บทที่ 1 ปรากฏการณ์แปลกประหลาด

บทที่ 1 ปรากฏการณ์แปลกประหลาด

ทวีปอรุณเบิกฟ้าเป็นจุดศูนย์กลางของทวีปอื่นจำนวนมาก ทำให้เหล่าพ่อค้า และผู้ฝึกยุทธ์ทวีปโดยรอบมากมายเดินทางมาไม่หยุดหย่อน จนกลายเป็นทวีปที่เจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก

เพราะไม่ว่าจะเป็นการค้าขาย หรือฝึกฝน ทวีปแห่งนี้ก็ดำเนินการไปในทิศทางที่ดี เรื่องนี้จึงสร้างความริษยาให้กับทวีปอื่นอย่างมาก จนก่อให้เกิดเป็นสงครามเล็กใหญ่ในการแย่งชิงพื้นที่อยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ได้มีชายผู้หนึ่งซึ่งเป็นผู้ปกครองทวีปแห่งนี้ เขาได้ต่อสู้การแย่งชิงพื้นที่จากทวีปมากมายโดยรอบ ชายผู้นี้มีนามว่า ‘กุนจวิน’

เขาได้สร้างตำนานโดยการนำทัพด้วยตนเองจนมอบความพ่ายแพ้ให้แก่เหล่าศัตรู จนต้องยอมยอมศิโรราบ ตำนานของชายผู้นี้ได้ถูกกล่าวขานไปอย่างกว้างไกล

ทวีปอรุณเบิกฟ้ามีเจ็ดดินแดน ได้แก่ ดินแดนปฐพี ดินแดนวารี ดินแดนวายุ  ดินแดนอัคคี ดินแดนอัสนี ดินแดนราตรี และดินแดนแสงสว่าง ดินแดนทั้งเจ็ดแห่งอยู่ภายใต้การปกครองของสำนักลิขิตสวรรค์ ซึ่งเจ้าสำนักคนปัจจุบันก็คือกุนจวินผู้ซึ่งเป็นตำนานแห่งยุคนี้

ณ สำนักลิขิตสวรรค์ สำนักลิขิตสวรรค์นั้นเป็นสำนักอันดับหนึ่ง และเป็นผู้ปกครองของทวีปอรุณเบิกฟ้าที่แท้จริง ในแต่ละปีจะมีผู้ฝึกยุทธ์มากมายต่างต้องการสอบเข้าเป็นศิษย์

เหตุที่ผู้คนต่างหลั่งไหลมามากมายเช่นนี้ เพราะว่าไม่ใช่แค่คนในทวีปนี้เท่านั้น แต่ยังมีคนจากทวีปอื่นอีกด้วย ด้วยชื่อเสียงของตำนานแห่งยุคอย่างกุนจวิน มันโด่งดังเป็นอย่างมาก คนส่วนมากจึงหวังเพียงแค่เป็นศิษย์สายนอกของสำนักลิขิตสวรรค์เท่านั้น เพียงเท่านี้ก็นับว่าเป็นเกียรติต่อวงศ์ตระกูล และตัวพวกเขาเองมากแล้ว

เวลาผ่านไปยิ่งนานเท่าไหร่ ชื่อเสียงของสำนักก็ยิ่งเพิ่มขึ้น เพราะคนที่ได้เป็นศิษย์ของสำนักลิขิตสวรรค์นั้นล้วนแต่มีชื่อเสียงกันทั้งนั้น แทบทุกคนล้วนเป็นยอดอัจฉริยะทั้งบุ๋น และบู๊

เวลานี้หน้าตำหนักสำนักลิขิตสวรรค์เต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมากที่กำลังยืนรวมกันอยู่อย่างตื่นเต้น เมื่อได้ข่าวว่าฮูหยินของกุนจวินที่กำลังตั้งครรภ์ใกล้คลอดแล้ว

เจ้าสำนักกุนจวินพาเหล่าหมอมาด้วยตัวเองอย่างเร่งรีบ ทหารยามที่กำลังรักษาการณ์อยู่ตรงหน้าประตูตำหนัก เมื่อเห็นผู้ที่เดินเข้ามาต่างรีบถอยหลังแล้วโค้งคำนับอย่างเลื่อมใสจากจริงใจ

