บทที่ 3
หลังจากที่เนี่ยฟงเดินกลับมาถึงตระกูล เนี่ยก็เดินเข้าไปที่บ้านของเขา มีชายชราผู้หนึ่งนั่งอ่านหนังสือหนังสืออยู่ที่เก้าอี้หน้าบ้าน ชายชราผู้นี้นามว่าเนี่ยกังเป็นปู่ของเนี่ยฟง เหมือนเนี่ยกังจะรับรู้แล้วว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับเนี่ยฟง
“อย่าเสียใจไปเลยหลานชาย จงใช้ชีวิตอย่างปกติเถอะ ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลเจ้าสามารถใช้ชีวิตเช่นคนปกติได้”
เนี่ยฟงรีบวิ่งเข้าไปคุกเข่าอยู่ที่ด้านหน้าเนี่ยกัง
“ท่านปู่ข้ามันเป็นคนไม่เอาไหน ข้าทำได้เพียงระดับสีขาว”
เนี่ยกังถึงกับลุกขึ้นยืนจ้องมองเนี่ยฟงด้วยความตกใจ
“เจ้า เจ้าพูดว่าอะไรนะข้าฟังไม่ชัด”
“ข้าได้ระดับสีขาวขอรับ”
“สวรรค์เล่นตลกกับหลานชายข้าแล้ว ดีข้าจะไปที่ลานนั้น ให้เจ้าไปคัดเลือกพรสวรรค์อีกครั้ง”
เนี่ยฟงรีบลุกขึ้นยืนขวางเนี่ยกังไว้
“อย่าไปเลยท่านปู่ ข้าเพียงแค่ขยันให้มากว่าคนอื่นแค่ห้าเท่าไม่มีอะไรเสียหาย ขอเพียงข้าตั้งใจ ข้าจะเป็นคนที่ได้รับการยกย่องเหมือนท่านพ่อได้อย่างแน่นอน”
เนี่ยกังถึงกับหัวเราะลั่นเอื้อมมือมาจับหัวของเนี่ยฟง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาเถอะข้าจะช่วยเจ้าอย่างเต็มที่ก็แล้วกัน”
ใจกลางหมู่บ้านบิดาของเนี่ยเหวินและซูหนิงได้เข้ามาพูดคุยกับผู้อาวุโสลู่ชวงอยู่นาน ก่อนกลับผู้อาวุโสลู่ชวงมอบคัมภีร์รวบรวมปราณพร้อมกับนำลูกแก้วออกมายี่สิบลูกมาให้เนี่ยเหวินและซูหนิงเลือกคนละหนึ่งลูก
“เอาละพวกเจ้าเด็กน้อยทั้งสองเลือกลูกแก้วคนละหนึ่งลูก ข้างในจะเป็นวิญญาณของสัตว์อสูรชนิดต่างๆ ข้าก็ไม่รู้เช่นกันว่ามีสัตว์อสูรชนิดไหนบ้าง วิธีการเลือกนั้นง่ายมากพวกเจ้าแค่ไปแตะที่ลูกแก้ว หากลูกแก้วส่องแสงแสดงว่าวิญญาณของสัตว์อสูรในลูกแก้วได้เลือกเจ้าแล้ว”
เนี่ยเหวินและชูหนิงต่างรู้สึกตื่นเต้นทั้งสองใช้มือขวาแตะไปที่ลูกแก้วแต่ละลูกไม่นานทั้งสองก็พบเจอลูกแก้วที่ส่องแสงสว่างออกมา ด้านในเห็นเป็นรูปสัตว์อสูรปรากฏออกมา เนี่ยเหวินได้สัตว์อสูรเป็นหมาป่าขนสีเงิน ส่วนซูหนิงได้นกอินทรีครึ่งสิงโตโดยส่วนหัวขาคู่หน้าและปีกเป็นนกอินทรี ส่วนลำตัวและขาคู่หลังเป็นสิงโต ผู้อาวุโสลู่ชวงถึงกับตื่นตกใจที่ซูหนิงเลือกสัตว์อสูรตัวนั้น เพราะนานหลายปีมากแล้วที่สัตว์อสูรตัวนั้นไม่ได้เลือกผู้ใดเช่นกัน
หลังจากเลือกสัตว์อสูรได้แล้ว ผู้อาวุโสลู่ชวงให้เด็กน้อยทั้งสองทำพันธสัญญากับอสูรในลูกแก้วโดยการใช้พลังปราณส่งเข้าในลูกแก้ว ไม่นานก็มีแสงสว่างพุ่งออกมาจากลูกแก้ว เนี่ยเหวินแสงสีเงินจากลูกแก้วพุ่งประทับที่หัวไหล่แขนข้างขวาเป็นรอยสักรูปหมาป่าขนสีเงิน ส่วนซูหนิงแสงสีส้มพุ่งประทับที่ด้านหลังบริเวณหัวไหล่ด้านซ้าย หลังจากที่ทั้งสองทำพันธสัญญาเสร็จสิ้นผู้อาวุโสอู่ซ๋วนก็โบกมือมีลำแสงสีเงินพุ่งออกมาจากร่างกายเป็นนกอินทรีขนาดใหญ่ปรากฏตัวออกมา ผู้อาวุโสทั้งสองก็กระโดดขึ้นหลังนกอินทรี
“อีกห้าปี เจอกันที่สำนักแม่หนูน้อยซูหนิง”
เมื่อพูดจบนกอินทรีตัวใหญ่ก็บินขึ้นไปบนฟ้า มุ่งหน้ากลับไปที่สำนักพยัคฆ์สายลม เหตุที่ทั้งสองมุ่งหน้ากลับไปที่สำนักพยัคฆ์สายลมเพราะว่าหมู่บ้านเมฆหมอกเป็นหมู่บ้านสุดท้ายในการคัดเลือกพรสวรรค์ของเด็กในพื้นที่เขตดินแดนแห่งสายลม ในระหว่างผู้อาวุโสทั้งสองนั่งอยู่บนหลังนกอินทร์ผู้อาวุโสอู่ซ๋วนก็เอ่ยถามกับผู้อาวุโสอูชวง
“ท่านพี่เหตุใดท่านจึงรีบตัดสินใจว่าเด็กน้อยนามว่าเนี่ยฟงได้ระดับสีขาว เพราะดูจากลูกแก้วก็ไม่ได้ปรากฏแสงใดๆออกมา หรือว่าลูกแก้วตรวจสอบพรสวรรค์จะมีปัญหา”
“เรื่องนั้นข้าก็ไม่รู้เช่นกันเพราะเราทำการตรวจสอบพรสวรรค์มาหลายสิบปีก็ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เมื่อกลับไปถึงสำนักค่อยไปปรึกษากับผู้อาวุโสท่านอื่นและเจ้าสำนักก็แล้วกัน”
ในระหว่างที่ผู้อาวุโสทั้งสองพูดคุยกันอยู่ในแหวนที่นิ้วนางข้างขวาของผู้อาวุโสอู่ชวงลูกแก้วที่ติดอยู่กับแท่นก็เกิดแสงสีดำเข้มออกมาหลังจากนั้นก็กลับมาเป็นปกติ
