บทที่ 24.เรียกว่าถูกลักพาตัวก็คงได้กระมัง
บทที่ 24.เรียกว่าถูกลักพาตัวก็คงได้กระมัง นางเห็นเขาอึกอักและลังเลจึงรีบพูดเสริมอีก “ข้าแค่เป็นคนที่กัวอี้เซียวเปิดใจด้วย มิได้เป็นอื่นใดกับคนในสกุลกัว ที่ใต้เท้ากัวดูแลข้านั้นย่อมเป็นเพราะเขาต้องการให้กัวอี้เซียวมีความสุข การรั้งตัวข้าไว้ก็ไม่มีประโยชน์อันใด” ปี่จื้อหรือจงเหลียงโส่วถอนหายใจเฮือกใหญ...
