บทที่ 25.ช่างกล้าพูดนักเจ้าเด็กน้อย!
บทที่ 25.ช่างกล้าพูดนักเจ้าเด็กน้อย! สุราเลิศรสถูกยกขึ้นดื่มราวกับเป็นสุราไร้ราคา บุรุษหนุ่มสองคนนั่งประจันหน้ากัน มีเพียงกาสุรากั้นกลาง ชายผู้หนึ่งดูบอบบางแต่งกายเรียบง่ายแต่เป็นผ้าไหมเนื้อดี ชายอีกคนใบหน้าคมคายแม้แต่งกายธรรมดาแต่ไม่อาจบดบังความน่าเกรงขามได้เลย “ลูกชายของข้าหาย จะให้ข้านั่งใจเย็นได...