ขณะนั้นเจ้าสำนักกุนจวินได้พาเหล่าหมอที่มีชื่อเสียงเข้ามาข้างในตำหนัก และเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ภายในห้องนั้นมีเตียงขนาดใหญ่วางอยู่ใจกลางห้อง บนเตียงนั้นมีหญิงกลางคนท้องแก่ใกล้คลอดนางหนึ่งอยู่ นางนั้นงดงามมากแม้จะไม่ได้งามที่สุดแต่ก็งดงามในอันดับต้นๆของเมืองนี้ แต่เวลานี้ใบหน้าอันงดงามของนางนั้นถูกแทนที่ด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดทรมาน ..

“ท่านหมอ เกิดอะไรขึ้นกับฮูหยินของข้า”

กุนจวินกล่าวด้วยความเคร่งเครียดเมื่อเห็นฮูหยินของตนกำลังดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมานราวกับว่านางกำลังถูกทำร้าย

“ท่านเจ้าสำนัก โปรดสงบใจด้วยเถิด เดี๋ยวข้าน้อยขอตรวจดูอาการของฮูหยินก่อน นางจะต้องปลอดภัย”

หมอผู้แต่งตัวดูดีกว่าหมอคนอื่นกล่าวขึ้น เพียงมองดูก็รู้ว่าเป็นหัวหน้าของหมอเหล่านี้ ผู้มีชื่อเสียงในทวีป นามว่า ‘หลิงกัง’ หลิงกังนั้นตอบกลับด้วยความเคร่งเครียดไม่ต่างกัน เมื่อเห็นท่าทางของฮูหยิน

ระหว่างที่ผู้ช่วยของหมอหลิง นางกำลังทำคลอดอยู่นั้น ภายนอกตำหนักก็เกิดปรากฏการณ์แปลกประหลาดขึ้น เหนือศีรษะของผู้คนจำนวนมาก ท้องฟ้าแต่เดิมมีสีฟ้าสดใสกลับกลายเป็นสีม่วงขณะที่ดวงจันทร์กำลังขึ้นมาอยู่ทิศตรงข้ามกับดวงอาทิตย์ ทำให้เห็นทั้งซ้าย และขวาเกิดการประชันของดวงจันทร์กับดวงอาทิตย์ขึ้น

“นะ...นั่นมันอะไร!”

ฝูงชนที่อยู่ด้านนอกต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ปรากฏการณ์นี้ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยพบเคยเห็น พวกเขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะเกิดลางร้าย หรือลางดีกันแน่ เพราะปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ทำอันตรายต่อตัวพวกเขาแต่อย่างใด แต่เหมือนเป็นการโอ้อวดพลังอำนาจที่ดูเหนือสรรพสิ่งใดๆที่อยู่บนโลกใบนี้

กระแสลมพลันก่อตัวขึ้นเป็นวงกว้าง แต่กระแสลมนั้นกลับไม่ได้ทำอันตรายแก่ผู้อื่น มันเพียงครอบคลุมทั้งตำหนักราวกับปกป้องสถานที่แห่งนี้ไว้เพื่อไม่ให้ใครเข้าไปได้

เปรี้ยง!!

เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นพร้อมกับสายฟ้าสีม่วงจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังระบำอยู่ท่ามกลางฟากฟ้า หลังจากสายฟ้าหายไปก็แทนที่ด้วยสายลมบางเบาเย็นสบายพัดผ่านมาพร้อมกับผู้คนบริเวณนั้นที่ล้วนปิดเปลือกตาลง และล้มลงนอนกับพื้นราวกับหลับใหลไปกับช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกตำหนักนั้น คนภายในตำหนักมิอาจรู้ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แม้แต่เจ้าสำนักกุนจวินก็ตาม

เจ้าสำนักกุนจวินเดินวนกลับไปกลับมาอยู่หน้าห้องทำคลอดด้วยความกระวนกระวาย เพราะเหล่าหมอที่เข้าไปช่วยฮูหยินของเขาอยู่ในห้องนั้น ได้ล่วงเวลาผ่านไปราวสองชั่วยามแล้ว แต่ก็ยังไม่มีผู้ใดออกมาเสียที!