล็กน้อย แต่กระนั้นเกาเทียนฉีรู้สึกถึงโทสะของอีกฝ่าย “เจ้าพบนางแล้ว” เกาเทียนฉีถามตรงประเด็น ที่รีบเร่งมาพบหลานชายเพราะได้ยินว่า เการุ่ยเฉียงกลับจา...
